eitaa logo
نویسندگان حوزوی
5هزار دنبال‌کننده
7.2هزار عکس
632 ویدیو
209 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🍃#شبکه_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه شما فاضل ارجمند 🌱 یادداشت شما با این مشخصات پذیرش می‌شود ۱. نام و نام خانوادگی... ۲. از استان ... ۳. نشانی کانال شخصی @Jahaderevayat 🚫 این صفحه تبلیغ و تبادل عمومی ندارد.
مشاهده در ایتا
دانلود
اربعین حسینی بستر محیا و آماده‌ای برای ماست تا در آتشی که غزه به جانمان کشیده بدمیم و هر بیننده و ساکتِ بی‌تفاوتی را به آتش بکشیم. به همین دلیل حسرت کاری برای غزه نکردن چیزی از محروم ماندن از این بزم عاشقانه کم ندارد. ما اینجا با تمام تکه‌تکه‌های قلبمان جا‌‌ مانده‌ایم، یکبار حسرت می‌خوریم که سرگرم دنیای خود، محروم شدیم و بار دیگر حسرت جای این زنان بودن را می خوریم‌.. زن ایرانی با چالش‌های بسیاری دست و پنجه نرم کرده تا به این مرحله از بلوغ رسیده و حالا چه پرجفاست که چهارتا حجاب استایل تمامِ چشمِ برخی را پرکرده و زن ایرانی را در کفه‌ی ترازوی زنان دیگر کشورها می‌گذارند و با این مقایسه‌ی نابخردانه هم تفرقه ایجاد می‌کنند و هم ضعف بینایی‌شان را در دیدن خلق‌ها و پیش‌رانی های زن ایرانی برملا می‌کنند. هان! دیده بگشا ! این، زن مسلمان ایرانی است.. همان معلم ثانی زنان جهان که حالا مشق مقاومت و اتحاد می‌گوید.. الحمدلله که چشم ها برای دیدن ، عقل ها برای درک کردن ، قلب ها برای فهمیدن و زبان ها برای گفتن دستاورد های زن ایرانی دارد تجهیز می‌شود و این سنگ اندازی ها جز ایجاد خراش‌هایی، کار به جایی نمی برد‌. و انصافا طوبی لهنّ.. کاش ما هم بودیم تا با ناله های الهی غزه.. شکوه به ساحت امام می رساندیم‌ تا با این هم دردی نمادین وجدان هارا بیدار می‌کردیم تا رسانه ها را پر می‌کردیم تا قلب های تکه پاره مان برای غزه را، کمی تسلی می‌بخشیدیم. ✍🏻کثیری @AFKAREHOWZAVI
از محراب تا تمدن، روایت ناتمام مساجد نجمه صالحی «مسجد» در تعریفی ساده، ساختمانی مذهبی برای نیایش و گردهمایی مسلمانان است؛ اما آیا امروز واقعاً چنین است؟ آیا مساجد همچنان محل پیوند دل‌ها، خاستگاه فهم عمیق آموزه‌های دینی و مرکز تپش جامعه اسلامی‌هستند؟ یا کارکردشان آرام‌آرام به برگزاری محدود چند مراسم مذهبی فروکاسته شده است؟ نگاهی به تاریخ اسلام نشان می‌دهد که مسجد، فراتر از مکانی برای عبادت، قلب تپنده حیات اجتماعی مسلمانان بوده است. از نخستین روزهای بعثت، با تأسیس مسجد قبا و مسجدالنبی توسط پیامبر اکرم(ص)، سنت مسجدسازی نه‌تنها باب شد، بلکه به هویتی پایدار برای مسلمانان بدل گشت. در هر دوره‌ای که دولتی اسلامی شکل می‌گرفت، ساخت مسجد و تعریف کارکردهای آن در اولویت قرار داشت؛ چرا که مسجد، نقطه آغاز تمدن و الگوی شهر اسلامی بود. نمونه‌ای درخشان از این حقیقت، مسجد فاس در مغرب است؛ مسجدی که در دوران دولت ادریسیان شیعی، به برکت کتابخانه‌ای کم‌نظیر، به یکی از نخستین دانشگاه‌های جهان اسلام بدل شد؛ دانشگاهی که ۱۱۵ سال پیش*1 از تأسیس الازهر مصر بنیان گذاشته شد. در همین شهر، بانویی مسلمان به نام فاطمه بنت محمد فهری مسجد جامع «قرویین»*2 را بنا نهاد؛ بنایی که بعدها به مرکزی علمی و یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های جهان تبدیل شد. این روایت‌ها تنها گوشه‌ای از حقیقتی بزرگ‌ هستند: مسجد، دومین معجزه پیامبر(ص)*3، نه فقط محل نیایش، که نشانه‌ای از زیست فکری و اجتماعی مسلمانان و نقطه آغاز شکوفایی تمدنی بوده است. امروزه، این پرسش همچنان پیش روی ماست: آیا می‌توان مساجد را به جایگاه اصیل‌شان بازگرداند؟ آیا ممکن است این سنگرهای خاموش دوباره به کانون روشنگری و خیزش تمدنی بدل شوند؟ پاسخ را شاید بتوان در سومین آیین ملی تکریم فعالان مساجد در مسجد مقدس جمکران جست. در مراسم روز چهارشنبه ۲۹مرداد ماه ۱۴۰۴، سردار محمدرضا موحد، فرمانده سپاه علی بن ابیطالب(ع)، یادآور شد که ریشه‌های حکومت اسلامی در زمان پیامبر(ص) از مسجد آغاز گردید و همین جایگاه، در انقلاب اسلامی نیز تکرار شد: «مساجد منبع و آغازگر حرکت‌های تبیینی و روشنگری مردم از ابتدای انقلاب و حتی پیش از آن بوده‌اند.» ایشان با اشاره به کلام امام خمینی(ره) که «مساجد سنگرند و باید پر شوند»، تأکید کردند: اگر امروز در آرزوی تمدن نوین اسلامی و فراهم آوردن مقدمات ظهور هستیم، مساجد باید دوباره زنده شوند؛ زنده با جوانانی که مفاهیم انقلاب و اسلام را می‌شناسند و به آن ایمان دارند.‌ به عبارتی راهکار مقابله با جنگ شناختی دشمن در تبیین و آگاهی‌بخشی در مساجد است؛ راهی که با هم‌افزایی ائمه جماعات و بسیج می‌تواند جریان تازه‌ای از حیات فکری را در دل مساجد بیدار کند. در همین مراسم، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلی‌اکبر اجاق‌نژاد، تولیت مسجد مقدس جمکران، با نگاهی تاریخی به صدر اسلام، مسجد را «محور حیات اجتماعی» امت معرفی کرد: جایی که هم تبلیغ دین، هم قضاوت، هم اداره امور مسلمانان و حتی اعزام سپاهیان، همه در سایه آن انجام می‌شد. او با یادآوری این نقش کلیدی افزود: «انقلاب اسلامی ایران نیز از مساجد آغاز شد؛ تحصن‌ها، اجتماعات و سخنرانی‌ها همه از این خانه‌های نور برخاستند و طومار طاغوت را در هم پیچیدند.» ایشان خاطره‌ای شنیدنی از شهید سیدحسن نصرالله(ره) بازگو کردند: «حرکت حزب‌الله از پنج نفر آغاز شد؛ سه پیرمرد و دو نوجوان چهارده‌ساله که یکی از آن‌ها من بودم، پشت سر امام موسی صدر در مسجد نماز می‌خواندیم. حرکت ما از آنجا شروع شد و امروز اسرائیل را مستأصل کرده است.... در واقع مثل نصرالله، باید کار را از مسجد آغاز کرد تا روزی دشمن در چند روز به زانو درآید.» حجت الاسلام والمسلمین اجاق‌نژاد به کاستی‌های امروز مساجد نیز اشاره کرد؛ مساجدی که «نه کاملاً دولتی‌اند و نه مردمی» و این سردرگمی، مانع نقش‌آفرینی واقعی آن‌هاست و تغییرات مکرر امامان جماعت، شبیه جابه‌جایی مدیران اداری، کارساز نیست؛ امام مسجد سرمایه‌ای معنوی است و باید در کنار مردم بماند تا بتواند نیروی انسانی مهدوی را تربیت کند. آنچه از دل این روایت‌ها برمی‌آید، تصویری روشن از حقیقتی فراموش‌شده است: مسجد تنها محراب عبادت نیست، بلکه مرکز هویت، فرهنگ و پیشرفت جامعه اسلامی است. چه بسا بازگشت به مسجد، کلید بازسازی تمدن باشد؛ همان مسیری که از قبا و قرویین و فاس آغاز شد و روزی می‌تواند پله‌ای برای صعود به سوی تمدن نوین اسلامی باشد. پ.ن: چهارشنبه ۲۹مرداد ۴۰۴ سومین آیین ملی تکریم فعالان مساجد در مسجد مقدس برگزار شد. ➖➖ *1مونس، حسین‌، تاریخ و تمدن مغرب، ج۱،ص۳۶۳، حمیدرضا شیخی‌، تهران، سمت 1384. *2سعدون‌، نصرالله، دوله الادارسه فی العصر الذهبی‌،ص۵۸، بیروت‌، دارالنهضه العربیه، 1408. *3مقاله مساجد نماد فرهنگ و تمدن اسلامی، نوشته رحمت الله علی رحیمی @AFKAREHOWZAVI
ربیع نبوی یا دهه محسنیه ...! ✍فاطمه محسنی پور معیار ما برای عزاداری و شادی چیست ؟ اگر معیار "اهل بیت علیهم‌السلام" باشند، که فرمودند: در عزای ما عزادار و در شادی ما شاد باشید. اگر معیار ما "شور شیعه نمایی" باشد، خب پس می‌توانیم به سلیقه و خوش آمدمان مناسبت ایجاد کنیم . اگر قصد از عزاداری در دهه اول ربیع ، عزاداری در شهادت حضرت محسن بن علی علیه السلام است ، بر اساس بسیاری از ادله عقلی و نقلی جسارت به حضرت بتول سلام الله علیها که منجر به شهادت آن بزرگوار و فرزندشان شده است در روزهای آخر عمر شریف‌شان بوده نه روزهای ابتدایی پس از رحلت پیامبر صلی الله‌علیه‌وآله. اگر مقصود عزاداری بر غم و آزاری است که بر فاطمه سلام الله علیها در ۷۵ روز یا ۹۵ روز پس از رحلت پیامبر صلی‌الله علیه و آله گذشت، پس چرا یک دهه، کل این مدت را سیاه بپوشیم و عزاداری کنیم؟ ▫️از آثار نامطلوب مناسبت سازی این است که باب ورود آیین های خرافی و خلق روایات جدید و دوری از منطق منبرهای مستند، به دنیای شیعه باز می‌شود. ▫️به مرور فاصله مردم عوام با دینداری و عزاداری زیاد می‌شود. ▫️و اسباب طعن سایر فرق مسلمان به شیعه فراهم می‌شود. @AFKAREHOWZAVI
آن لحظه که شما را در آغوش آمنه گذاشتند، وقتی آمنه غرق در نور صورت شما شده بود، درست در آن لحظه که مادری در شادی به دنیا آوردن پسری که بشارتش را داده بودند غوطه‌ور بود، ایوان کسری در مداین از شادی لرزید و سیزده یا چهارده کنگره‌ی خود را به یمن قدوم مبارک شما به هم کوبید. زبان پادشاهان به واسطه‌ی عظمت و بزرگیِ شما بَند آمد. باد آتشکده‌ی فارس را، پس از هزار سال به یمن قدوم شما خاموش کرد. دریاچه‌ی ساوه خشک شد تا زمینِ زیر او بتواند پای‌کوبی کند. بت‌ها دیگر توان ایستادن در برابر عظمت و شکوه میلاد شما را نداشتند و همگی به زمین افتادند. نوری درخشان که برای تعظیم در برابر نور شما آمده بود، فضای مکه را روشن کرد. شیاطین که تا آن لحظه به عالم بالا راه داشتند و صدای ملائکه را می‌شنیدند، به برکت حضور شما در زمین برای همیشه از عالم بالا رانده شدند. شما با خودتان چه آورده بودید بر رویِ زمینی که آشفته بود!؟ این گوهر وجود شما بود که تمام دنیا را احاطه کرد و تمام هر آنچه که در زمین و دریا بود، تحت تأثیر قدوم شما قرار گرفت. خوش آمدید پدر مهربانی‌ها🌹 خوش آمدید پدر ام‌الأئمه🌹 خوش آمدید برادر امیرالمؤمنین🌹 خوش‌ آمدید جد سیدي شباب اهل‌الجنه🌹 مقدمتان گلباران خاتم انبیاء🌹 ✍🏻 زهرا کبیری‌پور ▫️منبع: تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 55. ابوالفضل بيهقى، دلايل النبوه، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، ج 1، ص 99. ابن شهرآشوب، المناقب، ج 1، ص 30. @AFKAREHOWZAVI
گودال‌ضاحیه۱ ✍🏻س.رضایی در کوچه های ضاحیه قدم نزده‌ام تا به حال، اما گوشه گوشه‌اش تو را می‌بینم. حس آشنایی دیرینه دارم با تخته سنگ‌های باقی مانده از ساختمان‌هایش، حس همزاد پنداری با خاک های سرد نشده‌اش بعد تخریب، حس تنیدگی با هوای حوالی شاخ و برگ‌های درختان نیم سوخته‌اش. تو، حلقه وصل این سنخیت‌ی، تو مرا به لبنان و لبنان را به من پیوند زدی. گوشه گوشه ساختمان‌های مسکونی در هم کوبیده‌اش، کوبیدن مشت مقاومت بر پوزه منحوس اسراییل بدست شما را می‌بینم؛ در ظاهر ضاحیه را کوبیدند اما بعد تو دانستند که این سیلی بر آنها بسیار عمیق‌تر از این گودال نقش بست و آنها را فرو برد. تو نیستی و باورش برایم سخت است که جهان و هرآنچه در آن است، لبنان را و مقاومت را بی تو تصور کنم. من که هیچ، جهان من هم هیچ است؛ تویی که نبودنت، "بودن" را معنا کرد؛ جای پر شماست که همچون سرباز وطن، "حاج قاسم ما"، نبودنت، بودن ها را به سرخ‌رنگ‌ترین رنگ‌ها، سیلی ناگهانی نبودن را بر گونه مست روحمان زد. آن‌چنان که هنوز داغ است و می‌سوزد؛ اما هنوز در ناباوری محض در انتظار برخواستنت از گودال ضاحیه ایم. سید، جان مادرت زهرا برخیز! دوباره و کوبنده سر بده:« قطعا! سننتصر.» این ندای درون ماست تا امروز، بعد شنیدن خبر اصابت بمب سنگرشکن و حفر گودال بشدت عمیق در میان ضاحیه! س.رضایی @AFKAREHOWZAVI
بسم الله الرحمن الرحیم ⬅️ همبستگی با کودکان غزه ✍ف.حکیمی در میان غبار جنگ و زیر آسمان خسته‌ی غزه، کودکان و نوجوانانی زندگی می‌کنند که رؤیاهایشان به اندازه‌ی قلبشان بزرگ است اما سایه‌ی سنگین ظلم مجال پرواز را از آن‌ها گرفته است. آن‌ها به جای روزهای شاد کودکانه، در میان آوار، درس مقاومت می‌آموزند و به جای اسباب‌بازی، سنگ را به سلاح ایمان و امید بدل می‌کنند. رهبر انقلاب بارها تأکید کرده‌اند که «مسئله‌ی فلسطین، مسئله‌ی اول جهان اسلام است». این حقیقت نشان می‌دهد که همدردی و همبستگی با کودکان فلسطین، تنها یک احساس انسانی نیست، بلکه وظیفه‌ای الهی و اسلامی است. چرا که آن‌ها نماد مظلومیت و در عین حال، پرچمداران صبر و پایداری‌اند. این نوجوانان مقاوم، با وجود محرومیت‌ها و زخم‌های عمیق، آینده‌ای را می‌سازند که به تعبیر رهبر انقلاب، «سرانجام فلسطین آزاد خواهد شد و این حقیقتی قطعی است». امیدشان به آینده، چراغی است که دل‌های آزادگان جهان را روشن می‌سازد. همبستگی با کودکان فلسطین یعنی ایستادن بر سر عهدی مشترک: عهد پاسداری از کرامت انسان و حق مسلم هر کودک برای زندگی در آرامش و امنیت. ما در کنار آن‌ها می‌ایستیم، زیرا باور داریم که «فلسطین زنده است و فلسطین آزاد خواهد شد». این همدردی، تنها اشک ریختن بر زخم‌ها نیست؛ مسئولیتی است برای همه‌ی ما. تا زمانی که خنده به لبان کودکان غزه بازنگردد، هیچ وجدان بیداری آرام نخواهد گرفت. و چه زیبا رهبر انقلاب فرمودند: «پیروزی فلسطین قطعی است، و نسل جوان این پیروزی را خواهد دید». آری، ما دست در دست کودکان فلسطین می‌گذاریم تا فردای روشن آن سرزمین، با خنده‌ها و رؤیاهایشان دوباره زنده شود. @AFKAREHOWZAVI
. به گزارش خبرگزاری حوزه، هانیه کثیری، پژوهشگر حوزه زنان، در یادداشتی آورده است: در حکومت اسلامی که تحقق آن، هدف «انسان ۲۵۰ ساله» است، تأمین حجاب اسلامی به عنوان یکی از حقوق زن بر عهده حکومت قرار دارد. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، این امر در واقع تأمین بزرگ‌ترین حق زن، یعنی «کرامت الهی» اوست. از این منظر، در مسئلۀ حجاب، محور بحث صحت یا عدم صحت ادلۀ استثناپذیری این حکم نیست؛ زیرا حتی در صورت پذیرش آن ادله، به کارگیری امروزین آن‌ها با تحقق هدف نهایی که تشکیل حکومت اسلامی است، می‌تواند محل اشکال باشد. لینک متن کامل در خبرگزاری حوزه https://hawzahnews.com/xf6vz @AFKAREHOWZAVI
🌱«برای بار دوم» ✍️به قلم طیبه فرید بعد انتفاضه هفت اکتبر شناختمش. با همین جلیقه سرمه ای پِرِس و دندان های ارتودنسی که وقتی می خندید کلش پیدا بود. اگر او و چهره هایی مثل وائل الدحدوح و معتصم مرتجی و أنس الشریف نبودند کسی از جنایت های صهیونیست ها با خبر نمی شد. اسرائیل توی سکوت خبری غزه را تصاحب می کرد و صدای مقاومت مردم از باریکه اینطرف تر نمی آمد. رمضان ۱۴۰۳ دفتر نخست وزیری اسرائیل عکس صالح را استوری کرد. طولی نکشید که توی رسانه ها پخش شد خبرنگار غزاوی صالح جعفراوی جاسوس اسرائیل از آب درآمد. زیر بعضی پست ها حسابی فحش خورده بود. صهیونیست ها گفته بودند صالح توی اسرائیل صحیح و سالم پیش ماست. عکس های او با تیتر «نفوذی» توی مجازی دست به دست شد و برای چند ساعت برچسب جاسوس خورد توی پیشانی اش و کلی فحش دشت کرد.بالاخره دفتر نخست وزیری اسرائیل پیام گذاشت که همه استوری هایی که گذاشته دروغ سیزده بوده! صالح هیچ صنمی با صهیونیست ها ندارد. قطعا برای صالح لحظه های سخت و نفس گیری بود اما حماقت اسراییل باعث شد او محبوبیت بیشتری پیدا کند. امشب برای نوشتن برنامه دیگری داشتم، پنجره مجازی را که باز کردم صفحه های مقاومت پر بود از عکس های صالح که داشت می خندید. چشمم روی این تیتر متوقف شد: «استشهاد الصحفی ،صالح جعفراوی» اسرائیل دوباره او را شهید کرد. با شلیک هفت گلوله و از فاصله خیلی خیلی نزدیک. وقتی داشت می خندید. @AFKAREHOWZAVI
عمه‌های ولایت در تاریخ ✍️نجمه صالحی در تاریخ اسلام، واژه‌ی «عمه» تنها یک نسبت خویشاوندی نیست؛ نشانه‌ای از پیوند زنان مؤمن با جریان امامت و رسالت است. در بزنگاه‌های تاریخ اسلام، عمه‌هایی بودند که در کنار پیامبران و امامان ایستادند، بار مسئولیت را به دوش گرفتند و در صحنه‌های سرنوشت‌ساز، صدای حقیقت شدند. صفیه بنت عبدالمطلب، عمه‌ی پیامبر(ص)، از اولین مسلمانان در مکه بود که با گروهی از آنان به حبشه هجرت کرد. او نه تنها پناه بنی‌هاشم بود، بلکه در میدان‌های نبرد، از اسلام دفاع کرد. روایت کرده‌اند که در برخی غزوات صدر اسلام به مجاهدان کمک می‌کرد و در غزوه خندق از زنان دیگر دفاع کرد و یکی از یهودیان متجاوز را کشت و این‌گونه پیام پایداری و شجاعت را به زنان مسلمان آموخت. او نخستین عمه‌ای بود که با ایستادگی‌اش، واژه‌ی «عمه» را به شرافت نبوت پیوند زد. بانوی دیگری که در تاریخ اسلام نامش می‌درخشد، زینب کبری(س) عمه‌ی امام سجاد(ع) است که قامتِ صبر را برافراشت و از میان آوردگاه خون، فریاد حق را به گوش تاریخ رساند. او بانوی پیام و پرچم‌دار تداوم عاشورا بود. عمه‌ای که با خطبه‌هایش در کوفه و شام، حقیقت را از اسارت رها کرد و به بشریت آموخت که سکوت در برابر ظلم، هم‌سنگ سقوط است. چند نسل بعد، در روزگار امام رضا(ع)، نام بانویی دیگر شهرت یافت؛ حضرت معصومه(س)، عمه‌ی جوادالائمه(ع). او با هجرتی هوشمندانه از مدینه به سوی ایران، راه پیوند دو سرزمین ایمان را هموار کرد. هجرت او، حرکتی زینبی در قامت عمه‌ای جوان بود؛ حرکتی که ایران را در آغوش ولایت جای داد. چه بسا از برکت حضور اوست که در هر گوشه‌ی شهر قم، بقعه‌ای، صحن کوچکی، یا بارگاهی آرام‌بخش برپا شده است. وجود او بود که قم را به پایتخت علم و معرفت تبدیل کرد. در قرن سوم هجری، در دوران خفقان عباسی، عمه‌ای دیگر پاسدار ولایت شد: حکیمه خاتون(س)، دختر امام جواد(ع) و عمه‌ی امام حسن عسکری(ع). او نه‌تنها شاهد ولادت امام مهدی(عج) بود، بلکه پس از شهادت برادرزاده‌اش، در روزگار غیبت صغری، به‌عنوان امین امام و پناه شیعیان شناخته شد. حکیمه خاتون بانویی عالِمه، شجاع و مدافع ولایت بود که در سکوت خانه‌اش، حریم امامت را از گزند دشمنان حفظ کرد. در حقیقت، او نگهبان آخرین فصل حضور معصوم در میان مردم بود. و این خط نورانی، در روزگار معاصر نیز ادامه یافت. امام خمینی(ره)، احیاگر بزرگ قرن و پرچمدار انقلاب اسلامی ایران، در کودکی تحت کفالت عمه‌ی خویش پرورش یافت. این بانوی مؤمنه، پس از شهادت پدر ایشان، مسئولیت تربیت کودک یتیم را برعهده گرفت و با صبر و ایمان، روح بزرگ او را در دامان خویش پروراند. حضور او نشان می‌دهد که «عمه» در فرهنگ اسلامی، مأمنی تربیتی و معنوی است که نسل ولایت در پناه آن رشد می‌کند. تاریخِ ولایت در سایه‌ی زنان مؤمنه‌ای شکل گرفته که در لحظه‌های حساس، رسالت خود را با صبر، هجرت، تربیت و حمایت از ولیّ خدا ادا کردند. این‌ها برشی از اقدامات بانوان در عرصه‌های مختلف است که تهدیدها را به فرصت تبدیل کردند و الگویی شدند برای زنان دیگر، تا بدانند در منظومه‌ی الهی زن همواره می‌تواند حافظ شعله‌ی ایمان باشد. @AFKAREHOWZAVI
سرکار خانم «فاطمه میری‌طایفه‌فرد» عضو هیئت تحریریه بانوان حوزوی، موفقیت شما در روایت نویسی رویداد «روایت محرم» دانشگاه باقرالعلوم علیه‌السلام به عنوان رتبه اول تبریک می‌گوییم. امیدواریم این دستاورد که نشان از تلاش و ژرف‌اندیشی شما به مسائل تاریخی و فرهنگی است، آغازی بر یک مسیر متعالی باشد.ان شاءالله @AFKAREHOWZAVI
انتشار یادداشت خانم براتی در صفحه نویسندگان حوزوی فارس نیوز لینک متن https://farsnews.ir/howzavian_fars/1762510283735921319 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی
پیام پدرانه‌ی رهبر حوریه طبیبیان متن کامل در صفحه رسمی نویسندگان حوزوی در خبرگزاری فارس https://farsnews.ir/howzavian_fars/1764406651350304793 @AFKAREHOWZAVI