با عنایت‌های پیدا و پنهان اما همیشگی حضرت ولی‌عصر(عج) و با رهنمودهای حکیمانه‌ مقام معظم رهبری، ایران نه‌تنها از پیچ‌های سخت عبور می‌کند، بلکه هر بحران را به فرصتی برای شکوفایی بدل می‌سازد. در دل طوفان، صدای ایمان بلندتر از هر هشدار است. و در تاریکی، نوری هست که راه را نشان می‌دهد... مطمئن باشید، این ملت از این پیچ نیز با عزت عبور خواهد کرد. 🇮🇷 ✍ یوسف زارع‌پور #مکانیسم_ماشه #نویسندگان_حوزوی_فارس 🆔 @howzavian_fars

. 🔺فخر سراب! ✍️علی‌رضا احمدی دهبالایی (ایلامی) بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین آن سال (۱۳۷۵) من، پایه‌ی سوم حوزه بودم، و به اصطلاح طلبه‌ها، مغنی می‌خواندم مدرسه‌ی ما خوبی‌ای که داشت، اهتمام جدّی به درس اخلاق هفتگی بود، که روزهای چهارشنبه استادی دعوت می‌شد و برای طلاب درس اخلاق می‌فرمود؛ از اساتید طراز اول حوزه تا اساتید سطوح میانی، افراد مختلفی دعوت می‌شدند؛ آیات عظام مکارم شیرازی، مظاهری، ... یک‌بار بلندگوی مدرسه اعلام کرد: درس اخلاق حضرت آیت‌الله «وجدانی‌فخر» در مسجد برقرار است! اسمش را از طلبه‌ها زیاد شنیده بودم، ولی تا آن روز موفق به دیدارش نشده بودم؛ معروف بود به خوش‌بیانی و قوّت در تدریس، که صدها نفر از طلاب افتخار شاگردی و شرکت در مجالسش را داشتند این ذهنیت از ایشان، مرا ترغیب کرد با شوق بیشتری در جلسه‌ی موعظه‌اش حضور یابم؛ و آن روز چه دلنشین صحبت کرد! یک جمله‌اش در کنج قلبم به قلم یقین ثبت شد؛ و آن این بود: اگر روزی قرار شود نمایشگاهی از مشکلات مردم تشکیل شود، و هرکسی بزرگترین مشکل زندگیش را بیاورد در معرض دید عموم قرار دهد، با دیدن مشکلات دیگران، مشکل خود را برمیدارد می‌رود؛ می‌گوید همین خوب است!!! چهره‌ای نمکین و تن صدایی گیرا و دلنشین داشت؛ فی‌المجلس تصمیم گرفتم پس از فراغت از دروس مقدمات، برای درس‌های سطح، محضرش را غنیمت شمرم، ولی افسوس که مدت کمی بعد از آن جلسه‌ی معنوی، به جوار رحمت حق منتقل گشت آیت‌الله حاج شیخ قدرت‌الله وجدانی‌فخر سرابی (منسوب به سراب از شهرهای استان آذربایجان شرقی)، ۶۴ سال بیشتر عمر نکرد، ولی با همان عمر اندک، خوش درخشید و مراتب فضل و علم و تقوا و دیانت‌اش بر همگان روشن و آشکار بود آثار قلمی‌اش متنوع بود؛ برخی مخصوص مجامع حوزوی و طلبگی بودند؛ مثل «الجواهر الفخریه» که شرحی مبسوط بر لمعه در ۱۶ جلد است اما برخی آثارش هم جنبه‌ی عمومی دارند؛ آداب و معاشرت در اسلام، کار و کوشش از نظر اسلام، و ... از آن جمله‌اند بسیار زاهد و ساده‌زیست بود؛ با وجود مرتبه‌ی والای علمی و شخصیت شناخته شده‌اش، حتی کوچکترین خریدهای منزل را خود انجام می‌داد، و در این باره به هیچ‌کس زحمت نمی‌داد روز اول ربیع‌الثانی ۱۴۱۷ ه‌ق (۲۷ مرداد ۱۳۷۵ ه‌ش) قلب تپنده به عشق اهل‌بیت‌اش برای همیشه از تپیدن بازایستاد و مشتاقان زیادی را در سراب وصال مجلس علمی‌اش حیران و سرگردان رها نمود؛ رضوان الله تعالی علیه . #نویسندگان_حوزوی_ایلام https://eitaa.com/howzavian_ilam .

گودال‌ضاحیه۱ ✍🏻س.رضایی در کوچه های ضاحیه قدم نزده‌ام تا به حال، اما گوشه گوشه‌اش تو را می‌بینم. حس آشنایی دیرینه دارم با تخته سنگ‌های باقی مانده از ساختمان‌هایش، حس همزاد پنداری با خاک های سرد نشده‌اش بعد تخریب، حس تنیدگی با هوای حوالی شاخ و برگ‌های درختان نیم سوخته‌اش. تو، حلقه وصل این سنخیت‌ی، تو مرا به لبنان و لبنان را به من پیوند زدی. گوشه گوشه ساختمان‌های مسکونی در هم کوبیده‌اش، کوبیدن مشت مقاومت بر پوزه منحوس اسراییل بدست شما را می‌بینم؛ در ظاهر ضاحیه را کوبیدند اما بعد تو دانستند که این سیلی بر آنها بسیار عمیق‌تر از این گودال نقش بست و آنها را فرو برد. تو نیستی و باورش برایم سخت است که جهان و هرآنچه در آن است، لبنان را و مقاومت را بی تو تصور کنم. من که هیچ، جهان من هم هیچ است؛ تویی که نبودنت، "بودن" را معنا کرد؛ جای پر شماست که همچون سرباز وطن، "حاج قاسم ما"، نبودنت، بودن ها را به سرخ‌رنگ‌ترین رنگ‌ها، سیلی ناگهانی نبودن را بر گونه مست روحمان زد. آن‌چنان که هنوز داغ است و می‌سوزد؛ اما هنوز در ناباوری محض در انتظار برخواستنت از گودال ضاحیه ایم. سید، جان مادرت زهرا برخیز! دوباره و کوبنده سر بده:« قطعا! سننتصر.» این ندای درون ماست تا امروز، بعد شنیدن خبر اصابت بمب سنگرشکن و حفر گودال بشدت عمیق در میان ضاحیه! س.رضایی #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

📌 تا تو بودی‌.‌.. ✍️مرتضی رجایی خیلی دوست دارم از تو بنویسم، یا شاید هم دوست دارم خیلی از تو بنویسم، ولی راستش درست نمی‌دانم از چه باید بنویسم. اینکه من و هم‌نسل‌هایم که هم‌عصرت هستیم و با تو بزرگ شده‌ایم، تو را آن‌طور که بودی و آن‌قدر که هستی نشناختیم، درست؛ ولی همان‌ها را هم که می‌دانم، نمی‌دانم از کدامشان بنویسم که از تو نوشته باشم و در حقت جفا نکرده باشم. اصلاً خود اینکه از خودم می‌پرسم "از چه باید بنویسم؟!"، بی‌معرفتی است؛ درستش آن است که بپرسم: "از که باید بنویسم؟!" از کسی بنویسم که تا بود، کسی نتوانست به‌راحتی و بدون هزینه به طرف ما چپ نگاه کند؟! از کسی که تا بود هیچ جهنم‌دره‌ای به خودش جرئت و اجازه نمی‌داد هواپیما و پهپادهایش را برای بمباران تهران و شهرهای ایران به پرواز درآورد؟! کسی که تا بود هیچ سگ هاری وجودش را نداشت دهان نجسش را باز کند و سیدناالقائد را تهدید به ترور کند؟! تو و حزبت، که همگی حزب خدا بودید و هستید، هیچ وقت نیروی نیابتی ما نبودید، که خودتان برای خودتان کس بودید؛ ولی تو بازوی توانمند سیدناالقائد بودی و هم‌حزب‌هایت مشت محکم این بازو، و تا بودی، کسی جرئت درشت‌گویی به او را نداشت؛ چون می‌دانست مشت محکم این بازوی توانمند، دندان‌های یاوه‌گو را در دهانش خرد می‌کند. تو قدرتمند بودی، ولی بیش از آن، غیرتمند بودی؛ همه می‌دانستند که تو به اهلبیت و حرمشان غیرت داری و جمهوری اسلامی ایران را حرم می‌دانی. حتی اگر این حقیقت را بارها به زبان نیاورده بودی، هر کس تو را می‌شناخت و لحن سخن گفتنت را درباره ایران و ما ایرانی‌ها شنیده بود، می‌دانست که مرز ایران خط قرمز توست؛ اصلاً در لبنان ایستاده بودی و حزب‌الله را تقویت می‌کردی تا هیچ حرامزاده‌ای به مرز ایران، که مرز اعتقاد تو و حزب‌الله است، نزدیک نشود. یک سال گذشت، و نمی‌دانم بنویسم انگار همین دیروز بود، یا بنویسم مثل یک عمر بر ما گذشت؟! و درستش این است که هردوی آنها راست است. تو که رفتی، سرعت اتفاقات پیرامون ما آن‌قدر زیاد شده و جفای ظالمان دوران چنان شتاب گرفته که دیگر زمان از دستمان در رفته است؛ و از طرفی به اندازه همه عمرمان مصیبت کشیده‌ایم و تلخی چشیده‌ایم و پیر شده‌ایم. و شروع همه این مصیبت‌ها و تلخی‌ها و بزرگ‌ترین آن‌ها از خودت بود سید عزیز ما؛ از رفتن خودت. از همان روزی که از چندین متر زیر زمین، گام در عروج ملکوتی خودت به آسمان‌ها نهادی و ما را با غم فراغت تنها گذاشتی. من هنوز هم بعد از یک سال نمی‌دانم از که باید بنویسم؛ هنوز هم گیجم. راستش انگار هنوز در همان رویای نوجوانی و جوانی‌ام به‌سر می‌برم که ما به رهبری سیدناالقائد قدس را فتح می‌کنیم و تو امام جمعه قدس می‌شوی از طرف آقا و ما با پروازهای تور زیارتی فلسطین، خودمان را برای شنیدن خطبه‌های شیرینت به مسجدالاقصی می‌رسانیم و تو به رسم مهمان‌نوازی، چند جمله‌ای فارسی به ما زائرهای ایرانی خوشامد می‌گویی... نگاه کن سید؛ حتی قلمم هم خیال‌بافی با رویای تو را دوست دارد و تا رهایش می‌کنم، می‌رود تا از واقعیت دور شود و با خیالت عشقبازی کند. ولی حقیقت این است که این رویا در رجعت محقق خواهد شد ان‌شاءالله و ما برمی‌گردیم و به فرماندهی تو، قدس را از لوث موش‌های صهیونیست پاک می‌کنیم و بعد از تطهیر صحن مسجدالاقصی، پشت سرت نماز جمعه فتح را اقامه خواهیم کرد. #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

▫️#یادداشت |تصویر گمشده روحانیت در قاب رسانه مصاحبه‌های عمیق و دقیق با روحانیون فعال در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و جهادی، به مخاطب اجازه می‌دهد تا با انگیزه‌ها، چالش‌ها، شکست‌ها و موفقیت‌های آنان از نزدیک آشنا شود و تصویر ذهنی خود را اصلاح کند. 🔗 متن کامل یادداشت 🔘@tasnimhowzeh | تسنیم حوزه

✅ ده سال سوخته: کالبدشکافی یک پیش‌ بینی تاریخی ❇️ گاهی اوقات تاریخ، یک هشدار راهبردی را به تلخ‌ ترین و دقیق‌ ترین شکل ممکن اثبات می‌کند. بیانات اخیر رهبر انقلاب درباره تذکرشان در زمان برجام، نه یک یادآوری ساده، که کالبدشکافی یک خطای محاسباتی بزرگ و رونمایی از عمق یک بصیرت استراتژیک است که در هیاهوی خوش‌ بینی‌ های آن روزها، نادیده گرفته شد. ❇️ هشدار راهبردی؛ نه یک پیش‌بینی ساده بیایید صریح باشیم؛ وقتی ایشان همان روزها هشدار دادند که «۱۰ سال یک عمر است» و نباید این شرط را پذیرفت، این یک پیش‌ بینی غیبی نبود؛ یک تحلیل دقیق از ماهیت دشمن بود. ایشان می‌ دانستند که این ده سال، نه برای اعتمادسازی، که یک «فرصت راهبردی» برای دشمن است تا ضمن مهار توان هسته‌ ایی ایران، اهرم تحریم را همچنان حفظ کرده و در زمان مناسب، از آن به عنوان یک شمشیر داموکلس استفاده کند. این یک دام حقوقی بود که با وعده‌ های شیرین، کام ملت را برای یک دهه تلخ می‌کرد. ❇️ ریشه خطا: اعتماد به گرگ در لباس میش اما چرا این هشدار شنیده نشد؟ اصل ماجرا نه خیانت، که یک خطای عمیق در «دستگاه محاسباتی» بود. برخی مسئولان وقت، از بن دندان معتقد بودند که می‌ توان با غرب به یک تفاهم پایدار رسید و به قول‌ های آن‌ ها اعتماد کرد. آن‌ ها منطق دشمن را درک نکرده بودند؛ نفهمیده بودند که برای آمریکا، برجام نه یک توافق، که یک ابزار «مدیریت تهدید» و «مهار قدرت» ایران بود. پذیرش آن شرط ده ساله، نتیجه همین خوش‌ بینی مرگبار بود. ❇️ امروز، در نقطه پایان یک توهم حالا ده سال گذشته است. طرف مقابل نه تنها به هیچ‌ کدام از تعهداتش عمل نکرده، بلکه با وقاحت از برجام خارج شده و امروز همان مکانیسم ماشه‌ ایی که قرار بود هرگز فعال نشود، رسماً علیه ما به کار گرفته شده است. این یک شکست دیپلماتیک صرف نیست؛ این یک درس‌ نامه ملی است که با هزینه‌ای گزاف به دست آمد. درسی که به ما آموخت تنها راه علاج، نه دیپلماسی التماسی، که «قوی شدن» و اتکا به توان داخلی است. این پیش‌ بینی تاریخی، امروز به یک سند غیرقابل انکار برای حقانیت همان مسیری تبدیل شده که از ابتدا باید می‌ رفتیم. ✍️ سعید سپاهی #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

🌀پیام جامعه مدرسین به مناسبت اولین سالگرد شهادت سید مقاومت؛ 🔺شهید سیدحسن نصرالله الگوی مجاهدت و ولایتمداری 💠در بخشی از این پیام آمده است: یاد آن سرباز سرافراز اسلام را گرامی می‌داریم و آحاد مردم شریف را به شرکت هرچه باشکوه‌تر در مجالس بزرگداشت اولین سالگرد شهادت آن الگوی مجاهدت و ولایتمداری فرا می‌خوانیم. آن عالم مجاهد، گنجینه‌ای گران‌بها برای جهان اسلام بود و همه باید از ارزشمندی این گنجینه آگاه شوند و خود را از آن بهره‌مند کنند. 🌐 jameehmodarresin.org/43522 🆔 @j_modarresin

🔻آیین رونمایی از صفحه‌ «حوزه و روحانیت» خبرگزاری تسنیم برگزار می‌شود 💠 آیین رسمی رونمایی از صفحه «حوزه و روحانیت» و آغاز فعالیت مرکز مطالعات راهبردی تسنیم، با حضور حضرت آیت‌الله اعرافی، مدیر محترم حوزه‌های علمیه و جمعی از اندیشمندان، نویسندگان و اصحاب فرهنگ و رسانه در قم برگزار می‌شود. 📅 زمان: شنبه ۱۲ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت 10 تا 12 🕌 مکان: سالن همایش‌های مدرسه معصومیه قم 📎 متن کامل خبر 🔘@tasnimhowzeh | تسنیم حوزه

بسم الله الرحمن الرحیم ⬅️ همبستگی با کودکان غزه ✍ف.حکیمی در میان غبار جنگ و زیر آسمان خسته‌ی غزه، کودکان و نوجوانانی زندگی می‌کنند که رؤیاهایشان به اندازه‌ی قلبشان بزرگ است اما سایه‌ی سنگین ظلم مجال پرواز را از آن‌ها گرفته است. آن‌ها به جای روزهای شاد کودکانه، در میان آوار، درس مقاومت می‌آموزند و به جای اسباب‌بازی، سنگ را به سلاح ایمان و امید بدل می‌کنند. رهبر انقلاب بارها تأکید کرده‌اند که «مسئله‌ی فلسطین، مسئله‌ی اول جهان اسلام است». این حقیقت نشان می‌دهد که همدردی و همبستگی با کودکان فلسطین، تنها یک احساس انسانی نیست، بلکه وظیفه‌ای الهی و اسلامی است. چرا که آن‌ها نماد مظلومیت و در عین حال، پرچمداران صبر و پایداری‌اند. این نوجوانان مقاوم، با وجود محرومیت‌ها و زخم‌های عمیق، آینده‌ای را می‌سازند که به تعبیر رهبر انقلاب، «سرانجام فلسطین آزاد خواهد شد و این حقیقتی قطعی است». امیدشان به آینده، چراغی است که دل‌های آزادگان جهان را روشن می‌سازد. همبستگی با کودکان فلسطین یعنی ایستادن بر سر عهدی مشترک: عهد پاسداری از کرامت انسان و حق مسلم هر کودک برای زندگی در آرامش و امنیت. ما در کنار آن‌ها می‌ایستیم، زیرا باور داریم که «فلسطین زنده است و فلسطین آزاد خواهد شد». این همدردی، تنها اشک ریختن بر زخم‌ها نیست؛ مسئولیتی است برای همه‌ی ما. تا زمانی که خنده به لبان کودکان غزه بازنگردد، هیچ وجدان بیداری آرام نخواهد گرفت. و چه زیبا رهبر انقلاب فرمودند: «پیروزی فلسطین قطعی است، و نسل جوان این پیروزی را خواهد دید». آری، ما دست در دست کودکان فلسطین می‌گذاریم تا فردای روشن آن سرزمین، با خنده‌ها و رؤیاهایشان دوباره زنده شود. #جهاد_تبیین #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

🔻 در نویسندگی خودتان باشید ⚪️ رایج‌ترین اشتباه اکثر نویسنده‌های تازه‌کار، تقلید و به قول خودشان الهام گرفتن از نویسند‌ه‌های بزرگ است؛ ولی یادتان باشد خواننده‌ها، متون نویسنده‌های بزرگ را خوانده‌اند و اگر متن شما شبیه آن‌ها باشد، به‌طور حتم مردود خواهد شد. ⚪️ بهترین صدا، صدای خودتان است. به همان شیوه‌ای بنویسید که صحبت می‌کنید. سعی نکنید طرز صبحت دیگران را بنویسید. به جای استفاده از لغات ادبی نویسنده‌های بزرگ، از لغات ساده خودتان استفاده کنید. ✍ محمدجواد ابراهیم‌زاده #آموزش_نویسندگی #نویسندگان_حوزوی_فارس 🆔 @howzavian_fars