#جواب ۱. لجبازی ساده. همانطور که میدانیم نوجوانی سن لجبازی است (که البته طبیعی و لازمه مراحل رشد است) و گاهی خانواده ها بر اساس بی اطلاعی یا بی مهارتی، باعث تثبیت و شعله ور شدن آن می شوند و نتیجه اش اینگونه می شود. ۲. اضطراب والدین. گاهی خانواده های مذهبی براساس احساس تکلیف، اضطراب زیاد و سختگیری زیادی پیدا می کنند و این باعث ایجاد فضای ناخوشایندی برای فرزند می شود لذا نتیجه اش تمرد و فاصله گیری با خانواده خواهد بود. ۳. احساس دوگانگی در افکار و رفتار. گاهی فرزند، به درست یا غلط، این طور تصور می کند که والدین دارای تناقض هستند لذا از آنها فاصله می گیرد. ۴. خودزنی روانی. فرزند به دلیلی ناکام شده و لذا با دور شدن از داشته هایش، ازجمله اعتقادات مذهبی، یک جور خودزنی و خودکشی روانی را انتخاب کرده 5_ عزت نفس پایین که موجب همرنگی با گروه همسالان می‌شود. 6_ شبهات عقلانی (در مورد نوجوانان تیزهوش صادق است). 7_تاثیر منفی افکار و رفتار برخی معلمان در مدرسه 8_رگه های وسواس که سبب شکهای اعتقادی می‌شود و نیاز به درمان دارد. ادامه دارد..... #تربیت صفیر زندگی ؛ صدای آرامش شما @safirzendegi