💠[حدیث ۹(سیره تربیتی امام هادی علیه السلام: منع از همنشینی با کسانی که انحراف عقیدتی دارند)] ! 🔔گاهی شخص مبانی اعتقادیش محکم است و مثل آب کری است که با برخورد با چیز نجس رنگ و بویش تغییر نمی کند و برای هدایت کسی که جاهل است و انحراف عقیدتی دارد با او مجالست می کند تا موقع مناسب او را هدایت کند، در این صورت این همنشینی بسیار ثواب دارد و خداوند متعال هم کمک می کند ولی گاهی اینطور نیست یعنی اینکه خود شخص مبانی اعتقادیش ضعیف است و انحرافات دیگران روی او تاثیر می گذارد و مثل آب قلیل با برخورد با آب نجس متنجس می شود یا اینکه همنشینی با او تایید عقاید باطل اوست یا طرف مقابل جوری غرق در گناه است که هر آنی ترس از هلاکت و نزول عذاب الهی وجود دارد که در این صورت مجالست ممنوع است حتی اگر آن شخص از خویشاوندان شخص باشد و صله رحمش واجب . ( مسأله ای که الان متاسفانه خیلی ها با آن مواجه هستند ) به حدیث زیبای ذیل توجه کنید 👇 ✅ابوهاشم جعفری می‌گوید : از امام هادی(علیه السلام ) شنیدم که به من فرمود : 📋«مَا لِي رَأَيْتُكَ عِنْدَ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ بْنِ يَعْقُوبَ؟» ♦️چرا تو را می‌بینم که با عبدالرحمن بن یعقوب همنشینی می‌کنی؟ گفتم : او دایی من است! حضرت(علیه السلام) فرمود : 📋«إِنَّهُ يَقُولُ فِي اَللَّهِ قَوْلاً عَظِيماً يَصِفُ اَللَّهَ لاَ يُوصَفُ فَإمَّا جَلَسْتَ مَعَهُ وَ تَرَكْتَنَا وَ فَإِمَّا جَلَسْتَ مَعَنَا وَ تَرَكْتَهُ» ♦️او درباره ذات پاک خدا مطالب نامناسبی می‌گوید که ساحت پاک خدا از آن منزه است. خدا را (به صورت اجسام و اوصاف آن وصف می‌کند) در حالی که خدا قابل توصیف نیست. پس یا با او همنشین باش و ما را ترک کن و یا با ما همنشین باش و از او دوری کند. عرض کردم : او هر عقیده‌ای دارد و هرچه می‌گوید، بر من چه زیانی دارد با اینکه من بر عقیده حق خود استوار هستم و از عقیده او دوری می‌کنم. حضرت(علیه السلام) فرمود : 📋«أَ مَا تَخَافُأَنْ تَنْزِلَ بِهِ نَقِمَةٌ فَتُصِيبَكُمْ؟» ♦️آیا نمی‌ترسی که بلایی به او برسد و تو نیز به بلای او بسوزی؟! 📋«أَ مَا عَلِمْتَ بِالَّذِي كَانَ مِنْ أَصْحَابِ مُوسَى(علیه السلام) وَ كَانَ أَبُوهُ مِنْ أَصْحَابِ فِرْعَوْنَ فَلَمَّا لَحِقَتْ خَيْلُ فِرْعَوْنَ مُوسَى(علیه السلام) تَخَلَّفَ عَنْهُ لِيَعِظَهُ وَ أَدْرَكَهُ مُوسَى(علیه السلام) وَ أَبُوهُ يُرَاغِمُهُ حَتَّى بَلَغَا طَرَفَ اَلْبَحْرِ فَغَرِقَا جَمِيعاً فَأَتَىَ مُوسَى(علیه السلام) اَلْخَبَرُ فَسَأَلَ جَبْرَئِيلَ عَنْ حَالِهِ فَقَالَ : غَرِقَ رَحِمَهُ اَللَّهُ وَ لَمْ يَكُنْ عَلَى رَأْيِ أَبِيهِ لَكِنَّ اَلنِّقْمَةَ إِذَا نَزَلَتْ لَمْ يَكُنْ لَهَا عَمَّنْ قَارَبَ اَلْمُذْنِبَ دِفَاعٌ» ♦️آیا به این داستان آگاهی نداری که شخصی از یاران حضرت موسی(علیه السلام) بود، ولی پدرش از یاران فرعون بود، هنگامی که با سپاه موسی(علیه السلام) خواست پدرش را به خود ملحق سازد، ولی پدر سخن او را رد می‌کرد و همچنان با هم ستیز می‌کردند تا اینکه هر دو به کناری از دریا رسیدند، ناگاه بلای غرق شدن فرعونیان فرا رسید و آن پسر نیز همراه پدر غرق شد، وقتی که این خبر به موسی(علیه السلام) رسید، موسی(علیه السلام) فرمود : او در رحمت خداست ولی چون عذاب فرود آید، از آن کس که نزدیک گنهکار است، دفاعی نشود. 📚: الکافی، ج۲، ص۳۷۴ https://eitaa.com/elahimanesh128

📻#رادیو_اصفهان علت تبعید امام هادی از مدینه به سامرا ؟ 💎《برنامه نجوای بیداری》 🎙کارشناس : حجةالاسلام الهی منش ⬇️به جمع ما بپیوندید⬇️ 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

💠[ سخنرانی کوتاه مناسبتی ۱(راز تبعید امام هادی علیه السلام)] پرسش این است امام هادی علیه السلام در سیزده سال((220 تا233ق)) از دروه امامتش در مدینه چه فعالیت و مواضعی داشته اند که متوکل عباسی را واداشته است آن حضرت را از مدینه به سامرا تبعید کنند و در قرارگاه نظامی تحت نظر قرار دهند؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت: امام هادی علیه السلام که در سن هشت سالگی به امامت رسیدند تا که بییست و دو سالگی در این دروه سیزده ساله امامتش در مدینه چند موضع مهم را در برابر خلفاء عباسی اتخاذ کردند. 🔵نخستین موضع سیاسی امام هادی علیه السلام ((موضع حکیمانه و محاسبه گرانه)) در برابر خلفاء مستبد عباسی بود، چرا که امام هادی(ع) از سن هشت سالگی تا چهل و چهارسالگی (۲۲۰ق-۲۵۴ق)، امامت شیعیان را بر عهده داشت و در این مدت چند خلیفه عباسی بر سر کار آمدند؛ آغاز امامت او با خلافت معتصم، و پایان آن در دوره خلافت معتز بوده است. 🔴دومین موضع سیاسی امام هادی علیه السلام در این دور سیزده ساله ((کادر سازی وتربیت شاگردان )) است، بنا بر اظهار شیخ طوسی، تعداد شاگردان امام هادی (ع) بالغ بر 185 نفر بوده است که در میان آنان چهره های برجسته علمی و فقهی فراوانی نیز دیده می شود که تألیفات گوناگونی داشتند. 🟠سومین موضع امام هادی علیه السلام برخورد ((با غالیان و افراط گرایان)) بود، چرا که غالیان در زمان امامت امام هادی علیه السلام به دلیل جهل و بدفهمی و یا به تحریک عباسیان باور غلو آمیز به امام هادی داشتند و بسیار فعال بودند آنان خود را از اصحاب و نزدیکان حضرت هادی معرفی می‌کردند و مطالبی را به امامان شیعه از جمله امام هادی نسبت می‌دادند که بر اساس نامه احمد بن محمد بن عیسی به امام هادی دل‌ها از شنیدن آنها مشمئز می‌شد و از طرفی چون به ائمه منسوب می‌شد، جرأت انکار و رد آنها را هم نداشتند. 🟡چهارمین موضع امام علیه السلام تاسیس ((شبکه وکالتی)) بوده است، چرا که سخت گیری خلفای عباسی نسبت به شیعیان و امامان معصوم (ع) و به شهادت رساندن آنان، موجب شد تا ائمه (ع) با در پیش گرفتن راهبرد تقیه به سازماندهی پیروان مکتب اهل بیت(ع) به عنوان یک جریان اصیل اسلامی و ادامه دهنده سنت نبوی بپردازند و شبکه وکالت را برای حفظ اسرار جریان امامت و پیشبرد اهداف مورد نظرشکل دهند. 🟢پنجمین موضع سیاسی امام هادی علیه السلام ((جریان سازی مقام ولایت)) در قالب ((زیارت جامعه کبیره)) است، زیارتنامه ای که از نظر چینش واژگان و کلمات و همچنین آرایش لفظی، و فصاحت و بلاغت و نیز محتوای آنچنان دقیق و معجزه گونه انشاء شده است که نه تنها مرامنامه شیعیان محسوب می شود، و جایگاه و منزلت عرشی و قدسی ائمه علیهم السلام از زبان معرفی و شناسانده شده است. 📌این مواضع سنجیده ودقیق موجب موقعیت و محبوبیتى برای امام هادی دربین مردم شد، دولتمردان عباسى، به شدت از این وضع احساس خطر مى کردند.ازهمین روبُرَیحه عباسى، یا عبدالله بن محمد در نامه اى به متوکل نوشت: «اگر تسلط بر حرمین شریفین را مى خواهى، "على بن محمد" را از این شهر بیرون کن؛ زیرا او مردم را به سوى خود فراخوانده و عده بسیارى نیز دعوتش را پذیرفته اند،)) وپس ازاین نامه متوکل تصمیم به تبعید امام ازمدینه به سامرا گرفت (بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲۰۹، الارشاد، ج ۲، ص ۴۳۵)) 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

📣 خب داریم به اولین شب جمعه ماه رجب نزدیک می شویم و یه بحث چالشی داریم 😃 نماز لیلة الرغائب سنت است يا بدعت ؟ منتظر باشید 🌷🙏

🔵برای جواب به این سوال توجه به چند مقدمه که در تمام مباحث سند شناسی احادیث لازم است مهم است : 1⃣( معنای سنت و بدعت ) 🔹سنت، عبارت است از قول (سخن)، فعل (رفتار) و تقریر پیامبر خدا صلی الله علیه وآله که به عنوان یکی از منابع مهم، مورد توجه همه مسلمانان قرار دارد. بنابراین، هرگاه حدیثی معتبر از پیامبر صلی الله علیه وآله نقل شود، بدان عمل می شود و این کار را عمل به سنت می گویند. شیعه با تأسی به سنت پیامبرصلی الله علیه وآله و در راستای عمل به سخنان آن حضرت، قول، فعل و تقریر معصومان علیهم السلام را نیز سنت می شمارد. 🔹در مقابل بدعت،« ادخال ما لیس من الدین فی الدین» است. یعنی چیزی را که جزء دین نیست به عنوان دین قرار دهیم. بدعت نوعی تصرف در دین از طریق افزودن بر شریعت یا کاستن از شریعت پیامبرصلی الله علیه وآله است. اساس بدعت در شرع، آن است که چیزی را به عنوان یک امر شرعی که دین به آن فرمان داده، به کار برند؛ در حالی که برای مشروعیت آن، اصل یا ضابطه ای در شرع وجود نداشته باشد. از این رو، بدعت گذاری در دین، از گناهان کبیره و حرام است.(منشور عقاید امامیه، ص 220) 🔸علامه مجلسی می نویسد: «بدعت در شرع، چیزی است که پس از رسول گرامیصلی الله علیه وآله حادث شده باشد و دلیل شرعی خاص یا عامی نیز بر جواز آن در کار نباشد».( بحارالانوار؛ ج74، ص202) 🔸ابن حجر، دانشمند سنی می نویسد: «بدعت، چیزی است که (پس از پیامبرصلی الله علیه وآله) پدید آمده باشد و دلیلی حاکی از جواز آن، در شریعت یافت نشود و آن چیزی که اصل و ریشه ای در دین دارد، بدعت نخواهد بود».( فتح الباری، ج5، ص156) ♻️بنابراین، امور عبادی و مقدمات آنها در اسلام، بسته به فرمان و اجازة شارع مقدس است؛ بدین معنا که هر چیزی در اسلام، باید مستند به متنی خاص یا عام از قرآن و سنت پیامبرصلی الله علیه وآله باشد و در غیر این صورت، بدعتی است که باید دور افکنده شود و به بدعت گزار، باز گردد. از این رو، کم و زیاد کردن در عبادات، بلکه در هر عمل دینی، با تمسک به تشخیص فردی، کاری نارواست. ♦️متأسفانه پس از رحلت پیامبرصلی الله علیه وآله فقه و احکام شرعی مسلمانان، مانند شستن به جای مسح در وضو، تغییر فصول اذان، تامین ( آمین گفتن بعد از حمد ) و تکتف ( دست روی دست گذاشتن برای احترام )در نماز و بسیاری از احکام دینی، دستخوش بدعت های بسیاری گردیدند و در مسیر خلاف سنت، شکل گرفتند. 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

2⃣(منابع سنت ) منابع به دست آوردن سنت پیامبر صلی الله علیه و آله به ترتیب اتقان و اعتبار قرآن مجید و کتب حدیث و کتب تاریخی است . ولی بیشترین داده و اطلاعات از سنت در کتب حدیثی وجود دارد. 🔷نکته مهم این است که کتب حدیثی از حیث اعتبار در یک رتبه نیستند برخی در درجه اول برخی دوم و برخی در رتبه سوم و برخی بی اعتبارند.( برای اطلاعات بیشتر به کتاب منطق فهم حدیث استاد سید محمد کاظم طباطبایی رجوع فرمایید) 🔹مصادر رتبه الف مرجعيت، مقبوليت و شايستگي مورد اعتنا نزد پيروان مذهب خود دارند به‌گونه‌اي که پيروان آن مذهب، در مقام استدلال و يا احتجاج استناد بدان مصادر را مي‌پذيرند. 🔺در کتب شیعه مانند کتب کافی شیخ کلینی ، فقیه و اکثر کتب شیخ صدوق و تهذیبین شیخ طوسی 🔻در کتب اهل سنت: کتب سته (صحیح بخاری ، صحیح مسلم، سنن ابی داوود، سنن ابن ماجه، سنن ترمذی، سنن نسائی و موطا مالک. 🔹مصادر رتبه ب اگرچه شايستگي استناد انفرادي ندارند ولي به‌عنوان مويد و شاهد مورد توجه هستند و در حالت تکرار يک مضمون، شايستگي نسبي مي‌يابند. 🔺در کتب شیعه مانند کتاب امالی شیخ صدوق ،کتاب مصباح المتهجد و امالی شیخ طوسی، اختصاص و امالی شیخ مفید و مصباح کفعمی، فلاح السائل سید بن طاووس 🔻در کتب اهل سنت : جامع البیان طبری ، اسد الغابه ابن اثیر ، استیعاب ابن عبد البر مروج الذهب مسعودی 🔹مصادر رتبه ج مصادر ضعيفي هستند که شايستگي مرجعيت در استدلال علمي ندارند. اگرچه ظرافت‌هاي موجود در آنها گاه سبب رفع اجمال متون اصلي مي‌گردد. 🔺در کتب شیعه مانند کتاب ارشاد القلوب دیلمی ، اعلام الوری شیخ طبرسی الخرائج و الجرائح قطب راوندی و اقبال الاعمال سید بن طاووس 🔻در کتب اهل سنت : الامامه و السیاسه ابن قتیبه دینوری، تفسیر الدر المنثور سیوطی، مناقب خوارزمی ، مطالب السؤول شافعی، احياء علوم الدين غزالی و قوت القلوب ابوطالب مکی 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

3⃣( حدیث معتبر و غیر معتبر) قدمای امامیه، خبر را به صحیح و غیر صحیح تقسیم می‌کردند. 🔹 حدیث صحیح : برای صحیح نزد آنان شرایطی بوده است و اجمالا خبری را که افراد مورد اطمینان و وثوق نقل کنند یا مقارن و معتضد به جهاتی باشد که موجب وثوق گردد، صحیح می‌دانستند، ولی محدثین اهل سنت از دیر زمان، حدیث را به سه نوع اصلی منقسم می‌کردند: صحیح و حسن و ضعیف. 🔻اصطلاح مزبور، با اضافه قسم چهارمی به نام موثق، از زمان سید بن طاووس (جمال الدین احمد بن موسی بن جعفر بن طاووس، متوفای ۶۳۷ هجری که در فقه و رجال صاحب تالیفاتی است. وی برادر رضی الدین علی است که در کتب دعا معمولا از وی به سید بن طاووس تعبیر شده است)، ‌وپس از ایشان توسط شاگردش علامه حلی ( وفات ۷۲۶) ترویج و تا زمان معاصر معروف است. 🔸حدیث ضعیف حدیثی است که بعضی از راویان آن متهم به دروغگویی بوده یا عقیده انحرافی دارند یا سلسله سند آن‎ متصل نیست و خصوصیات حدیث صحیح و حدیث حسن و حدیث موثق را ندارد. 🔻درباره درجات حدیث ضعیف آمده است که هر چقدر حدیث ضعیف از شرایط صحت حدیث دورتر باشد از جمله این که تعداد راویان بیشتر باشند، روایت ضعیف‌تر خواهد بود.( شهید ثانی، الرعایه، ۱۳۶۷ش، ص۸۶؛ مامقانی، مقباس الهدایة فی علم الدرایة، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۴۸.) 🔻یکی دیگر از اقسام خبر ضعف خبر جعلی (ساختگی) است. آیت‌الله سبحانی معتقد است حدیث ضعیف با حدیث جعلی تفاوت دارد. نقل حدیث جعلی جایز نیست اما حدیث ضعیف می‌تواند قرینه‌ای برای فهم حدیث صحیح قرار بگیرد.(سبحانی، اصول الحدیث، ج۱، ص۱۲۴.) حدیث جعلی روایتی است که به دروغ به پیامبر(ص) یا امام معصوم(ع) نسبت داده شده است. از نظر فقیهان نقل روایاتِ موضوع، برای کسی که از ساختگی‌بودن آن آگاه باشد، حرام است؛ مگر اینکه به‌عنوان مصداق حدیث ساختگی مطرح شود. مثل حدیث جعلی بخشش تمام نمازهای قضای شخص و والدین او با انجام یک نماز در روز جمعه آخر ماه رمضان 🔸برخی از عالمان شیعه و سنی احادیث جعلی را گردآوری کرده‌اند. برخی از کتاب‌های عالمان شیعه در این زمینه به شرح زیر است: احادیث ساختگی، نوشته سید علی حسینی میلانی. اَلْاَخْبارُ الدَّخیلَة اثر شیخ محمدتقی شوشتری (درگذشت ۱۳۷۴ش). در بین اهل‌سنت هم تالیفات زیادی در این زمینه وجود دارد مانند: الموضوعات اثر ابن جوزی (درگذشت ۵۹۷ق)، اللّئالی المصنوعه اثر جلال‌الدین سیوطی (درگذشت ۹۱۱ق) 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

📣 به نظر شما نماز لیله الرغائب در کدام کتاب حدیثی شیعه یا سنی از حیث اعتبار و جزء کدام یک از احادیث صحیح یا ضعیف است ؟! منتظر باشید ان شا الله به زودی عرض خواهم کرد 😊 🌷🙏

💠 منبع ليلة الرغائب همانطور که در مقدمات بحث گذشت اعتبار هر حدیثی اول به کتاب مصدر و سپس به سند آن حدیث برمی گردد . 🔷اولین منبعی که در منابع حدیثی شیعه از آن به عنوان مصدر این حدیث یاد شده است کتاب اقبال الاعمال ( ج‏ ‏٢ ص ٦٣٢ ) سید بن طاووس است . 🔹پس از ايشان در قرن‌هاي بعدی توسط محدثانی مانند مرحوم ابراهیم کفعمی در البلد الامین و الدرع الحصین (طبع بيروت ، ص ٦٩ )، علامه مجلسی در بحارالانوار ( طبع بيروت ج ٩٥ ص ٣٩٥ )شیخ حر عاملی در وسائل الشيعة (آل البيت ج ٨ ص ٩٨ باب ٦ باب استحباب صلاة الرغائب… روايت ١ شماره ١٠١٧٢.)و شیخ عباس قمی و... اين روایت باز نقل شده است. 🔶ولی ظاهرا اولين منبعي كه در بين شيعيان به نقل روايت ليلة الرغائب پرداخته کتاب مفید العلوم و مبید الهموم - منسوب به محمد بن عباس خوارزمي - (طبع بیروت ، ص ١٧١ ) است که البته این روایت را در آنجا بدون ذكر سند و منبع نقل شده است. بعد از او سید بن طاووس در کتاب الاقبال بالاعمال الحسنة ( ج‏ ‏٢ ص ٦٣٢ ) و پس از وی ابن باقی قرشی در کتاب اختیار المصباح الکبیر ( ج ٢ ص ٢٢٩ ) نیز روایت را بدون ذکر سند آورده اند. 🔸سپس علامه حلی در اجازه کبیرش به بنی زهره با ذکر سند خود تا روایت، به نقل آن پرداخته و در کتاب منهاج الصلاح فی اختصار المصباح ( ص ٤٥٧)، آداب نماز لیلة الرغائب را از قول جابر بن یزید جعفی آورده است. ✔️همانطور که ملاحظه کردید اعتبار منبع مشهور این حدیث یعنی اقبال الاعمال در رتبه سوم از اعتبار است و مشکل دیگری که وجود دارد مرحوم سید (وفات 664ق) سند روایت را ذکر نکرده است . ایشان تصریح کرده که این حدیث در کتاب­ های عبادی از پیامبر(ص) نقل شده، ولی من آن را از برخی کتاب­ های شیعه آورده­ ام. سخن سید نشان می­ دهد ابن طاووس چندان به منبع خود اعتماد نداشته و حتی نام آن را نخواسته بیان کند، اما از باب احتیاط حدیث را نقل کرده است تا ثوابی از دست نرود. گویا خاستگاه این گونه احتیاط­ ها «اصل تسامح در ادله سنن» یا «اخبار من بلغ» باشد، که خبر در مقام عمل پذیرفته می­­ شود. 🔻همچنین منبع تازه یافت آن یعنی کتاب مفید العلوم و مبید الهموم نیز این روایت را بدون سند نقل کرده علاوه بر اینکه در مورد مولف این کتاب هم بحثهایی هست که شیعه دوازده امامی است یا شیعه زیدی یا شافعی است ،که قرائن گویای زیدی مسلک بودن اوست و شاید برای همین هم سید بن طاووس سند خود را ذکر نکرده است. 🔻منبع سوم هم کتاب منهاج الصلاح علامه حلی است که چون علامه حدیث را بدون ذکر سند از جابر بن یزید جعفی نقل کرده است.بنابر این طبق این سه منبع حدیث مرسل و ضعیف السند است. 🔻تنها می ماند سندی که علامه حلی در اجازه خود به بنی زهره نقل کرده است که باید بررسی سندی بشود 👇 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

🔹سند روایت لیلة الرغائب را علامه مجلسی( بحار الأنوار، ج 95، ص 395) به نقل از اجازه‌ نامه علامه حلی(ره) به بنی‌ زهره آورده است که از حیث سند جالب است. بدین صورت: «باب 25 عمل خصوص ليلة الرغائب زائداً على أعمال مطلق ليالي شهر رجب‏ أَقُولُ قَدْ رَوَى الْعَلَّامَةُ ره فِي إِجَازَتِهِ الْكَبِيرَةِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الدَّرْبِيِّ عَنِ الْحَاجِّ صَالِحٍ مَسْعُودِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَبِي الْفَضْلِ الرَّازِيِّ الْمُجَاوِرِ بِمَشْهَدِ مَوْلَانَا أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَرَأَهَا عَلَيْهِ فِي مُحَرَّمٍ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَ سَبْعِينَ وَ خَمْسِمِائَةٍ عَنِ الشَّيْخِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْجَلِيلِ الرَّازِيِّ عَنْ شَرَفِ الدِّينِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ سَدِيدِ الدِّينِ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَحْمَدَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنِ الْحَاجِّ مسموسم عَنْ أَبِي الْفَتْحِ نُورْخَانَ عَبْدِ الْوَاحِدِ الْأَصْفَهَانِيِّ عَنْ عَبْدِ الْوَاحِدِ بْنِ رَاشِدٍ الشِّيرَازِيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْهَمْدَانِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ خَلَفِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الصَّنْعَانِيِّ عَنْ حُمَيْدٍ الطُّوسِيِّ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا مَعْنَى قَوْلِكَ رَجَبٌ شَهْرُ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّهُ مَخْصُوصٌ بِالْمَغْفِرَةِ فِيه ...»‏ واما سلسله سند اجازه‌نامه علامه حلی به بنی‌زهره، از «انس بن مالک» [به خاطر داشته باشید این نام را]از رسول خدا صلی الله علیه وآله ، که راویان را در ج 104، ص 123 نقل می‌کند، و عبارت‌اند از: 1. علامه حلّی، 2. الحسن بن الدربی: جلیل‌القدر بود؛ 3. مسعود بن محمد بن ابی الفضل رازی: فقیهی صالح بود. 4. علی بن عبد الجلیل بیاضی رازی: متکلم و متقی است. 5. شرف‌الدین المنتجب بن الحسن بن علی الحسنی: فقیهی صالح بود. 6. سدیدالدین ابو الحسن علی بن الحسن: نمی توان دقیقا او را تشخیص داد. 7. عبد الرحمن بن احمد النیسابوری: شیخ اصحاب ری، حافظ، واعظ و فقیه بود؛ 8. ابو عبدالله الحسین بن علی: ظاهرا نیکوکار و ثقه است. 9. مسموسم (یا سموسم و یا سمرسم):دقیقا مشخص نیست. 10. ابی الفتح نورخان عبد الواحد اصفهانی: تقریبا مبهم است. 11. عبد الواحد بن راشد الشیرازی: مبهم است. 12. علی بن جهضم، ابو الحسن الحمدانی یا همدانی: احتمال صوفی بودنش وجود دارد به نظر بزرگان اهل سنت جاعل حدیث است 13. علی بن محمد بن سعید البصری: ناشناس 14. پدر شخص پیشین که او نیز چنان روشن نیست. 15. خلف بن عبد الله یا خلف بن عبید الله الصنعانی: ابن حجر می‌گوید: وی حدیث لیلة الرغائب را نقل کرده است که ابن جوزی، این روایت را جعلی و ابوموسی چنین روایتی را غریب دانسته است. 16. حمید طوسی: وی را حمید الطویل و حمید بن تیرویه نیز می‌نامند؛ برخی گفته‌اند وی ثقه است؛ چنانچه یحیی بن معین گفته وی ثقه است؛ و برخی دیگر می‌گویند وی تدلیس می کرد( هرگاه راوی با ذکر یا حذف کلمات یا نام افرادی در سلسله سند بکوشد که ضعف سند روایت را بپوشاند یا آن را برتر از میزان وثاقت واقعی اش نشان دهد، اصطلاحاً «مدلِّس» خوانده می‌شود و عمل او را تدلیس می‌نامند). 17. انس بن مالک: [در مورد او بعداً صحبت می کنیم] . یعنی وی این حدیث را از رسول خدا صلّی الله علیه و آله شنیده بود. 🔸خب سلسله سند را ملاحظه کردید. سندی پر از افراد مجهول بعضی صوفی بعضی مدلس و جاعل حدیث و بعضی هم دروغگو نفر اول هم که انس بن مالک بود. اگر تمام افراد سند امامی عادل بودند و فقط یک نفر ضعیف بود کل سند ضعیف می شد چه برسد به این که اکثر افراد سند روایت مشکل دارند . 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

💠و اما نفر اول سند یعنی انس بن مالک 🔹انس ابن مالک کیست ؟ از کودکی خادم پیامبر بود .از بیعت و یاری حضرت امیر مومنان علی علیه السلام سر باز زد. روزی در کوفه و در زمان خلافت ظاهری امیر مومنان، آن حضرت از جمعی از صحابه در باره حدیث غدیر مناشده کرد. یعنی با اصرار و تاکید وجدیت و قسم پرسید که آیا در غدیر خم شنیدید حدآز غدیر را یا نه؟ همین انس ابن مالک که کمتر از پنجاه سال عمر کرده بود خود را به فراموشی زد که یادم نیست، پیر شدم، و از این بهانه ها. خلاصه شهادت نداد و بهانه آورد. امیر مومنان علی علیه السلام او را نفرین کرد که اگر دروغ بگویی فورا گرفتار شوی و سریعا گرفتار شد. آری، به برص دچار شد. 🔹مهمتر این است که امام صادق _علیه السلام_ او را دروغ پرداز در حدیث معرفی کرده اند. از امام صادق‌ علیه‌السلام نقل شده است که انس‌ یکی‌ از سه نفری‌ بود که‌ بر پیامبر صلی‌الله‌ علیه‌ و‌آله دروغ‌ می‌بست: «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ الطَّالَقَانِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ يَحْيَى قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ زَكَرِيَّا قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَمِعْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع يَقُولُ ثَلَاثَةٌ كَانُوا يَكْذِبُونَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ أَبُو هُرَيْرَةَ وَ أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ وَ امْرَأَةٌ.» (خصال صدوق، ج 1، ص 190). ✅بنابر این از تنها سند ذکر شده در کتب شیعه استفاده می شود این حدیث از منابع اهل سنت به کتب شیعه راه پیدا کرده است. جالب این است که خود علامه مجلسی نیز لیلة الرغائب و نماز آن را با این که در بحار الانوار بدون هیچ نقدی نقل کرده، اما در زاد المعاد ( زاد المعاد، ص42)از آوردن آن خودداری کرده و دلیل آن را عامی ( از اهل سنت ) و معتبر نبودن سند دانسته و گفته است که خواندن نماز لیلة الرغائب در وقت خاص مشکل­ آفرین است. کسانی دیگری نیز مانند علامه امینی، محقق تستری، آیت الله سبحانی و آیت الله میلانی نیز هریک به نوعی عامی بودن و حتی ساختگی بودن آن را اشاره کرده اند.( امینی، الغدیر، ج5، ص245؛ همو، الوضاعون و احادیثهم، ص228؛ تستری، النجعة فی شرح اللمعه، ج3، ص103؛ سبحانی، موسوعة طبقات الفقهاء، ج7، ص116 و میلانی، سید علی، شرح منهاج الکرامة فی معرفة الامامه، ج3، ص303.) حال باید بررسی کنیم اعتبار منبع و سند این حدیث در کتب عامه ( اهل سنت) چگونه است 👇 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128

💠 منبع نماز لیلة الرغائب در کتب اهل سنت 🔵برخی قدیمی ترین منبع این روایت را ذکر کرده، کتاب اِحْیاءُ عُلوم‌ِالدّین‌، مشهور به‌ احیاءالعلوم‌، مهم‌ترین‌ وجامع‌ترین‌ و بلندترین‌ و پرآوازه‌ترین‌ کتاب‌ ابوحامد محمد بن‌ محمد غزالی‌ طوسی‌ (۴۵۰- ۵۰۵ق‌) می‌باشد. غزالی بعد از ذکر نماز ليلة الرغائب می‌گوید: در نظر من این نماز مستحب است، چراکه در طول سال‌ها تکرار شده ... و مردم سرزمین قدس بر آن مواظبت کرده‌اند و به همین خاطر ترجیح دادم آن را بازگو کنم( احیا علوم الدین ج ١ ص ٢٠٣ ). 🔹ولی بعد از رواج این عمل در بین عوام اهل سنت، بسیاری از محدثان و علمای اهل سنت نیز این حدیث را نپذیرفته‌اند بلکه روایت را جعلی می دانند.. 🔸دلیل آن هم وجود افراد مجهول ( شناخته نشده)، دروغگو و جاعل در سند می باشد . ۱. ابن جوزی بعد از نقل حدیث با متنی شبیه آنچه سید بن طاووس نقل کرده است، می‌گوید: هذا حدیث موضوع علی رسول الله صلی الله علیه وسلم، و قد اتهموا به ابن جهیم و نسبوه إلی الکذب، وسمعت شیخنا عبد الوهاب الحافظ یقول: رجاله مجهولون، وقد فتشت علیهم جمیع الکتب فما وجدتهم. قال المصنف: قلت: ولقد أبدع من وضعها. يعني این حدیث به نام رسول خدا(ص) جعل شده است و ابن جهیم متهم به این جعل است که او را درغگو می دانند، و من از شیخ مان عبد الوهاب الحافظ شنیدم كه می گفت: تمامی رجال این حدیث از مجاهیل هستند و من تمامی کتب را جستجو کردم و نامی از آنان نیاقتم. بعد ابن جوزی می گوید: واضع این حدیث از بدعت گذاران است. الموضوعات - ابن الجوزی ج۲ ص۱۲۶ ۲. ابن اثیر از دیگر علمای اهل سنت نيز این حدیث را جعلی می‌داند. جامع الاصول في احاديث الرسول -ابن اثیر مبارک بن محمد- ج۶ ص۱۵۴ شماره ۴۲۶۸. ۳. ابن حجر عسقلاني هم سند آن را ضعیف دانسته است. لسان المیزان - ابن حجر عسقلانی - طبع بيروت ج ٤ ص ٢٥٥. ۴. نووی نيز در شرح صحیح مسلم نوشته است: نماز لیلة الرغائب بدعت و نتیجه آن، گمراهی و جهالت است و در آن امور غیرمشروع و ناپسند روشن و واضح است. شرح صحیح مسلم - محي الدين نووي - طبع بيروت - ج ۸ ص۲۰. ۵.ذهبی ۶.ابن قیم ۷.تاج الدین سبکی ۸.ابن رجب حنبلی ۹.ولی الدین عراقی ۱۰.شمس الدین بن جزری ۱۱.بدر الدین عینی ۱۲.شمس الدین سخاوی ۱۳.جلال الدین سیوطی ۱۴.ابن حجر هیتمی ۱۵.برکوی ۱۶.علی قاری ۱۷.اسماعیل عجلونی ۱۸.ابن همات دمشقی ۱۹مرتضی زبیدی ۲۰.کوثری 🆔https://eitaa.com/elahimanesh128