💠 …و احمد همه‌ی ملل خواهد آمد (1)
📚 محمد (ص) در تورات و انجیل (قسمت اول)
1️⃣ خداوند قادر متعال، خدمتگزار خود، حَجّی نبی را بر #بنی‌اسرائیل فرستاد تا پیام تسکین‌بخشی را به آن جماعت مغموم ابلاغ کند:
2️⃣ «خداوند لشگرها (یَهُوَه صبایوت) می‌فرماید که تمامی ملل (طوائف) را تکان خواهم داد و "حِمَدَه"ی همه‌ی ملت‌ها خواهد آمد و من این خانه را مملو از جلال خواهم کرد. خداوند لشگرها می‌فرماید که نقره از آن من است و طلا از آن من است. خداوند لشگرها می‌فرماید که: خانه‌ی آخرین من از خانه‌ی اولین من جلال و عزت عظیم‌تری خواهد داشت و خداوند لشگرها می‌فرماید که در این مکان به شما "شالوم" خواهم بخشید.» (حَجّی نبی، فصل2، آیات7-9)
3️⃣ آیه‌های فوق‌الذکر را از روی یک نسخه‌ی آرامی #کتاب_مقدس ترجمه کرده‌ام ولی اکنون برای مقایسه به یک نسخه‌ی انگلیسی تورات و انجیل روی می‌آوریم.
4️⃣ در اینجا ملاحظه می‌کنیم که کلمات عبری «حَمِدَه» و «شالوم» را به ترتیب به desire (آرزو، میل و…) و Peace (صلح، آشتی و…) ترجمه کرده‌اند!!
5️⃣ مفسران #یهودی و عیسوی همگی اهمیت فوق‌العاده‌ای برای وعده‌های دوگانه‌ی مذکور در این پیشگویی پیامبر بنی‌اسرائیل، قائل شده‌اند.
6️⃣ هر دو گروه کلمه‌ی «حَمِدَه» را نوعی پیشگویی مبنی بر آمدن یک #مسیحا دانسته‌اند.
7️⃣ در واقع نیز نظر هر دو گروه درست است، زیرا پیشگویی شگفت‌انگیز مذکور در چارچوب فرمول توراتی سوگند خوردن خداوند مطرح است که در آن جمله‌ی «خداوند لشکرها می‌فرماید» چهار بار تکرار می‌شود.
🔹 ادامه دارد...
✍️ نویسنده: عبدالأحد داوود (اسقف داود بنیامین)
📚 منبع: محمد (ص) در تورات و انجیل ، ترجمه فضل‌الله نیک‌‌آیین ، نشر نو، چاپ اول 1361.
📖 متن کامل مقاله در سایت اندیشکده:
👉 http://yon.ir/HAMEDAH
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
✡ مسأله بکوریّت و میثاق خداوند (4)
1⃣ تا اینجا نمی‌بایست هیچ‌گونه اختلاف و برخوردی میان #بنی‌اسماعیل و #بنی‌اسحاق وجود داشته باشد، زیرا اگر منظور از «تبرک» خداوند و «حق #بکوریت» صرفاً برخی متعلّقات مادی و قدرت بوده باشد، در آن‌صورت مسأله قابل حل و فصل می‌بود.
2⃣ اما حقیقت چنین نیست زیرا یک نکته‌ی بسیار اساسی و بنیادی وجود دارد که این دو امت همواره درباره‌ی آن اختلاف کرده‌اند و آن مسأله‌ی #مسیحا و محمد (ص) است. #یهودیان تحقق پیشگوییهای کتب مقدس خود درباره‌ی مسیحا را نه در شخص عیسی (ع) می‌بینند نه در وجود محمد (ص).
3⃣ بسیاری از یهودیان همیشه نسبت به #اسماعیل حسادت کرده‌اند! زیرا به‌خوبی می‌دانند که #میثاق خدا در وجود او معنا پیدا می‌کرد و با #ختنه کردن او بود که عهد خدا با ابراهیم بسته شد. همین بغض و کینه نسبت به اسماعیل باعث شده که عده‌ای از #کاهنان و کاتبان و فقهای #یهود بسیاری از قطعات کتب مقدس را #تحریف و حکّ و اصلاح کرده‌اند!
4⃣ حذف نام #اسماعیل از آیه‌های اول، دوم، و ششم و هفتم فصل بیست و دوم کتاب پیدایش و قراردادن نام #اسحاق بجای آن و در عین حال حفظ عنوان توصیفی «پسر یگانه‌ی خود»! در واقع انکار وجود اسماعیل و نقض آشکار میثاقی است که خداوند با ابراهیم و اسماعیل بسته است.
5⃣ در این فصل کتاب، خداوند آشکارا می‌گوید که: «چون پسر یگانه‌ی خود را از من دریغ نداشتی… ذرّیه‌ی ترا مثل ستاره‌های آسمان و مانند ریگ‌های کنار دریا افزایش می‌دهم و تکثیر می‌کنم.» و کلمه‌ی #تکثیر عیناً تکرار کلمه‌ای است که فرشته‌ی خداوند در بیابان به #هاجر گفته است.
6⃣ فرشته‌ی خداوند به هاجر می‌گوید که ذرّیه‌ی ترا چنان بسیار نمایم که از بسیاری به شمارش درنیایند و اضافه می‌کند که: «اسماعیل بارور و پرثمر خواهد بود». اما جاعلین، کلمه‌ی اصلی عبری متن #تورات را که به معنای «بارور و پرثمر» و از ریشه عبری Para (معادل کلمات وَفَر و وفور در زبان عربی) است، به چیز دیگری تبدیل کرده و آن را «خر وحشی» یا فقط «وحشی» معنا کرده‌اند!
7⃣ آیا به‌راستی شرم‌آور و کفرآمیز نیست که یک پیامبر خدا را که خداوند «بارور و پرثمر» نامیده، بخاطر تعصّب و جهل، «خر وحشی» بخوانیم؟!!
🔹 ادامه‌ی مقاله را در سايت اندیشکده مطالعه كنيد.
✍️ نویسنده: عبدالأحد داوود (اسقف داود بنیامین)
📚 منبع: محمد (ص) در تورات و انجیل ، ترجمه فضل‌الله نیک‌‌آیین ، نشر نو، چاپ اول 1361.
📖 متن کامل مقاله در سایت اندیشکده:
👉 http://yon.ir/bokoor
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
🕎 ماشیح و دولت ماشیحانی در کتاب مقدس یهودی
1️⃣ #یهودیان پس از موسی (ع) هربار با مشکلی روبه‌رو میشدند، از خداوند تقاضای #داور داشتند تا این‌که تصمیم به تشکیل حکومت واحد گرفتند و سموئیل، شائول (طالوت) را به‌عنوان مسیحا برگزید؛ اما نخستین مسیحای واقعی، #داوود بود. عصر داوود و سلیمان عصر شکوفایی #آرمان_مسیحایی و تشکیل #دولت_ماشیحانی و رهایی از دست دشمنان ستمگر به‌شمار میرود. پس از سلیمان، با تجزیهٔ دولت وی و فراگیری ظلم، اندیشهٔ #مسیحا جدّی‌تر شد.
2️⃣ انبیای پس از سلیمان بارها به #ظهور_منجی موعود وعده دادند و گاه از لفظ مسیحا و #ماشیح و گاه از مفهوم مسیحایی و دولت ماشیحانی نام برده می‌شد. اشعیا از تولد کودکی با نام #عمانوئیل، یعنی: «خدا با ماست» یاد می‌کند و از ویژگی عصر مسیحایی می‌گوید که: «گرگ با برّه سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و…».
3️⃣ البته در پیشگوییهای قدیمی‌تر که از اشعیا و میکاه نقل شده، از شخص مسیحا سخن گفته نمی‌شود؛ اما بر مفهوم مسیحایی تأکید شده و #صهیون و #اورشلیم را تنها منبع الهام دینی معرفی می‌کنند و می‌گویند: «شریعت از صهیون، و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد و او امت‌ها را داوری خواهد کرد».
4️⃣ نکته این‌جاست که در این پیش‌گویی‌ها نشانی از فراگیری و #جهان‌شمول بودن آرمان مسیحایی مشاهده نمی‌شود. اساساً این پیش‌گویی‌ها زمانی بود که حاکمی ظالم بر #بنی‌اسرائیل غلبه کرده و گاه آنان را آواره می‌نمود؛ از این‌رو امید به صلح و زندگی دینی، نوید یک #مصلح و #منجی را تقویت می‌کرد. دوران منسیّ و آمون نمونه‌ای از وجود چنین حاکمان ظالمی بود که در عصر اشعیا و پس از آن حکومت می‌کردند.
5️⃣ ناحوم نبی و صفنیا نیز که در عصر افول «آشوریان» و حکومت یوشیا می‌زیستند، سقوط «نینوا» و شروع #عصر_مسیحایی را پیشگویی کردند و عباراتی مانند آن‌چه اشعیا آورد به کار بردند. آنان نیز به شخص مسیحا اشاره نمی‌کنند؛ اما دوران مسیحایی را توصیف می‌کنند. البته برخی از پیشگوییهای صفنیا از پیشگوییهای اشعیا نیز جهان‌شمول‌تر است؛ او می‌گفت: «عصر مسیحایی زمان اصلاح کل جهان است». او در باب اول به وضعیت سیاه جهان اشاره می‌کند و سپس وعدهٔ زندگی آرام و همراه با صلح را در دیگر ابواب مطرح می‌کند.
6️⃣ ارمیای نبی نیز چنین پیش‌گویی‌هایی را مطرح می‌کند. نبوت او در عصری است که حاکمی ستمکار وجود دارد و او از اصلاح امور ناامید است؛ از این‌رو وعدهٔ دوران مسیحایی می‌دهد و وعدهٔ خدا را عملی می‌داند. او مسیحا را یک شهریار از جنس بشر و نهالی از #خاندان_داوود می‌داند که خواهد آمد؛ زیرا خدا برای داوود سوگند خورده که سلطنت وی را تا ابد استوار بدارد. او معتقد است این شهریار را مستقیماً خدا نصب خواهد کرد تا خدا بر تختگاه خود، #اورشلیم حکومت کند و همهٔ ملّت‌ها به سوی آن شهر کشیده شوند.
✍️ نویسنده: حجةالاسلام دکتر محمدحسین طاهری آکِردی
✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود:
🇮🇷👉 @jscenter
✡️ ماشیح و دولت ماشیحانی در تلمود
1️⃣ اندیشهٔ #مسیحا در تلمود بسیار پیچیده است. این کتاب صدها بار از #ماشیح و امید به آینده سخن گفته است. همهٔ یهودیان، جز اندکی مانند #ربی_هیلل در قرن چهارم میلادی – که منکر ماشیح بود و می‌گفت: «ملّت اسرائیل دیگر هیچ ماشیحی نخواهد داشت» – به ظهور ماشیح معتقدند.
2️⃣ #تلمود از محنت‌های مسیحایی خبر می‌دهد؛ یعنی سختی‌های قبل از ظهور که شامل افزایش فساد و بی‌بندوباری، احترام نکردن به والدین و صاحبان از سوی جوانان، سستی روابط خویشاوندی، کاهش نسل‌ها، بی‌اعتباری عالمان دین، تبدیل شدن محل تحصیل به اماکن فساد، منفور شدن هرکسی که از خطا بترسد، نزاع میان حکیمان، طرد مؤمنان، عدم مطالعهٔ شریعت و ترویج هرج‌ومرج و مانند آن می‌شود و باید توسط ماشیح و عدالتِ #دولت_ماشیحانی برطرف گردد.
3️⃣ البته عنصر تخیّل نیز گاه در داستان‌های تلمود مطرح است: «جنگ گوگ و ماگوگ» (یأجوج و مأجوج) و حمله به اورشلیم و شکست آن‌ها پس از دوازده ماه و کشته‌شدن #مسیحا_بن_یوسف (چهرهٔ مبهم اگادای تلمود) و سپس زنده‌شدن او توسط #الیاس (پیشاهنگ مسیحا)، از موارد مطرح در تلمود است.
4️⃣ تلمود دربارهٔ امت‌های پس از ماشیح نیز معتقد است که همهٔ امت‌ها #یهودی و دارای استقلال سیاسی خواهند شد. و برخی معتقدند پس از ماشیح، مصر، حبشه و #فرزندان_اسماعیل باید به دولت ماشیحانی #خراج بپردازند.
5️⃣ دربارهٔ این‌که اقوام پس از مسیحا، به #دین_یهود می‌گرایند یا نه، اختلاف است. برخی می‌گویند: بله و برخی می‌گویند: همانند زمان داوود و سلیمان، ایمان آنان پذیرفته نیست!
6️⃣ از مهم‌ترین مباحث تلمود، محاسبهٔ #تاریخ_ظهور ماشیح است. براساس تفکری عرفانی در یهودیت قدیم، جهان شش‌هزار سال ادامه خواهد داشت و در هزارهٔ هفتم نابود می‌شود (متناسب با روزهای آفرینش). نخستین دوهزاره را دوران بایر و آشفتگی می‌گفتند؛ چون در آن هیچ وحی‌ای نبود. دوهزاره دوم را دوران شریعت و تورات می‌نامیدند که دوران وحی به‌شمار می‌رفت و دوهزاره سوم را روزگار #انتظار_ماشیح و دوران ماشیحانی (یوموت هماشیح) می‌نامیدند.
7️⃣ بر این اساس، عدهٔ زیادی به‌عنوان ماشیح در یهودیت ظهور کردند که نتوانستند موفق شوند. آنان به #ماشیح‌های_دروغین معروف‌اند.
8️⃣ پس از آن‌که نشانه‌های ظهور روی داد و تاریخ‌های معین‌شده فرارسید، ولی ماشیح نیامد، ربانیون و حکمای یهودی، مردم را از چنین محاسباتی منع کردند و آمدن ماشیح را مشروط به انجام کارهای نیک کردند و حتی به لعن کسانی پرداختند که برای ظهور ماشیح تاریخ تعیین کنند، تا از ناامیدی نسبت به ماشیح جلوگیری شود.
✍️ نویسنده: حجةالاسلام دکتر محمدحسین طاهری آکِردی
✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود:
🇮🇷👉 @jscenter
✡️ ماشیح و دولت ماشیحانی در فلسفه یهودی
1️⃣ تکامل #فلسفه_یهودی، با آثار #موسی_بن_میمون، معروف به #هارامبام است. او توانست با دیدگاه عقلی، تمام #آموزه‌های_یهودی را به سبک مسلمانان معقول کند.
2️⃣ او در آثارش همچون «دلالة الحائرین» با نگاهی عقلی به بحث #ماشیح پرداخت و اعتقاد به #ظهور ماشیح را از اصول سیزده‌گانهٔ #ایمان_یهودی برشمرد که تاکنون مورد پذیرش یهودیان است.
3️⃣ او می‌گوید: چون مردم از فهم حقایق عالی معنویت ناتوان‌اند، تنها به امور مادی و جسمانی مانند عدم وجود فقیر و غنی یا ضعیف و قوی در عصر ماشیح، فکر می‌کنند و کمتر به آرمان واقعی ماشیح می‌اندیشند. مردم مانند کودک دبستانی، که ارزش دانش را نمی‌فهمد، ارزش هدایای انبیا و ربانیون را درک نمی‌کنند؛ از این‌رو، تنها در پی امور دنیوی هستند.
4️⃣ او با نگاهی عقلانی معتقد بود در دولت ماشیحانی، #بنی‌اسرائیل حاکمیت خود را به‌دست می‌آورد و به‌‌رهبری ماشیح به #فلسطین بازمی‌گردد؛ ماشیح بزرگ‌تر و مشهورتر از سلیمان خواهد شد؛ تمام امت‌ها مسخّر او خواهند گردید و همه در کنار هم با آرامش خواهند زیست. با این حال، در روند طبیعت هیچ تغییری رخ نخواهد داد و تنها تحصیل معاش آسان‌تر خواهد شد، ولی باز غنی و فقیر و ضعیف و قوی وجود خواهند داشت.
5️⃣ وی تعابیر ربانیون، مبنی بر وجود لباس‌های دوخته یا نان‌های پخته‌ای که زمین تولید می‌کند را حمل بر سهولت در معاش می‌کند و مَجاز می‌شمارد و با نگاه معجزه‌آسای عصر ماشیحانی، مخالف است.
6️⃣ به باور او، در #دولت_ماشیحانی جنگ وجود ندارد و همه به دنبال مطالعهٔ حکمت و عمل به شریعت الهی هستند. او معتقد است #مسیحا خواهد مُرد و پسرش جانشین وی می‌شود و #جاودانگی انسان‌ها معنا ندارد؛ گرچه عمر انسان‌ها طولانی خواهد شد.
7️⃣ او با قبول #رستاخیز می‌گوید: «الیاس پیش از ماشیح می‌آید، اما چگونه و چه زمان، مهم نیست و نباید در این جزئیات غیراساسی غرق شویم که بیهوده است؛ تاریخ ظهور او را پیش‌بینی نکنید». گرچه خود او ظهور الیاس را در سال ۱۲۱۶م. پیش‌بینی کرد!
8️⃣ او در پاسخ به برخی انتقادات در باب «عدم جاودانگی نفس» گفت: «عدم جاودانگی نفس با رستاخیز تضادی ندارد و رستاخیز را اگرچه با عقل نمی‌توان اثبات کرد، اما چون از اصول اساسی یهودیّت است، باید پذیرفت». نظریات اعتقادی موسی بن میمون تا کنون مورد حمایت علمای یهودی بوده است.
✍️ نویسنده: حجةالاسلام دکتر محمدحسین طاهری آکِردی
✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود:
🇮🇷👉 @jscenter