باید آن‌قدر شجاعت داشته باشی تا بتوانی زیر باران شبهات در فضای خفقان، در حسینیه ارشاد و مسجدالجواد سال‌ها فعالیت فرهنگی کنی و ترسی به دلت نیاید. باید آن‌قدر اهل اخلاص باشی که به‌جای چسبیدن به یک موقعیت و یک‌رشته و بهره بردن از مزایای آن سراغ داستان نوشتن برای نوجوانان بروی. باید آن‌قدر تکلیفت با خودت روشن باشد که در زمانه‌ای که سیاسی بودن برچسبی ننگین برای روحانیت به‌حساب می‌آمد وارد وادی سیاست شوی و کروکی اندیشه سیاسی گروه‌های مختلف را به تصویر بکشی و این‌گونه روشنگری نمایی. باید آن‌قدر بر علمی که دریافت کرده‌ای تسلط داشته باشی تا بتوانی مطالب غامض فلسفی و عقلی را به‌گونه‌ای تبیین کنی که کم‌سوادترین افراد هم بفهمند. شهادت شهید مطهری را می‌توان مصداق این روایت دانست که: «اِذا ماتَ العالِمُ ثُلِمَ فی الاسلام ثُلمه لا یسدُّها شیء؛ هنگامی‌که مرگ عالمی فرارسد رخنه‌ای در اسلام ایجاد می‌شود که هیچ‌چیز آن را پر نخواهد کرد». مطهری پسورد اندیشه دینی در روزهایی بود که از دین‌داری چیزی جز پوسته‌ای باقی نمانده بود. برایش فلسفه و عرفان و ادبیات فرقی نمی‌کرد وقتی قرار است هدایتگر جوانان باشد. حوزه و دانشگاه برایش وسیله‌اند زمانی که می‌خواهد جانِ معنا را به مخاطب تفهیم کند گاه فیلسوفی تمام‌عیار بود و فلسفه خلقت و زیست بشر را به چالش می‌کشید؛ گاه معلمی مهربان بود و برای جوانان تشنه معرفت قصه می‌نوشت و همه این‌ها را در کنار تهذیب و تزکیه کم‌نظیر خویش دنبال می‌کرد به برکت عبادات طولانی در دل شب. اگر قرار می‌شد برای هر آدمی بعد از مرگش تندیسی بسازند بی‌شک باید برای مطهری تندیس اخلاص بنا می‌کردند. مطهری یکی از نزدیک‌ترین و مَحرم‌ترین افراد به امام بود و تأیید بدون استثناء آثار او از جانب امام مؤید این مطلب است. مطهری با اندیشه‌اش شناخته می‌شود و تا زمانی که اندیشه او ساری و جاری باشد او از حیات معنوی برخوردار است. اگرچه حیاتش بین سال‌های 1298 تا 1358 خلاصه می‌گردد و اگرچه مزار این شهید عزیز در کنار مضجع بانو فاطمه معصومه سلام‌الله علیها است اما مطهری جانگیرتر از این است که محدود به آن زمان و مکان شود؛ اندیشه مطهری تا همیشه در کتاب‌هایش تکثیر می‌شود و گره‌های ذهنی اعتقادی جوانان را باز خواهد کرد. 🖋زهرا ابراهیمی #شهید_مطهری #روز_معلم https://eitaa.com/roznevesht