eitaa logo
تعلیقات
1.4هزار دنبال‌کننده
466 عکس
70 ویدیو
31 فایل
📚 در این صفحه گاهی #خاطراتم را می‌نویسم 📝 و گاهی #یادداشت هایی درباره مسائل گوناگون #حوزه و #جامعه و #انقلاب ... (حسین ایزدی _ طلبه حوزه قم) @fotros313h (📲 نشر لطفا با #لینک)
مشاهده در ایتا
دانلود
❤️ سلام بر ابراهیم... (وجود مغتنمی که قدر ندانستیم) 🔹 چه کنیم با عالمی که اینقدر مملو از است. وقتی بالاسر عالم ایستاده و او اداره می‌کند هم بیم دارد و هم امید، هم خوف دارد و هم رجا، چرا که حکیم با و قواعد کار می‌کند و ما بی‌خبر از قواعد اداره عالم، به‌فکر دودوتاچارتای مادی خودمانیم... 🔹 وقتی با خدای سروکار داری، گاهی حکمتش اقتضا می‌کند با سیلی از غفلت بیدارت کند و گاه نوازشی نرم و آرام. گاه با جلال و گاه با جمال. و ما حیران در این میان. و البته حکیم، کریم است و با کریمان کارها دشوار نیست اما بشرطها و شروطها... وقتی اولین فراز ابوحمزه این است که "الهی لا تودبنی بعقوبتک" یعنی خدای مهربانم برای ادب کردن این بنده بی‌ادب، گاهی دست به عقاب می‌شود. دراین قهر هم، مهر را می‌بینم. ولی امام می‌خواهد تا می‌شود با قهر ادب نشویم که درد دارد... 🔹 شاید ما مدت‌هاست در نیستیم. مدت‌هاست از درک غافلیم. مدل تعامل انسان شاکر با عالم، با حوادث، با حتی کاستی‌ها و نقصان ها متفاوت است. حتی وقتی نقد می‌کند نقدش از مقام شکر برمی‌خیزد گویی بوی شکر می‌دهد... 🔹 ما سال‌هاست در مقام ایستاده‌ایم. چشم نعمت بینمان کم‌سو شده. آنقدر که چشممان برای دیدن بدی ها تیزبین است، برای دیدن خوبی‌ها نابیناست. پس شده‌ایم یکسره غر، یکسره نق، یکسره و 🔹 همین است که آقا دائم می‌گوید جامعه نیاز به دارد. آقا حکيم است، نبض جامعه را دردست دارد، قواعد عالم را بهتر از ما می‌داند. می‌بیند ناشکری ما و ما و دشمن که حالا با او به رسیده‌ایم چه بلای بزرگی بر سر جامعه و حتی خودمان آورده‌ است. پس راهبردی ترین نقطه برای ایستادن را می‌داند و امید تکیه بر دیوار شکر دارد چرا که چشم شاکر است که امیدوار است نه چشم کافر... 🔹 آقا دیشب گفت آقای رئیس جمهور است. اغتنام را پیش‌تر از امیرالمؤمنین شنیده بودیم وقتی دائما می‌گفت: فاغتنم الفرصه و یا الفرصه تمر مر السحاب... علی می‌داند که ما قدر نعمت‌ها و موقعیت‌ها را نمی‌دانیم پس دائم ما را به اغتنام توجه می‌دهد. 🔹 آیا با همه نقدها و کاستی‌ها حس کرديم یک است؟ یا همه چیز را با رئیسی ازدست رفته می‌دیدیم و در فکر عبور از رئیسی بودیم؟ نه اینکه کاستی‌ها را نبینیم و نقدها را نگوییم، که اولین تذکردهنده خود آقا است همیشه، اما سوق و سیاق و میل ما به کجاست؟ نقد می‌کنیم از دریچه شکر و اغتنام یا نقد می‌کنیم از پایگاه کفران نعمت‌ها؟ حالِ جبهه انقلاب را ببینیم چه بود و چه هست. 🔹 من نمی‌دانم در پس پرده چه حکمتی است، ولی به خدای حکیم و کریم اعتماد دارم و دل به لطف او خوش، قطعاً خدای متعال خیر این امت را می‌خواهد و قطعاً همه‌اش خیر است... . رئیسی برای ما هم بود در خلوص و شدت خدمت و هم در مظلومیت و غربت. 🔹 و نمی‌دانم چه سری است در و امام رضایی ها، چه سری است که خیلی از بهترین‌هایمان یا در راه امام رضا بود که رفتند یا در ایام امام رضا... یا امام رئوف به ما تهیدستان در این روز ولادتت رئوفانه رحمت و کرامت و عنایت کن... 📝 سحر ولادت شمس‌الشموس، در حیرت از گردش ایام و در آرزوی بازگشت ابراهیم... 🔻🔻🔻🔻 🆔@taalighat
🔖 شبیخون به ذهن و ذائقه مردم ایران چندشب پیش شبکه چهار فردی را به‌عنوان اصطلاحا کارشناس دعوت کرده بود. آقای کارشناس با تبختر، چنان جمهوری اسلامی را به‌سخره گرفته بود و از آن تصویر یک موجود خرفت، کودن و نادان ارائه می‌داد که گویی چهار دهه جمهوری اسلامی با نادانی محض از صدر تا ذیل اداره شده است. مسئله‌ام آن فرد نیست که اساسا معلوم نیست سابقه و لاحقه اش چیست، مسئله‌ام اطلاعات غلط یا فقر اطلاعات او هم نیست. مسئله‌ام سنخ این حرفها، سنخ این داعیه‌داران تحلیل و سنخ این در جبهه انقلاب است. مسئله نوع واکنش ما به این حرف هاست. ذائقه ما را همین مثلا کارشناسان ساده‌اندیش تغییر داده‌اند. طیفی از جامعه انقلابی این حرف ها را می‌پسندند و به آن واکنش مثبت نشان می‌دهد و نام آن را نخبگی می‌گذارد. امروز نقد بی‌مهابا و بی منطق، حرف های غیرمستند یا خلاف واقع، فحش دادن به صدر تا ذیل جمهوری اسلامی، برجسته‌سازی مشکلات، فریاد زدن نقصان ها و کاستی‌ها، فریاد کشیدن در مجلس، و... تبدیل به یک امر ممدوح، شاخصه‌ی انقلابی بودن و سکه رایج شده است. جالب اینکه برخی اوقات از این زبان‌ها همان حرفهایی بیرون می‌آید که یا بی‌بی‌سی علیه ایران می‌گوید یا فلان اصلاح‌طلب تند و رادیکال علیه انقلاب، نتیجه: مخرج مشترک با دشمن. برخی امروز در جبهه انقلاب در حال تیشه زدن به ریشه و جامعه‌اند. اینان که بین شان انسان‌های واقعا دلسوز انقلاب نیز یافت می‌شود درک درستی از مفاهیم راهبردی و موقعیت‌های کلان انقلاب ندارند. هریک نیز بر سر یک شاخه نشسته و بن می‌برند. ذائقه چنان عوض شده که اگر کسی از خوبی‌ها بگوید، از قوتها و قدرت‌ها بگوید، از دستاوردها بگوید، از روزنه‌های امید بگوید، از پیشرفت‌ها در دل سختی‌ها بگوید، از افق‌های روشن واقعی پیش‌رو بگوید، محکوم می‌شود به ماله‌کش، و در این نگاه هووو می‌شود و با برچسب تحقیر و طرد می‌شود. به‌همین‌ سادگی معروف، منکر می‌شود و منکر، معروف. بی‌خیال آنچه آقا می‌گوید و می‌خواهد. وقتی ذائقه تغییر کرد و به "بد دیدن" و "دیدن بدی‌ها فقط" عادت کرد، جامعه از تنزل و سقوط می‌کند به و جزای کفران نعمت‌ها عذاب شدید الهی است. حال آیا باب مطالبه و نقد را ببندیم؟ مطالبه یقینا باید باشد. نقد سازنده یقینا باید زنده و پویا باشد. رصد نقاط ضعف بی‌شک کمک به پیشرفت کشور است اما بشرطها و شروطها: در دیدن ضعف و قوت، توازن در ضریب رسانه‌ای دادن به نقدها و مدح ها، لحاظ کردن شرایط کلان انقلاب، نگاه کلان داشتن به راه طی شده، قضاوت و تحلیل در حد اطلاعات واقعی و درک وجود سطوح دیگری بیش از آنچه ما همه واقعیت می‌دانیم، بخشی از این شروط است. مراقب ذائقه مردم باشیم. تأکید صدباره آقا درباره را جدی بگیریم. 🆔 @taalighat