eitaa logo
آیت الله العظمی جوادی آملی
27.2هزار دنبال‌کننده
4.3هزار عکس
1.8هزار ویدیو
211 فایل
کانال رسمی دفتر حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (مدظله) 💬 تلفن دفتر قم: 02537841841 🗨 سامانه پیامکی سوالات شرعی 100007233 💻ایمیل : daftar@esra.ir ارتباط با ادمین @ad_javadi_amoli کانال ما در تلگرام https://t.me/+VXIEqclS3sGLHASk
مشاهده در ایتا
دانلود
حضرت امام حسن (عليه السلام) در خردسالي در پاسخ به پرسشي درباره «فاصله زمين و آسمان» فرمودند: «دعوة المظلوم و مَدُّ البَصَر» اگر پرسش تو درباره فاصله زمين با آسمان ظاهري است «تا آن جا كه چشم مي بيند» و اگر از غيب آسمانها مي پرسي «دعا و آه مظلوم» كه تا ساحت ربوبي پيش مي رود. اگر كسي جز از خدا چيزي طلب نكرد به يقين خداوند ناصر اوست. کتاب: تسنيم، جلد 1 شماره صفحه: 448 آیت الله جوادی آملی @daftar_ayatollah_javadi_amoli
solok4p2.pdf
حجم: 151.6K
💠 متن ويژه برنامه ماه مبارک رمضان 🔹 فصل دوم جلسه 4 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli
حضرت آیت الله العظمی قي كردن عمدي مسئله ۱۷۴۳. قی كردن عمدی، روزه را باطل می‌کند. مسئله ۱۷۴۴. اگر چیزی مانند هستهٔ میوه از حلق خارج شود و قی كردن عمدی بر آن صدق نکند، روزه باطل نمی‌شود. مسئله ۱۷۴۵. اگر در شب ماه رمضان چیزی بخورد كه می‌داند در روز باید آن را قی كند، چنانچه آن را بخورد و در روز با اختیار قی كند، روزهٔ او باطل می‌شود و قضا دارد؛ ولی اگر بی‌اختیار قی كند، به احتیاط واجبْ قضا دارد و در هردو صورت، به رسم ادب باید تا مغرب چیزی نخورد. مسئله ۱۷۴۶. اگر روزه‌دار بتواند از قی كردن خودداری کند، چنانچه برای او حرج یا ضرری نباشد، باید خودداری كند؛ وگرنه روزه او باطل می‌شود و قضا دارد و اگر حرج یا ضرری باشد، می‌تواند قی كند و روزه آن روز قضا دارد. مسئله ۱۷۴۷. اگر روزه‌دار، پس از بردن غذا به دهان و پیش از رسیدن آن به حلق، متوجه شود که روزه است، واجب است غذا را برگرداند؛ ولی اگر پس از فرو بردن غذا به حلق ـ که خوردن به آن صدق نمی‌کند ـ متوجه شود که روزه است، چنانچه برگرداندن آن ممکن باشد، چون قی کردن بر او صدق نمی‌کند، باید آن را برگرداند و روزهٔ او صحیح است. مسئله ۱۷۴۸. اگر با آروغ زدن، چیزی از حلق روزه‌دار به دهانش آید و به‌عمد آن را فرو برد، روزه‌اش باطل است و قضا و كفّاره دارد؛ گرچه مایهٔ تنفر باشد، كفّاره جمع ندارد. مسئله ۱۷۴۹. اگر حشره‌ای ـ مانند مگس ـ، به گلوی روزه‌دار برود، چنانچه بدون قی كردن، بتواند آن را بیرون آورد، واجب است چنین كند و روزه او صحیح است و اگر نتواند، چنانچه نگهداشتن آن، حرج یا ضرر جانیِ غیر قابل تحمل دارد، باید قی كند و روزهٔ او باطل است و قضا دارد. مسئله ۱۷۵۰. اگر روزه‌دار در روزهٔ واجب معیّنی ـ مثل روزه ماه رمضان ـ در حال نماز باشد و خردهٔ غذا یا حشره‌ای بی‌اختیار به گلوی او برود که قابل بازگرداندن است؛ ولی نمی‌تواند تا پایان نماز آن را نگه دارد و برای بیرون انداختن آن، ناچار به تكلّم به «أخ» است ـ که نماز را باطل می‌کند ـ چنانچه وقت برای نماز، حتی با ادراک یک ركعت باقی است، باید با قطع نماز، آن چیز را بیرون اندازد و روزه را ادامه دهد؛ اما در ضیق وقت، مخیّر بین باطل کردن نماز و قضای آن، یا باطل کردن روزه و قضای آن است. @daftar_ayatollah_javadi_amoli
مراتب استعانت همان گونه كه عبادت درجات گوناگوني دارد و به اقسامي مانند عبادت بردگانه، تاجرانه و عاشقانه تقسيم مي شود، استعانت نيز درجات و مراتبي متفاوت دارد؛ گاهي انسان ابتدا خود را ديده، مي گويد: «من از خدا ياري مي طلبم». اين نازلترين مرتبه استعانت است. اگر انسان كاري را خود انجام دهد، ولي كمبودش را ديگري جبران و ترميم كند، ديگري ناصر، معاون و شفيع اوست و كار با «نصرت» و «معاونت» و «شفاعت» انجام گرفته است، نه ولايت؛ ولي اگر انسان خود را صاحب هيچ سهمي نداند و همه شئون را به خدا بسپارد تحت ولايت خداست: « الله وليّ الّذين آمنوا » فرزند بالغ كه كارهايش را خود بر عهده مي گيرد، ولي كمبودهايش را پدر جبران مي كند، نقش پدر نسبت به او نقش ناصر و معين و شفيع است، ولي نوزادي كه قدرت بر هيچ كاري ندارد، تحت ولايت پدر است. کتاب: تسنيم، جلد 1 شماره صفحه: 448 تسنيم، جلد 1 صفحه 448 @daftar_ayatollah_javadi_amoli
solok5p2.pdf
حجم: 173.8K
💠 متن ويژه برنامه ماه مبارک رمضان 🔹 فصل دوم جلسه 5 سال 1393 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli
حضرت آیت الله العظمی احکام افطار عمدي و سهوي مسئله ۱۷۵۱. اگر انسان به عمد و اختیار، کاری را که روزه را باطل می‌کند، انجام دهد، روزهٔ او باطل می‌شود و چنانچه عمدی نباشد، روزه باطل نمی‌شود؛ ولی بقای بر جنابت، در سه مورد روزه را باطل می‌کند، هرچند عمدی نباشد: ۱. غسل جنابت را فراموش كند و پس از یک یا چند روز یادش بیاید. ۲. بقای بر جنابت در خواب دوم به بعد. ۳. بقای بر جنابت تا اذان صبح، در روزهٔ قضای ماه رمضان. مسئله ۱۷۵۲. اگر روزه‌دار برای وضوگرفتنْ آب در دهان بریزد و مضمضمه كند و مقداری آب به حلق فرو رود، روزه او صحیح است و قضا ندارد. مسئله ۱۷۵۳. روزه‌دار می‌تواند برای ادراک مزهٔ غذا، آن را مزمزه كند و سپس بیرون بریزد و اگر سهواً آن را بخورد، روزه‌اش صحیح است. مسئله ۱۷۵۴. اگر روزه‌دار علم دارد با مضمضه‌كردن آب در دهان، آب از حلقش فرو می‌رود، جایز نیست مضمضه كند؛ ولی چنانچه برای وضو مضمضه كند یا پس از كشیدن دندان و خونی شدن آن، دهان‌شویی كند، اشکالی ندارد و اگر در این حالْ مقداری از آب از حلق فرو رود، روزهٔ او باطل نمی‌شود. مسئله ۱۷۵۵. اگر روزه‌دار سهواً یكی از کارهایی که روزه را باطل می‌کند، انجام دهد و در صحّت روزه مردّد شود، روزه‌اش باطل نمی‌شود. مسئله ۱۷۵۶. اگر روزه‌دار سهواً یكی از کارهای باطل‌کننده روزه را انجام دهد و به گمان اینکه روزه او باطل شده، دوباره یکی از آن‌ها را از روی عمد انجام دهد، روزهٔ او باطل می‌شود و قضا دارد. مسئله ۱۷۵۷. اگر كسی با روزه گرفتن احساس ضعف كند، نباید افطار كند، گرچه ضعفش زیاد باشد؛ ولی اگر روزه برای او طاقت‌فرسا و غیر قابل تحمل شد، می‌تواند افطار كند و باید قضای آن را بگیرد. مسئله ۱۷۵۸. روزه‌دار نباید برای تشنگی سخت، روزه را بخورد، بلکه باید آن را تحمّل كند؛ ولی اگر به قدری تشنه شود که قابل تحمّل نباشد، نسبت به حكم روزه چند فرض دارد: ۱. این تشنگی، به گونه‌ای است كه اگر مایعی ننوشد، خوف تلف یا ضرر خیلی مهم دارد، پس واجب است به اندازهٔ ضرورت ـ نه بیش از آن ـ مایعی بنوشد. ۲. روزه‌گرفتن برای او حرجی باشد؛ یعنی سختی بیش از حدّ متعارف دارد، پس جایز است به اندازهٔ ضرورت و رفع حرج ـ نه بیش از آن ـ مایعی بنوشد و در هر دو صورت، روزهٔ او باطل می‌شود و اگر ماه رمضان است، در بقیّهٔ روز باید به رسم ادب، امساک كند و برای هر روز، یک چارک طعام، فدیه پرداخت كند و روزه را قضا نماید. @daftar_ayatollah_javadi_amoli