eitaa logo
مدرسه علوم انسانی سها
2.1هزار دنبال‌کننده
201 عکس
1 ویدیو
59 فایل
مدرسه سها: بنیادهای فلسفیِ اسلامیِ علوم اجتماعی • مدرسه آزاد علمی برمحوریت گفتمان فکری علامه طباطبایی و امام خمینی •از مقدمات تا اجتهاد؛ حوزه و دانشگاه کافی نیست 🌐 Www.msoha.ir ❖ فهرست محتوا: https://eitaa.com/msoha_ir/389 👥 ارتباط: @taha_mojahed
مشاهده در ایتا
دانلود
🔸روح المعنی و نظام سازی دانش در هندسه فکری علامه طباطبایی و امام خمینی 📻 جلسات ۰۶ تا ۱۰ نظام سازی به همراه سرفصل تفصیلی مباحث در وب سایت مدرسه سها منتشر شد 🎙 برای دسترسی رایگان به جلسات بارگذاری شده از این درس گفتار + سرفصل تفصیلی جلسات به لینک زیر مراجعه نمایید👇🏻 💻 https://B2n.ir/rb3833 📌 توجه نمایید دسترسی به جلسات به صورت بوده و صرفا بعد از ثبت نام در دوره مقدور می‌باشد. 📢 لینک معرفی درس گفتار: 🌐 https://eitaa.com/msoha_ir/539 📒 مشخصات دوره - مجموع جلسات: 19 - مدرس: حجت الاسلام - سطح دوره: تخصصی - مکان ارائه: دوره تابستان سها 1404 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📄خلاصه سرفصل جلسات 🖥 راهنمای ثبت نام ______________ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
💡 جلسه 11 مبانی فلسفی نظام سازی 🗒وقتی خدا سوژه میشود؛ سکولاریزاسیون هگلی آیا میتوان هگلی بود و ایرانی ماند؟ 🎙 برای دسترسی رایگان به جلسات بارگذاری شده از این درس گفتار + سرفصل تفصیلی جلسات به لینک زیر مراجعه نمایید👇🏻 💻 https://B2n.ir/rb3833 📒 سرفصل‌های مهم جلسه ۱۱ ۱. نسبت هگل و مسئله تغرب روشنفکران ایرانی •موقعیت راستی‌ها و چپی‌ها در برابر هگل •هگلی بودن مارکس و چپی‌ها ۲. دوران جدید به عنوان دوران نقد •نقد به عنوان هویت‌ساز انسان مدرن •شروع دوران نقادی از کانت و اوج آن در هگل ۳. بحران زندگی ناشی از نقد ۴. مفاهیم کانتی: ترانسندنتال و ترانسندانت ۵.وحدت ترانسندانت و ترانسندنتال در هگل ۶. مفهوم تناوردگی (نفسیت بشر) ۷. دیالکتیک و ویکلیش کایت (وحدت در تضاد) •مفهوم آفهبن (Aufheben) •ویکلیش کایت به عنوان برونزات نه واقعیت •فرآیند بودن، شدن و وحدت ۸. روشنفکر ایرانی و خودتحقیری هگلی ۹. تفاوت سنت ایرانی با رویکرد هگلی ۱۰. جریان شیعی فقهی به عنوان نماینده سنت 📌 توجه نمایید دسترسی به جلسات به صورت بوده و صرفا بعد از ثبت نام در دوره مقدور می‌باشد. 📢 لینک معرفی درس گفتار: 🌐 https://eitaa.com/msoha_ir/539 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📄خلاصه سرفصل جلسات قبل 🖥 راهنمای ثبت نام ______________ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
مدرسه علوم انسانی سها
💡#منتشر_شد جلسه 11 مبانی فلسفی نظام سازی 🗒وقتی خدا سوژه میشود؛ سکولاریزاسیون هگلی آیا میتوان هگلی ب
📋 آغاز سکولاریزاسیون مسیحیت در فلسفه هگل در فلسفه هگل، دو عنصر ترانسندنتال (شرط امکان تجربه ) و ترانسندانت (مرز آگاهی) با یکدیگر در هم تنیده شده و متحد می‌گردند. دلیل این امر آن است که « Ding an sich » (شیء فی‌نفسه) که در فلسفه کانت بیرون از آگاهی قرار داشت و امری ترانسندانت محسوب می‌شد، در نظام هگلی درونی است. هگل بر این نکته تأکید می‌کند که اصولاً شیء فی‌نفسه‌ای خارج از آگاهی وجود ندارد. هر آنچه که هست، در درون سوژه قرار دارد. سوژه است که همه چیز را سامان می‌دهد و می‌سازد. اگر خدایی نیز وجود داشته باشد، باز هم در دل سوژه حضور دارد. بسیاری بر این باورند که هگل در واقع سکولاریزاسیون فلسفه مسیحیت را انجام داده است. زیرا در دیدگاه مسیحی، ایمان امری فراتر از عقل نظری محسوب می‌شد، اما هگل آن را درون سوژه خود قرار داد. امر ترانسندانت به‌طور مستمر در زمان محقق می‌شود. سوژه خویش را در مراحل مختلف حسیات، آگاهی، خودآگاهی، هنر، دین و فلسفه تجربه می‌کند تا سرانجام به اوج تحقق که همان «اAbsolut » (مطلق) است، برسد. هنگامی که به مرحله مطلق دست یافت، امر ترانسندنتال دیگر بیرونی نخواهد بود. ایده‌ها خارج از آگاهی قرار ندارند، بلکه ایده در دل خود سوژه شکل می‌گیرد و در اوج خود به «بگریف» (مفهوم) می‌رسد. این امر به معنای سکولاریزاسیون کامل دین مسیحیت و کل جهان است. 🗒 بریده از جلسه 11 درس گفتار مبانی فلسفی نظام سازی _________ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
مدرسه علوم انسانی سها
💡#منتشر_شد جلسه 11 مبانی فلسفی نظام سازی 🗒وقتی خدا سوژه میشود؛ سکولاریزاسیون هگلی آیا میتوان هگلی ب
📋 "بحران همیشگی: زندگی در سایۀ نقد مدرن" نقادی دوران مدرن در فلسفه هگل به اوج خود میرسد چپ‌ها نمی‌توانند خود را از هگل جدا کنند. به اعتقاد ما، چپ‌ها هم به نوعی هگلی هستند، زیرا مارکس کل روش و سیستم خود را از هگل اخذ کرده است. هرچند او سعی کرده این روش و سیستم را - به قول خودش - تا حدی «روی زمین بیاورد» و از آن جنبۀ ایدئالیستی خارج کند، اما بالاخره سیستم و روش او هگلی است . اما برای ما اصلاً خود هگل هم چندان مهم نبود، بلکه این ایده که دوران جدید، دورانِ نقد است و این نقد در اتصال با زمان، در اوج خود در هگل نمود پیدا می‌کند، برای ما اهمیت داشت . هنگامی که نقد اساس شد، انسان در بحران زندگی می‌کند. اگر نقد هویت افراد را تشکیل دهد، آن‌ها همیشه در حال نقد هستند: چه نسبت به خود، چه نسبت به جامعه، و چه نسبت به دیگران . اگر واقعاً این ایده درست باشد که دوران مدرن، دوران نقادی است که از کانت آغاز شد (هرچند ریشه اش در دکارت نیز وجود داشت)، این دورۀ نقادی یا دورانِ کریتیک که در هگل به اوج خود می‌رسد، بشر را در یک بحران فرو می‌بر. این نقد، ثبات را از بشر می‌گیرد. نقد از یک جهت امید می‌دهد - این‌که آینده‌ای بهتر از امروز داریم - و از جهت دیگر بحران می‌سازد، زیرا همیشه در نقد، بحران پیش می‌آید . نکتۀ بدتر این است که آینده‌ای که قرار است امید بدهد، آن نیز مبهم است. مثالی که ارائه می‌شود، کارخانه‌دار سنتی است که پسرش به او می‌گوید روش تولید باید عوض شود و طرح‌های جدیدی به کار گرفته شود. پدر به دلیل ابهام آینده، مقاومت می‌کند. اما درگیری با جامعه، تحولات فناوری، و خواسته‌های بشر ناشی از تحولات تکنولوژیک، نهایتاً باعث می‌شود پدر با ایدۀ پسر سازگاری پیدا کند و این تضاد ظاهری ابتدایی به یک وحدت برسد. مشکل اینجاست که هنگامی که به وحدت بعدی می‌رسیم، تازه نقد جدید شروع می‌شود و قرار نیست متوقف شویم. همچنین، در لحظه‌ای که هنوز وحدت حاصل نشده، ما در بحران هستیم که آینده چه خواهد بود . این نگاه فلسفی می‌گوید نقد در عین آن‌که هست، امیدبخش است. نقد میان بحران و امید حرکت می‌کند، اما هیچ‌گاه به امید کامل نمی‌رسد، مگر با دیدگاه هگلی‌ها و هگل در آخر تاریخ - که مشخص نیست هگل به پایان تاریخ قائل بوده است یا خیر . 🗒 بریده از جلسه 11 درس گفتار مبانی فلسفی نظام سازی _____ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
مدرسه علوم انسانی سها
💡#منتشر_شد جلسه 11 مبانی فلسفی نظام سازی 🗒وقتی خدا سوژه میشود؛ سکولاریزاسیون هگلی آیا میتوان هگلی ب
📋تمایز امر استعلایی-ترانسندنتال - و متعالی-ترانسندانت- در فلسفه کانت ایمان و اخلاق مسیحی قرار نیست با عقل نظری اثبات گردد ۱. ترانسندنتال (امر استعلایی) در فلسفه کانت امر استعلایی است که در عقل نظری می‌خواهد تجربه را (یعنی فیزیک را) و قوانین فیزیکی را نشان دهد که چگونه سامان پیدا می‌کنند. امر ترانسندنتال در واقع امری است که سوژه به نحو استعلا ایستاده و دارد امور را مدام نظم می‌دهد. سوژه (انسان دارای آگاهی و خودآگاهی) امور را نظم می‌دهد. داده‌های حسی در واقع از مرحله نومن می‌آیند. نومن به معنای مفهوم خام است. در اولین مرحله، ذهن بشر به صورت استعلایی به این داده‌های حسی زمان و مکان می‌دهد. در اینجا هم زمان یک امر ایستا است و هم مکان یک امر ایستا است (که هگل به همین دلیل دارد این دیدگاه کانت را نقد می‌کند). پس از حسیات، مواد فهم وارد فاهمه می‌شوند و مقولات فاهمه به آن داده می‌شود. مقولات فاهمه شبیه مقولات ارسطویی است، ولی در اینجا ذهنی است. ۲. ترانسندانت (متعالی) هنگامی که به ایده‌ها می‌رسیم (مانند خدا، جهان، نفس)، این ایده‌ها اموری هستند که دیگر در فلسفه نظری نیستند، بلکه امور متعالی هستند. این امور متعالی دیگر قابلیت ترانسندنتال نیستند. ترانسندنت به معنای مرز عقل نظری، حد آگاهی و فاهمه است. حد فاهمه می‌شود ترانسندانت. ترانسندانت به معنای مرز آگاهی و مرز فاهمه است. خدا، جهان، نفس نمی‌توانند در دل آگاهی قرار بگیرند. این‌ها ایده‌های نظم‌بخش همه چیز هستند. این‌ها حدود آگاهی هستند. کانت می‌گوید عقل باید مرز خود را بشناسد. مرز آن ورود به حوزه اثبات خدا نیست، چرا که خدا اساساً خارج از حوزه عقل نظری است. ایده‌ها نظم‌بخش هستند اما به عنوان ایده بیرون از عقل قرار دارند. هدف از این مرزبندی این مرزهای عقلی در کانت برای این مطرح شده‌اند که جا برای ایمان مسیحی باقی بماند و جا برای اخلاق باقی بماند. اگر ایده خیر نداشته باشیم، اخلاق نداریم. خدا امر حسی نیست، لذا از داده حسی نمی‌آید. این در آن فضا کاملاً توجیه مسیحی است؛ چرا که ایمان مسیحی قرار نیست از طریق عقل نظری اثبات شود. بنابراین بین امر ترانسندنتال (امور استعلایی که سوژه بر آنها احاطه دارد) و ترانسندانت (مرز آگاهی) تفاوت وجود دارد. 🗒 بریده از جلسه 11 درس گفتار مبانی فلسفی نظام سازی _____ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
💡 جلسه 12 مبانی فلسفی نظام سازی 🗒 سوژه گمشده: از بحران مدرنیته تا امید توحیدی 🎙 برای دسترسی رایگان به جلسات بارگذاری شده از این درس گفتار + سرفصل تفصیلی جلسات به لینک زیر مراجعه نمایید👇🏻 💻 https://B2n.ir/rb3833 📒 سرفصل‌های مهم جلسه 12 ۱. نقد دوران مدرن و بحران مستمر - ماهیت دوران مدرن به عنوان دوران نقادی - بحران دائمی ناشی از نقد مستمر و عدم رسیدن به وحدت پایدار - تبدیل امید به بحران جدید در چرخه نقد ۲. نقد فلسفه هگل - مسئله سوژه مطلق و محدودیت‌های آن - اشکال اطلاق سوژه در تاریخ - تمایز امر ترانسندانت (متعالی) و ترانسندنتال (استعلایی) - ابهام در پایان یا ادامه دیالکتیک هگلی ۳. لیبرالیسم و مسائل آن - لیبرالیسم به عنوان مانع نظام‌سازی در ایران - نقد پایان تاریخ لیبرالیستی - آزادی بدون واقعیت مطلقه و محدودیت‌های آن ۴. بودن زیر زمان و بحران هویت - قرارگیری مکان (هویت) زیر زمان در فلسفه هگل - سیلان هویت و از دست دادن هویت ملی - تبدیل شرکت‌های ملی به چندملیتی ۵. معضل روشنفکر ایرانی - تسلیم در برابر سوژه غربی ۶. نقد مارکسیستی به هگل - شکاف بین حیثیت عملگرایانه و سوبژکتیو - مفهوم ایدئولوژی و آگاهی کاذب ۷. دیدگاه توحیدی 📢 لینک معرفی درس گفتار: 🌐 https://eitaa.com/msoha_ir/539 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📄خلاصه سرفصل جلسات قبل 🖥 راهنمای ثبت نام ______________ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
مدرسه علوم انسانی سها
💡#منتشر_شد جلسه 12 مبانی فلسفی نظام سازی 🗒 سوژه گمشده: از بحران مدرنیته تا امید توحیدی 🎙 برای دستر
📋لیبرالیسم و آزادی سوژه بدون واقعیت مطلقه اساساً نمی‌توان به آزادی دست یافت. اوج اندیشه لیبرال‌ها، به گفته خودشان، [در فلسفه] هگل است. [اما] در ایران، لیبرالیسم یکی از موانع نظام‌سازی به شمار می‌رود. این سوژه که پیوسته در قالب نقد و درگیری شکل می‌گیرد، زمان را صورت‌بندی می‌کند و به وحدتی می‌رسد؛ اما آن وحدت در درون خود، دارای شکافی است. این شکاف دوباره موجب تضاد دیالکتیکی می‌شود تا سرانجام به وحدتی برسد که ادعا کند: «من به امر مطلق رسیده‌ام». سوژه سرانجام دریافت می‌کند که این انسان بوده که خود، امر مطلق است. او طبیعت، جامعه و هر چیز دیگری را می‌سازد؛ هرگونه که بخواهد. سوژه می‌گوید: «پیش از این می‌گفتید خدا مدیریت می‌کند، اکنون من همه چیز را سامان می‌دهم». اما پرسش این است: اگر این سوژه، سکولار است و قرار است جهان را این‌جهانی توضیح دهد، آیا خود سکولاریسم نوعی محدودیت برای آن محسوب نمی‌شود؟ همچنین، چه کسی گفته است که در این نقطه تاریخی، امر مطلق شکل گرفته است؟ در هر نقطه‌ای که [از تاریخ که فرض گردد]، ممکن است در دل وحدت، شکافی نهفته باشد. یکی از ابهامات اساسی در اندیشه هگل این است که آیا این دیالکتیک متوقف می‌شود یا ادامه می‌یابد؟ برخی بر پایه اندیشه هگل، لیبرالیسم را پایان تاریخ دانسته‌اند؛ یعنی [ادعا کرده اند] سوژه به هویت مطلق خود رسیده و [لیبرالسیم]، بهترین الگوی زندگی است. اما مسئله آنجاست که [این] پایان تاریخ لیبرالیسم که در آمریکا شکل گرفته بود، اکنون در حال فروپاشی است. آزادی، به جای آنکه از واقعیت مطلقه توضیح داده شود، بر محور سوژه تبیین گردید؛ و این امر محدودیت‌های فراوانی را به وجود آورد. در کشور ما، لیبرالیسم یکی از مسائل پس از انقلاب است. جریان روشنفکری پیش از انقلاب، بیشتر مارکسیستی بود؛ اما جریان روشنفکری پس از انقلاب، عمدتاً لیبرال است (در حوزه‌های فرهنگ، سیاست و اقتصاد). 🗒 بریده از جلسه 12 مبانی فلسفی نظام سازی _____ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
مدرسه علوم انسانی سها
📋لیبرالیسم و آزادی سوژه بدون واقعیت مطلقه اساساً نمی‌توان به آزادی دست یافت. اوج اندیشه لیبرال‌ها،
📋فلسفه اقتصاد فراملیتی در اندیشه هگل هگل [درفلسفه خود] مکان را تحت زمان تعریف می‌کند؛ یعنی دیگر برای مکان اصالت قائل نیست و همواره بودن را در دل شدن توضیح می‌دهد. هنگامی که هویت من (بودن من) با امور ثابتی چون طلبه بودن، ایرانی بودن، آذری بودن، فرهنگ و دین توضیح داده می‌شود، این شیوه، نحوهٔ بودن من را تبیین می‌کند. اما زمانی که این بودن زیر زمان تعریف شد، همواره با خود درگیر می‌شود و پیوسته با شدن آمیخته می‌گردد؛ یعنی شما هرگز نمی‌توانید هویت واحدی داشته باشید. مکان امری جغرافیایی نیست، بلکه امری فرهنگی است. هنگامی که می‌گویم ایران، مجموعه‌ای از تجربیات تاریخی، فرهنگ‌ها (رستم، سعدی، حافظ)، پیروزی‌ها و شکست‌ها در آن حضور دارد و بودن من را شکل می‌دهد. اگر این وجود (که بودن من است) پیوسته در حالت شدن باشد، این حالت شدن باعث می‌شود که من از این هویت کنده شوم و دیگر نتوانم خود را ایرانی بدانم. در اقتصاد سرمایه‌داری، هنگامی که هویت (بودن تو) را مدام با شدن و زمان نقد می‌کنی، این هویت سیلان می‌یابد و احساس می‌کنی که هویت واحدی نداری. این سیلان هویت موجب می‌شود که تو، مثلاً، از ایران کنده شوی و وابسته به ایران نباشی. این تفکر سبب می‌شود که در اقتصاد، شرکت‌های ملی به شرکت‌های چندملیتی (فراملی) تبدیل شوند؛ زیرا خود را زیر زمان تعریف کرده و هویت سرزمینی‌شان را از دست داده‌اند. سرمایه به دنبال هویتی فراتر از سرزمین می‌گردد (جهانی‌شدن). انسان جهانی (انسان هگلی) دیگر نسبت خاصی با ملیت، جغرافیای خاص، هویت خاص یا دین خاص ندارد. اما آن انسان جهانی نیز خود امری کلی و ثابت نیست؛ باید پیوسته هویت خود را از دست بدهد و مدام نقد شود. این‌ها نشان می‌دهد که تمام ارزش‌ها در حال محو شدن‌اند، که نیچه می‌گوید: «خدا مُرد، انسان هم مُرد». 🗒 بریده از جلسه 12 مبانی فلسفی نظام سازی _____ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
📋انواع علم: علم به معنی دانشی آن یادداشت 01 از معانی علم 📚1- علم به معنای دانش (مجموعه گزاره‌ها): گاهی از واژه «علم» مراد، مجموعه‌ای از گزاره‌هاست. این مجموعه گزاره‌ها ـ چه از حیث سنخ، چه از حیث هدف، و چه از حیث اثری که دارند ـ توسط عواملی همچون جامعه علمی، جامعه یا اثر خاص علم سامان‌دهی می‌شوند؛ و این است آنچه در اینجا از علم مقصود است. این مجموعه گزاره‌ها دانشی تاریخی محسوب می‌شود؛ بدین معنا که در طول تاریخ شکل گرفته‌اند و محصول یک عالم واحد نیستند. بسیاری از دانشمندان در طول تاریخ حتی با تک‌تک این گزاره‌ها مخالف بوده‌اند. به عنوان مثال، در علم فلسفه: چند تن از فیلسوفان در طول تاریخ با اصالت‌الوجود که ملاصدرا مطرح کرده است، موافق بوده‌اند؟ برای بسیاری از آنان، اصلاً واژه «اصالت‌الوجود» در تاریخ علم فلسفه مطرح نبوده است. شاید علم فلسفه با چهار یا پنج گزاره آغاز شده باشد که آن نیز فلسفه نامیده می‌شد؛ اما فلسفه‌ای که اکنون ـ شاید ـ صدها بلکه نزدیک به هزاران گزاره دارد، همچنان فلسفه است. در این فلسفه، گزاره‌های صحیح و گزاره‌های غلط وجود دارد؛ گزاره‌هایی مطابق با واقع و گزاره‌هایی غیرمطابق با واقع. عالمی با گزاره‌ای موافق است که آن را فلسفی می‌داند، در حالی که عالم دیگری مخالف است و می‌گوید این گزاره اصلاً فلسفی نیست. بنابراین، علم به عنوان مجموعه‌ای از گزاره‌ها، امری اعتباری است که ارتباط مسائل آن با یکدیگر نیز اعتباری است؛ حتی مسئله آن نیز اعتباری است. این بدان معناست که دانشمندان از منظر علمی می‌پذیرند که موضوعی در فلسفه قابل بحث و بررسی است. اما هنگامی که اکثریت دانشمندان در دوره‌ای تاریخی اعلام کنند که موضوعی دیگر فلسفی نیست، آن اعتبار از آن سلب می‌شود. این بدان معناست که حتی اگر در کتاب‌ها نیز موجود باشد، دیگر آن را فلسفی تلقی نمی‌کنند؛ یعنی تاریخ مصرف آن گزاره به عنوان یک گزاره فلسفی سپری شده و دیگر اعتبار فلسفی ندارد. اما اگر دانشمندان ـ ولو بخشی از آنان موافق و بخشی مخالف باشند ـ هنوز بتوانند اعتباری به نام دانش فلسفه به آن ببخشند، یعنی هنوز بحث و نزاع درباره مسائلی همچون «الماهیة من حیث هی لیست إلا هی، لا موجودة ولا معدومة» یا «الماهیة من حیث هی» در برابر «لیست الماهیة من حیث هی» ادامه دارد؛ بحثی درباره اینکه اصلاً معنای ماهیت در فلسفه چیست. اگرچه این مسئله در تاریخ فلسفه حل‌شده و مدت طولانی است که کسی حتی آن اقوال مخالف را نمی‌پذیرد، اما هنوز نزاعی معتبر محسوب می‌شود. گاهی حتی قولی مردود است، اما نزاع همچنان نزاعی معتبر شناخته می‌شود. چرا؟ زیرا مثلاً اثر آموزشی دارد و در فهم گزاره‌های بعدی مؤثر است. بدین معنا که ده گزاره بعدتر، اگر آن مسئله را با درک این نزاع بفهمیم، در مسئله دیگری که بر اساس هر یک از این اقوال معنایی از ماهیت شکل گرفته است، متوجه می‌شویم که اگر آن نزاع را درک نکرده بودیم، در محل نزاع جدید دچار مشکل خواهیم شد و آن را نخواهیم فهمید. بنابراین، اگر چنین باشد، می‌توان گفت مجموعه گزاره‌ها که آن را دانش یا دیسیپلین می‌نامیم، گزاره‌هایی اعتباری هستند، هرچند ثبوت آن علم حقیقی باشد. 🗒 برداشتی از جلسه 2 مبانی فلسفی نظام سازی _____ ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
مدرسه علوم انسانی سها
💡#منتشر_شد جلسه 12 مبانی فلسفی نظام سازی 🗒 سوژه گمشده: از بحران مدرنیته تا امید توحیدی 🎙 برای دستر
«ریشه دغدغه مسئله نظام سازی» [نظام سازی به معنی نظام اجرایی نیست] 📋 یادداشت 01 از بخش اول چیستی نظام؟ دغدغه مسئله نظام‌سازی از بینش‌هایی که مرحوم امام یا حضرت علامه و خود حضرت آقا بعضاً مطرح کردند حاصل شده که نسبت دین و دنیا چیست؟ مرحوم امام، ادعا دارند که دین برای در واقع اداره جامعه آمده است و دین می‌تواند جامعه را اداره کند و می‌تواند جامعه را سامان دهد. از همین گزاره که «دین می‌تواند جامعه را سامان دهد و نظام دهد و دین توانایی اداره جامعه را دارد»، خیلی‌ها به این حیص و بیص افتادند که پس در واقع اگر ما دنبال نظام‌سازی هستیم، معنایش می‌شود نظام اجرایی کشور. یعنی فکر کردند که در واقع نظام اجرایی کشور همان است که مثلاً ایده‌های نظام‌ساز دنبالش هستند، و برای همین بعضی از آقایان الان مثلاً درس‌های خارجی دارند، «درس خارج نظام‌سازی» دارند و در آنجا سر این بحث می‌کنند که ما چه‌جوری نظام اجرایی را سامان بدهیم که بشود به آن «نظام‌سازی» گفت. در واقع یک سامانه‌ای که در حوزه اجرا کاربست پیدا می‌کند. این [نوع نگاه به نظام سازی] خیلی به ایده‌های مدیریت و سازمان و اینها که در غرب وجود دارد، به آنها خیلی نزدیک‌اند. وقتی در بیان آقایان «نظام‌سازی» گفته می‌شود، به این معنا فهم می‌شود. ما در این جلسات میخواهیم بگوییم نظام سازی این نیست. 📝 بریده از جلسه 1 نظام سازی ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
📌[معنای تحول علوم در اندیشه امام خمینی(ره)] 📝در مدل آموزشی اسلام بر خلاف دانشگاه طبیعت برای واقعیت مهار میشود. فرق بين دانشگاههاى غربى و دانشگاههاى اسلامى بايد در آن طرحى باشد كه اسلام براى دانشگاهها طرح مى‌كند. دانشگاههاى غربى - به هر مرتبه‌اى هم كه برسند - طبيعت را ادراك مى‌كنند، طبيعت را مهار نمى‌كنند براى معنويت. اسلام به علوم طبيعى نظر استقلالى ندارد. تمام علوم طبيعى - به هر مرتبه‌اى كه برسند - باز آن چيزى كه اسلام مى‌خواهد نيست. اسلام طبيعت را مهار مى‌كند براى واقعيت؛ و همه را رو به وحدت و توحيد مى‌برد. اسلام براى برگرداندن تمام محسوسات و تمام عالم به مرتبۀ توحيد است. تعليمات اسلام تعليمات طبيعى نيست، تعليمات رياضى نيست؛ همه را دارد. تعليمات طب نيست ؛ همۀ اين را دارد لكن اينها مهار شده به توحيد. برگرداندن همۀ طبيعت و همۀ ظِلهاى ظلمانى به آن مقام نورانى، كه آخِر مقام الوهيت است. بنا بر اين، بايد اين معنا كه علوم - ما از آن هم تمجيد مى‌كنيم؛ تعريف مى‌كنيم؛ همۀ علوم طبيعى، همۀ علوم مادى؛ لكن آن خاصيتى كه اسلام از اينها مى‌خواهد در غرب از آن خبرى نيست. اگر هم باشد فقط يك چيز نازلى است - آن معنايى كه از علوم دانشگاهها ما مى‌خواهيم و آن معنايى كه از علوم مدارس قديمه ما مى‌خواهيم، همين معنا نيست كه در سطح ظاهر الآن هست. و متفكرين ما همان سطح ظاهر را دارند در آن [كار] مى‌كنند و بسيار هم ارجمند است كارهايشان ؛ لكن آنكه اسلام مى‌خواهد اين نيست. آنى كه اسلام مى‌خواهد تمام علوم، چه علوم طبيعى باشد و چه علوم غير طبيعى باشد ، آنكه از آن اسلام مى‌خواهد، آن مقصدى كه اسلام دارد، اين است كه تمام اينها مهار بشود به علوم الهى و برگشت به توحيد بكند. هر علمى جنبۀ الوهيت در آن باشد، يعنى انسان طبيعت را كه مى‌بيند خدا را در آن ببيند، ماده را كه مى‌بيند خدا را در آن ببيند، ساير موجودات را كه مشاهده بكند خدا را در آن ببيند. آنكه اسلام براى آن آمده است: براى برگرداندن تمام موجودات طبيعى به الهيت و تمام علوم طبيعى به علم الهى. و از دانشگاهها هم اين معنا مطلوب است. نه اينكه خود طب را - البته طب هم بايد باشد، علوم طبيعى هم همه بايد باشد، معالجات بدنى هم بايد باشد - لكن مهم آن مركز ثقل است كه مركز توحيد است. تمام اينها بايد برگردد به آن جهت الوهيت. نبايد ما خيال كنيم كه ... مثلاً اگر علومى در اسلام هم باشد، نظر مثل علومى است كه ساير مردم دارند يا ساير رژيمها دارند. 🗒 صحیفه امام، جلد: ۸، صفحه: ۴۳۵-۴۳۴ ــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت
مدرسه علوم انسانی سها
«ریشه دغدغه مسئله نظام سازی» [نظام سازی به معنی نظام اجرایی نیست] 📋 یادداشت 01 از بخش اول چیستی نظ
📝 تحلیل دیدگاه مرحوم امام درباره نسبت دین و اجرا [نظام سازی علمی شامل نظام اجرایی نمیشود] 📋 یادداشت 02 از بخش اول چیستی نظام؟ چنانکه در جای خود در علم اصول تبیین گردیده، دین با اجرا ملازمه‌ای ندارد. از این رو، اگر کسی بخواهد از کلام مرحوم امام چنین استنباط کند که «نظام‌سازی به معنای نظام اجرایی در دین وجود دارد»، این برداشت به ایشان منتسب نیست. زیرا خودِ ایشان در بحث مراتب حکم شرعی، به لزوم تفکیک میان «ثبوت دین»، «فهم مجتهد» و «ابلاغ» قائل هستند و نظام اجرایی را نیز مرتبه‌ای دیگر می‌شمارند. به عبارت دیگر، در یک مرتبه، «دین ثبوتی» قرار دارد که خود، مرتبه‌ای متمایز از نظام اجرایی است. اساساً بحث نظام‌سازی به حوزۀ «علم» تعلق دارد و به این پرسش می‌پردازد که چگونه می‌توان به نظام‌سازی علمی دست یافت. علم امری متفاوت از اجراست و این دو، مقوله‌هایی جدا از یکدیگرند. بر این اساس، نقد وارد بر دیدگاهی که نظام‌سازی را به معنای نظام اجرایی می‌داند، آن است که نباید اجرا را با خودِ دین یکسان پنداشت. حتی اگر اجرا بخواهد وصف دینی به خود بگیرد، «دینی» می‌شود، اما هرگز «خودِ دین» نخواهد بود. برای مثال، هنگامی که فردی با استناد به منابع دینی، مسئله‌ای را بر آن تطبیق می‌دهد، به دلیل این تطبیق صحیح، عمل او «دینی» توصیف می‌شود؛ یعنی با دین نسبت می‌یابد، اما این عمل، عینِ دین نیست. 📝 برداشتی از جلسه 1 نظام سازی ــــــــــــــــــــــــ ✦ مدرسه علوم انسانی اسلامی سها 👇🏻 📮 کانال ایتا | وب سایت