یونیزاسیون سیاسی! جامعه یونیزه مانند محیط یونیزه در یک فرآیند شیمیائی عمل می‌کند که طی آن تمام مولکول‌های شیمیائی و ایضا تمام سلول‌های اجتماعی قطبی شده و واکنش محیطی کاملا پولارایز است. در چنین محیطی عوامل «شرطی» شده و در مواجهه با محرک‌های بیرونی بصورت رفلکسیو عمل می‌کنند. در چنین محیطی کسی به «حقیقت» علاقه‌ نداشته بلکه به حقیقتی علاقه ‌دارد که به آن علاقه دارد. یعنی چون جامعه شرطی شده افراد این جامعه اخبار را بصورت ایدئولوژیک دریافت می‌کنند و قبل از صحت یا عدم صحت «یک خبر» تصمیم‌شان را گرفته‌اند چه خبری صحت داشته باشد و چه خبری صحت نداشته باشد! بعنوان مثال در «حمله تروریستی شاهچراغ» جامعه مزبور از قبل تصمیم‌اش را گرفته بود مبنی بر آنکه «کار خودشونه»! علی‌رغم این به لوازم پذیرش ایدئولوژیک این باور نیز پایبند نماندند و برای «آرتین» بجا مانده از آن تراژدی «تره» هم خرد نکردند! اما همین جامعه یونیزه در ماجرای «ایذه» باز هم مبتلا به «کار خودشونه» شد و علی‌رغم شواهد تروریستی بودن ماجرا لاکن این بار برای «کیان» بشکلی هیستریک مبتلا به تاثر و غمباد هیستریک و ملی شدند. در چامعه یونیزه شده مهم آن نیست حقیقت چیست! مهم اینه که حقیقت بهتره چی باشه! بتعبیر بهتر در یک جامعه یونیزه شده «واقعیت سازنده خبر» نیست بلکه مخاطب مایل است خبر را مطابق میل و خوشآیند و ناخوشآیندش گزینش، باور و انتخاب کند! #داریوش_سجادی