eitaa logo
شذرات المعارف
1.2هزار دنبال‌کننده
6 عکس
41 ویدیو
23 فایل
به توفیق الهی جلسات حضرت آیت الله شیخ عباس اخوان به مرور بارگزاری و حتی‌المقدور موضوعات و منابع جلسات ذکر شده تا محققین محترم بهره‌مند گردند لازم به ذکر است که این کانال هیچ ارتباطی با شخص حضرت آیت الله اخوان حفظه الله تعالی ندارد یا علی مدد
مشاهده در ایتا
دانلود
شذرات المعارف
شب بیست و سوم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۷ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده.» ص۳۹۹ از مهم‌ترین امور در مقام تعلیم و تعلم برای دانش‌آموز وقوف به خود است و به این ظرفیت (= توانستن) ایمان داشته باشد؛ استعداد انسان در جلوه‌گری از افق خود در صورت همراهی درست با معلم و استاد خویش؛ تبیین سلسله روایات غضب الهی بر و تحت بودن ملائکه نسبت به که شدهٔ خداست: وباسناده مرفوعا إلى جابر بن يزيد الجعفي قال : قال أبوجعفر محمد بن علي الباقر علیهماالسلام: يا جابر كان الله ولا شئ غيره ولا معلوم ولا مجهول ، فأول ما ابتدأ من خلق خلقه أن خلق محمدا صلی‌الله علیه وآله وسلم وخلقنا أهل البيت معه من نوره وعظمته ، فأوقفنا أظلة خضراء بين يديه ، حيث لا سماء ولا أرض ولا مكان ولا ليل ولا نهار ولا شمس ولا قمر يفصل نورنا من نور ربنا كشعاع الشمس من الشمس ، نسبح الله تعالى ونقدسه ونحمده ونعبده حق عبادته. ثم بدا لله تعالى عزوجل أن يخلق المكان فخلقه ز وكتب على المكان : لا إله إلا الله ، محمد رسول الله ، علي اميرالمؤمنين ووصيه ، به أيدته ونصرته ، ثم خلق الله العرش فكتب على سرادقات العرش مثل ذلك ، ثم خلق الله السماوات فكتب على أطرافها مثل ذلك ، ثم خلق الجنة والنار فكتب عليها مثل ذلك ، ثم خلق الملائكة وأسكنهم السمآء ثم تراءى لهم الله تعالى وأخذ عليهم الميثاق له بالربوبية ولمحمد (صلی‌الله علیه وآله وسلم) بالنبوة ولعلي علیه‌السلام بالولاية ، فاضطربت فرائص الملائكة ، فسخط الله على الملائكة واحتجب عنهم فلاذوا بالعرش سبع سنين يستجيرون الله من سخطه ويقرون بما أخذ عليهم ، ويسألونه الرضا فرضي عنهم بعدما أقروا بذلك وأسكنهم بذلك الا قرار السمآء واختصهم لنفسه واختارهم لعبادته ، ثم أمر الله تعالى أنوارنا أن تسبح فسبحت ، فسبحوا بتسبيحنا ولولا تسبيح أنوارنا ما دروا كيف يسبحون الله ولا كيف يقدسونه. ج۲۵صص۱۷-۱۸؛ پناه بردن ملائکه به (که به معنای ظهور خدای متعال است) که ملائکه به واسطهٔ ظهور قدرت الهی در انسان کامل تخت إشراف و سیطرهٔ یکی از صفات انسان کامل است؛ جمع بین عدم به مقام انسانیت و بین شأن داشتن مخلوق و مصنوع خدای متعال؛ آفت خودمحدودبینی و کوته‌بینی خود و در نتیجه کوتاه کردن خود «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده.» از اینکه انسان به خود نرسد؛ در انسان و تلاش در جهت رسیدن به کمال وجودی خویش و رسیدن به نتایج بالاتر از مقدار خوف در انسان خائف من خَس بی سر و پایم که به سیل افتادم او که می‌رفت مرا هم به دل دریا برد اعم بودن منشأ خوف از یا فقدان یک امر؛ وهم منشأ خوف بی‌جا است و بیهودگی فعالیت در اثر این امر؛ خوف بر اثر و منشأ واقعی و رسیدن به بیش از آنچه که انسان خائف در تصور داشت «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده.» تبیین چرایی امنیت الهی بیش از مقدار خوف انسان خائف؛ وجود شأنی در انسان که منشأ ظهور صفات الهی بشود رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مقام آدمیت انسان؛ إِنِّی جَاعِلٌ فِی ٱلْأَرْضِ خَلِيفَةً :۳۰؛ خلقت هرآنچه در آسمان‌ها و زمین است برای انسان: تَرَوْا۟ أَنَّ ٱللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِی ٱلْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُۥ ظَٰهِرَةً وَ بَاطِنَةًۗ وَ مِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُجَٰدِلُ فِی ٱللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لاَ هُدًی وَ لاَ كِتَٰبٍ مُّنِيرٍ علیه‌السلام:۲۰؛ عدم تصور از آنچه در آسمان‌ها و زمین است ته که ناخوانده‌ای علم سماوات ته که نابرده‌ای ره در خرابات ته که سود و زیان خود ندانی به یاران کی رسی هیهات هیهات حکمت وجود کلیدهای نزد خدای متعال برای باز کردن و رسیدن انسان : وَ عِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَآ إِلاَّ هُوَۚ وَ يَعْلَمُ مَا فِی ٱلْبَرِّ وَ ٱلْبَحْرِۚ وَ مَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَ لاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَٰتِ ٱلْأَرْضِ وَ لاَ رَطْبٍ وَ لاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِی كِتَٰبٍ مُّبِينٍ :۵۹؛ در قرآن کریم: إِنَّ قَٰرُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَیٰ فَبَغَیٰ عَلَيْهِمْۖ وَ ءَاتَيْنَٰهُ مِنَ ٱلْكُنُوزِ مَآ إِنَّ مَفَاتِحَهُۥ لَتَنُوٓأُ بِٱلْعُصْبَةِ أُوْلِی ٱلْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُۥ قَوْمُهُۥ لاَ تَفْرَحْۖ إِنَّ ٱللَّهَ لاَ يُحِبُّ ٱلْفَرِحِينَ :۷۶؛ روایات پیرامون بهت انسان از عنایت الهی در ؛ شأن انسانی که در راه حرمت کرده باشد: وَ مَن يُهَاجِرْ فِی سَبِيلِ ٱللَّهِ يَجِدْ فِی ٱلْأَرْضِ
شذرات المعارف
شب بیست و سوم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۷ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
مُرَٰغَمًا كَثِيرًا وَ سَعَةًۚ وَ مَن يَخْرُجْ مِنۢ بَيْتِهِۦ مُهَاجِرًا إِلَی ٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ ثُمَّ يُدْرِكْهُ ٱلْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُۥ عَلَی ٱللَّهِۗ وَ كَانَ ٱللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا :۱۰۰؛ بیرون آمدن از بیت خود: كَمَآ أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِن بَيْتِكَ بِٱلْحَقِّ وَ إِنَّ فَرِيقًا مِّنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ لَكَٰرِهُونَ :۵؛ از بیت ؛ بیرون آمدن از منیت نفس به صبحدم دیدم که ناگه آفتاب میزند سر بر در و دیوار ما یوسف از کنعان بپای خویشتن مشتری شد بر سر بازار ما کفر ما آخر به ایمان میکشد چون سر زلف تو شد زنار ما آفتاب روی او برهان ماست شیخ و زاهد گر کند انکار ما صلی الله علیک یا مولانا یا اباعبدالله السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین روضه سلام الله علیها عمه بیا گمشده پیدا شده کنج خرابه شب یلدا شده پدر فدای سر نورانی‌ات سنگ جفا که زد به پیشانی‌ات بس که دویدم عقب قافله پای من از ره شده پر آبله حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان شب بیست و سوم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۷ آیت الله https://eitaa.com/akavan110
شذرات المعارف
شب بیست و چهارم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۸ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده و لم يفرّج المحزونين بقدر حزنهم و لكن بقدر رأفته و رحمته» ص۳۹۹ لحاظ منشأ برای (= ) و (= ) و بررسی امکان رفع آن‌ها و اقدام برای رفع آن‌ها؛ بررسی نسبت عاجل (حال) و أجل (آینده) بودن خوف و حزن؛ ذکر برخی اقدامات عجیب بشر برای رفع خوف؛ دامنهٔ وسیع خوف در جوامع بشری؛ بازگشت اقدامات جانفشانانهٔ بشر برای خود: مَّنِ ٱهْتَدَیٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَ مَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا :۱۵؛ اولویت از خودگذشتگی نسبت به خود تا از خودگذشتگی نسبت به دیگران؛ ضرورت بررسی منشأ خوف به اینکه آیا منشأ آن وهمی است یا عقلائی تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود نی نام ز ما و نی‌ نشان خواهد بود زین پیش نبودیم و نَبُد هیچ خِلَل زین پس چو نباشیم همان خواهد بود نگرانی انسان برای خود به پشتوانهٔ اینکه خلقت من حکمتی داشته است؛ أَيَحْسَبُ ٱلْإِنسَٰنُ أَن يُتْرَكَ سُدیً (۳۶) أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ يُمْنَیٰ :۳۷؛ ذکر سیر استکمالی انسان و استخراج آز آن توسط رحمه‌الله؛ و ؛ وَ لَقَدْ خَلَقْنَا ٱلْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِينٍ (۱۲) ثُمَّ جَعَلْنَٰهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَّكِينٍ (۱۳) ثُمَّ خَلَقْنَا ٱلنُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا ٱلْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا ٱلْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا ٱلْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَٰهُ خَلْقًا ءَاخَرَۚ فَتَبَارَكَ ٱللَّهُ أَحْسَنُ ٱلْخَٰالِقِينَ :۱۴؛ راسخ‌تر شدن انسان در هنگام سیر خود به سوی ؛ غم و اندوه انسان بر اثر دغدغهٔ اینکه اگر به حکمت و غایت خلقت خودم نرسم چه می‌شود؟؛ افتخار موافقین و مخالفین به شاگردی خدمت مرحوم میرزا ؛ حالات مرحوم آشتیانی: «افسوس من خام می‌میرم» و جریان افسوس خوردن ایشان مرا باشد از درد طفلان خبر که در طفلی از سر برفتم پدر بازی‌های ؛ به خدا گفتن‌هایی برای در رفتن از کار ساقیا یک جرعه‌ای زان آبِ آتش‌گون که من در میانِ پُختگانِ عشقِ او خامم هنوز ذکر نمونه‌هایی از نفهمی‌های انسان‌ها در جهل به حکمت خلقت خودشان؛ جبران بچگی کردن انسان؛ بازگشت و توبه علیه‌السلام و غم گرفتم او به مدت ۲۵۰ سال و رسیدن به مقام و : إِنَّ ٱللَّهَ ٱصْطَفَیٰٓ ءَادَمَ وَ نُوحًا وَ ءَالَ إِبْرَٰهِيمَ وَ ءَالَ عِمْرَانَ عَلَی ٱلْعَٰالَمِينَ :۳۳؛ «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده و لم يفرّج المحزونين بقدر حزنهم و لكن بقدر رأفته و رحمته» در جای خود و پاسخ خدای متعال به این غم به اندازهٔ و خود؛ حکمت بر صلوات الله علیه کمتر از ذره نه‌ای پست مشو مهر بورز تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ‌زنان بر جهان تکیه مکن ور قدحی مِی‌ داری شادی زهره‌جبینان خور و نازک‌بدنان پیر پیمانه‌کش من که روانش خوش باد گفت پرهیز کن از صحبت پیمان‌شکنان با صبا در چمن لاله سحر می‌گفتم که شهیدان که‌اند این همه خونین‌کفنان گفت حافظ من و تو محرم این راز نه‌ایم از می لعل حکایت کن و شیرین‌دهنان جریان اصرار مرحوم شیخ صاحب بر خاکسپاری بدنش پس از مرگ در اشرف و بازگشت از این رأی در آخر عمر خویش بر وصیت به تدفین خود در صلی الله علیک یا مولانا یا اباعبدالله الحسین السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین ای تاب و توانم را برده رحمی بر این دل افسرده برگی از گلشن خرم عمر باقی بود آن هم پژمرده خوناب جگر از ساغر دل در فصل بهار غمت خورده بیمار توایم و نپرسیدی کاین غمزده به شد یا مرده دیوان روضه صلوات الله علیه فسقط عن الفرس و جلس علی التراب فجعل یمسح التراب عن وجهه فوضع خده علی خده و صاح سبع مرات و قال ولدی علیّ علی الدنیا بعدک العفا قتل الله قوما قتلوک حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان شب بیست و چهارم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۸ آیت الله https://eitaa.com/akavan110
شذرات المعارف
شب بیست و پنجم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۹ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «فما ظنك بالرؤوف الرحيم الذي يتودد إلی من يؤذيه بأوليائه، فكيف يمن يؤذى فيه. و ما ظنك بالتواب الرحيم الذي يتوب على من يعاديه، فكيف بمن يترضاه و يختار عداوة الخلق فيه.» ص۳۹۹ لطف بیشتر خدای متعال به بندگان نسبت به ظن آن‌ها؛ ضوابط این عالم محدود به این عالم است؛ بیان روایتی پیرامون کمترین جایی‌که خدای متعال به مؤمن می‌دهد از همهٔ این دنیا بیشتر و بزرگتر است؛ تبیین عوض شدن مقیاس‌ها در عالم آخرت؛ خاطرات استاد از دوران کودکی و علاقه به تلاوت قرآن و استاد نیکی کردن خدای متعال به کسی‌که خیال می‌کند خداست و با خدا دشمنی می‌کند؛ عدم محدودیت خدا و تحت سیطره بودن همهٔ موجودات؛ لؤ دليتم بحبل إلى الارض السفلى لهبط على الله ج۵۸ص۱۰۷؛ سر سفرهٔ رحمت الهی بودن همهٔ موجودات؛ بارانِ رحمتِ بی‌حسابش همه را رسیده و خوانِ نعمتِ بی‌دَریغَش همه‌جا کشیده. پردهٔ ناموسِ بندگان به گناهِ فاحش نَدَرد و وظیفهٔ روزی به خطایِ مُنکَر، نَبُرَد ای کریمی که از خزانهٔ غیب گَبر و تَرسا وظیفه‌خور داری دوستان را کجا کنی محروم تو که با دشمن این نظر داری دیباچه «فما ظنك بالرؤوف الرحيم الذي يتودد إلی من يؤذيه بأوليائه، فكيف يمن يؤذى فيه.» ضعف‌های زبان به نسبت زبان و عدم منافات آن با محاسن زبان فارسی؛ زبان علمی زبان فارسی است؛ عدم معادل در زبان فارسی و معنای رئوف به تفصیل به اینکه کسی‌که با افتادگی و فروتنی کسی را مورد لطف قرار می‌دهد؛ رئوفانهٔ خدای متعال به گونه‌ای که بنده آن را نمی‌فهمد؛ انسان پست در هنگام لطف به دیگران نگرشش از بالا به پایین است؛ به معنای است نه ؛ دلسوزی ؛ آن که را اذیت می‌کند خدا به او لطف می‌کند، حال آن که خدا را دوست دارد و دراه خدا اذیت شده، خدا با او چه می‌کند ای غم تو راحت و ریحان من یاد رخت هم نفس جان من لعل لبت پستهٔ خندان من دانهٔ خال تو سپندان من این من و تو خیزد اگر از میان هر چه بود زان تو، هست آن من لعل لبت مهر سلیمان من دیو و پری جمله به فرمان من عرصهٔ شش سوی زمین کرده‌اند تا به فلک ساحت زندان من ساحت زندان که چنین دلگشا است تا چه بود صحن گلستان من از ازل آمیخته در یکدگر با دل و جان تو، دل و جان من فاتحه و خاتمه در مدح تو است هر چه نوشته است به دیوان من درّ معانی که در او سفته‌ام از لب لعل تو سخن گفته‌ام زندان بودن دنیا برای مؤمن: الدنيا سِجنُ المؤمنِ و جَنَّةُ الكافِرِ . شماره۶۰۸۱ «و ما ظنك بالتواب الرحيم الذي يتوب على من يعاديه، فكيف بمن يترضاه و يختار عداوة الخلق فيه.» لغت به معنای برگشت است؛ تبیین بودن خدای متعال؛ دوطرفه بودن توبه و تبیین توبه خدای متعال به اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم در آیهٔ مبارکه: لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَی ٱلنَّبِیِّ وَ ٱلْمُهَاجِرِينَ وَ ٱلْأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِی سَاعَةِ ٱلْعُسْرَةِ مِن بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِّنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْۚ إِنَّهُۥ بِهِمْ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ :۱۱۷؛ تواب صیغهٔ مبالغه است و یعنی بسیار خداوند می‌کند «و ما ظنك بالتواب الرحيم الذي يتوب على من يعاديه، فكيف بمن يترضاه و يختار عداوة الخلق فيه.» آن که با خدا دشمنی کرده خدا به او توجه دارد؛ منادی هر به توبه کنندگان: لى، يد، ن: الدقاق، عن الصوفي، عن الروياني، عن عبدالعظيم الحسني، عن إبراهيم بن أبى محمود قال : قلت للرضا علیه‌السلام: يا ابن رسول الله ما تقول في الحديث الذي يرويه الناس عن رسول الله صلی‌الله علیه وآله وسلم؟ أنه قال: إن الله تبارك وتعالى ينزل كل ليلة إلى السماء الدنيا. فقال علیه‌السلام: لعن الله المحرفين للكلم عن مواضعه، والله ما قال رسول الله صلی‌الله علیه وآله وسلم كذلك، إنما قال صلی‌الله علیه وآله وسلم: إن الله تبارك وتعالى ينزل ملكا إلى السماء الدنيا كل ليلة في الثلث الاخير، و ليلة الجمعة في أول الليل فيأمره فينادي: هل من سائل فاعطيه؟ هل من تائب فأتوب عليه؟ هل من مستغفر فأغفر له؟ يا طالب الخير أقبل، يا طالب الشر أقصر، فلا يزال ينادي بهذا إلى أن يطلع الفجر، فإذا طلع الفجر عاد إلى محله من ملكوت السماء. ج۳ص۳۱۴؛ توجه خدا و تحت تصرف بودن
شذرات المعارف
شب بیست و پنجم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۹ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
صلی الله علیک یا مولانا يا اَبَا الْحَسَنِ يا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ایها السجاد يا زَيْنَ الْعابِدينَ يَابْنَ رَسُولِ اللّهِ يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللّهِ وَ قَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا توسل به صلوات الله علیه در شب شهادت ایشان شاهی که عنان عالمش بود به دست بر ناقهٔ بی‌عنان شدش اوج نشست این مفخر اولیا پس از ختم رسل معراج به ناقه کرد زین عالم پست و أتی بحرم رسول الله صلی الله علیه و آله حتی دخلوا مدینة دمشق من باب یقال له «تؤماء»، ثم أتی بهم حتی وقفوا علی درج باب المسجد حیث یقام السبایا و اذا الشیخ قد أقبل حتی دنا منهم و قال: الحمد لله الذی قتلکم و أهلککم و أراح الرجال من سطوتکم و أمکن أمیر المؤمنین منکم. فقال له علی بن الحسین: یا شیخ! هل قرأت القرآن؟ قال: نعم قد قرأته، قال: فعرفت هذه الآیه: قل لا أسألکم اجرا الا المودّه فی القربی؟ قال الشیخ: نعم. فقال علی بن الحسین: فنحن القربی یا شیخ، قال: هل قرأت فی سوره بنی اسرائیل «و آت ذا القربی حقه» قال الشیخ: قد قرأت ذلک، فقال علی: نحن القربی یا شیخ، و لکن قرأت هذه الآیه «و اعلموا أنما غنمتم من شی‌ء فان لله خمسه و للرسول و لذی القربی، قال الشیخ: قد قرأت ذلک، فقال علی: فنحن ذی القربی یا شیخ. و لکن هل قرأت هذه الآیه: إنما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهرکم تطهیرا، قال الشیخ: قد قرأت ذلک. قال علی: فنحن اهل البیت الذی خصصنا بآیه الطهاره. فبقی الشیخ ساعه ساکتا نادما علی ما تکلّمه؛ ثم رفع رأسه إلی السماء و قال: اللهم إنی تائب إلیک فی ما تکلمته و من بعض هؤلاء القوم، اللهم إنی أبرأ إلیک من عدوّ محمد و آل محمد تألیف ج ۵ص۱۳۰ حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان شب بیست و پنجم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۹ آیت الله https://eitaa.com/akavan110
شذرات المعارف
شب بیست و ششم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۱۰ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «يا هشام من أحب الدنيا ذهب خوف الآخرة من قبله و ما اوتي عبد علما فازداد للدنيا حبا إلا ازداد من الله بعدا و ازداد الله عليه غضبا.» ص۳۹۹ شرط رسیدن به باید اموری را لحاظ کرد: ۱- بررسی علل و اسباب توفیقات ۲- شناسایی موانع و مشکلات و تلاش برای رفع آن‌ها ضرورت سعی و تلاش و و برای رسیدن توفیق در کار بعد از فراهم آوردن و ؛ لازمهٔ سیر و حرکت در مسیر موفقیت با و است؛ تمثیل در به در مورد جامع او که مثل ؛ نقلی از غزالی پیرامون موفقیت در امور مختلف و پشتکار داشتن به درس گرفتن از یک دزد و راهزن؛ لزوم پشتکار داشتن سی سال لاف مهر زدم تا سحرگهی وا شد دلم چو گل ز نسیم بهار عشق تحول مرحوم بر اثر موعظه‌ای از یک دلّاک پیرامون راه ؛ موعظه صلوات الله علیه برای موفقیت در مسیر آخرت به اینکه: کسی‌که در دلش است از دلش می‌رود؛ هوو بودن و در بیان مرحوم : قال بعض أصحابنا ما ملخصه: إن الدنيا والآخرة ضرتان، كلما قربت من إحداهما بعدت عن الأخرى ص۲۱۹؛ تفاوت محبت دنیا با امر با دنیا کردن؛ فرمایش علیه‌السلام مبنی بر اینکه هرکسی بگوید من از بدم می‌آید من در او شک می‌کنم؛ تفاوت از بد آمدن از پول با محبت پول و دنیا؛ مثالی از مرحوم در مورد چگونگی عدم دلبستگی به دنیا؛ اهمیت سلسله روایات پیش رو در : نه جزء از ده جزء در است: اَلْعِبادَةُ عَشْرَةُ اَجْزاءٍ تِسْعَةُ اَجْزاءٍ فى طَلَبِ الْحَلالِ ج۱۰۳ص۹؛ و تفاوت آن با استفاده بهینه از دنیا؛ جریان شخص متمولی که مال خودش از گلویش پایین نمی‌رفت!؛ متمول بودن مرحوم که در سال ۱۳۳۲ به عنوان میلیاردر تهرانی دو میلیارد از پولش را وقف کرد که در و همچنین و بسیاری از موقوفات دیگر محصول کار ایشان است؛ شاگردی حاج حسین ملک در شرعیات خدمت مرحوم و در عقلیات شاگرد (استاد مرحوم آیت‌الله ) بوده است؛ دنیا صنعی از مصنوعات خدای متعال است که همهٔ کمال و بدبختی انسان از همین جا شروع می‌شود؛ فرمایش اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم پیرامون اینکه اگر دارایی داری و دو روز از عمرت باقی مانده، یک روزش را صرف برنامه‌ریزی برای بعد خودت کن و یک روزش را هم توجه کن به بعد از این عالم؛ انجام وظیفه نسبت به دارایی خود؛ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام فِی حَدِیثٍ قَالَ: إِنْ أُجِّلْتَ فِی عُمُرِکَ یَوْمَیْنِ فَاجْعَلْ أَحَدَهُمَا لِأَدَبِکَ لِتَسْتَعِینَ بِهِ عَلَی یَوْمِ مَوْتِکَ قِیلَ لَهُ وَ مَا تِلْکَ الِاسْتِعَانَهُ قَالَ تُحْسِنُ تَدْبِیرَ مَا تُخَلِّفُ وَ تُحْکِمُهُ. ج۱۹ص۲۶۶ صلی الله علیک یا مولانا یا اباعبدالله السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین روضه و علیهماالسلام بانگ زد کای ساقی بزم الست شیرخوار از کودکی شد می پرست غیر دستت نیست جایی چون مرا بر به دستت نیست پایی چون مرا گر ندارم گردنی شمشیر جوی تیر عشقت را سپر سازم گلوی گر که‌ نتوانم‌ به‌ میدان تاختن‌ سوی میدان، جان توانم‌ باختن‌ عشق بر پیمان اصغر شد سروش آمد آواز علی شه را به گوش تاخت سوی خیمه‌گه بار دگر تا از صاحب صدا جوید اثر دید اصغر کرده عزم آن دیار شسته از خرگاه هستی دست و بار برگرفتش چست و عزم راه کرد روی همت‌ سوی قربانگاه کرد یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین یا اختاه ایتینی بولدی الصغیر حتی اودعه ذبح الطفل من الاذن الی الاذن و من الورید الی الورید حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان شب بیست و ششم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۱۰ آیت الله https://eitaa.com/akavan110