🔸 در فلسفه اسلامی از وجود در مقابل ماهیت یاد میشود اما در نهایت به واسطه تاثیر عرفان، وجود بعضا معادل با بالفعل بودن در نظر گرفته نمیشود. این که در نهایت از وجود در فلسفه اسلامی و به خصوص در فلسفه ملاصدرا چه مراد میشود در جای خود اهمیت دارد.
🔹 در نگاه رایج، وجود در مقابل ماهیت معنایی جز فعلیت و خارجیت و محسوسیت (در مقابل معقولیت) نمیتواند داشته باشد.
🔸 اگر از یک موجود، ماهیت یا صورت معقول آن را کنار بگذاریم چه باقی میماند؟ فلسفه اسلامی همین را وجود میخواند در حالی که در نگاه هایدگر وجود هرگز معادل با موجودِ منهای ماهیت نیست.
🔹 هایدگر نه قائل به اصالت وجود _وجود در مقابل ماهیت_ و نه به اصالت ماهیت است؛ البته او وجود را شرط ناپوشیدگی و ظهور هر آنچه هست میداند اما این وجود، وجودِ در مقابل ماهیت نیست بلکه همان وجود پیشامتافیزیکی و در معنای فوسیس و الثیاست.
🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی