┄┅═༅﷽༅═┅┄ 🔖 سّر خضر و سرریز صبر موسی ✍ نسا خلیلی در بهار قرآن، تحفه‌ای بهتر از بهره‌گیری برای خود و جامعه از رفتار‌های قرآنی نیست. این روزها که آتش اختلاف هر بار از سویی صورتی را می‌سوزاند، مدل رفتاری حضرت خضر و موسی (علیه‌السلام) بیشتر از همیشه به چشم می‌خورد. بیاییم رفتار خود را با الگوی رفتاری سوره کهف محک بزنیم. این سوره پس از ذکر ماجرای رسیدن به محل آب حیات حضرت موسی، گفتگوی این دو پیامبر خدا را بازگو می کند. پس از ذکر صحبت حضرت موسی خطاب به خضر که گفت اگر از تو پیروی کنم صلاح مرا یاد می‌دهی؟ حضرت خضر گفت چگونه برچیزی که از رموزش آگاه نیستی شکیبا باشی (کهف، آیه ۶۸) اعتراضات پیاپی حضرت موسی به حضرت خضر ادامه پیدا کرد تا در نهایت حضرت خضر کل ماجرا را برای ایشان تعریف نمود. فکر کنیم، چرا حضرت موسی اعتراض می‌کرد مگر خضر را نمی‌شناخت؟ خضر را می‌شناخت و او را متهم نکرد اما از کار او برمی‌آشفت؛ چرا؟ چون به علمش عمل کرد. در تفکر انسانی که نسبت به جامعه خود مسئول است، بی‌تفاوتی به آنچه می‌داند، جایی ندارد. این همان علتی بود که خضر هم می‌دانست که موسی نمی‌تواند بدون دانستن رمز کاری ساکت باشد‌؛ چون لازمه مومن بودن، عمل به علم است. اما پس از این ماجرا حضرت موسی از پیامبری عزل شد؟ یا مانند حضرت یونس به شکم ماهی پرتاب شد و مورد غضب الهی واقع شد؟ خیر او همچنان پیامبر اولوالعزم باقی ماند، همچنان کلیم‌الله بود. از سوی دیگر، در مدل حضرت موسی هرگز، توهینی نسبت به حضرت خضر انجام نشد. مطالبه و حتی خواستار عدم انجام این کار شد اما هرگز توهینی خطاب به خضر و حس بی‌اعتمادی به او نداشت. حالا این مدل رفتاری را با این روزهای جبهه انقلاب مقایسه کنیم، کجاییم؟ اگر غیر از مدل قرآنی رفتاری داریم، باز‌نگری کنیم. اگر خواستیم به مطالبه‌گری‌های بدون توهین به افراد، برچسب ضدیت با ولایت و خدا بزنیم؛ ببینیم موسی پس از ماجرای خضر، موسی از پیامبری عزل شد و مورد غضب الهی قرار گرفت؟ از طرف دیگر اگر خواستیم مطالبه کنیم، ببینم آیا نسبت به اعماق ماجرا علمی داریم، نکند، رموزی باشد که ما از آن بی‌خبریم؟ حضرت آقا در دیدار با دانشجویان هم به این نکته‌ها اشاره داشتند که «اگر آن کاری که شما متوقّعید انجام بگیرد و انجام نمی‌گیرد، دنبال کنید و تحقیق کنید ــ که البتّه بعضی جاها قابل تحقیق هم نیست، برای اینکه مسائل سرّی است خیلی از این مسائل ــ خواهید دید که نه، موجّه است.» و همین‌طور فرمودند «امید بنده فقط همین شما جوان‌ها هستید. معتقدم به تکیه به جوان‌ها، منتها شرایط زیادی وجود دارد که به آن شرایط باید توجّه کرد و آن شرط اساسی این است که بر مواضع خودتان ماندگار باشید، استقامت کنید؛ این‌جور نباشد که به یک تحلیلی برسید، یک قضاوتی بکنید که انقلابی است، درست است و مورد قبول است، بعد بر اثر حتّی یک مانع کوچک، یک تردید، از آن مبنا منصرف بشوید و تبدیل بشوید به یک آدم بی‌تفاوت. مراقب باشید که این روحیه را، این احساس را، این نشاط را، این تحلیل را حفظ کنید.» (۲۲اسفندماه۱۴۰۳) در کنار این دو مورد، رهبری تأکید دارند که «بنده دلم می‌خواهد این جوانان ما شما دانشجویان؛... روی این ریزترین پدیده‌های سیاسی دنیا فکر کنید و تحلیل بدهید. گیرم که تحلیلی هم بدهید که خلاف واقع باشد؛ باشد! خدا لعنت کند آن دست‌هایی را که تلاش کرده‌اند و می‌کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسی کنند. کشوری که جوانانش سیاسی نباشند، اصلاً توی باغ مسائل سیاسی نیستند... مگر چنین کشوری می‌تواند بر دوش مردم، حکومت و حرکت و مبارزه و جهاد کند؟! بله؛ اگر حکومت استبدادی باشد، می‌شود... اما حکومتی که می‌خواهد به دست مردم کارهای بزرگ را انجام دهد؛ نظام را می‌خواهد با قدرت بی‌پایان مردم به سر منزل مقصود برساند و مردم را همه چیز نظام می‌داند، مگر مردمش بخصوص جوانان، می‌توانند غیر سیاسی باشند؟!» (دیدار با دانشجویان و دانش آموزان، ۱۳۷۷/۰۸/۱۲) بنابراین، نباید بی‌تفاوت باشیم و نه پُر توقعِ بدونِ علم. و صد البته با هر حرکت و تحلیلی، دیگری را به خروج از دین و ولایت متهم نکنیم. هر کسی موظف است همانند موسی و خضر به علمش عمل کند و مطالبه هم داشته باشد. چگونه موسی می‌تواند نسبت به قتل کودک، سوراخ شدن کشتی مومنین که بنا به علمش نادرست است، ساکت باشد؟ چگونه جوان دغدغه‌مند و مؤمن نسبت به قتل‌عام کودکان غزه ساکت و خاموش باشد، وقتی پیامبر فرمودند هرکس درخواست برادر مسلمانش را بشنود و به یاریش نشتابد، مومن نیست؟ یا داده‌های اراده‌سازی چون مطالبه سوخت موشک است را بشنود و ساکت باشد؟ او تنها جایی مطالبه‌گر نیست که خضر بگوید، در آن رموزی سری است، که فعلا نمی‌شود. بیاییم کمی قرآنی عمل کنیم. #یادداشت #جنگِ‌نرمِ‌سخت #جهاد_تبیین @enqelabi_nevesht 📌کانال نوشته‌های انقلابی