#صلح_تحمیلی و #رهبری جهانی که عاشق #سبک_هندی است. 🔸هر سال، در ماه مبارک رمضان و مقارن با روز تولد امام حسن مجتبی(ع)، رهبر جمهوری اسلامی ایران- که اکنون در راس تمام مجاهدان جهان، تیغ بر کف، از شش جهت، راه را بر سفاکان تاریخ بسته است- ساعاتی را به شنیدن و البته نقد اصولی و کارشناسی "شعر" می‌‌پردازد. در این سالها، چه در طول سخنرانی ایشان در خلال این دیدار‌ها و چه در زمان شعرخوانی شاعران، ایشان اگر بخواهند شاهد مثالی از گنجینه‌ی شعر فارسی برای حرف‌هایشان بیاورند، بیشتر اشعار "بزرگان سبک هندی" مانند صائب تبریزی، طالب آملی و بیدل دهلوی و امثالهم را می‌خوانند. البته از اشعار دیگری نیز که در سایر سبک‌های شعر فارسی سروده شده است نیز استفاده می‌کنند ولی گزینش ایشان از میان گنجینه‌ی شعر فارسی، بیشتر مروارید‌های بی‌همتای سبک هندی است. تعریف سبک هندی مفصل است ولی چند نمونه از ابیات شاخص در این سبک را خدمت شما ارائه می‌دهم تا کنی متوجه ظرافت تعابیری مثل #صلح‌_تحمیلی در بیان حضرت آقا بشویم: 🔹از چشم نیمه مست تو یا یک جهان شراب/ ما صلح می‌کنیم به یک سُرمه‌دان شراب در جهان شعری صائب کلمه‌ی "صلح" -اگر در تقابل با واژه‌ی "جنگ" نیامده باشد- بیشتر به معنای کوتاه آمدن است. یعنی از آنچه موجود است، بخش بسیار کوچکی را برگزیدن و به آن دلخوش بودن( به دلیل وجود یک مصلحت شعری). مثل راضی شدن به نوشیدن شراب به مقدار یک سُرمه‌دان، در حالی که تمام شراب‌های عالم در دسترس اوست.( چون چشم یار که منبع مستی شاعر است، مست و نیمه‌بسته است و این شراب برای شاعر، به تمام شراب‌های جهان ارجحیت دارد. حالا تناسب چشم و سرمه و سرمه‌دان و غیره هم بماند که شاهکار سبک هندی، همین تناسب‌های ظریف است.) در ابیات دیگر نیز، وقتی صائب، کلمه‌ی صلح را به تنهایی می‌آورد، به همین معنی است. مانند: 🔹به بوی پیرهن از دوست صلح نتوان کرد/کجا فریب دهد جلوه‌ی بهشت مرا (نمی‌توان از تمام وجود دوست، تنها راضی به بوی پیراهن بود، بنابراین به من حق بدهید که از وجود خداوند، تنها به جلوه‌ی بهشت دل خوش نکنم.) 🔹نیست طول عمر را کیفیت عرض حیات/ ما به آب تلخ صلح از آب حیوان کرده‌ایم (جناب صائب در این بیت این اصل را بیان می‌کند که عرض زندگی از طول آن مهم‌تر است و توصیه می‌کند که به قول حافظ: در عیش خوش آویز، نه در عمر دراز! و تمثیلی که به کار می‌برد این است که ما آب حیات را -که عامل و نماد عمر بلند است- با آب تلخ که همان شراب است و نماد عشرت زودگذر است، تاخت زده‌ایم. به عبارتی در این معامله، از آن کُل که ممکن است عُقَلا آن را توصیه کند، جزئی را برمی‌گزینیم که مطابق با شیوه‌ی رندان است.) 🔹ز دولت صلح کن زنهار با امنیت خاطر/که در دنبال خواب امن باشد، چشم دولت‌ها (از تمام شئون خوشبختی، باید امنیت خاطر را برگزید. چرا که دولتمندان، حسرت یک خواب امن را می‌خورند.) از این مثال‌ها در اشعار شاعران سبک هندی به‌ویژه صائب فراوان است‌( البته با تفاوت‌هایی در معنی و منطق کلامی) که اگر فرصتی دست داد، شرح آن را نیز خدمت دوستان،به قدر وُسع، خواهیم داد. مسلم این است که ریشه‌ی این‌گونه تعابیر رهبر جمهوری اسلامی ایران را که پیش و بیش از آنکه سیاسی باشد، یک تعبیر ناب ادبی‌است، باید در گنجینه‌ی سخن بزرگان این سرزمین جستجو کنیم. القصه...وقتی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، ترکیب متناقض‌نما‌ی "تحمیل صلح" را به کار می‌برند، یک معنی آن این است که ملت ایران می‌توانند چیزهای بزرگتری داشته باشند ولی صاحبان ظاهری قدرت جهان، می‌خواهند آن عظمت حقیقی را از ما بگیرند تا به واقعیت‌های بی‌مقدار و معیّنی که آنها برای ما تعیین می‌کنند قانع باشیم و دَم برنیاوریم. در این صورت، #صلح_تحمیلی یعنی خسارت مطلق ملت ایران. #ادامه‌ها_دارد #پژمان_اصلانی