🔴 یک سیاست، دو قضاوت؛ تناقضی به نام #موسی_غنینژاد!
غنینژاد:
«زمان شاه خیلی خوب بود؛ درآمد نفت زیاد شد، نرخ ارز رو پایین نگه داشتن، کارمندا میتونستن سفر خارجی برن»!
غنینژاد:
«زمان احمدینژاد خیلی بد بود؛ درآمد نفت زیاد شد، نرخ ارز رو پایین نگه داشتن، مردم میتونستن سفر خارجی برن»!
🔹موسی #غنینژاد بارها با افتخار از «نئولیبرال بودن» خود گفته و مدعی است مدافع دموکراسی باز، بازار آزاد و مخالف دولتگرایی در اقتصاد است؛ اما وقتی به اظهاراتش نگاه میکنیم، نوعی لجاجت سیاسی و تناقض آشکار در قضاوتهایش دیده میشود. او دوره پهلوی دیکتاتوری موروثی را «خوب» میداند چون درآمد نفت بالا رفت، نرخ ارز ثابت ماند و کارمندان میتوانستند سفر خارجی بروند؛ در حالیکه همان اتفاقها در دوره احمدینژاد از نگاهش «بد» تلقی میشود و نشانه بیانضباطی اقتصادی!
🔸این تناقض در واقع از دل یک پیشداوری ایدئولوژیک بیرون میآید؛ نه از تحلیل علمی. غنینژاد وقتی از شاه حرف میزند، دیکتاتوری و اقتصاد رانتیر و وابسته به نفت آن دوره را نادیده میگیرد؛ اما وقتی نوبت دولت منتخب جمهوری اسلامی میرسد، ناگهان همان شاخصها را با عصبانیت نقد میکند. این یعنی معیارش نه منطق اقتصادی، بلکه علاقه یا نفرت سیاسی است.
🔹در واقع نمیتوان خود را نئولیبرال دانست و همزمان از رژیمی دفاع کرد که تمام درآمد کشور را دولت و دربار و اقلیت سرمایهدار کنترل میکرد، بخش خصوصی واقعی وجود نداشت و آزادی رقابت تقریباً صفر بود. تولیدی وجود نداشت؛ صنایع همه وارادات از شوروی بود حمایت از چنین ساختاری، نه لیبرالی است و نه علمی؛ بلکه صرفاً نشانه لجاجتی است که هرچه از پهلوی بیاید را تطهیر و هرچه از جمهوری اسلامی - حتی با دستاوردهای مشابه- بیاید را تخطئه میکند.
🔸در یک نگاه منطقی، اگر سیاست تثبیت نرخ ارز و کنترل قیمتها در دولت احمدینژاد اشتباه بود، پس همان سیاست در دوره پهلوی هم باید نقد شود؛ و اگر در پهلوی باعث ثبات و رفاه بود، پس در دولت احمدینژاد هم بروز همان پدیده -قدرت سفر خارجی و حفظ قدرت خرید- نباید مایه خشم باشد. تناقض غنینژاد بیشتر از جنس سلیقه سیاسی است تا تحلیل اقتصادی.
✅ #داود_مدرسی_یان:
http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3