eitaa logo
تبیین
2.6هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
428 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️آثار تربیتی «نماز» (بخش هفدهم) 🔸، یکی از «فروع دین اسلام» بوده و عبادتی است که‌ پنج بار در روز با شرایط خاص بر مسلمانان واجب شده است. این باعث رهایی از خودمحوری و خودشیفتگی می‌شود، و روحیه مردم‌گرایی را در انسان زنده می‌کند. موجب تنزیه وجدان اخلاقی می‌شود، به این صورت که یکی از مظاهر وجدان اخلاقی احساس گناه است و نماز باعث آمرزش گناهان می‌گردد. 6⃣1⃣کارخانه‌ انسان‌سازی 🔹«انّ الانسان خلق هلوعاً، ‌اذا مسّه الشّرّ جزوعاً • و اذا مسّه الخیر منوعاً • الاّ المصلّی». [۱] (انسان حریص و کم طاقت آفریده شد • هنگامی که بدی به او رسد بی‌تابی می‌کند • و هنگامی که خوبی به او برسد مانع دیگران می‌شود • مگر ). 🔹بعد از ذکر گوشه‌ای از عذاب‌ های قیامت به ذکر اوصاف و در مقابل آنها می‌پردازد تا معلوم شود چرا گروهی اهل عذابند و گروهی اهل نجات. نخست می‌فرماید: و کم طاقت آفریده شده است (انّ الانسان خلق هلوعاً). هنگامی که بدی به او برسد بسیار جزع و بیتابی می‌کند (اذامسّه الشّرّ جزوعاً). هنگامی که خوبی به او رسد از دیگران دریغ می‌دارد (و اذامسّه الخیر منوعاً). 🔹جمعی از مفسران و از باب لغت، را به معنی حریص و جمعی به معنی کم طاقت تفسیر کرده‌اند. بنابر تفسیر اول در اینجا به سه نکته منفی اخلاقی در وجود اینگونه انسان‌ها اشاره شده، حرص و جزع و بخل. بنا بر تفسیر دوم، به دو نکته، جزع و بخل به حرص برمی‌گردد، زیرا آیه دوم و سوم تفسیری است برای معنی . این احتمال نیز وجود دارد که دو معنی در این واژه جمع باشد، چرا که این دو وصف لازم و ملزوم یکدیگرند، غالباً بخیل‌اند، و در برابر حوادث کم تحمل و عکس آن نیز صادق است. [۲] 🔹کلمه‌ «هلوع» صفتی است که از ماده «هاء‌ ـ لام ـ عین» و مصدر «هلع» بفتح‌ هاء و لام که به معنای شدت حرص است اشتقاق شده است. [۳] کسی است که هنگام برخورد با ناملایمات بسیار جزع می‌کند و چون به خیری می‌رسد از انفاق به دیگران خودداری می‌کند. ... پی نوشت‌ها: [۱] معارج، آیات ۱۹- ۲۳. [۲] تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۶. [۳] ترجمه تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۸. منبع: ویکی فقه @tabyinchannel