🛐 وقتی هیچ امیدی نمانده، چطور راهی به سوی خدا باز کنیم؟ 📌 مناجات شعبانیه راه نجاتی برای لحظاتی است که هیچ تکیه‌گاهی جز خدا نداریم. گاهی احساس می‌کنی هیچ چیز برای عرضه به درگاه خدا نداری، نه اعمال نیک، نه جایگاه خاص، نه حسب و نسبی که به آن ببالایی… اما آیا خدا فقط به آدم‌های کامل توجه می‌کند؟ نه! خداوند به همان بنده‌ای نگاه ویژه دارد که با تمام وجود، بدون هیچ ادعایی، به درگاهش پناه می‌آورد. 🛐 شرح مناجات شعبانیه 🧮 حسب و نسب هم ندارم «إِلَهِي وَأَنَا عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ قَائِمٌ بَينَ يَدَيكَ مُتَوَسِلْ بِكَرَمِكَ إِلَيْكَ إِلَهِي أَنَا عَبْدٌ أَتَنصَّلُ إِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ أَوَاجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّهِ اسْتِحْيَائي مِنْ نَظَرِكَ وَأَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتُ لِكَرَمِكَ»، خدايا من بنده تو، فرزند بنده توام در برابرت ایستاده ام، به کرمت به حضرت تو متوسلم. ای خدا! منم بنده ای که به عذرخواهی به درگاهت آمده ام از اعمال زشتی که به واسطه قِلَّت حیا در محضرت و در نظرت بجا آورده ام و از تو درخواست گذشت میکنم؛ زیرا گذشت صفتی درخور کرم توست. یعنی خدایا! برخی به حسب و برخی به نسب خود می نازند؛ اما من اعتراف میکنم که حسب و نسبی ندارم. نه عمل صالحی برای عرضه در نزد تو دارم و نه نسب و اعتباری؛ و تنها بنده و عبد تو، فرزند بنده و عبد تو هستم که در پیشگاه تو با ذلت تمام ایستاده ام و به تو توسل میکنم نه به اعمال خودم؛ بلکه کرم تو را واسطه قرار میدهم تا بی حیائی ها و غفلت هایی که در مقابل تو مرتکب شدم را ببخشی چرا که صفت کریمان، بخشندگی و گذشت از گناهکاران است. اگر حضرت حق ببیند بنده ای این گونه خود را در دامان خالقش انداخته و اعتراف میکند که تمام درها به رویش بسته شده و عمر و عملش را بی حاصل و تمام شده می بیند و فقط به او پناه آورده، آنگاه خداوند به او توفیق عنایت میکند و از او دستگیری می نماید. در روایات آمده است که هر کس به حال اضطرار برسد خداوند جواب او را میدهد و اگر کسی دلش بشکند خداوند به او توجه میکند. فلسفه مهم مصیبتهایی هم که بر انسان وارد می شود، همین است که انسان را بشکند و از دنیا مأیوس گرداند و حال انقطاع به خداوند را به انسان عطا نماید و آنگاه که با حال اضطرار به خداوند روی آورد حتماً دعایی که موجب خیر و سعادتش می باشد مستجاب می گردد. 📚 بر سفره توحید، صفحه ۱۳۷ / نوشته حاج شیخ محمد حسن#وکیلی 📎 #اشک_ناب را دنبال کن تا بیشتر بدانید! 🌐 لینک تهیه کتاب: https://isin.ir/product/%D8%A8%D8%B1-%D8%B3%D9%81%D8%B1%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF/ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🕌 تمدن نوین اسلامی|موسسه مطالعات راهبردی|طراحی سیستم های دینی 📥 ایتا | آپارات | تارنما | صوت

🛐 وقتی محبت خداوند به قلبت می‌افتد، چطور باید شکرگزاری کنی؟ 📌 شکر واقعی یعنی اعتراف به بندگی و فقر محض در برابر خداوند. هر نعمت و عمل صالحی که از او دریافت می‌کنی، خود دلیل دیگری برای شکرگزاری است. گاهی احساس می‌کنی نمی‌توانی شکر خدا را به جا بیاوری، اما حقیقت این است که هر بار که می‌گویی «الحمد لله»، باید دوباره شکر این کلام را به جا بیاوری. امام سجاد علیه‌السلام نیز در درگاه الهی می‌فرمایند: "شکر من به تو محتاج به شکر جدید است." 🔹 چرا باید نعمت‌های خداوند را در راه رضای او مصرف کنیم؟ 🔹 چگونه می‌توانیم از غفلت و آلودگی قلب پاک شویم؟ 🛐 شرح مناجات شعبانیه 🧮 من تو را شکر میگویم فَشَكَرْتُكَ بِإِدْ خَالِي فِي كَرَمِكَ وَلِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاحَ الْغَفْلَهِ عَنكَ»، پس شکر تو گویم چون مرا به کرمت داخل کردی و قلبم را از پلیدیهای غفلت پاک و پاکیزه گردانیدی. اگر خداوند از سر محبت جذبه ای از عالم معنا را به بندگان نشان داد و انسان دنیا را رها کرد و از معصیت دور شد، در مقابل این لطف خداوند بنده باید چه کند؟ حقیقت این است که تنها باید شکرگزار باشد و شکر حقیقی چیزی جز اعتراف به بندگی نیست و کار دیگری از دست بنده بر نمی آید؛ چون اولاً از کارهایی که برای خداوند انجام می دهیم هیچ نفعی به خداوند نمی رسد و تنها ما در این میانه سود می بریم و نمی توان برای خدا کاری کرد؛ ثانیاً هر عمل صالحی که به جا آوریم خود آن عمل صالح نعمت جدیدی است و شکرهای جدیدی را بر عهده انسان می آورد. امام سجاد علیه السّلام در درگاه الهی عرض میکند «فَكَيْفَ لِي بِتَحْصِيلِ الشُّكْرِ وَ شُكْرِي إِيَّاكَ يَفْتَقِرُ إِلَى شُكْرٍ فَكُلَّمَا قُلْتُ لَكَ الْحَمْدُ وَجَبَ عَلَيَّ لِذَلِكَ أَنْ أَقُولَ لَكَ الْحَمْد». خداوندا، چگونه میتوانم شکر تو را بجا بیاورم، در حالی که شکر کردن تو توسط من محتاج به شکری جدید است و هر بار که بگویم «لَكَ الْحَمْدُ» واجب می شود که شکر این کلام را به جا آورده و دوباره بگویم: «لَكَ الْحَمْدُ» روی همین اساس مؤمن شاکر باید نعمت های خداوند را در راه رضای او مصرف کند؛ ولی نهایت شکر این است که بنده اعتراف به بندگی و فقر محض خود کرده و بداند کاری از دستش بر نمی آید و همه کاره عالم خداوند است و همه خوبی ها و نعمت ها از اوست و چیزی بیش از آن از عبد در برابر پروردگار عالمیان بر نمی آید. به همین جهت در روایات فرموده اند: حقیقت و حق شکر این است که انسان از صمیم قلب و با تمام وجود بگوید: الحمد الله یعنی خدایا همه خوبی ها از آن توست. تعبیر زیبای دیگری که حضرت در این فراز دارند این است که می فرمایند: «وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاحَ الْغَفْلَهِ عَنْكَ»: خدايا! به سوى محبت خودت مرا بیدار کردی پس تو را شکر نمودم؛ چرا که مرا در لطف و کرامت خود وارد کردی و قلب مرا از پلیدی های غفلت از خودت پاک فرمودی یعنی آلودگی، فقط آلودگی شرک و معصیت نیست؛ بلکه غفلت نیز برای خود پلیدیها دارد وقتی محبت خداوند به قلب کسی بیافتد به برکت آن محبت بیدار شده و قلبش از آلودگی غفلت طهارت پیدا میکند و راه نجات از غفلت تحصیل محبت است. 📚 بر سفره توحید، صفحه ۱۳۹ و ۱۴۰ و ۱۴۱ / نوشته حاج شیخ محمد حسن#وکیلی 📎 #اشک_ناب را دنبال کن تا بیشتر بدانید! 🌐 لینک تهیه کتاب: https://isin.ir/product/%D8%A8%D8%B1-%D8%B3%D9%81%D8%B1%D9%87-%D8%AA%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF/ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🕌 تمدن نوین اسلامی|موسسه مطالعات راهبردی|طراحی سیستم های دینی 📥 ایتا | آپارات | تارنما | صوت