🔻 همدلی ایرانیان از طیف‌های مختلف فکری و سیاسی در برابر دشمن متجاوز صهیونیست #متسا #مرجع_ترویج_سواد_امنیتی #انسجام_ملی @matsa_ir

همه اجزایم با مهر تو آمیخته است همه ذراتم با جان تو آمیخته باد خون پاكم كه در آن عشق تو می‌جوشد و بس تا تو آزاد بمانی به زمین ریخته باد! #فریدون_مشیری #متسا #مرجع_ترویج_سواد_امنیتی #هویت_ملی #انسجام_ملی @matsa_ir

⁉️کدام سیاست‌بازان، ستون پنج دشمند؟ ❌️ تیغِ تُندرَوی، بر شاهرگ انسجام اجتماعی 💢اولین شرط سیاست‌ورزی، "نگاه راهبردی" است؛ و نخستین نمودِ نگاه راهبردی، تشخیص "خط قرمز منافع ملی" و ترجیح آن بر بازی‌ها و تعصبات جناحی. امروز، در یکی از حساس‌ترین پیچ‌های تاریخیِ ایران عزیز، بزرگ‌ترین تهدید، بیش از دشمن بیرونی، سیاست‌بازانِ کوته‌بین و کودک‌مَنِشَند. کسانی که انسجام اجتماعی را قربانی هیجان‌های متعصبانه یا خام‌اندیشی‌های غیرواقع‌بینانه می‌کنند. فرقی ندارد در کدام جناح یا دسته باشند. چنین رفتارهای دون چیزی جز ایفای نقش ستون پنجم و بازی در زمین دشمن نیست. در مورد مساله‌ی به ویژه این روزها حیاتیِ "انسجام اجتماعی" در کشور، باید زنگ هشدار جدّی را نواخت. جامعه‌ای که نتواند در لحظات سخت حول محور "ما بودن" گرد آید، با کوچک‌ترین شوک سیاسی یا امنیتی به شکاف‌های جدی مبتلا خواهد شد... 💢این مساله دست کم ۳ آسیب جدّی به دنبال دارد: -ناتوانی در بسیج ملی در شرایط جنگی یا حتی بحران‌های طبیعی. - شکاف‌های هویتی و جناحی که به ابزار دشمن خارجی تبدیل می‌شوند. - مهاجرت یا سکوت، انزوا، بی تفاوتی نخبگان و انفعال اجتماعی که چرخه بحران را تشدید می‌کند. 💢یکی از حیاتی ترین شاهرگ‌های مدیریت راهبردی و حکمرانی: "نظام تشخیص مسائل" و از آن مهم‌تر، : "اولویت بندیِ مسائل" است. موضوعی که حتی رابطه مستقیم با میزان رشد فردی و بلوغ یک انسان دارد.‌ ریشه‌ی بسیاری از جدال های نادرستِ جناحی به همین اصل، یعنی فقدان تشخیص و اولویت بندی مسائل بر می گردد. 💢بر مبنای مبانی مدیریت راهبردی و تجارب جهانی حکمرانی، هیچ سرمایه‌ای برای یک کشور در شرایط بحرانی با "انسجام اجتماعی" قابل مقایسه نیست. امروز، مهم‌ترین اولویت و مساله‌‌ی کشور(تاکید می کنم نه تنها حاکمیت، بلکه تمامیت ارضی ایران) که به‌وضوح بر تمامی چالش‌ها تقدم دارد، حفظ و تقویت انسجام اجتماعی است. بدون این بستر، نه توسعه اقتصادی و نه امنیت پایدار و نه حتی اقتدار سیاسی، امکان تحقق نخواهند داشت. 💢برای تحلیل این مساله، می‌توان از چهارچوب نظری آلبرت هیرشمن(Exit – Voice – Loyalty)، بر اساس کتاب و رساله ای به همین نام بهره گرفت که آن را یکی از منابع مهم "مطالعات حکمرانی" می دانم. او سه شاخص را مطرح می کند که می تواند مبنای سنجش انسجام اجتماعی قرار گیرد: ۱- خروج(Exit): شامل زمینه هایی چون ترک کشور، کناره‌گیری از سیاست و جامعه(انزوای نخبگان و انفال اجتماعی)، مهاجرت نخبگان و... ۲-صدای مخالف(Voice): هر نوع مخالفت جدّی و رادیکال اعم از خیابانی، تحصن، یا حتی تحریم صندوق رأی. لازم به ذکر است از دیدگاه مطالعات امنیتی برخوردهای سرکوبگرانه به جمع شدن ظرفیت مخالفت و تبدیل به این نوع اعتراض رادیکال منجر می شود. برای جلوگیری از آن باید طی فرآیندی دشمن(برانداز) را به رقیب(منتقد دلسوز) و منتقد دلسوز را به شریک حکمرانی بدل ساخت. ۳-وفاداری(Loyalty): میزان تعلق و تعهد مردم به نظم سیاسی و اجتماعی کشور. بر این اساس می توان بر مبنای پیمایش به محاسبه کَمّی و عددی هم رسید. متاسفانه محاسبه تقریبی عدد بسیار خطرناک و هشداردهنده ای را نشان می دهد... 💢یکی از مهم‌ترین ملزومات سیاست‌ورزی و حکمرانی، چه در عرصه داخلی و چه در سطح روابط بین‌الملل، مفهوم بنیادینِ "صبر راهبردی" است. این کلیدواژه از ارکان الفبای سیاست و به معنای پرهیز از واکنش‌های شتاب‌زده، مدیریت هیجانات و ترجیح مصلحت‌های بلندمدت بر منافع کوتاه‌مدت تعریف می‌شود. 💢در تاریخ اسلام، یکی از برجسته‌ترین مصادیق صبر راهبردی را می‌توان در رفتار سیاسی امام علی(ع) پس از رحلت پیامبر(ص) و ۲۵ سال سکوتِ راهبردیِ ایشان مشاهده کرد. این سکوت یا به تعبیری صبر راهبردی، نه ناشی از انفعال، بلکه حاصل درک عمیق از ضرورت حفظ انسجام اجتماعی و جلوگیری از شکاف و فروپاشی جامعه نوپای اسلامی بود. 💢نتیجه این تدبیر راهبردی، تثبیت پایه‌های امت اسلامی و فراهم آمدن فرصت برای گسترش اسلام بود؛ به گونه‌ای که ظرف کمتر از یک نسل، از شبه‌جزیره عربستان فراتر رفت، به شامات، ایران و شمال آفریقا گسترش یافت و به یک قدرت تمدنی و امپراتوری فراگیر بدل شد. 💢این تجربه تاریخی نشان می‌دهد که در سیاست و حکمرانی نمی‌توان همواره با شمشیر از نیام کشیده و شعارهای هیجانی پیش رفت. آنچه ضامن بقا و توسعه نظام‌هاست، توانایی تشخیص اولویت‌ها، مدیریت تعارضات درونی و به‌کارگیری صبر راهبردی در بزنگاه‌های تاریخی است. بدون این رویکرد، هر جامعه‌ای در معرض فرسایش درونی و تهدید بیرونی قرار می‌گیرد... https://t.me/andishgahsohani 🇮🇷 متسا | مرجع ترویج سواد امنیتی #انسجام_ملی @matsa_ir

الگوی کارکردی شورای عالی امنیت ملی در حکمرانی امنیت ملی ایران 🇮🇷 متسا | مرجع ترویج سواد امنیتی #امنیت_ملی #انسجام_ملی @matsa_ir

🔴 جنگ نرمی که دیده نمی‌شود؛ تغییر آرامِ معنا در رسانه‌ها ‌ ❓می‌دانستید در ژاپن، اگر یک برنامه‌ی تلویزیونی نمادهای سنتی مثل کیمونو، آیین‌های بومی یا خط ژاپنی را به شکل تمسخرآمیز نشان دهد، سازمان‌های فرهنگی فوراً اخطار می‌دهند و گاهی برنامه‌ها مجبور به عذرخواهی رسمی می‌شوند؟ ‌ یا در فرانسه، اگر رسانه‌ای قواعد زبان را عمداً زیر پا بگذارد یا واژه‌های انگلیسی را بی‌رویه جایگزین کند، «شورای عالی زبان فرانسه» می‌تواند تذکر بدهد، جریمه تعیین کند و حتی جلوی پخش برنامه را بگیرد؟ ‌ ❗در بسیاری از کشورها، فرهنگ فقط یک میراث تاریخی نیست؛ یک حوزهٔ حساس و قابل پیگیری است. احترام به فرهنگ یک خط قرمز است؛ نه از روی تعصب، بلکه از این فهم که هویت بدون معنا فرو می‌ریزد. ژاپن و فرانسه فقط نمونه‌اند؛ تقریباً هیچ کشوری اجازه نمی‌دهد نمادهایش در رسانه به سطح «وسیلهٔ مصرفی» سقوط کند. ‌ ⬅️اما فرسایش فرهنگ همیشه این‌قدر واضح شروع نمی‌شود؛ اغلب از همان جایی آغاز می‌شود که ما فکر می‌کنیم «چیز مهمی نیست»، مثلاً وقتی یک نماد فرهنگی تبدیل به یک شوخی یا چالش ساده می‌شود. ‌ در برخی برنامه‌ها و ویدئوهای پربازدید، نمادهای ایرانی_ از شاعران بزرگ و آیین‌های سنتی گرفته تا نقش و نگارهای ایرانی_آرام‌آرام از جایگاه اصلی خود فاصله می‌گیرند و تبدیل به محتوای سرگرمی می‌شوند. این اتفاق کوچک نیست؛ 📍فرسایش هویت دقیقاً از لحظه‌ای شروع می‌شود که بی‌احترامی به نمادهای هویت ملی آرام‌آرام عادی شود. ‌ وقتی نسل جوان می‌بیند نمادهای چندهزارساله فقط وسیله‌ای برای سرگرمی شده‌اند، معنای پشت این نمادها کم‌رنگ می‌شود؛ نماد دیده می‌شود، اما احترام و معنای خود را از دست داده است. ‌ 📱الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی هم این روند را تشدید می‌کنند؛ محتواهای هیجانی و تمسخرآمیز بیشتر دیده می‌شوند و به همین نسبت، سلیقهٔ نسل جدید آرام‌آرام تغییر می‌کند. ‌ زبان نیز همین‌طور آسیب می‌بیند. رواج واژه‌های سطحی یا رکیک، ساختار زبان را تضعیف می‌کند و همراه آن بخشی از هویت جمعی نیز کم‌رنگ می‌شود. ‌ 📌در چنین فضایی، جامعه کم‌کم دچار شکاف معنایی می‌شود. نسلی که پیوندش با گذشته و ریشه‌ها ضعیف‌تر باشد، در برابر «جنگ روایت‌ها» آسیب‌پذیرتر است. وقتی نمادها احترام خود را از دست بدهند، حافظهٔ جمعی کم‌رنگ می‌شود و انسجام اجتماعی آرام سست می‌شود؛ و درست از همین‌جا نماد فرهنگی به چیزی «قابل شکستن» در رسانه تبدیل می‌شود. ‌ اما اگر آن نماد بخشی از تجربهٔ مشترک نسل‌ها باشد، نه حذفش ساده است و نه تحریف معنایش. ‌ 🔅در جنگ نرم، نماد هدف اصلی نیست؛ هدف، رابطهٔ نسل جدید با آن نماد است. اگر این رابطه زنده و واقعی بماند، فرهنگ خودش سپر خودش خواهد بود. ‌ ‌ 🇮🇷 متسا | مرجع ترویج سواد امنیتی ‌ #جنگ_نرم #جنگ_روایت‌ها #هویت_ملی #انسجام_ملی @matsa_ir