🌱 امامـ صـادق عليه‌السلامـ حُسنُ الظَّنِّ بِاللّهِ أن لا تَرجُوَ إلاّ اللّهَ، و لا تَخافَ إلاّ ذَنبَكَ. خوش گمانى به خدا اين است كه جز به خدا اميد نداشته باشى و جز از گناهت نترسى. 📚 الكافي، ج۲, ص۷۲ ‌

معجزه اذان شهید ابراهیم هادی از زبان استاد پناهیان #شهید_ابراهیم_هادی

پدر و مادر و برادر و خواهران عزیزم؛ بعد از شهید شدن من ،در هر لباس و در هر کجا که هستید و به هر صورتی که می توانید راهی را که من رفتم شما هم ادامه دهنده این راه باشید. چون راهی است که به سوی سعادت و خوشبختی می رود. 🌷شهید #احمد_کریمی🌷 شهادت: ۶۵/۱۰/۲۴ کربلای ۵ ،شلمچه ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🔰وصیت نامه ای متفاوت: « وقتی آن روز فرا رسید که شما از یاد بردید که حوالی شهیدآباد هم رفیقی دارید. هر گاه که خواستید از جاده روبروی گلزار رد شوید، از همانجا و از توی ماشین دستی بلند کنید و برایم فقط یک بوق بزنید. همین. من آن بوق را بجای فاتحه از شما قبول می کنم. » 🌷شهید محمود صدیقی راد🌷 شهادت: ۱۳۶۳/۱۲/۲۶ ،عملیات بدر گلزار شهیدآباد دزفول #مذاکره

🔴 راه تشرف خدمت امام زمان (عج) 🔵 یكی از شاگردان آیت الله انصاری همدانی از ایشان سؤال می‌كند: چه زمانی ما می‌توانیم خدمت صاحب‌ الزمان ولیعصر(عج) برسیم؟ 🟢 آیت الله انصاری جواب می‌دهند: «زمانی كه حضور و غیبت آقا برای شما فرقی نكند. #امام_زمان #وظایف_منتظران

#سالگرد_شهادت ▪️نقل از همسر شهید مدافع حرم هادی کجباف هادی روحیه حماسه‌طلبی و شجاعت خاصی داشت. توی همه حوادث و اتفاقات جهان اسلام بخصوص منطقه به شدت احساس مسئولیت می‌کرد. این‌طور نبود که بگوید بازنشسته شده و دیگر هیچ دینی بر گردنش نیست. اخبار تهدید داعش به حرم حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) در سوریه را که می‌شنید برایش قابل هضم نبود. نمی‌توانست بی‌احترامی داعش را به حرمین تحمل کند. تصاویرش را که از تلویزیون می‌دید اشک از چشمانش جاری بود. من خودم می‌دیدیم که از فکر سوریه شب‌ها حتی خوابش نمی‌برد. 📸شهید مدافع حرم #هادی_کجباف #شوشتر 🗓شهادت ۳۱ فروردین ۹۴ 📿هدیه به روحشان #صلوات 🚩شهدای مدافع حرم خوزستان

🟠آمریکا همین امشب به ایران حمله خواهد کرد؛ اگر... 🎙دکتر فؤاد ایزدی

🥀🕊🌹🌴🌹🕊🥀 #شهیدانه #سردار_شهید #حاج_حسین_بصیر #قسمت_اول احساس تنهایی تمام وجودم را گرفته بود. همین تنهایی و احساس غربت سبب شد تا در این مدت حضورم در منطقه، آرام و قرار نداشته باشم. داشت برایم خسته کننده می‌شد. خودم را به ستاد تیپ رساندم. می‌خواستم با فرمانده تیپ صحبت کنم. چند روزی منتظرش بودم. رفته بود زیارت خانه‌ی خدا و برگشته بود. همین دیروز. بچه‌ها گفته بودند، فقط چند ساعتی رفت به خانواده‌اش سر زد و آمد منطقه. من هم تا شنیدم آمدم تا مشکلم را با او در میان بگذارم. مشکل که نه. همان احساس، تنهایی و دوری از دوستانم که درگردان یارسول(ص) بودند. نیم ساعتی زیر آفتاب سوزان بعدازظهر، کنار سنگر ستاد به کیسه‌های شنی تکیه داده بودم که ناگهان صدای فرمانده تیپ را شنیدم. از جایم کنده شدم. «حاج بصیر» * داشت از سنگر بیرون می‌آمد. فرماندهان گردان‌ها هم با او بودند. صبرکردم تا آنها بروند و حاجی تنها شود. لختی دیگر انتظار کشیدم، همه رفتند. حاجی تنها شده بود. رفتم به سمتش. سلام کردم. حاجی به رویم لبخند زد و من بی‌هیچ ‌مقدمه‌ای اصل ماجرا را گفتم: «حاج‌آقا! من مدت زیادی است منتظر شما بودم. راستش من در گردان مسلم هستم. حال آنکه اکثر دوستانم و همشهریانم در گردان یارسول‌اند.» و بعد نامه‌ی درخواستم را که تا آن لحظه در دستم بود به حاجی دادم و ادامه دادم: «خواستم اگر برای شما مقدور است، دستور بفرمایید تا به گردان یا رسول بروم.» راوی : ابراهیم اسفنجاری #ادامه_دارد.... 🌹 🕊🥀