eitaa logo
شذرات المعارف
1.1هزار دنبال‌کننده
7 عکس
39 ویدیو
23 فایل
به توفیق الهی جلسات حضرت آیت الله شیخ عباس اخوان به مرور بارگزاری و حتی‌المقدور موضوعات و منابع جلسات ذکر شده تا محققین محترم بهره‌مند گردند لازم به ذکر است که این کانال هیچ ارتباطی با شخص حضرت آیت الله اخوان حفظه الله تعالی ندارد یا علی مدد
مشاهده در ایتا
دانلود
شذرات المعارف
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «يا هشام من تعظّم في نفسه لعنته ملائكة السماء و ملائكة الأرض، و من تكبّر على إخوانه و استطال عليهم فقد ضادّ الله، و من ادّعى ما ليس له فهو اعنى لغير.» ج۱ص۱۵۴ مضر و سرطان‌گونهٔ در انسان؛ برخی صفات مقدار کم آن ضرر ندارد ولی اگر زیاد بشود مهلک است مثل ؛ ضرورت رعایت حد و حدود خودباوری و در انسان؛ باور تا اندازه‌ای که انسان در جنبه نباشد لازم است یعنی باشد که بر اساس علل و به مطلوب خودش می‌رسد در غیر اینصورت اگر خودباوری بی‌جا باشد است یعنی خود را بی‌جا بزرگ می‌انگارد که این سبب محرومیت شخص می‌شود؛ رَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَءً عَرَفَ قَدْرَهُ وَ لَمْ يَتَعَدَّ طَوْرَهُ ص۳۷۳؛ این رحم الله است علی‌الظاهر نه یعنی خدا بر کسی است که اندازه خودش را می‌داند؛ بررسی مفهوم خاص و عام در روایات؛ یعنی طرد و ملعون یعنی مطرود؛ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع قَالَ‌ لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ ص ثَلَاثَةً الْآكِلَ زَادَهُ وَحْدَهُ وَ النَّائِمَ فِي بَيْتٍ وَحْدَهُ وَ الرَّاكِبَ فِي الْفَلَاةِ وَحْدَهُ‌ ج۲ص۲۷۷؛ معنای ملعون بودن کسی‌که تنها برود و تنها کند این است که خودش را از رحمت دور کرده است؛ کسی‌که (=اندازه) خودش را نمی‌داند از رحمت دور است؛ جریانی از مرحوم آیت‌الله ؛ جریانی از مرحوم آیت‌الله شیخ ؛ مرعوب نشدن به کثرت و ضابطه‌مندی فقیه در این مسئله؛ سر جای خود نشستن خیلی مهم است خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی تا نشیند هر کسی اکنون به جای خویشتن «يا هشام من تعظّم في نفسه لعنته ملائكة السماء و ملائكة الأرض، و من تكبّر على إخوانه و استطال عليهم فقد ضادّ الله، و من ادّعى ما ليس له فهو اعنى لغير.» انسان در خودبزرگ‌بینی؛ انسان هر اندازه داشته باشد کم است زیرا علم بیشتر موارد را به انسان بیشتر نشان می‌دهد و هرچه زیادتر بداند بیشتر به جهل خود پی می‌برد؛ دوره درس مرحوم آیت‌الله (صاحب ) در مبحث هفتاد سال طول کشید؛ فرمایشی از مرحوم آیت‌الله درباره اینکه چرا به سر دارد در حالی‌که برخی چیزها را نمی‌داند: (عمامه کهیر من این نشانه ابن است که من یک چیزهایی را می‌دانم نه اینکه همه‌چیز را می‌دانم)؛ همه‌چیز را همگان دانند و همگان هنوز از مادر نزاده‌اند مواجهه انسان در خود با عجایبی که باد و بود انسان را می‌ریزد؛ مرحوم که از اوحدی فحول علمای است که نقل کرده کفاشی را در در دیدم که از من اعلم بود؛ حکم به در ؛ عن أبي عبدالله ( عليه السلام ) ـ في حديث ـ قال: كلّ شيء نظيف حتّى تعلم أنه قذر، فإذا علمت فقد قذر، و ما لم تعلم فليس عليك ج۳ص۴۶۷؛ عن أبي عبدالله عليه‌السلام قال: الماء كله طاهر حتى تعلم أنه قذر ج۱ص۱۴۲؛ اصالت حمل عمل مومن به احسن وجه خرده بینانند در عالم بسی واقفند از کار و بار هر کسی نقلی از در برخورد با اولیای خدا؛ جریانی از شیخ بهائی در مدت در بلاد (= ) که امروزه شامل و و می‌شود؛ زندگی بدوی و بودن مردم بلاد شامات سابق؛ وصف هنر که از چند یک کشور ساخت؛ وجود ها ها و ذکر آن در کتاب و اهل خاص در بلاد شامات؛ کتاب علمی بودن شیخ بهایی گر بر سر نفس خود امیری، مردی بر کور و کر ار نکته نگیری، مردی مردی نبود فتاده را پای زدن گر دست فتاده‌ای بگیری، مردی به بزرگی از علما که بزرگان به دیدن او می‌رفتند به واسطه نگهداری یک شب از یک شخص بیچاره؛ انسان برای خدا کار کند اصلا به حساب نمی‌آید عارفانِ رُخ تو جمله ظَلومند و جَهول این ظلومیّ‌ و جهولی‌، سَر و سودای‌ من است خمینی ظلوم به زیر پا گذاشتن و به فراموشی هر کار خیری که کرده است؛ جریانی از مجلس خصوصی مرحوم آیت‌الله و بحث از و ضبط لفظ ستاره ؛ کتاب حاکم در علم کتب مرحوم است؛ (جدا) فِی حَدِیثِ الْقِبْلَةِ: ضَعِ الْجَدْیَ قَفَاکَ وَصَلِّ ». الْجَدْیُ - بالفتح فالسکون -: نجم إلی جنب القطب تعرف به القبلة، ویقال له: « جَدْیُ الفرقد » و قیل: هو الْجُدَیّ مصغرا، و الأول أعرف.
شذرات المعارف
https://eitaa.com/akavan110
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ایام روز شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ إِنَّآ أَعْطَيْنَٰكَ ٱلْكَوْثَرَ (۱) فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ ٱنْحَرْ (۲) إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ ٱلْأَبْتَرُ سوره کوثر در شأن سلام‌الله‌علیها؛ مباحث پیرامون اینکه چرا فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها نامیده شده است و شأن حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها چیست؛ الهی برای علیه‌السلام: يَٰزَكَرِيَّآ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ ٱسْمُهُۥ يَحْيَیٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُۥ مِن قَبْلُ سَمِيًّا سلام‌الله‌علیها:۷؛ نام‌گذاری از جانب خدای متعال با رعایت شخص؛ روایات اولیای دین و صدیقه کبری سلام الله علیهم اجمعین در کتبی همچون و مرحوم شیخ ؛ وَ مِنَ ٱلَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِۦ نَافِلَةً لَّكَ عَسَیٰٓ أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا :۷۹؛ وجه برای اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم؛ تبیین وجه کوثر و برای که مبالغه در فزونی و زیادتی است مثل و و ...؛ يَٰزَكَرِيَّآ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ ٱسْمُهُۥ يَحْيَیٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُۥ مِن قَبْلُ سَمِيًّا سلام‌الله‌علیها:۷؛ زنده‌گری در اسم علیه‌السلام و مثل ایشان در مثل علیه‌السلام در این امت است؛ فَإِنَّهُ (الحسین)، سَيِّدُ الشُّهَداءِ، وسَيِّدُ شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ، وشَبيهُ يَحيَى بنِ زَكَرِيّا. ص۴۸۶؛ زنده‌گری و حضرت یحیی علیه‌السلام؛ وَ لَقَدْ ءَاتَيْنَا لُقْمَٰنَ ٱلْحِكْمَةَ أَنِ ٱشْكُرْ لِلَّهِۚ وَ مَن يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِۦۖ وَ مَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِیٌّ حَمِيدٌ علیه‌السلام:۱۲؛ اعطا شده به جناب علیه‌السلام است؛ يُؤْتِی ٱلْحِكْمَةَ مَن يَشَآءُۚ وَ مَن يُؤْتَ ٱلْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَيْرًا كَثِيرًاۗ وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُوا۟ ٱلْأَلْبَٰبِ :۲۶۹؛ کوثر در لغت همان است که همان حکمت است؛ ٱدْعُ إِلَیٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِٱلْحِكْمَةِ وَ ٱلْمَوْعِظَةِ ٱلْحَسَنَةِۖ وَ جَٰدِلْهُم بِٱلَّتِی هِیَ أَحْسَنُۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِۦۖ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِٱلْمُهْتَدِينَ :۱۲۵؛ بحث پیرامون اشتقاق از و بالعکس؛ تشکیل لغات در بسترهٔ زمان در میان مردم؛ در عرب به ابزار کنترل چهارپایان توسط سوارکار حکمة الدابة می‌گویند که در فارسی به آن گاهی لگام می‌گویند که از اجزای مهار است که لغت حکمت از این حکمة الدابة گرفته شده است؛ يُؤْتِی ٱلْحِكْمَةَ مَن يَشَآءُۚ وَ مَن يُؤْتَ ٱلْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَيْرًا كَثِيرًاۗ وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُوا۟ ٱلْأَلْبَٰبِ :۲۶۹؛ حکمت یعنی در جای خود بودن و تمام بدبختی انسان در این است که سر جای خودش نیست؛ كلامه (علیه‌السلام) في معنى (شيعة أمير المؤمنين«علیه‌السلام») و بهذا الإسناد عن أبي محمّد العسكري عليه السّلام أنّه قال: لما جعل إلى عليّ بن موسى الرّضا عليهما السّلام ولاية العهد، دخل عليه آذنه فقال: إنّ قوما بالباب يستأذنون عليك، يقولون: «نحن من شيعة عليّ عليه السّلام». فقال: أنا مشغول فاصرفهم! فصرفهم إلى أن جاءوا هكذا يقولون و يصرفهم شهرين، ثمّ أيسوا من الوصول فقالوا: «قل لمولانا إنّا شيعة أبيك عليّ بن أبي طالب»عليه السّلام قدشمت بنا أعداؤنا في حجابك لنا، و نحن ننصرف هذه الكرة، و نهرب من بلدنا خجلا و أنفة ممّا لحقنا، و عجزا عن احتمال مضض ما يلحقنا بشماتةأعدائنا». فقال عليّ بن موسى عليه السّلام: إئذن لهم ليدخلوا، فدخلوا عليه فسلّموا عليه فلم يرد عليهم و لم يأذن لهم بالجلوس، فبقوا قياما. فقالوا: يابن رسول اللّه! ما هذا الجفاء العظيم، و الاستخفاف بعد هذاالحجاب الصعب، أيّ باقية تبقى منّا بعد هذا؟ فقال الرّضا عليه السّلام: اقرؤا«وَ مََا أَصََابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمََا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ» و اللّه ما اقتديت إلاّ بربّي عزّ و جلّ و برسوله و بأمير المؤمنين و من بعده من آبائي الطّاهرين عليهم السّلام، عتبوا عليكم فاقتديت بهم. قالوا: لماذا يابن رسول اللّه؟ قال: لدعواكم أنّكم شيعة أمير المؤمنين! و يحكم إنّما شيعته: الحسن و الحسين و سلمان و أبو ذر و المقداد و عمّار و محمّد بن أبي بكر، الذين لم يخالفوا شيئا من أوامره، و أنتم في أكثر أعمالكم له مخالفون، و تقصرون في كثير من الفرائض و تتهاونون بعظيم حقوق إخوانكم في اللّه، و تتقون حيث لا تجب التقية، و تتركون التّقية حيث لا بدّ من التقية، لو قلتم: إنّكم مواليه و محبّوه، و الموالون لأوليائه و المعادون
شذرات المعارف
شب بیست و هفتم محرم الحرام ۱۴۴۶ ۱۴۰۳/۵/۱۱ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون «يا هشام من أحب الدنيا ذهب خوف الآخرة من قبله و ما اوتي عبد علما فازداد للدنيا حبا إلا ازداد من الله بعدا و ازداد الله عليه غضبا.» ص۳۹۹ تعبیرات مختلف در شرع پیرامون ؛ حالات اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم هنگام یاد : عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهم‌السلام عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ علیهم‌السلام قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‌الله علیه وآله وسلم إِذَا خَطَبَ حَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ أَصْدَقَ الْحَدِيثِ كِتَابُ اللَّهِ- وَ أَفْضَلَ الْهَدْيِ هَدْيُ مُحَمَّدٍ وَ شَرَّ الْأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا وَ كُلَّ بِدْعَةٍ ضَلَالَةٌ- وَ يَرْفَعُ صَوْتَهُ وَ تَحْمَارُّ وَجْنَتَاهُ‌ وَ يَذْكُرُ السَّاعَةَ وَ قِيَامَهَا حَتَّى كَأَنَّهُ مُنْذِرُ جَيْشٍ‌ يَقُولُ صَبَّحَتْكُمُ السَّاعَةُ مَسَّتْكُمُ السَّاعَةُ ثُمَّ يَقُولُ بُعِثْتُ‌ أَنَا وَ السَّاعَةُ كَهَاتَيْنِ وَ يَجْمَعُ بَيْنَ سَبَّابَتَيْهِ مَنْ تَرَكَ مَالًا فَلِأَهْلِهِ وَ مَنْ تَرَكَ دَيْناً فَعَلَيَّ وَ إِلَيَ‌ صص۲۱۱-۲۱۲؛ عظمت و شئون همچون امر ؛ تبیین معنای خوف و تفاوت آن با که خوف از جهتی با ترس قرین است و از جهتی با قرین است «يا هشام من أحب الدنيا ذهب خوف الآخرة من قبله و ما اوتي عبد علما فازداد للدنيا حبا إلا ازداد من الله بعدا و ازداد الله عليه غضبا.» کسی‌که اهل است مواظبت نسبت به آخرت را از دست می‌دهد یعنی انسان عادی بر اثر به امری عدم توجه به سائر امور برایش حاصل می‌شود مگر کسی‌که در باشد يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ :۳۸؛ به کار رفتن در آیه که در مقام مقیاس دو چیز که در ازای هم هستند و در مقام سنجش به کار می‌رود؛ و بودن : كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ :۱۸۵؛ قیاس دنیا و آخرت؛ جستجوی پیرامون دو لغت و متاع الغرور؛ چرایی احتیاج به علم در صدر اسلام: ازدیاد ایرانیان در مکه و مدینه و تحت الشعاع قرار گرفتن لغت عربی؛ به کار بردن لغت فارسی در کلام علیه‌السلام همچون لغت و پیرامون علیه‌السلام همچون بستان ( ): وَ بُسْتَانِ حِكْمَةِ اللَّهِ ج۴۵ص۱۳۹؛ اختلاط لغات و پس از حملهٔ نادرست صدر اسلام پس از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم به ؛ صحیح نبودن ترجمه متاع الغرور به کالای فریبا و فریبنده؛ خاطره‌ای از مرحوم آشیخ ؛ سخن ابن عباس پیرامون لغت متاع الغرور به کهنهٔ حیض که در مورد دنیا به کار رفته است دل که خالی باشد از مهر بتان لتّهٔ حیض به خون آغشته دان با دف و نی، دوش آن مرد عرب وه! چه خوش می‌گفت، از روی طرب: أَیُّهَا الْقَوْمُ الَّذی فِی‌ الْمَدْرِسَه کُلُّ ما حَصَّلْتُموهُ وَسْوَسَه فِکْرُکُم اِنْ کانَ فی غَیْرِ الْحَبیب ما لَکُم فِی‌ النَّشْاَةِ الْاُخْریٰ نَصیب یعنی: آن کس را که نبود عشق یار بهر او پالان و افساری بیار دل که خالی باشد از مهر بتان لتّهٔ حیض به خون آغشته دان قابل سنجش نبودن زندگی دنیایی با زندگی آخرتی در : يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ :۳۸ «يا هشام من أحب الدنيا ذهب خوف الآخرة من قبله و ما اوتي عبد علما فازداد للدنيا حبا إلا ازداد من الله بعدا و ازداد الله عليه غضبا.» از ریشه حبّه که دانهٔ گندم است گرفته شده؛ به حکم السنخیة علة الانضمام اگر از سنخ دنیا شدی (دیگر از آخرت جدا می‌شوی)؛ اثرات دلدادگی به دنیا در عدم توانایی دل دادن به آخرت؛ جریانی از یکی از رفقای استاد؛ برای شکل گرفتن پایه‌های زندگی آخرت است و برای کسی است که پایه‌های آخرتی داشته باشد: وَمَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً
شذرات المعارف
جلسه هفتگی ۱۷ ربیع الثانی ۱۴۴۵ ۱۴۰۲/۸/۱۱ آیت الله #شیخ_عباس_اخوان https://eitaa.com/akavan110
بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم خطابات حضرت علیه‌السلام به پیرامون 00:57 «يا هشام ثم وعظ أهل العقل ورغبهم في الآخرة فقال: "وما الحيوة الدنيا إلا لعب ولهو وللدار الآخرة خير للذين يتقون أفلا تعقلون". وقال: "وما اوتيتم من شئ فمتاع الحيوة الدنيا وزينتها وما عند الله خيرا وأبقى أفلا تعقلون» ص۳۸۴ مبسوط بودن مباحث آیات قرآن؛ بررسی «افلا تعقلون» و اهمیت و 03:07 «وقال: "وما اوتيتم من شئ فمتاع الحيوة الدنيا وزينتها وما عند الله خيرا وأبقى أفلا تعقلون» معارف عالی آیه مبارکه؛ جریانی از مرحوم آیت‌الله شیخ امام جماعت مسجد و از اساتید آقایان و بودند 05:10 تبیین در آیه به‌عنوان هرچیزی که گذران عمر است؛ بررسی احتمال مفرد بودن واژهٔ متاع یا محذوف شدن مضاف الیه آن؛ تبیین عبارت : وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ :۱۸۵ :۲۰؛ جریانی از مرحوم آیت‌الله شیخ در سفر حج و استفاده از آن برای فن ؛ اشتباه بودن ترجمه «متاع الغرور» به «کالای فریبنده»؛ جریان تفحص بیست سالهٔ برای پیدا کردن معنای چند لغت از جمله لغت متاع الغرور؛ لنگه کفش هم در بیابان نعمت است ؛ ضرورت استفاده صحیح از عبارات در ترجمه عربی؛ راه پیدا کردن معنای لغات عربی گردش و در عرب بوده است و شرح حال برای تألیف کتاب لغت ؛ در عرب و مهمانخانه منزل در بناهای سابق ؛ تشبیه به متاع الغرور 12:03 «يا هشام ثم وعظ أهل العقل ورغبهم في الآخرة فقال: "وما الحيوة الدنيا إلا لعب ولهو وللدار الآخرة خير للذين يتقون أفلا تعقلون". وقال: "وما اوتيتم من شئ فمتاع الحيوة الدنيا وزينتها وما عند الله خيرا وأبقى أفلا تعقلون» بررسی واژهٔ متاع و واژهٔ ؛ آن چیزهایی که با انسان یکی می‌شوند متاع هستند و آن چیزهایی که با انسان یکی نمی‌شوند زینت اوست؛ اشاره‌ای به مبحث در ؛ یکی شدن برخی از با انسان؛ قابلیت رفتن به و علومی که با انسان یکی می‌شوند برخلاف علومی که صرفاً مربوط به همین دنیا هستند؛ همراهی برکات و تاوان زینت دنیا با توجه به شخص در برزخ و قیامت؛ همراه نشدن زینت با انسان در برزخ و قیامت 19:42 «وما عند الله خيرا وأبقى أفلا تعقلون» همراهی هر انسان یا با خودبینی یا بدون خودبینی؛ ضرورت جهت دادن خودها با خدای متعال 21:30 خاصیت ؛ بررسی تعلق به امور دنیوی و عواقب آن هنگام و پس از آن؛ وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ :۱۷۶؛ تبیین در دنیا؛ تذکری پیرامون ؛ جریانی از علیه‌السلام و برخوردش با : «۲»-فس، تفسیر القمی أَبِی عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ جَمِیلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی خَبَرِ یُونُسَ قَالَ فَدَخَلَ الْحُوتُ فِی بَحْرِ الْقُلْزُمِ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی بَحْرِ مِصْرَ ثُمَّ دَخَلَ إِلَی بَحْرِ طَبَرِسْتَانَ ثُمَّ خَرَجَ فِی دِجْلَةَ الْغَوْرَاءِ قَالَ ثُمَّ مَرَّتْ بِهِ تَحْتَ الْأَرْضِ حَتَّی لَحِقَتْ بِقَارُونَ وَ كَانَ قَارُونُ هَلَكَ فِی أَیَّامِ مُوسَی وَ وَكَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَكاً یُدْخِلُهُ فِی الْأَرْضِ كُلَّ یَوْمٍ قَامَةَ رَجُلٍ وَ كَانَ یُونُسُ فِی بَطْنِ الْحُوتِ یُسَبِّحُ اللَّهَ وَ یَسْتَغْفِرُهُ فَسَمِعَ قَارُونُ صَوْتَهُ فَقَالَ لِلْمَلَكِ الْمُوَكَّلِ بِهِ أَنْظِرْنِی فَإِنِّی أَسْمَعُ كَلَامَ آدَمِیٍّ فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَی الْمَلَكِ الْمُوَكَّلِ بِهِ أَنْظِرْهُ فَأَنْظَرَهُ ثُمَّ قَالَ قَارُونُ مَنْ أَنْتَ قَالَ یُونُسُ أَنَا الْمُذْنِبُ الْخَاطِئُ یُونُسُ بْنُ مَتَّی قَالَ فَمَا فَعَلَ شَدِیدُ الْغَضَبِ لِلَّهِ مُوسَی بْنُ عِمْرَانَ قَالَ هَیْهَاتَ هَلَكَ قَالَ فَمَا فَعَلَ الرَّءُوفُ الرَّحِیمُ عَلَی قَوْمِهِ هَارُونُ بْنُ عِمْرَانَ قَالَ هَلَكَ قَالَ فَمَا فَعَلَتْ كُلْثُمُ بِنْتُ عِمْرَانَ الَّتِی كَانَتْ سُمِّیَتْ لِی قَالَ هَیْهَاتَ مَا بَقِیَ مِنْ آلِ عِمْرَانَ أَحَدٌ فَقَالَ قَارُونُ وَا أَسَفَاهْ عَلَی آلِ عِمْرَانَ فَشَكَرَ اللَّهُ لَهُ ذَلِكَ فَأَمَرَ اللَّهُ الْمَلَكَ الْمُوَكَّلَ بِهِ أَنْ یَرْفَعَ عَنْهُ الْعَذَابَ أَیَّامَ الدُّنْیَا فَرُفِعَ عَنْهُ الْخَبَرَ ج۱۳ص۲۵۳ در شکم ماهی؛ آثار نیک از خود در آمدن؛ تبیین معنای بر باد فنا تا ندهی گرد خودی را هرگز نتوان دید جمال احدی را با خود نظری داشت که بر لوح رقم زد کلک ازلی، نقش جمال ابدی را