🔸 وقتی که خودمان را در نظر به کربلا قرار میدهیم گویا همیشه در نقطهٔ سرآغاز خودمان نسبت به جهان قرار میگیریم و این انگار آنجایی است که انقلاب بابش را برای ما در دنیای جدید باز کردهاست.
🔹 اینجا دیگر مسئلهٔ شهادت لزوماً کشتهشدن نیست، هرچند آن هم ممکن است در نقطهٔ اوجش اتفاق بیفتد. اینجا مسئله، نحوهای حضور است.
🔸 یعنی وقتی شما به شهادت فکر میکنی در واقع به نحوهای از حضورداشتن فکر میکنی؛ به نحوهٔ مناسباتی فکر میکنی که در نقطهٔ سرآغاز حضور انسان است.
🔹 اینجا گویا مسئله این است که ما در نسبت با مسئلهٔ شهادت و بازخوانی کربلا در دنیای امروز به نحوهای حیات امید داریم که در آن انسان خودش را در وسعتی مییابد و هیچ چیزی انگار محدودکنندهٔ این انسان نیست.
🔸 این همان مقام خلیفةاللهی است. یعنی ارادهٔ او ارادهٔ خدا میشود و در جهان حاضر میشود. این چیزی است که میشود در نظر به کربلا به آن فکر کرد و مسئلهٔ شهادت را از یک ایثار و فداکاری مرسوم به نحوهای حضور بیاوریم.
🔹 یعنی مسئله این نیست که ما وقتی اینجا داریم صحبت میکنیم بگوییم باید جانمان را بدهیم. مسئله این است که آیا میشود در افقی نگاه کرد که از همهٔ این امور آزاد باشیم و آن وقت با آزاد شدن از همهٔ این مسائل بتوانیم وسعتی بگیریم و پیش برویم؟
🔺 @varastgi ๛ وارَستِگی
🎙 حجتالاسلام نجات بخش
🗓 اول محرمالحرام ۱۴۴۵