2️⃣ چرا نوجوانان ریسک را بیشتر از بزرگسالان دوست دارند؟ ❓چگونه تداوم رفتار مخاطره آمیز نوجوانان را علیرغم هزینه‌های زیادی که صرف برنامه های پیشگیری می شود، توضیح دهیم؟ برای کاهش خطر چه کنیم؟ 🔻تعداد فزاینده‌ای از تحقیقات مغزی در حال ارائه پاسخ به این سؤالات است. مردم اغلب بر این باورند که نوجوانان رفتارهای مخاطره آمیز انجام می دهند، زیرا آنها در ارزیابی ریسک خیلی خوب نیستند، اما تحقیقات در این زمینه نشان داد که نوجوانان به اندازه بزرگسالان در ارزیابی ریسک در طیف وسیعی از رفتارهای پرخطر خوب هستند (بیث-ماروم، آستین، فیشوف، پاملگرن، و جاکوبز-کوادرل، 1993). 🔹نوجوانان می دانند که این رفتارها مخاطره آمیز است، اما همچنان آنها را انجام می دهند. چرا؟ تحقیقات در مورد روابط با همسالان و رشد مغز در دوره نوجوانی ممکن است پاسخی ارائه دهد. در سال های اخیر، در دسترس بودن تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) افزایش یافته است. با استفاده از این ابزارها، محققان چندین تغییر در مغز در دوران بلوغ یافته اند (بلیکمور، برنت، و دال، 2010؛ برای بررسی، به بلیکمور، 2012 مراجعه کنید) که در توضیح رفتار پرخطر مهم است. اول) در طول دوره نوجوانی، علاقه به روابط با همسالان افزایش می‌یابد. (لارسون و ریچاردز، 1991)، و حساسیت به تأثیر همسالان در سال های اولیه نوجوانی نیز افزایش می یابد و در حدود ۱۴سالگی به اوج خود می رسد (برندت، 1979). مطابق با این تغییرات قابل مشاهده در روابط با همسالان، مطالعات تصویربرداری مغز نشان داده است که چندین ناحیه از مغز نوجوانان را نسبت به بزرگسالان نسبت به پاداش های روابط با همسالان حساس تر می کند (آلبرت، چین، و استاینبرگ، 2013). این امر به نوجوانان انگیزه می‌دهد تا در موقعیت‌های تصمیم‌گیری که شامل رفتارهای پرخطر است، روی همسالان خود تمرکز کنند. دوم) نوجوانان بیشتر از بزرگسالان مضطرب هستند که توسط همسالان طرد شوند. ناحیه ای از مغز که به عنوان قشر جلوی پیشانی بطنی راست (PFC) شناخته می شود ممکن است در کمک به افراد برای مقابله با ارزیابی های منفی همسالان با کاهش پریشانی مهم باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که این ناحیه مغز به‌شدت توسط بزرگسالان در زمان طرد شدن از نظر اجتماعی نسبت به نوجوانان مورد استفاده قرار می‌گیرد (سبستیان، و همکاران، 2011). وقتی نوجوانان از این ناحیه از مغز در طول طرد همسالان استفاده می‌کنند، سطوح پایین‌تری از پریشانی را گزارش می‌کنند (Masten، و همکاران، 2009). با این حال، در طول سال‌های نوجوانی، این ناحیه مغز هنوز در حال رشد است (بلیکمور و میلز، 2014)، بنابراین نوجوانان ممکن است در کنترل پریشانی در طرد اجتماعی همسالان به آن اندازه مؤثر نباشند. این احتمالاً به درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز برای جلوگیری از طرد شدن توسط همسالان خود کمک می کند. ادامه دارد... کانال ارتباط موثر @ertebatmoaserdini #مدیریت_اشتباهات #شناخت_نوجوان #تصمیم_گیری #ریسک_پذیری #مدیریت_ذهن .