چند روز پیش در رابطه با مصیبت کابل، تصویر بنری که شهرداری تهران زده بود را اینجا به اشتراک گذاشتم و گفتم از شهرداری اصفهان خبری نیست. امروز اما، این تصویر زیبا را در قلب اصفهان دیدم. انصاف حکم کرد که این‌بار به جای تهران از اصفهان تمجید کنم. اگرچه موضوعش برای میلاد‌ نبی مکرم اسلام است و کمی دیر دیدم، اما تشکر پاسخ هر خدمت نیکویی است. #روز_نوشت #بنر #شهرداری_اصفهان #حب_اهل_البیت #چشم_حسودان_کجاست_تا_که_ببینند #ما_امت_رسول_الله_هستیم #عکاس_غیر_حرفه‌ای https://eitaa.com/roznevesht

این‌که آدمی مثلا یک امامی مثلِ امام رضا داشته باشد، که ضامنش شود و غمش را بفهمد و کمکش کند از آن بخش‌های قشنگِ دینداری ما بچه شیعه‌هاست! در کدام مکتبی چنین دلدادگی‌هایی میانِ امام و امت رقم می‌خورد، جز مکتب ما؟! فکرش را بکنید! 🖌 زهرا ابراهیمی #حب_اهل_البیت https://eitaa.com/roznevesht

یک رفیقی داشتم که اگر بخواهم برای توصیفش از دایره‌المعارف امروزی‌ها واژه قرض بگیرم باید بگویم که وسط‌باز بود. مثلاً یک درجه از مذهبی صورتی‌ها بالاتر و یک درجه از ارزشی‌ها پایین‌تر! یعنی کلاً آسیاب عقایدش همه چیز را خُرد می‌کرد. هم نماز می‌خواند، هم خدا و پیغمبر حالیش می‌شد، هم دوست پسر داشت و هم تا اسم امام حسین می‌آمد اشک می‌ریخت. حجابش هم خوب نبود؛ اما دنیای معرفت بود. خیلی باوفا بود و سر دوستی‌اش با من هم ماند تا سال‌های بعد از دبیرستان حتی! خوب بگذریم. مادرم زن مظلومی است از آنها که وقتی حقش تضیع می‌شُد دخترِ نوجوانِ فِمنیست‌گونه‌اش می‌خواست یقّه بدَرد که چرا مادر نشسته و ناحقی‌ها را بی‌جواب گذاشته و باید انقلاب زنان راه بیفتد و چه و چه. همین باعث می‌شد که من همیشه دنبال استدلال آوردن برای آدم‌هایی بودم که خوب، استدلال سرشان نمی‌شد و نهایتاً یک بحث و دلخوری شکل می‌گرفت و خلاص! توی این جریان‌ها هم همیشه من مقصر شناخته می‌شدم و مادرم هم یک جمله‌ی معروف داشت که با فاز نصیحت به خوردم می‌داد: که مادر جان یک نفر را برای خودت نگه دار منظورش این بود که اینقدر نجنگ! ثمره‌ی جنگیدن، از دست دادن است و منظورش این بود که وقتی می‌جنگی دوست و رفیق و همسایه و فامیل را از دست می‌دهی. کلاً عقیده‌اش این بود که دنیا ارزش این جنگیدن‌ها را ندارد و باید گذشت کرد و همه چیز را شب‌ها یواشکی به خدا گفت! برگردیم به دوستم. همان رفیقم در بحبوحه‌ی زندگی که قرار گرفت کفه‌ی صورتی‌بودنش از ارزشی‌شدنش سنگین‌تر شد و نهایتاً به جایی رسید که داشت خدا را زیر سوال می‌بُرد. یک بار چند سال پیش که دیدمش گفت که تا نزدیک قطعِ بندِ نافِ اعتقاداتش از خدا پیش رفته و قیچی شک و تردید داشته پیوندش با خدا را می‌بُریده که یکهو توی تاکسی صدای اذان شنیده و دلش هُری ریخته و همین باعث شده که دوباره برگردد! خودش می‌گفت من همه چیز را کنار گذاشته بودم. صدای اذان توی تاکسی من را یاد امام حسین انداخت. من تهِ تهِ دلم حتی وقتی می‌خواستم خدا را نپذیرم نمی‌توانستم از حسین بگذرم! مادرم راست می‌گفت: آدم باید یک نفر را برای خودش نگه دارد. 🖌 زهرا ابراهیمی #گرایش_فطری #خدا_خواهی #حب_اهل_البیت #امام_حسین https://eitaa.com/roznevesht

هم نامه‌ی نانوشته خوانی! #پایتخت #حب_اهل_البیت #امام_رضا https://eitaa.com/roznevesht

هم نامه‌ی نانوشته خوانی! #حب_اهل_البیت #امام_رضا https://eitaa.com/roznevesht