🔻نقدی بر سخنان جناب مصطفی ملکیان درباره جانفشانی در راه دین و نظام 🎤احمدحسین شریفی 🔸جلسه دوم: نقد درون دینی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ▫️آیا دین خادم انسان است یا انسان خادم دین؟ ▫️آیا انسان باید فدای دین بشود یا دین باید فدای انسان شود؟ ▫️آیا این سخن که «حفظ نظام اوجب واجبات است»، سخنی جدید و نوعی بت‌تراشی در عرض توحید است؟! ▫️چرا امام حسین علیه السلام جان خود را فدا کرد؟ چرا حاضر نشد حتی بیعتی ظاهری و توریه‌ای با یزید داشته باشد؟ مگر نه اینکه تقیه جزء احکام و ارزش‌های اسلامی و شیعی است،‌ چرا امام حسین حاضر نشد در بیعت با یزید به تقیه عمل کند؟ #شبهه #روشنفکری @Ahmadhoseinsharifi 🌹

یکی از توصیه‌های مهم عارفان و فرزانگان مسلمان: «نان همه کس مخور؛ ولی نان به هر کس بده» @Ahmadhseinsharifi 🌹

🔻حکمرانی علوی؛ پرداخت حقوق مکفی به کارگزاران 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــ یکی از توصیه‌های امیرمؤمنان علیه السلام به حاکمان و مدیران نظام اسلامی آن است که حقوق کارگزاران و کارمندان دولت باید به قدر مکفی باشد. آن حضرت به مالک اشتر دستور می‌دهد: أَسْبِغْ‏ عَلَيْهِمُ الْأَرْزَاقَ؛ روزى کارگزاران دولت را فراوان کن؛ حقوق مکفی به آنها بده. 🔸در ادامه، خود آن حضرت سه دلیل یا سه فایده و حکمت برای این توصیه ذکر می‌کند: یک. نیرومندی در اصلاح امور مادی و معنوی خود: فَإِنَّ ذَلِكَ قُوَّةٌ لَهُمْ عَلَى اسْتِصْلَاحِ أَنْفُسِهِمْ؛ زيرا اين کار سبب تقويت کارگزاران در اصلاح خويشتن می‌شود؛ دو. بی‌نیازی از خیانت در امانت: وَ غِنًى لَهُمْ عَنْ تَنَاوُلِ مَا تَحْتَ أَيْدِيهِمْ؛ و ايشان را از خيانت در اموالى که زير نظرشان است بی‌نياز می‌سازد؛ سه. حجت داشتن در برخورد جدی با خیانت کارگزاران: وَ حُجَّةٌ عَلَيْهِمْ إِنْ خَالَفُوا أَمْرَكَ أَوْ ثَلَمُوا أَمَانَتَكَ؛ و حجتى در برابر آنهاست، اگر از دستورات تو سرپيچى کنند يا در امانت تو خيانت ورزند. 🔻چند نکته: یک. تعبیر امیرمؤمنان علیه السلام برای پرداخت حقوق کارگزاران «رزق» است و نه «اجرت» یا «حق الزحمه». این دو بسیار متفاوتند. یعنی در نظام حکمرانی علوی، سخن از پرداخت حق الزحمه و اجرت العمل برای کارگزاران نیست؛ بلکه سخن از تأمین «رزق» و «روزی» کارگزاران، آن هم به نحو مکفی و به گونه‌ای که نیازهای متعارف آنها را به نحو کامل تأمین کند. در حالی که اجرت العمل، لزوماً به معنای پرداخت مکفی و بی‌نیاز کننده نیست. اجرت، در ازای کار، پرداخت می‌شود. اما رزق در ازای شأن و نیاز. دو. «اسباغ» عبارت است از پرداختی کامل و بی‌نقص و به گونه‌ای که نیازمندی متعارف زندگی فرد را تأمین کند. به تعبیر دیگر، اسباغ رزق به معنای آن است که حقوق پرداختی به کارگزاران باید به میزانی باشد که راحتی و آرامش و آسایش زندگی آنان را تأمین کند؛ نه آنکه صرفاً به میزان رفع نیازمندی‌های اولیه و ضروریات زندگی باشد. سه. بسیار روشن است که منظور حضرت، هرگز به معنای موافقت با پرداختی‌های نجومی و نامتعارف و بیش از حد طبیعی هم نیست. چهار. باید توجه داشت که هیچ کارگزاری نیز در هیچ شرایطی،‌ حتی اگر حقوق خود را مکفی نداند، هرگز مجاز نیست که در امانت خیانت کند و یا با این توجیه که حقوق مکفی دریافت نمی‌کند، از ارباب رجوع رشوه و زیرمیزی و امثال آن دریافت کند یا از کار خود کم بگذارد و وظیفه خود را آنگونه که شایسته است انجام ندهد. #مدیریت @Ahmadhoseinsharifi 🌹

🎤احمدحسین شریفی شیخ اشراق؛ فیلسوفی غریب و تنها اما بانشاط و فعال سخنرانی در همایش بزرگداشت شیخ اشراق در «انجمن آثار و مفاخر فرهنگی» تاریخ: ۸ مرداد ۱۴۰۱ @Ahmadhoseinsharifi 🌹

از حکمت‌های منسوب به چارلی چاپلین: «نسبت به حرف‌هایی که می‌شنوی حساس نباش، شاید از دهانی بیرون آمده که قبل از حرف زدن به آن فکر نکرده!» #اخلاق @Ahmadhoseinsharifi 🌹

◻️نمونه‌ای از ناکارآمدی و طاقچه‌ای بودن اسناد بالادستی 🔻نگاهی به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بعد از ۱۵ سال! 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ یکی از مهم‌‌ترین اسناد بالادستی کشور «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» است. این سند، بعد از هزاران ساعت کار کارشناسی توسط متخصصان به صحن شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید. در این شورا نیز ۱۵ جلسه درباره آن بحث و بررسی شد! نهایتاً در تاریخ ۵ مهر ۱۳۹۰ به تصویب رسیده است. و برای اجرا توسط رئيس جمهور وقت ابلاغ شد. از همان ابتدا تا همین اواخر، رهبر فرزانه انقلاب هم بارها و بارها و به گونه‌های مختلف و با تأکیدات فراوان از این سند دفاع کرده‌اند و از وزرای مختلف خواسته‌اند که به این سند عمل کنند! رئيس محترم جمهور هم گفته‌اند در یکسال گذشته بیش از هر کار دیگری، دغدغه آموزش و پرورش را داشته‌اند. علیرغم همه اینها، با قاطعیت و البته شوربختانه، می‌گویم و پای اثبات آن هستم که بود و نبود این سند برای مسئولان مختلف آموزش و پرورش کشور، یکسان بوده است. هیچ اراده‌ای برای تحقق آن دیده نشده است. این را واقعیت‌های عینی و مشهود تأیید می‌کند. مؤید این ادعا، مقایسه وضعیت موجود آموزش و پرورش با وضعیت ترسیم شده در این سند برای افق سال ۱۴۰۴ یعنی همین امسال است. به عنوان مثال، در بخشی از این سند تحت عنوان «چشم‌انداز»، «مدرسه در افق چشم‌انداز ۱۴۰۴»، یعنی همین امسال، به این شکل ترسیم شده است: «بر پايه‌ی اين چشم‌انداز، مدرسه ... دارای ويژگی‏های زير است: ۱. تجلی‌بخش فرهنگ غنی اسلامی و انقلابی در روابط و مناسبات با خالق، جهان خلقت، خود و دیگران «به‌ويژه تکلیف‌گرایی، مسئولیت‌پذیری، كرامت نفس، امانتداری، خودباوری، كارآمدی، كارآفرينی، پرهيز از اسراف و وابستگی به دنيا، همدلی، احترام، اعتماد، وقت‌شناسی، نظم، جدیت، ایثارگری، قانون‌گرایی، نقادی و نوآوری، استكبارستيزی، دفاع از محرومان و مستضعفان و ارزشهای انقلاب اسلامی» ۲. نقطه‌ی اتکای دولت و ملت در رشد، تعالی و پیشرفت كشور و کانون تربیت محله؛ ۳. برخوردار از قدرت تصميم‌گيری و برنامه‌ريزی در حوزه‌های عملياتی در چارچوب سياست‌های محلی، منطقه‌ای و ملی؛ ۴. نقش‌آفرین در انتخاب آگاهانه، عقلانی، مسئولانه و اختياری فرآیند زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی دانش‌آموزان بر اساس نظام معیار اسلامی؛ ۵. دارای ظرفيت پذيرش تفاوت‌‌های فردی، کشف و هدایت استعدادهای متنوع فطری و پاسخ‌گوئی به نياز‏ها، علائق و رغبت دانش‌آموزان در راستای مصالح وچارچوب نظام معیار اسلامی؛ ۶. یادگیرنده، کمال‌جو، خواستار تعالی مستمر فرصت‌های تربيتی، تسهيل‌کننده‌ی هدایت، یادگیری و تدارک بيننده‌ی خودجوش ظرفيت‏های جديد در خدمت تعليم و تربیت؛ ۷. خودارزياب، مسئول و پاسخگو نسبت به نظارت و ارزيابی بيرونی؛ ۸. تأمين‌كننده‌ی نيازهای فردی و اجتماعی و محيط اخلاقی، علمی، امن، سالم، با نشاط، مهرورز و برخوردار از هويت جمعی؛ ۹. برخوردار از مربيان دارای فضائل اخلاقی و شايستگی‌های حرفه‌ای با هويت يکپارچه توحیدی بر اساس نظام معيار اسلامی؛ ۱۰. مبتنی بر رويكرد مديريتی نقدپذير و مشارکت‌جو؛ ۱۱. متکی بر ارکان تعلیم و تربیت و بهره‌مند از ظرفيت عوامل سهيم و مؤثر و مبتنی بر مشارکت ذی‌نفعان با تاکيد برمربيان، دانش‌آموزان و خانواده؛ ۱۲. برخوردار از بهره‌ی فناوری آموزشی در سطح معيار؛ با توجه به طيف منابع و رسانه‌های يادگيری (شبكه ملی اطلاعات و ارتباطات)؛ ۱۳. دارای ظرفيت تصميم‌سازی برای نظام تعلیم و تربيت رسمی عمومی؛ ۱۴. دارای تعامل اثربخش با مساجد و ديگر نهاد‌ها، مراکز مذهبی و کانون‌های محلی نظير فرهنگ‌سرا و کتابخانه‌های عمومی و برخوردار از ارتباط مستمر و مؤثر با عالمان دینی، صاحبنظران و متخصصان؛ ۱۵. دارای پيوند مؤثر با موضوعات و مسائل جامعه در مقياس محلی، منطقه‌ای و ملی با حضور فعال درحیات اجتماعی.» 🔻اکنون خود شما وضعیت موجود مدارس آموزش و پرورش را با چنین افقی مقایسه کنید. آیا اساساً هیچ تناسبی میان وضع موجود و چنین افقی می‌بینید؟! آیا اساساً‌ در طول پانزده سال گذشته هیچ اراده‌ای از سوی مدیران محترم آموزش و پرورش و مدیران مدارس و معلمان عزیز، برای حرکت به سوی چنین افقی مشاهده کرده‌اید؟! اساساً چند درصد از معلمان و مدیران محترم آموزش و پرورش، در طول پانزده سال گذشته حتی یکبار این سند را خوانده‌اند؟! #مدیریت #سند @Ahmadhoseinsharifi 🌹

🔻«بوقلمون‌ درمانی معنوی»! 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــ «چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند» یکی از نیازهای اساسی انسان، نیاز به دین و معنویت است. جهل نسبت به معنویت حقیقی، انسان را به دامن معنویت‌های دروغین و حیوانی می‌اندازد. تا جایی که ممکن است به هدف کسب آرامش و سکینه، خود را شبیه به حیوانات درآورد. «بوقلمون درمانی»، در میان این بانوان ناآگاه، چیزی است در امتداد «خوک درمانی» در میان پاره‌ای از غربیان. ( https://eitaa.com/ahmadhoseinsharifi/2011 ) قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا (کهف، ۱۰۳-۱۰۴) بگو: آیا شما را از زیانکارترین مردم، آگاه کنم؟ [آنان] کسانی هستند که کوششان در زندگی دنیا به هدر رفته، در حالی که خود می‌پندارند، خوب عمل می‌کنند. خویشتن نشناخت مسکین آدمی از فزونی آمد و شد در کمی خویشتن را آدمی ارزان فروخت بود اطلس خویش بر دلقی بدوخت @Ahmadhoseinsharifi 🌹

◻️رابطه حجاب، عفت و حیا 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ در مقولۀ حجاب، برخی می‌گویند: «حجاب غیر از عفت است». اینکه اینها دو مفهوم متفاوت و جداگانه‌اند و دو معنای متفاوت دارند، سخنی درست است؛ اما از نظر فلسفه و عرفان و اخلاق اسلامی، نمی‌توان فرد «بی‌حجاب» را دارای «عفت» دانست! زیرا به دلایل مختلف قرآنی، فلسفی، عرفانی و اخلاقی، «حجاب داشتن» حالت ظاهری و تنزل‌یافته‌ی «عفت درونی» است. و عفت درونی نیز حالت تنزل‌یافته‌ی «حیای حضور» در محضر الهی است. به همین دلیل است که در روایات داریم: لاَ إِيمَانَ لِمَنْ لاَ حَيَاءَ لَهُ؛ کسی که حیاء ندارد؛ ایمان ندارد و کسی که ایمان نداشته باشد، عملاً تقید به ارزش‌های دینی هم نخواهد داشت. زیرا حالت تنزل‌یافته‌ی بی‌ایمانی، بی‌تقیدی و بی‌توجهی به شریعت و ارزش‌های دینی است. #ایمان #حجاب #حیا @Ahmadhoseinsharifi 🌹

🔻حکمرانی علوی؛ لزوم بازرسی و نظارت دائمی و دقیق 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــ امیرمؤمنان علیه السلام در فرمان حکومتی خود به مالک اشتر می‌فرماید یکی از ضرورت‌های حکمرانی، نظارت و بازرسی و رصد دائمی فعالیت‌های کارگزاران دولتی است. ثُمَّ تَفَقَّدْ أَعْمَالَهُمْ؛ از کار کارگزارانت جستجو کن؛ امور آنها را به دقت رصد کن؛ بر اساس شرح وظایف‌شان آنها را ارزیابی دائمی کن؛ مراقب باش که در انجام وظایف و تکالیف خود کوتاهی نکنند. وَ ابْعَثِ الْعُيُونَ مِنْ أَهْلِ الصِّدْقِ وَ الْوَفَاءِ عَلَيْهِمْ؛ برای این کار، افرادی صادق و وفادار را به عنوان چشم و گوش خود بگمار. ناظران و بازرسانی کاردان و مطمئن را مأمور رصد دائمی و البته مخفیانه کارهای آنها کن؛ سپس می‌فرماید رصد پنهانی مدیران، دو فایده عمده دارد: یک. حَدْوَةٌ لَهُمْ‏ عَلَى اسْتِعْمَالِ الْأَمَانَةِ؛ موجب تشویق و ترغیب آنان به امانت‌داری می‌شود؛ و به آنها اجازه نمی‌دهد که در اندیشه خیانت در امانت باشند. دو. وَ الرِّفْقِ بِالرَّعِيَّةِ؛ همچنین سبب تشویق آنان به مدارا با ارباب رجوع می‌شود. نکته: از مهم‌ترین راه‌های تکریم ارباب رجوع، نظارت بر حسن انجام وظایف توسط کارکنان دولت است. مهم‌ترین وظیفه و تکلیف کارگزاران نظام اسلامی، خدمت‌گزاری به مردم است؛ تلاش در جهت حل مشکلات آنها و گره‌گشایی از زندگی آنها؛ سخت‌گیری‌های بی‌جا با مردم، و تعلل در حل مسائل آنها، رفتاری علی‌پسند نیست. رهبر انقلاب، در توصیه‌ای به وزرای دولت می‌فرماید: «دائم مأموران خودتان را و منتخبین خودتان را زیر نظر داشته باشید؛ دائم نگاه کنید؛ از اینها غافل نشوید. مثل این نورافکن‌هایی که دیده‌اید این نگهبانی‌ها شب همین طور به طور دائم می‌چرخانند، نگاه می‌کنند گوشه‌ها را همین طور به طور دائم زیر نظر داشته باشید و نگاه کنید. غفلت نکنید از کار اینها» (راه روشن مدیران، ص۲۷۷) #مدیریت @Ahmadhoseinsharifi 🌹

🔻خواسته‌های خوارکننده 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــ امام حسن عسکری علیه السلام می‌فرماید: مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ؛ چقدر برای مؤمن زشت است که میل خوار‌کننده داشته باشد! توضیح آنکه، از یک مؤمن انتظار می‌رود که وجودی سازگار داشته باشد: بینش‌ها و کشش‌ها و کنش‌ها او با هم سازگار باشند؛ یک کل منسجم و پیوسته و هماهنگ را تشکیل دهند. پسند و ناپسند او همان پسند و ناپسند خدای متعال است: «پسندد آنچه را جانان پسندد.» این انتظاری است که حتی غیرمؤمنان از یک انسان مؤمن دارند. حال اگر یک فرد مؤمن، کشش‌ها و امیال و گرایش‌هایی ناسازگار با بینش‌ توحیدی و کنش اسلام‌پسند داشته باشد، طبیعتاً در چشم‌های مردمان خوار و ذلیل می‌شود. حتی غیرمؤمنان نیز به دیده حقارت در او می‌نگرند. #شخصیت @Ahmadhoseinsharifi 🌹

🔻«بلندی یافت کوه،‌ از پای در دامن کشیدن‌ها» 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــ یکی از آداب رایج در میان عامه مردمان، به هنگام برگزاری مجالس عمومی، آن است که مکان افراد را بر اساس مکانت اجتماعی آنان تعیین می‌کنند. بزرگان را در جایگاه‌های برتر مجلس می‌نشانند. این امر شاید فی نفسه اشکالی نداشته باشد، اما بعضاً این نوع تشریفات چنان اصالت پیدا می‌کنند که اگر بزرگی را در جایگاه عامه مردم بنشانند یا در جایگاه مخصوص جایی برای او نباشد، موجبات دلخوری پدید می‌آید! و ممکن است احساس کند که به منزلت و جایگاه اجتماعی او توهین شده است! این در حالی است که اولاً، سیره پیامبر اکرم(ص) اینگونه بود که هرگز «مکانت» را با «مکان» و «منزلت» را با «منزل» نمی‌سنجیدند و خود نیز در مجالس به گونه‌ای می‌نشست که اگر غریبه‌ای وارد مجلس می‌شد، هرگز نمی‌توانست از مکان نشستن افراد،‌ پیامبر را بشناسد؛ ثانیاً، در روایاتی نیز علاقه به نشستن در صدر مجلس نکوهش شده و رغبت نسبت به نشستن در میان توده مردمان و بی‌توجهی به تشریفات رایج مورد تأکید قرار گرفته است. به عنوان مثال، امام حسن عسکری علیه السلام برای تشویق پیروان به چنین رفتاری می‌فرماید: مَنْ رَضِيَ بِدُونِ الشَّرَفِ مِنَ الْمَجْلِسِ لَمْ يَزَلِ اللَّهُ وَ مَلَائِكَتُهُ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى يَقُومَ؛ هر كس در جايى پایین‌تر از صدر مجلس بنشيند، تا زمان كه نشسته است، خداوند و فرشتگانش بر او درود مى‌فرستند. آن حضرت در حدیثی دیگر می‌فرماید: مِنَ التَّوَاضُعِ ... الْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الْمَجْلِسِ؛ از مصادیق تواضع، نشستن در جایی پایین‌تر از صدر مجلس است. نکته: معلوم است که مخاطب اصلی چنین روایاتی، عامه مردم نیستند، بلکه کسانی‌اند که برای خود شأن و جایگاهی ویژه قائل‌اند و به هنگام ورود به مجالس عمومی، ممکن است هم خود و هم دیگران انتظار داشته باشند که مورد توجه و تکریم ویژه‌تری قرار گیرند. بلندی یافت کوه از پای در دامن کشیدن‌ها به سنگ آمد سر سیلاب، از بی‌جا دویدن‌ها من از بی‌قدری خار سر دیوار دانستم که ناکس، کس نمی‌گردد از این بالا گُزیدن‌ها (افسر کرمانی، دیوان اشعار، قطعات، شماره۳) @Ahmadhoseinsharifi 🌹

🎤احمدحسین شریفی 🔴موضوع سخنرانی: مصیبت‌ کمرشکن از نگاه امام حسن عسکری علیه السلام. 🔹زمان: ۱۲/ ۷/ ۱۴۰۱ (مصادف با شب شهادت #امام_حسن_عسکری علیه السلام) #اخلاق 🆔eitaa.com/ahmadhoseinsharifi 🌹