بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم #حدیث_اولی_الالباب خطابات حضرت #امام_کاظم علیه‌السلام به #هشام_بن_حکم پیرامون #اولی_الالباب «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده.» #تحف_العقول ص۳۹۹ از مهم‌ترین امور در مقام تعلیم و تعلم برای دانش‌آموز وقوف به #ظرفیت خود است و به این ظرفیت (= توانستن) ایمان داشته باشد؛ استعداد انسان در جلوه‌گری #صفات_الهی از افق خود در صورت همراهی درست با معلم و استاد خویش؛ تبیین سلسله روایات غضب الهی بر #ملائکه و تحت بودن ملائکه نسبت به #انسان_کامل که #تربیت شدهٔ خداست: وباسناده مرفوعا إلى جابر بن يزيد الجعفي قال : قال أبوجعفر محمد بن علي الباقر علیهماالسلام: يا جابر كان الله ولا شئ غيره ولا معلوم ولا مجهول ، فأول ما ابتدأ من خلق خلقه أن خلق محمدا صلی‌الله علیه وآله وسلم وخلقنا أهل البيت معه من نوره وعظمته ، فأوقفنا أظلة خضراء بين يديه ، حيث لا سماء ولا أرض ولا مكان ولا ليل ولا نهار ولا شمس ولا قمر يفصل نورنا من نور ربنا كشعاع الشمس من الشمس ، نسبح الله تعالى ونقدسه ونحمده ونعبده حق عبادته. ثم بدا لله تعالى عزوجل أن يخلق المكان فخلقه ز وكتب على المكان : لا إله إلا الله ، محمد رسول الله ، علي اميرالمؤمنين ووصيه ، به أيدته ونصرته ، ثم خلق الله العرش فكتب على سرادقات العرش مثل ذلك ، ثم خلق الله السماوات فكتب على أطرافها مثل ذلك ، ثم خلق الجنة والنار فكتب عليها مثل ذلك ، ثم خلق الملائكة وأسكنهم السمآء ثم تراءى لهم الله تعالى وأخذ عليهم الميثاق له بالربوبية ولمحمد (صلی‌الله علیه وآله وسلم) بالنبوة ولعلي علیه‌السلام بالولاية ، فاضطربت فرائص الملائكة ، فسخط الله على الملائكة واحتجب عنهم فلاذوا بالعرش سبع سنين يستجيرون الله من سخطه ويقرون بما أخذ عليهم ، ويسألونه الرضا فرضي عنهم بعدما أقروا بذلك وأسكنهم بذلك الا قرار السمآء واختصهم لنفسه واختارهم لعبادته ، ثم أمر الله تعالى أنوارنا أن تسبح فسبحت ، فسبحوا بتسبيحنا ولولا تسبيح أنوارنا ما دروا كيف يسبحون الله ولا كيف يقدسونه. #بحارالأنوار ج۲۵صص۱۷-۱۸؛ پناه بردن ملائکه به #عرش (که به معنای ظهور #قدرت خدای متعال است) که ملائکه به واسطهٔ ظهور قدرت الهی در انسان کامل تخت إشراف و سیطرهٔ یکی از صفات انسان کامل است؛ جمع بین عدم #فخر به مقام انسانیت و بین شأن داشتن مخلوق و مصنوع خدای متعال؛ آفت خودمحدودبینی و کوته‌بینی خود و در نتیجه کوتاه کردن #همت خود «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده.» #خوف از اینکه انسان به #کمال_وجودی خود نرسد؛ #باور در انسان و تلاش در جهت رسیدن به کمال وجودی خویش و رسیدن به نتایج بالاتر از مقدار خوف در انسان خائف من خَس بی سر و پایم که به سیل افتادم او که می‌رفت مرا هم به دل دریا برد #علامه_طباطبایی اعم بودن منشأ خوف از #وهم یا فقدان یک امر؛ وهم منشأ خوف بی‌جا است و بیهودگی فعالیت در اثر این امر؛ خوف بر اثر #تعقل و منشأ واقعی و رسیدن به بیش از آنچه که انسان خائف در تصور داشت «و لم يؤمن الخائفين بقدر خوفهم و لكن آمنهم بقدر كرمه و جوده.» تبیین چرایی امنیت الهی بیش از مقدار خوف انسان خائف؛ وجود شأنی در انسان که منشأ ظهور صفات الهی بشود رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مقام آدمیت #سعدی #خلقت انسان؛ إِنِّی جَاعِلٌ فِی ٱلْأَرْضِ خَلِيفَةً #البقرة:۳۰؛ خلقت هرآنچه در آسمان‌ها و زمین است برای انسان: تَرَوْا۟ أَنَّ ٱللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِی ٱلْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُۥ ظَٰهِرَةً وَ بَاطِنَةًۗ وَ مِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُجَٰدِلُ فِی ٱللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لاَ هُدًی وَ لاَ كِتَٰبٍ مُّنِيرٍ #لقمان علیه‌السلام:۲۰؛ عدم تصور از آنچه در آسمان‌ها و زمین است ته که ناخوانده‌ای علم سماوات ته که نابرده‌ای ره در خرابات ته که سود و زیان خود ندانی به یاران کی رسی هیهات هیهات #باباطاهر حکمت وجود کلیدهای #غیب نزد خدای متعال برای باز کردن و رسیدن انسان #علم_الهی: وَ عِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَآ إِلاَّ هُوَۚ وَ يَعْلَمُ مَا فِی ٱلْبَرِّ وَ ٱلْبَحْرِۚ وَ مَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَ لاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَٰتِ ٱلْأَرْضِ وَ لاَ رَطْبٍ وَ لاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِی كِتَٰبٍ مُّبِينٍ #الأنعام:۵۹؛ #کلید در قرآن کریم: إِنَّ قَٰرُونَ كَانَ مِن قَوْمِ مُوسَیٰ فَبَغَیٰ عَلَيْهِمْۖ وَ ءَاتَيْنَٰهُ مِنَ ٱلْكُنُوزِ مَآ إِنَّ مَفَاتِحَهُۥ لَتَنُوٓأُ بِٱلْعُصْبَةِ أُوْلِی ٱلْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُۥ قَوْمُهُۥ لاَ تَفْرَحْۖ إِنَّ ٱللَّهَ لاَ يُحِبُّ ٱلْفَرِحِينَ #القصص:۷۶؛ روایات پیرامون بهت انسان از عنایت الهی در #قیامت؛ شأن انسانی که در راه حرمت کرده باشد: وَ مَن يُهَاجِرْ فِی سَبِيلِ ٱللَّهِ يَجِدْ فِی ٱلْأَرْضِ

«يا هشام احذر هذه الدنيا» مظاهر گوناگون دنیا و عدم خلاصهٔ آن در #ثروت و #قدرت؛ #زهد در دنیا برای دنیا؛ وما زهدت في الدنيا للدنيا #بحارالأنوار ج۴۹ص۱۲۹؛ جریانی از مرحوم آیت‌الله سیدمحمدرضا #گلپایگانی که به همراه #مرحوم_امام به عیادت مریضی رفتند؛ حُبُّ الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَةٍ #الکافی ج۲ص۳۱۷؛ مظاهر مختلف #حب_دنیا؛ حب اقبال مردم به انسان و جریاناتی در این جهت؛ از آخرین مظاهر دنیا این است که کسی بگوید من یک کسی شدم!؛ افتادگی امام علیه‌السلام بیش ز همه عباد؛ رَأَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ فِي الْيَوْمِ الَّذِي تُوُفِّيَ فِيهِ أَبُو جَعْفَرٍ ع فَقَالَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ مَضَى أَبُو جَعْفَرٍ ع فَقِيلَ لَهُ وَ كَيْفَ عَرَفْتَ قَالَ لِأَنَّهُ تَدَاخَلَنِي ذِلَّةٌ لِلَّهِ لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُهَا. #الکافی ج۱ص۳۸۱؛ ادعای #شیطان مبنی بر اینکه من از آدم بهترم همه دعوای شیطان با خداست؛ #عابد بودن شدن تا قبل از معارضت با فرمان خدا بنابر ظاهر منابع؛ ابتلای به #عجب در #حضرت_آدم علیه‌السلام در روایات؛ تعمیق در حرف شیطان ما را به این می‌رساند که بلای خیال اینکه انسان چیزی شده از همه بالای سخت‌تر است؛ خطر عجب در لسان شرع مقدس و نشأت گرفتن آن از حب دنیا به واسطهٔ #حب_نفس؛ زندگی زاهدانهٔ #سفاح اولین خلیفه #بنی_العباس و قائل بودن وی شأنی برای خود که مال او نبود «يا هشام احذر هذه الدنيا و احذر أهلها» تاثیر هم سخنی با اهل دنیا و اهل #نفاق؛ جریانی از مرحوم آیت‌الله #سیدجمال_الدین_گلپایگانی؛ خطر ندانستن نفاق در خود و خود را خوب دانستن: يُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ وَلَٰكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْكُمُ الْأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ #الحدید:۱۴؛ تخذیر از دنیا و از اهل دنیا؛ تبیین #اهل_دنیا به کارکشتگی در دنیا و جریاناتی از اهل دنیا؛ سیگار آدم را گدا می‌کند؛ اهل دنیا، دنیا در نظرش چیزی شده و چیز دیگر برایش مهم نیست؛ خاطرات یکی از رفقای #محمدرضاپهلوی؛ اهل دنیا با تو کاری ندارد بلکه با دنیای تو کار دارد صلی الله علیک یا مولانا یا اباعبدالله ای خانه مثال خدا سجده‌گاه تو ای خاک گرم کرببلا قتلگاه تو روز جزا پناه دهد کائنات را هر کس که آرمید ز جان در پناه تو در حشر بر شفاعت خلق خدا بس است یک قطره خون سرخ غلام سیاه تو از تشنگی صدای تو جوهر نداشت لیک در گوش عالمی شرر انداخت آه تو طفلت نداشت قتل تو باور که ذوالجناح با یال غرق خون خود آمد گواه تو یا جواد أبی هل سقی ابی ام قتل عطشانا چـو خـنــجــر، بـر گــلــوی او نــهــادنــد بــه آن لــــب تــشـــنــه، آیــا آب دادنــد؟ دیوان #نخل_میثم حسین جان حسین جان حسین جان حسین جان شب شانزدهم رمضان المبارک ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۱۲/۲۶ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110