📌برای تامل ریسک عملی نیست که به سادگی بپذیرید؛ بلکه عملی است که ترجیح می‌دهید قبول نکنید. به عبارتی: معمولا ریسک عملی خواستنی و دوست‌داشتنی نیست. وقتی از محدوده‌ی راحتی خارج می‌شوید به مرور به این کار عادت کرده و یک راحتی جدید را برای خود خلق می‌کنید. برای انجام یک تغییر مثبت لازم است، برخی ترجیحات و عادت ها را کنار بگذارید و همین سختی‌های خاصی دارد. @ertebatmoaserdini #تغییر #موفقیت #خلاقیت #تصمیم_گیری #ریسک_پذیری .

⭕️ اثر پلتزمن (۱) 📃اثر پلتزمن می‌گوید: اگر افراد اطمینان پیدا کنند خطری تهدیدشان نمی‌کند، رفتار‌های پرخطرتری انجام می‌دهند. این موضوع ریسک‌پذیری آنها را بالاتر می‌برد. 🔅دو همسایه را در نظر بگیرید که یکی از آن‌ها در یک خانه‌ی معمولی با سازه‌ای ضعیف و دیگری در یک خانه‌ی نسبتاً مقاوم در برابر زلزله زندگی می‌کنند. ❓از این دو همسایه، مرگ کدام‌یک در اثر زلزله محتمل‌تر است؟ در نگاه اول، پاسخ چنین سؤالی ساده به نظر می‌رسد. کسی که در خانه‌ی دارای سازه‌ی ضعیف زندگی می‌کند، بیشتر احتمال دارد که در اثر زلزله آسیب ببیند. 🔸 حالا فرض را با استدلالی متفاوت در نظر بگیریم: در موراد متعددی زلزله‌ها، چند پیش‌لرزه دارند و سپس زلزله‌ی اصلی روی می‌دهد. با پیش‌لرزه، همسایه‌ای که در خانه‌ی ضعیف زندگی می‌کند می‌ترسد و خانه‌اش را ترک می‌کند. اما همسایه‌ای که در خانه‌ی محکم زندگی می‌کند، ممکن است به پشتوانه‌ی طراحی مقاوم خانه‌اش، در همان خانه بماند. اگر زلزله از حد مشخصی شدیدتر باشد و خانه ویران شود، احتمال مرگ همسایه‌ی دوم (در خانه‌ی مستحکم‌تر) بیشتر است. طبیعتا نمی‌توان چنین ادعایی را به سادگی تأیید کرد. چون باید مطالعه‌ی آماری گسترده‌ای انجام شده و در نهایت، چنین ادعایی رد یا تأیید شود. اما واقعیت این است که به سادگی هم نمی‌توان این ادعا را رد کرد. ✳️ نتیجه: احساس امنیت گاهی ما را جسورتر می‌کند و همین جسورترشدن ممکن است باعث شود که ما دست به ریسک‌های بزرگتری بزنیم یا برخی ریسک‌های بزرگ را نبینیم و جدی نگیریم. 📌 در ضمن به خاطر داشته باشید، گاهی یک پیش فرض می تواند کل مسئله و نیز پاسخ و استدلال آن(نتیجه) را تغییر دهد. به پیش فرض های نهان و آشکار توجه بیشتری کنیم و میزان واقعی بودن و دقت آنها را بسنجیم. ادامه دارد... @ertebatmoaserdini #تشخیص_مسئله #ریسک_پذیری #مدیریت_ذهن #تفکر_نقادانه #یادگیری .

⭕️ اثر پلتزمن (۲) مثال دیگر این‌که بسیاری از مردم پس از واکسینه‌شدن علیه کورنا (با هر واکسن و یا ترفندی که از نظرشان ایمنی ایجاد می‌کرد) به این ویروس مبتلا شدند! چرا که احتمالا آنها پس از احساس ایمنی، کم‌تر اقدامات پیشگیرانه را انجام می‌دادند. آمار نشان داد این مسئله موجب افزایش تعداد مبتلایان می‌شد. 🔹سم پلتزمن عمیقاً بر این باور بود که: ایمنی و ایمن‌سازی – خصوصاً وقتی به شکل اجباری و دستوری انجام می‌شود – می‌تواند ریسک‌پذیری انسان‌ها را افزایش داده و به نتیجه‌ی معکوس منتهی شود. با همین منطق پلتزمن می‌توان گفت: «ترمزهای بهتر (مثلا سیستم ABS) نمی‌تواند سوانح را کاهش دهد. رانندگان به سرعت کارایی سیستم ترمز جدید خودرو خود را یاد می‌گیرند و دوباره با اطمینان بیشتر، تندتر رانندگی می‌کنند و دیرتر ترمز می‌کنند و در نهایت، اثر این نوع تجهیزات از بین می‌رود.» 🔷 به روش پلتزمن نقدهایی وارد است. اما تحقیقات نشان داد که اصل ماجرایی که پلتزمن مطرح کرد – البته نه به آن شدتی که می‌گفت – صحیح است. یعنی این‌که اگر روی کاغذ فکر می‌کنیم که تجهیزات ایمنی یا دستورالعمل‌های ایمنی می‌توانند سوانح را X٪ کاهش دهند، کاهش سوانح در دنیای واقعی کمتر از این مقدار خواهد بود. نتیجه‌گیری: اگر قانون یا مقررات امنیتی یا حفاظتی صادر می‌شود، ابتدا باید یک مطالعه تأثیر رفتاری انجام شود. از طرف دیگر، مهم است که پس از یک بازه زمانی خاص بررسی کرد که آیا آن قانون (مقررات یا اندازه‌گیری) نتایج مثبت یا منفی به‌بار آورده است یا نه. ✳️ این مسئله را به بسیاری از جنبه‌های دیگر زندگی و کار هم می‌توان تعمیم داد. ایمنی خوب است. ایمن‌تر شدن عالی است. اما به شرطی که جرأت و جسارت ما را در ریسک کردن، چندان افزایش ندهد که به خود یا دیگران آسیب وارد کنیم. 📌این اثر و نکات پیرامون آن را در حوزه های مختلف آموزشی، تربیتی، اخلاقی، اعتقادی و حتی مطالعاتی و پژوهشی می توانید انطباق دهید. @ertebatmoaserdini #تشخیص_مسئله #ریسک_پذیری #مدیریت_ذهن #تفکر_نقادانه #یادگیری #ایمنی .

خود را در موقعیت‌هایی قرار دهید که با موقعیت‌های عادی‌تان متفاوت است. مثلا اگر جمهوری‌خواه هستید، یک دموکرات بیابید و نظرش را بپرسید و ببینید دیدگاهش چیست؟ اگر پروژه‌ای همیشه به یک روش انجام می‌گرفته است، کسی را بیابید که همان کار را به شکلی متفاوت انجام می‌دهد و ببینید چه می‌توانید بیاموزید. ❇️ یادتان باشد بدون تغییر، پیشرفتی اتفاق نمی‌افتد و هیچ تغییری هم بدون زحمت و کمی خطر رخ نمی‌دهد. 📚 چکیده کتاب یک سفر هزار فرسنگی با اولین گام آغاز می‌شود. شماره شانزده نشریه ره‌آورد مدیریت کانال ارتباط موثر @ertebatmoaserdini #تغییر #ریسک_پذیری #انتخاب #موفقیت #تلاش #پیشرفت .

1️⃣ چرا نوجوانان ریسک را بیشتر از بزرگسالان دوست دارند؟ تحقیقات نشان می‌دهد، عامل مهم ریسک‌پذیری این گروه سنی به نحوه سیم کشی مغز آنها برمی‌گردد. قشر پیشانی مغز، که مانند یک داور بین بخش‌های مختلف مغز عمل می‌کند. و بین پیام‌هایی که یک بخش به شما می‌گوید بترسید و از خطر اجتناب کنید و بخش دیگر به شما می‌گوید که به دنبال پاداش باشید، میزان منافع و مضرات را بررسی و داوری می‌کند. در نگاه اولیه به نظر می‌رسد برای نوجوانان، این بخش "داور" به اندازه کافی خوب نیست که به آنها بگوید از خطر اجتناب کنند. انگار بخش "پاداش" مغز آنها بلندتر و متقاعد کننده تر است. احتمالا مغز با رشد آنها تغییر می کند و باعث می شود که آنها امنیت را بیشتر در اولویت قرار دهند. بنابراین، ریسک کردن فقط به دلیل سرکشی نیست. بلکه به نحوه رشد مغز آنها نیز بستگی دارد. مغز ریسک پذیر نوجوان مغز ریسک پذیر نوجوان: نوجوانان و بزرگسالان جوان بیش از هر گروه سنی دیگری ریسک می کنند (استاینبرگ، 2008). این خطرپذیری شامل رانندگی خطرناک (مانند ارسال پیامک)، مصرف مواد مخدر، نوشیدن الکل و رفتارهای جنسی پرخطر می شود. علیرغم تلاش های آموزشی برای ارائه اطلاعات به نوجوانان در مورد رفتارهای پرخطر، بسیاری از نوجوانان به رفتار پرخطر ادامه می دهند (کان، و همکاران، 2014). چگونه تداوم رفتار مخاطره آمیز نوجوانان را علیرغم هزینه‌های زیادی که صرف برنامه‌های پیشگیری می‌شود، توضیح دهیم؟ برای کاهش خطر چه کنیم؟ ادامه دارد... کانال ارتباط موثر @ertebatmoaserdini #مدیریت_اشتباهات #شناخت_نوجوان #تصمیم_گیری #ریسک_پذیری #مدیریت_ذهن .

2️⃣ چرا نوجوانان ریسک را بیشتر از بزرگسالان دوست دارند؟ ❓چگونه تداوم رفتار مخاطره آمیز نوجوانان را علیرغم هزینه‌های زیادی که صرف برنامه های پیشگیری می شود، توضیح دهیم؟ برای کاهش خطر چه کنیم؟ 🔻تعداد فزاینده‌ای از تحقیقات مغزی در حال ارائه پاسخ به این سؤالات است. مردم اغلب بر این باورند که نوجوانان رفتارهای مخاطره آمیز انجام می دهند، زیرا آنها در ارزیابی ریسک خیلی خوب نیستند، اما تحقیقات در این زمینه نشان داد که نوجوانان به اندازه بزرگسالان در ارزیابی ریسک در طیف وسیعی از رفتارهای پرخطر خوب هستند (بیث-ماروم، آستین، فیشوف، پاملگرن، و جاکوبز-کوادرل، 1993). 🔹نوجوانان می دانند که این رفتارها مخاطره آمیز است، اما همچنان آنها را انجام می دهند. چرا؟ تحقیقات در مورد روابط با همسالان و رشد مغز در دوره نوجوانی ممکن است پاسخی ارائه دهد. در سال های اخیر، در دسترس بودن تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) افزایش یافته است. با استفاده از این ابزارها، محققان چندین تغییر در مغز در دوران بلوغ یافته اند (بلیکمور، برنت، و دال، 2010؛ برای بررسی، به بلیکمور، 2012 مراجعه کنید) که در توضیح رفتار پرخطر مهم است. اول) در طول دوره نوجوانی، علاقه به روابط با همسالان افزایش می‌یابد. (لارسون و ریچاردز، 1991)، و حساسیت به تأثیر همسالان در سال های اولیه نوجوانی نیز افزایش می یابد و در حدود ۱۴سالگی به اوج خود می رسد (برندت، 1979). مطابق با این تغییرات قابل مشاهده در روابط با همسالان، مطالعات تصویربرداری مغز نشان داده است که چندین ناحیه از مغز نوجوانان را نسبت به بزرگسالان نسبت به پاداش های روابط با همسالان حساس تر می کند (آلبرت، چین، و استاینبرگ، 2013). این امر به نوجوانان انگیزه می‌دهد تا در موقعیت‌های تصمیم‌گیری که شامل رفتارهای پرخطر است، روی همسالان خود تمرکز کنند. دوم) نوجوانان بیشتر از بزرگسالان مضطرب هستند که توسط همسالان طرد شوند. ناحیه ای از مغز که به عنوان قشر جلوی پیشانی بطنی راست (PFC) شناخته می شود ممکن است در کمک به افراد برای مقابله با ارزیابی های منفی همسالان با کاهش پریشانی مهم باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که این ناحیه مغز به‌شدت توسط بزرگسالان در زمان طرد شدن از نظر اجتماعی نسبت به نوجوانان مورد استفاده قرار می‌گیرد (سبستیان، و همکاران، 2011). وقتی نوجوانان از این ناحیه از مغز در طول طرد همسالان استفاده می‌کنند، سطوح پایین‌تری از پریشانی را گزارش می‌کنند (Masten، و همکاران، 2009). با این حال، در طول سال‌های نوجوانی، این ناحیه مغز هنوز در حال رشد است (بلیکمور و میلز، 2014)، بنابراین نوجوانان ممکن است در کنترل پریشانی در طرد اجتماعی همسالان به آن اندازه مؤثر نباشند. این احتمالاً به درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز برای جلوگیری از طرد شدن توسط همسالان خود کمک می کند. ادامه دارد... کانال ارتباط موثر @ertebatmoaserdini #مدیریت_اشتباهات #شناخت_نوجوان #تصمیم_گیری #ریسک_پذیری #مدیریت_ذهن .

3️⃣ چرا نوجوانان ریسک را بیشتر از بزرگسالان دوست دارند؟ سوم) ناحیه دیگری از مغز، قشر جلوی مغز جانبی (PFC)، مسئول خود تنظیمی بالغ است و به تدریج در دوره نوجوانی رشد می کند. (آلبرت، و همکاران، 2013). در یک مطالعه، نوجوانان اولیه، نوجوانان دیررس و بزرگسالان زمانی که تنها بودند در یک کار رانندگی کامپیوتری به طور مشابه رفتار کردند (گاردنر و استاینبرگ، 2005). با این حال، هنگامی که آنها با دو دوست هم سن و سال جفت شدند، تفاوت های آشکاری ظاهر شد. نوجوانان اولیه با حضور دوستان احتمال بیشتری داشت که در رانندگی پرخطر شرکت کنند. نوجوانان دیررس در رانندگی با دوستانشان تا حدودی ریسک بیشتری داشتند. حضور دوستان هیچ تاثیری بر رانندگی بزرگسالان نداشت. محققان با استفاده از وظیفه رانندگی کامپیوتری همراه با fMRI دریافتند که برخلاف بزرگسالان، نوجوانان بیشتر از زمانی که می‌دانند دوستانشان آنها را مشاهده می‌کنند، درگیر رانندگی پرخطر می‌شوند تا زمانی که تنها هستند (Chein, Albert, O’). براین، اوکرت و استاینبرگ (2011) ناحیه ای از مغز که توسط بزرگسالان استفاده می شد، به تصمیم گیری و خود تنظیمی در کارهایی مانند رانندگی کمک می کند در هنگام تکمیل وظیفه رانندگی، بیشتر با پاداش همراه هستند. ما در اوایل نوجوانی تغییراتی در مغز داریم که باعث می‌شود نوجوانان بیشتر بر پاداش‌های همسالان تمرکز کنند و در فعالیت‌های همسالان شرکت کنند. این افزایش تمرکز روی همسالان در زمانی اتفاق می‌افتد که PFC هنوز آماده کمک به خود تنظیمی بالغ نیست. این عوامل یک «طوفان کامل» از فرصت‌ها برای رفتارهای پرخطر را فراهم می‌کنند. ادامه دارد... کانال ارتباط موثر @ertebatmoaserdini #مدیریت_اشتباهات #شناخت_نوجوان #تصمیم_گیری #ریسک_پذیری #مدیریت_ذهن .

4️⃣چرا نوجوانان ریسک را بیشتر از بزرگسالان دوست دارند؟ اگر صحبت در مورد خطرات رفتارهای پرخطر به اندازه‌ای که والدین دوست دارند در پیشگیری از آنها مؤثر نباشد، والدین چه کاری می‌توانند انجام دهند؟ چندین رویکرد وجود دارد که والدین می توانند برای مدیریت مؤثرتر روابط همسالان نوجوانان از آنها استفاده کنند (مونتس، 2004؛ 2008؛ استاینبرگ، 2010). در اینجا چهار راه برای کاهش خطر والدین وجود دارد: ۱. برای نوجوانان جوان‌تر، والدین ممکن است محیطی را طراحی کنند تا فعالیت‌های ایمن را که بر نیاز نوجوانان جوان به جستجوی احساسات متمرکز است، ارائه دهند (مونتس، 2004؛ 2008). به عنوان مثال، فعالیت های خارج از منزل با نظارت بزرگسالان با همسالان، مانند ورزش صخره نوردی، می تواند زمینه خوبی برای ایجاد هیجان و روابط اجتماعی مورد نیاز برای نوجوانان جوان فراهم کند. ۲. نظارت بر تعامل نوجوانان با همسالان و ارائه قوانینی برای تعامل با همسالان می تواند فرصت رفتارهای پرخطر را محدود کند (مونتس، 2002؛ 2004؛ 2008؛ استینبرگ، 2010). ۳. والدین نیز باید با آگاهی از قوانین مرتبط با فرزندان خود در اجتماع ، مراقب حفظ حریم قانون باشند. مثلا با شناخت قوانین رانندگی برای نوآموزان جوان، از رانندگی فراقانونی آنان جلوگیری کنند. ۴. برای نوجوانان بزرگتر، والدین می توانند با آنان در مورد همسالان مشورت کنند. مشاوره می‌تواند بر توانایی رو به رشد نوجوانان برای خودتنظیمی ایجاد کند و آنها را تشویق کند تا راهبردهایی را برای پیمایش موقعیت‌های همسالان که در آن فعالیت مخاطره آمیز ممکن است رخ دهد، شناسایی و توسعه دهند (مونتس، 2004؛ 2008). پایان مطلب نقل از مجله روان بنه کانال ارتباط موثر @ertebatmoaserdini #مدیریت_اشتباهات #شناخت_نوجوان #تصمیم_گیری #ریسک_پذیری #مدیریت_ذهن .