سلسله یادداشت‌های (از آشنایی تا شناسایی) قسمت چهارم 🔰ایمان خاموش با چراغ‌های سرد 🔹«این گریه و زاری ها برای چیست؟! این ها قدیمی است؛ بروید از اهداف بگویید، از منطق و استدلال؛ از کار حماسی بگویید...» این هم نوعی تبیین است اما خاموش، سرد و بی‌روح. نیاز به گرماو حرارت دارد؛ پیوند و پشتوانه میخواهد؛ «امام راحل فرمودن عزاداری به سبک سنتی» چقدر این جمله پر عاطفه است؛ اوج این پیوند و محبت در کربلا و عاشورا است؛ حرارت دارد و روشن؛ بیان مصیبتهایش نوعی پیوند عاطفی دارد؛ بیان فضائلش نوعی دیگر؛ 🔸«زينب كبرى (سلام‏الله‏عليها) در كوفه و شام منطقى حرف مى‏زند، اما مرثيه مى‏خواند؛ امام سجّاد بر روى منبر شام، با آن عزت و صلابت بر فرق حكومت اموى مى‏كوبد، اما مرثيه مى‏خواند». عزاداری به سبک سنتی یعنی پیوند عاطفی؛ یعنی گریه، اشک و روضه پیوند و پشتوانه ای برای فکر و عمل. 🔹استدلال مِنهای عاطفه، ایمان را سرد و خاموش می‌سازد؛ شناخت را نابود ‌می‌سازد. وحدت بین ولایت و اطاعت را سرد و قطع می‌کند. قرآن نخ تسبیح ولایت و اطاعت را مودت می‌داند. «قل لا أسألكم عليه اجرا الّا المودّة فى القربى». 🔸نبی وقتی می‌خواهد شروع به دعوت کند، عاطفه و احساس صادق را مطرح می‎سازد. ناگهان فرياد مى‏زند: «نگاه كنيد به اين بتها و ببينيد كه اين‏ها ناتوانند!» عاطفه‌ها را فعال می‌کند. 💢 این‌ها پشتوانه حرکت هستند. در این فضای عاطفی حقائق روشن می‌شوند و قابل فهم. ✍️ یادداشت اختصاصی // حجت‌الاسلام علیخانی #یادداشت #عزاداری_سنتی #از_آشنایی_تا_شناسایی 📮 سایت | ایتا | آپارات | ویراستی | روبیکا