#حکم_شرعی #احکام_مسجد ۱- از مشهور فقها نقل شده که فرموده‌اند: زمینی که می‌خواهند مسجد شود، باید برای آن صیغۀ وقف خوانده شود‌، مثل آنکه بگوید: « آن را به عنوان مسجد وقف کردم قربة الی اللّه » لیکن بنابر اقوا همین‌که قربة الی اللّه به قصد مسجد آن را بسازد و یک نفر هم به اذن بانی در آن نماز بخواند کفایت می‌کند و مسجد می‌شود.   ۲- کافی بودن معاطات(معامله ای است که در آن صیغه مخصوص نباشد.) در مسجد در جایی می باشد که اصل ساختن به قصد مسجد باشد، به اینکه قصدش از ساختن و تعمیر آن، این است که مسجد باشد خصوصا اگر زمین مباحی را برای مسجد حیازت(در اختیار گرفتن یکی از مباحات عامه (یکی از اسباب ملکیت اموالِ مباح) . ) کند و به همین نیّت آن را بسازد، و اما اگر در آن ساختمان مملوکی باشد مانند خانه یا دکان سپس نیت کند که مسجد باشد و مردم را به نماز در آن وادار کند بدون آنکه صیغه را اجراء نماید، اکتفا به آن مشکل است. ۳- مسجد پس از آن که به عنوان مسجد ساخته شد، اختصاص به قوم و گروه و قبیله و اشخاص خاصی ندارد و همه مسلمانان می توانند از آن استفاده نمایند.   ۴- استفاده از آب مسجد در جهت غیر وضو گرفتن اگر آب وقف برای خصوص وضو گرفتن نمازگزاران معلوم نباشد و عرف رایج در محله مسجد، این باشد که همسایه ها و عبورکنندگان هم از آب آن استفاده می کنند، اشکال ندارد، هرچند احتیاط در این مورد، مطلوب است.   ۵- از کارهایی که با شأن و منزلت مسجد منافات دارد ((مانند ورزش و تمرین ورزشی)) باید پرهیز شود.   ۶- آموزش قرآن، احکام و اخلاق اسلامی و تمرین سرودهای مذهبی و انقلابی در مسجد اشکال ندارد، ولی در هر حال مراعات شأن، قداست وجایگاه مسجد واجب است و مزاحمت نمازگزاران جایز نیست.   ۷- پخش اذان به نحو متعارف برای اعلام داخل شدن وقت نماز به وسیله بلندگو مانع ندارد، ولی پخش آیات قرآنی و دعا و غیر آن از بلندگوی مسجد اگر موجب اذیت همسایگان شود دارای اشکال است. پی نوشت: https://www.leader.ir