📍 #نوا_اندیشه | #فردای_منهای_اسرائیل 🪧 وقتی ایدئولوژی لباس دولت بر تن کرد! ➖ چگونه یک آرمان انتزاعی به ساختار اعمال قدرت بدل شد؟ 🎙 دکتر #مهدی_مشکی‌باف پیشینه صهیونیسم 00:15 سازمان‌های صهیونیسم 4:55 صهیونیسم در عرصه عمل 11:05 اندیشه پساصهیونیسم 16:00 همکاری اروپا با اسرائیل 28:20 پیوند صهیونیسم با استعمار 38:00 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #نما_اندیشه | #فردای_منهای_اسرائیل ⚠️ اسرائیل پدیده تصادفی نیست! 🎙 #مهدی_مشکی‌باف (۱) 🏷 تئودور هرتسل طرح دولت یهود را مطرح کرد و جنبش‌های عشاق صهیون را سوق داد به سمت اینکه این تفکر را تبدیل به یک آرمان‌شهر کنند و از دل آن یک خروجی دولت پایه استخراج کند... 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #نوا_اندیشه | #فردای_منهای_اسرائیل 🪧 بازسازی ایران تمدنی ➖ جهان فردا چند قطبی است؟ 🎙 دکتر #روح‌الله_اسلامی مختصات ایران تمدنی 4:20 واحد‌های تمدنی آینده 40:20 بازسازی دیروز 49:10 موانع داخلی برای بازسازی 1:06:00 قطب‌های تمدنی فردا 1:15:00 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

‼️ #به_زودی 📌 در #شماره_پنجاه‌و‌شش_پنجاه‌و‌هفت‌ می‌خوانید: ➖ با اسرائیل بالذات درگیریم، نه بالعرض! ➖ چرا سخن از درگیری تمدنی است؟ ➖ یک جهان روح، در برابر یک جهان بی‌روح ➖ مقاومت در DNA انسان ایرانی است! ➖ رویارویی دو علوم انسانی ➖ و... 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #نما_اندیشه | #فردای_منهای_اسرائیل 🔰 قمار برای بقاء 🎙 #مهدی_مشکی‌باف (۲) 🏷 دیدند اگر بخواهند یک مشروعیت قابل قبولی را در ساحت جهانی کسب کنند، نیاز به این دارند که افکار عمومی جهانی همراه‌شان باشد‌‌! 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #یادداشت | #شماره_پنجاه‌ودو ❇️ تراث اشغال‌گری 🖇 گزیده‌ای از یادداشت دکتر #محمد_محمدی‌نیا: 📝 اشغال‌گری مقوله‌ای نیست که بتوان به دین و عرفان راستین نسبت داد اما درباره اشغال‌گری صهیونیستی می‌توان با تامل در اندیشه و تبار انحرافات تاریخی که درون یهودیت محرف به وجود آمد، به ریشه‌های الهیات اشغال‌گری رسید. 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

✅ از پانزدهم مهرماه، رویداد مهمی در جهان، همگان را متوجّه خودش کرده است. مجاهدان فلسطینی توانستند خود را از محاصره‌ غزّه خلاص کرده و به مراکز نظامی و غیرنظامی صهیونیست‌ها برسند. توانستند در مقابل دهه‌ها ظلم این رژیم و حامیانش، طوفان به پا کنند. ✅ در مقابل اهریمنی که بیش از هفت دهه، وطن و خانه فلسطینی‌ها را غصب کرده، به زن و مرد رحم نکرده، به کودک و کهن‌سال فلسطینی رحم نکرده، حرمت مسجدالاقصی را نگه نداشته، شهرک‌نشین‌ها را مثل سگ هار به جان فلسطینی‌ها انداخته، نمازگزاران را زیر پا لگدکوب کرده و امنیت، آزادی و حقوق اساسی را از آنان می‌گیرد. یک ملّت ریشه‌دار و کهن، غیر از واکنش غیورانه و شجاعانه در مقابل این‌چنین دشمنی، هیچ راهی ندارد. راهی ندارد جز اینکه هر زمان، فرصت پیدا کند، طوفان به‌پا کند. اما چگونه رژیم صهیونیستی می‌تواند با مردم مظلوم فلسطین چنین رفتار کند؟ به اتکای چه چیزی خود را صاحب حق دیده و ارتکاب هر جنایتی را سهل و مجاز می‌شمارد؟ ✅ صهیونیسم را غالبا با جنبه‌های سیاسی آن می‌شناسند و در پاسخ به پرسش فوق، علل سیاسی، ژئوپلتیکی و اقتصادی را بیان می‌کنند. اشغال فلسطین را می‌توان و باید با توجه به ریشه‌ها و مبادی دینی، عرفانی و اسطوره‌ای‌اش شناخت. اشغال‌گری مقوله‌ای نیست که بتوان به دین و عرفان راستین نسبت داد اما درباره اشغال‌گری صهیونیستی می‌توان با تامل در اندیشه و تبار انحرافات تاریخی که درون یهودیت محرف به وجود آمد، به ریشه‌های الهیات اشغال‌گری رسید. ✅ صهیونیسم از مبانی و مبادی دینی، شبه‌دینی، اسطوره‌ای و عرفانی یهودی بهره برده و برای کاوش عمیق و گسترده پیرامون آن نباید صرفا به رویدادها، مبانی و تحلیل‌های صرفا سیاسی تکیه کرد. برای فهم دقیق‌تر ریشه‌های اشغال فلسطین باید به سرچشمه‌های آن بازگشت؛ آنجایی که اشغال‌گری و غارت اروپایی، در شکل جدیدش در حال تکوین است. باید در آن سرچشمه‌ها، اصول و مبانی را جست که به اشغال و سلطه‌گری، تقدس و الوهیت می‌بخشد. ✅ «الهیات اشغال‌گری» و «سلطه مقدس» در غرب جدید با دو پدیده سرنوشت‌ساز سامان‌یافته است؛ جنگ‌های صلیبی و استعمار ماوراء بحار؛ نقش جدی یهودیان و مارانوها در بسط و ترویج آرمان‌های مسیحایی، آخرالزمان‌گرایی و تفسیر خاص از نیروهای اهریمنی به عنوان سوخت معنوی ماشین استعمار غیرقابل انکار است. اگرچه که افرادی همچون روژه گارودی، یاکوب رابکین و اسرائیل شاهاک مبانی دینی و عرفانی صهیونیسم را بدعت‌ و حربه‌ تبلیغاتی صهیونیست‌ها می‌دانند، اما باید از خود پرسید که ریشه‌‌های تفسیر خاص صهیونیستی در کجاست و صهیونیسم سیاسی قرن نوزدهم و بیستم، با اتکاء به چه میراث دینی، عرفانی و اسطوره‌ای می‌تواند الهیاتی برای اشغال‌گری دست و پا کند. محققینی چون عبدالله شهبازی، عبدالوهاب المسیری و جرجی کنعان را می‌توان نماینده آن دیدگاهی دانست که ریشه‌های تکوین الهیات اشغال‌گری صهیونیسم را در مبادی دینی، عرفانی و اسطوره‌ای جستجو می‌کنند. ‼️ جهت تهیه شماره ۵۲ نشریه دیده‌بان اندیشه، به @didebane_andisheh_admin پیام دهید. 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #نما_اندیشه | #فردای_منهای_اسرائیل 🔷 ریشه‌های استعماری اسرائیل 🎙 #مهدی_مشکی‌باف (۳) 🏷 تاسیس اسرائیل، رویداد آرمان‌گرایانه ملی یهود نبوده؛ من باورم این است که شکل‌گیری اسرائیل محصول دوران متاخر استعمارست! 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #نما_اندیشه | #تماشا_کنید 🔖 خطر نامحدود اسرائیل 🎞 امام موسی صدر: پس از این مقدمه، دوست دارم تأکید کنم که خطر اسرائیل تنها به فلسطین یا بخش‌هایی از جهان عرب که در حال حاضر اشغال شده است، محدود نمی‌شود، بلکه دامنه آن چنان گسترده است که همه مناطق شرق و حتی غرب را نیز تهدید می‌کند! ولی متاسفانه، حماقت جهانی ناشی از غروری که در برخی دولت‌های استعمارگر وجود دارد عملا مانع از آن است که ابعاد این حقیقت درک شود. شاید گمان می‌برند هر لحظه که بخواهند می‌توانند اسرائیل را به سر جای خود بنشانند، ولی همه این‌ها خیال باطل است. ما نیز در گذشته چنین خیال می‌کردیم. و این خطای تاریخی در این منطقه اتفاق افتاد... 📌 پی‌نوشت: مواجهه‌ی وجودی امام موسی صدر با شرّ مطلق، نوعی «بینش تراژیک» به او بخشیده بود؛ از همین‌جاست که کلماتش به عمق می‌رسند. وقتی او از «حماقت جهانی» یا «عدم درک تاریخی» سخن می‌گوید، در واقع نشان می‌دهد که بشرِ مدرن، با همه‌ی ادعاهای عقلانیت و تمدن، هنوز نتوانسته است با حقیقت این شرّ بنیادین روبه‌رو شود. 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #یادداشت | #فرا‌_رصد 🔷 سه سال پس از مهسا ➖ میان واقعیت جامعه ایران و تصویرسازی رسانه‌ای ✍ #فائزه_سادات_حسینی 📝 این نوع تحلیل، ناخواسته یا آگاهانه، همان میدان تحلیلی را بازتولید می‌کند که رسانه‌های غربی طراحی کرده‌اند: تمرکز صرف بر شکاف‌های داخلی و نادیده‌گرفتن نقش برجسته عملیات روانی بیرونی. 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

🔸 سه سال پس از مرگ مهسا امینی، فضای فکری و رسانه‌ای ایران و جهان همچنان تحت تأثیر این رخداد است؛ رخدادی که نه فقط یک اعتراض مقطعی، بلکه به تعبیر بسیاری از تحلیلگران غربی و داخلی، نشانه‌ای از گسست‌های عمیق اجتماعی و سیاسی بود. آنچه اهمیت دارد، تقاطع معنادار دیدگاه‌های رسانه‌های بین‌المللی با مواضع برخی چهره‌های اصلاح‌طلب در ایران است؛ تقاطعی که هم به روشن‌تر شدن تصویر اعتراضات ۱۴۰۱ کمک می‌کند و هم ابعاد آینده‌نگر این شکاف را برجسته می‌سازد. 🔹 بخش قابل توجهی از تحلیل‌ها و گزارش‌های رسانه‌ای، به‌ویژه در رسانه‌های خارجی، زنان را پیشقراول «تغییر قطعی» معرفی می‌کنند. عملیات شناختی که بنابر رسانه‌های بی‌بی‌سی فارسی، فرانس 24 فارسی و یا بنیاد دفاع از دموکراسی برای برجسته‌سازی سومین سالگرد مهسا امینی ساخته شد. اما این روایت، با وجود جذابیت رسانه‌ای، واقعیت پیچیده جامعه زنان ایرانی را بازتاب نمی‌دهد. طیف متنوع نگرش‌ها، سبک‌های زندگی و دیدگاه‌های سیاسی زنان در ایران به‌گونه‌ای است که فروکاستن آن‌ها به یک نقش واحد، بیشتر به یک کلیشه تبلیغاتی شباهت دارد تا یک ارزیابی جامعه‌شناختی دقیق. در این میان، چنین تصویرسازی‌هایی عملاً بستری برای افزایش فشار سیاسی و روانی علیه ایران است و نمونه‌های آن در بیانیه‌های دیده‌بان حقوق بشر یا سخنگوی وزارت خارجه آمریکا مشاهده شد. 🔸 مشابه این نگاه در برخی تحلیل‌های داخلی نیز دیده می‌شود. برای مثال، عباس عبدی با تأکید بر «ناترازی‌های داخلی» به‌عنوان ریشه اصلی اعتراضات، سهم عملیات رسانه‌ای و مداخله خارجی را به حاشیه می‌راند. این نوع تحلیل، ناخواسته یا آگاهانه، همان میدان تحلیلی را بازتولید می‌کند که رسانه‌های غربی طراحی کرده‌اند: تمرکز صرف بر شکاف‌های داخلی و نادیده‌گرفتن نقش برجسته عملیات روانی بیرونی. از سوی دیگر، افرادی مانند آذر منصور وقتی مهسا را «نماد ملی کرامت و آزادی زنان» می‌نامند، در واقع در امتداد همان چارچوبی حرکت می‌کنند که رسانه‌های غربی ساخته‌اند؛ یعنی تبدیل یک رخداد تلخ فردی به «نماد جهانی مبارزه با تبعیض» و ابزاری برای فشار بین‌المللی علیه ایران. حتی دیدگاه‌های متفاوت‌تر _مانند مواضع احمد زیدآبادی که بر کاهش ظرفیت اجتماعی برای اعتراض تأکید دارند_ نیز نهایتاً در همان چارچوب تحلیل غربی قرار می‌گیرند. آن‌ها با پذیرش پیش‌فرض «شکاف بنیادین میان جامعه و حکومت»، در واقع بازتولیدکننده همان مفهومی هستند که در رسانه‌های خارجی به‌طور مداوم برجسته می‌شود. 🔹 در چنین فضایی، چیزی که به‌عنوان «اجماع کارشناسان و رسانه‌ها» معرفی می‌شود بیش از آن‌که بازتاب‌دهنده شناختی دقیق از جامعه ایران باشد، ادامه یک الگوی تکراری است: بزرگ‌نمایی شکاف‌ها، نمادسازی از چهره‌های خاص، و القای پایداری تغییرات اجتماعی پرهزینه به‌عنوان روندی برگشت‌ناپذیر. این الگو نه صرفاً برای توصیف واقعیت، بلکه برای شکل‌دادن به افکار عمومی و تضعیف انسجام ملی به کار گرفته می‌شود. 🔸 پرسش اصلی اکنون این نیست که آیا زنان یا جوانان در خط مقدم تغییرات اجتماعی قرار دارند یا خیر! مسئله مهم‌تر آن است که چرا بخشی از نخبگان و کارشناسان سیاسی برجسته، به‌جای بازتعریف مستقل و ملی از تحولات، روایت‌های بیرونی را بازتاب می‌دهند. پذیرش یا تکرار این روایت‌ها به‌ویژه بدون در نظر گرفتن تنوع واقعی جامعه ایران، در عمل موجب می‌شود تحلیل‌های داخلی از استقلال و کارآمدی فاصله بگیرد و بیش از پیش به ابزار تکمیل‌کننده جنگ رسانه‌ای خارجی بدل شود. 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh

📍 #گزارش_تصویری 📷 گزارش تصویری دیدار صمیمانه تیم تولید نشریه دیده‌بان اندیشه با مدیریت موسسه شناخت دکتر رفیع‌الدین اسماعیلی 📆 ۳۰شهریور ۱۴۰۴ 🔎 #دیده‌بان_اندیشه در عصر پساحقیقت 🆔 @didebane_andisheh