✳️ درنگی بر #مطبوعات در دوره پهلوی اول؛ مرد آزاد در ایرانشهر دیکتاتور #مقاله #چکیده حکومت #پهلوی_اول برای ترویج و تبلیغ سیاست‌های خود از مطبوعات به‌عنوان یک ابزار فرهنگی استفاده کرد؛ به‌طوری‌که با تشکیل «سازمان پرورش افکار» که یک سازمان فرهنگی بود «کمیسیون مطبوعات» به‌عنوان یکی از شش کمیسیون اصلی آن مطرح شد. با دقت در مواد اساسنامه این کمیسیون مشخص می‌شود که اصلی‌ترین وظیفه آن «هدایت کلی مطبوعات کشور» یا به عبارتی سیاست «ارشاد مطبوعاتی» بوده است. بنا بر مستندات موجود، مطبوعاتی در عصر پهلوی اول فرصت بروز و ظهور یافتند که با سیاست‌های حکومت، همراهی نشان دادند و از آنها حمایت کردند؛ بنابراین طبیعی است که در چنین فضایی مطبوعات نیز از معنی و محتوا خالی و جز تبلیغ و نشر افکار مورد حمایت دولت استبدادی نقشی بر عهده نداشته باشند. #شرح_عکس وکلای مجلس و مدیران روزنامه‌ها در انتظار ورود رضاشاه در کارخانه پارچه‌بافی اصفهان (سال 1310) شماره آرشیو: 130419-275م برای مطالعه متن کامل این مقاله بر روی لینک کلیک کنید! @iichs_ir

✳️ تکذیب ادعای عبدالرضا داوری درباره #شهید_نواب_صفوی ؛تحریف حقایق تاریخی برای خدمت به که؟ اخیرا یک کلیپ دو دقیقه‌ای که برشی از یک جلسه با موضوع «ماجرای 28 مرداد، اشتباهات مصدق و کاشانی» است، در فضای مجازی بازنشر شده است. در آن کلیپ، #عبدالرضا_داوری با انتقاد از عملکرد #فدائیان_اسلام در #نهضت_ملی_شدن_صنعت_نفت می‌گوید: «مرکز اسناد انقلاب اسلامی دوره کامل روزنامه #نبرد_ملت را منتشر کرده است. شما آن را بخوانید و خیانت جریان فدائیان اسلام را به نهضت ملی شدن نفت ببینید». وی در ادامه به نامه‌ای اشاره می‌کند که شب اعدام نواب صفوی، نواب به شاه نوشته و در مرکز اسناد انقلاب اسلامی است، اما این مرکز مانع انتشار آن شده است. مرکز اسناد انقلاب اسلامی در متنی با عنوان «تحریف حقایق تاریخی برای خدمت به که؟» این ادعا را تکذیب کرده است که در این لینک می توانید پاسخ کامل و مستند به این دروغ پراکنی را مطالعه کنید https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

✳️ پیرامون اهداف سازمان پرورش افکار؛سازمانی برای پرورش افکار شاه‌پرستی #مقاله #چکیده #رضاشاه سودای مدرنیزاسیون ایران را در سر داشت. او راه رسیدن به این نقطه را تجدد، ناسیونالیسم و شاه‌پرستی می‌دانست. تأکید پهلوی اول بر شاه‌پرستی به خوبی مبین اعتقاد او به انقلاب از بالا بود؛ ازاین‌رو او با ایجاد سازمان‌ها و نهادهایی که همگی از بالا تعریف شده و تحت کنترل حکومت بودند، بر آن بود تجدد و برنامه مدرنیزاسیون را به اجرا گذارد. سازمان پرورش افکار که در این راستا تأسیس شده بود، با این اهداف و سیاست‌ها آغاز به کار کرد و به مثابه بسیاری از سازمان‌های مشابه خود به تبلیغات و تغییرات گسترده در سطوح مختلف آموزشی و هنری دست زد. ازآنجاکه رسیدن به تجدد بخش جدایی‌ناپذیر سیاست آموزشی و سازمان پرورش افکار بود، شاهدیم که این سازمان با دور کردن افراد از فرهنگ سنتی خود و انتقال سیاست‌های خاص حکومت در زمینه‌های مختلف از جمله تربیت افراد، پوشش زنان و سایر برنامه‌های فرهنگی ضربه مهلکی بر شاکله فرهنگ مردم وارد کرد. برای مطالعه متن کامل این مقاله کلیک کنید http://www.iichs.ir/Modules/Content/Other/Print.aspx?id=19789 https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

✳️ عملکرد #روزنامه_اطلاعات در دوره پهلوی اول؛ تبدیل کتابِ مقدس دموکراسی به دستگاه تبلیغاتی دیکتاتوری #مقاله #چکیده مطبوعات و روزنامه‌ها کتابِ مقدس دموکراسی نامیده شده‌اند؛ چون فقر فرهنگ سیاسی و اطلاعاتی یک جامعه را برطرف می‌کنند و نماینده افکار عمومی در مواجهه با سیاست‌های دولت هستند. روزنامه اطلاعات در دوره پهلوی اول از این ویژگی تهی بود. در وهله اول این روزنامه به دستگاه تبلیغاتی سیاست‌های حکومت تبدیل شده بود. این دستگاه تبلیغاتی تمامی اقدامات رضاشاه از بندر شاهپور تا بازدید از شرکت پوست‌های نرم را به‌عنوان اقداماتی بس مهم و بدون ایراد در توسعه کشور در صفحه اول روزنامه بازنمایی می‌کرد. مهم‌ترین ایراد وارده بر روزنامه اطلاعات بی‌توجهی به انتقاد از رژیم پهلوی بود. این روزنامه برای دوری از انتقاد، تبدیل حاشیه به متن را در دستور کار قرار داده بود و مهم‌ترین گزارش‌های آن را حواشی تشکیل می‌داد. رویکرد روزنامه اطلاعات نمی‌توانست در خلأ شکل بگیرد. عباس مسعودی به‌عنوان نفر اول این روزنامه، روزنامه‌نگاری حرفه‌ای را فدای سیاست کرده بود. البته این ویژگی در این دوره امتیازی مهم برای روزنامه‌نگاران وابسته‌ای چون مسعودی تلقی می‌شد؛ چراکه بر اثر سرکوب و اختناق سیاسی، بسیاری از روزنامه‌های رقیب مشمول سیاست سکوت شده یا بنا به دلایل واهی متوقف شده بودند. این خلأ فرهنگی باعث شده بود شرایط مناسبی برای فعالیت گردانندگان روزنامه اطلاعات به‌وجود آید و آنها از منافع سیاسی برخوردار شوند. #شرح_عکس #عباس_مسعودی و چند تن از خبرنگاران روزنامه اطلاعات برای مطالعه متن کامل کلیک کنید! @iichs_ir

✳️ نگاهی به دادگستری جدید رضاشاهی؛ به نام عدلیه برای سرکوب #مقاله #چکیده پیروی اجرای پروژه مدرنیزاسیون دولت پهلوی، نیاز به تأسیس نظام عدلیه تبدیل به یک ضرورت شده بود که داور ایجاد آن را برعهده‌گرفت. رضاشاه از این اقدامات دو هدف عمده داشت: اول‌ از همه به حذف مخالفان سنتی خود از طریق محدود کردن فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آنها می‌پرداخت؛ از سوی دیگر، با تخریب نظام عدلیه سنتی زمینه برای به‌کارگرفتنِ نیروهای جدید و سکولار فراهم می‌کرد، اما ایجاد نظام عدلیه‌ای وابسته، بی‌آنکه به اقتضائات سیستم تفکیک قوا و قوه قضائیه مستقل وفادار باشد، نه ایران را از مزایای ایجاد سیستم‌های قضایی بهره‌مند کرد و نه اجازه داد سازوکار سنتی در جریان تاریخی خود به‌صورت بطئی تکامل یابد. عدلیه رضاشاهی، از جهت ماهوی و کیفی به دلیل ماهیت استبدادی رژیم، قادر به تعمیم و اجرای عدالت و احقاق حق ذوی‌الحقوق نبود و احکام ناحق که محض خوشامد پادشاه دایر بر محکومیت مغضوبان دیکتاتور از دادگستری صادر می‌شد، همه نشان‌دهنده آن است که تشکیلات دادگستری بیشتر از جهت شکلی و ظاهری توسعه یافت و تظلم‌خواهی مردم در برابر قدرتمندان همچنان بی‌جواب می‌ماند. #شرح_عکس #رضاشاه و #علی_اکبر_داور برای مطالعه متن کامل این مقاله بر روی لینک زیر کلیک کنید؛ http://www.iichs.ir/Modules/Content/Other/Print.aspx?id=19782 https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

جایگاه ویژه ایران در طرح انگلیس برای تاسیس رژیم صهیونیستی و خاورمیانه بزرگ دکتر #موسی_حقانی #روز_قدس @iichs_ir

#محمدرضا_پهلوی همراه #منوچهر_اقبال ، نخست‌وزیر، در حال عبور از مقابل صف نمایندگان مجلسین شورای ملی و سنا شرح در پست زیر ؛ https://eitaa.com/iichs_ir/5539

✳️ گزارش‌هایی از ساواک درباره فعالیت حزب اقلیت مردم (14)؛ اتفاقات روز قبل از استیضاح دولت #اقبال روزی که مجلس شورای ملی دولت اقبال را استیضاح کرد و برای پاسخ به سؤالات نمایندگان، به مجلس فراخواند، از 135 نماینده مجلس فقط 98 تن در جلسه حضور داشتند که از آن میان هم 77 تن با رأی اعتماد خود، مانع سقوط دولت شدند. شاید تصور شود این 77 تن با توضیحات اقبال مجاب شدند و به او رأی اعتماد دادند، اما سند ساواک نشان می‌دهد که اتفاقات دیگری مانع سقوط دولت شد: «یکی از اعضای فراکسیون مردم اظهار داشته یک روز قبل از طرح استیضاح دولت در مجلس از طرف آقای سردار #فاخر_حکمت ، رئیس مجلس شورای ملی، به کلیه نمایندگان تأکید گردیده که باید به دولت رأی اعتماد داده شود، ولی آقای علم و سه نفر دیگری از اعضای مؤسس حزب مردم در شرفیابی به حضور شاهنشاه استدعا نموده‌اند که اجازه فرمایند نمایندگان فراکسیون مردم به دولت رأی ممتنع داده و یا اصولا در جلسه شرکت نکنند و پس از مذاکرات زیاد، اعلیحضرت همایونی موافقت فرموده‌اند که فقط پانزده نفر از نمایندگان فراکسیون مردم در مجلس حضور یافته آنها هم به دولت رأی ممتنع بدهند. نماینده مذکور افزوده در صورتی که شاهنشاه اجازه فرموده بودند، حزب مردم دولت را ساقط می‌کرد و سپس اظهار داشته که شاهنشاه مانند اعلیحضرت فقید مایل هستند که شخصا در کلیه امور دخالت و نظارت داشته باشند و حتی در جلساتی که آقای دکتر اقبال در پاسخ سؤالات سیدجعفر بهبهانی، به مشارالیه و مجلس حمله کردند در صورتی که شاهنشاه نمایندگان وابسته به حزب مردم را به سکوت دعوت نکرده بودند آنها آقای نخست‌وزیر را با خواری از پارلمان خارج کرده بودند».1 #شرح_عکس #محمدرضا_پهلوی همراه #منوچهر_اقبال ، نخست‌وزیر، در حال عبور از مقابل صف نمایندگان مجلسین شورای ملی و سنا شماره آرشیو: 1075-۱۱ع 1. مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی (پرونده #حزب_مردم ). https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

✳️ به همت انتشارات پژوهشکده تاریخ معاصر؛ خاطرات سانسورچی شاه در قیام 15 خرداد منتشر شد به گزارش روابط عمومی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ،کتاب «خاطرات #جهانگیر_تفضلی » به کوشش #یعقوب_توکلی در شمارگان 1000 نسخه توسط انتشارات پژوهشکده تاریخ معاصر چاپ و منتشر شد. https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

✳️ به همت انتشارات پژوهشکده تاریخ معاصر؛ خاطرات سانسورچی شاه در قیام 15 خرداد منتشر شد به گزارش روابط عمومی #پژوهشکده_تاریخ_معاصر ،کتاب «خاطرات #جهانگیر_تفضلی » به کوشش #یعقوب_توکلی در شمارگان 1000 نسخه توسط انتشارات پژوهشکده تاریخ معاصر چاپ و منتشر شد. این کتاب شامل یک پیش‌گفتار و مقدمه است. در کتاب آمده است: خاطرات جهانگیر تفضلی نشان‌دهنده چگونگی تکوین یک شخصیت سیاسی در حکومت پهلوی است. تفضلی یکی از رجال علاقه‌مند به تمام معنا به رژیم پهلوی و به تعبیر خودش مخلص و چاکر بوده است. متن اولیه خاطرات تفضلی را مرحوم دکتر ابوالقاسم تفضلی در اختیار پژوهشکده تاریخ معاصر قرار داده است. هرچند در متن اولیه خاطرات تفضلی بخش عمده‌ای از زندگی سیاسی او ناگفته مانده، پاره‌ای از اسرار پشت پرده حاکمیت پهلوی به وسیله او فاش شده است. این خاطرات به دلیل آنکه تفضلی دوست نزدیک اشرف پهلوی و عبدالحسین هژیر و مورد اعتماد محمدرضا پهلوی بود، دارای اهمیت است. از جمله مواردی که تفضلی در خاطرات خود تلاش کرده است آن را ناگفته بذارد چگونگی انتصاب وی به ریاست تبلیغات و انتشارات رادیو یا سمت مشاور در کابینه اسدالله علم در سال 1342 است. هدف پژوهشکده تاریخ معاصر از انتشار این خاطرات بیان حقایقی از سرنوشت و تاریخ سیاسی ملت ایران در عرصه ترکتازی بیگانگان است. جهانگیر تفضلی در این خاطرات اذعان کرده است که چگونه و طی چه روندی، از یک مخالف رژیم پهلوی و یک چپ‌گرا و دموکرات به‌اصطلاح روشنفکر به یک نظریه‌پرداز دربار تغییر جایگاه می‌دهد. این امر نه به قصد افشای رژیم بلکه در قالب یادداشت‌های شخصی است که غالبا جنبه دفاع از خود دارد. در این کتاب اسنادی است که نشان می دهد تفضلی در جریان سفر معروف شاه به قم در 4 بهمن 1341 به قم رفت. او سخنرانی معروف و تاریخی شاه را از قبل نوشته و تنظیم کرده بود. تفضلی در این سخنرانی از زبان شاه، زشت‌ترین، رکیک‌ترین و ناجوانمردانه‌ترین توهین‌ها را به روحانیت روا داشت. آنها را به ارتجاع سیاه تشبیه کرد و خطر آنها را از ارتجاع سرخ بیشتر دانست. این سخنرانی به قدری زنند بود که علاوه بر عکس‌العمل شدید امام خمینی(ره)، روحانیت و مردم، حتی مسئولان خبری رژیم، نظیر نصرت‌الله معینیان مجبور شدند بخشی از سخنان شاه را سانسور کنند؛ سخنانی که به قول احسان نراقی، مشاور برجسته شاه، آغاز انقلاب و شمارش معکوس عمر رژیم پهلوی بود. حضرت امام در سخنرانی معروف خود که به دستگیری ایشان و قیام تاریخی 15 خرداد منجر شد، در اشاره به سخنرانی جنجالی شاه، محمدرضا را نصحیت کردند و فرمودند: هرچه دیگران به تو دیکته می‌کنند و به دست تو می‌دهند را تکرار می‌کنی. در پی این سخنرانی در عصر عاشورا، رژیم پهلوی در نیمه‌شب 15 خرداد ایشان را دستگیر کردند. از نکات جالب کتاب ارائه سندهایی از صورت مذاکرات هیئت دولت به ریاست اسدالله علم در روزهای 15 تا 20 خرداد 1342 است. این اسناد نشان می‌دهد که در برابر اعتراضات مردم، روشنفکرانی مانند تفضلی و همچنین پرویز ناتل خانلری و محمد باهری بیش از نظامیان خواستار کشتار وسیع و حکومت نظامی بودند. آقای توکلی که کتاب به کوشش ایشان چاپ شده است، خاطرات ایام بازداشت جهانگیر تفضلی در اردوگاه متفقین را که در روزنامه «ایران ما» منتشر شد، در بخش دوم کتاب آورده است. کتاب «خاطرات جهانگیر تفضلی» با قیمت هفتادهزار تومان و در شمارگان 1000 نسخه در دسترس علاقه‌مندان به تاریخ قرار گرفته است. https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

✳️ نظریه دیکتاتوری منوّر و نسبت آن با دیکتاتوری #رضاشاه ؛ چرا نظریه دیکتاتور خیرخواه در ایران شکست خورد؟ نظریه دیکتاتوری منوّر، که دیکتاتوری خیرخواه نیز برای آن استفاده می‌شود، مفهومی است که اندیشمندان قرن هجدهم همانند ولتر و دیدرو، برای رهبران سیاسی همچون پتر کبیر و کاترین کبیر به‌کار می‌بردند. در این نظریه تنها راه اصلاح جامعه روی کار آمدن دولتی مستبد و مقتدر است. دیکتاتوری منور دیدگاهی است که رشد و توسعه اقتصادی را مقدم بر دموکراسی و مشارکت مردم می‌داند و به کارایی نخبگان در روند یک نوسازی آمرانه و از بالا باور دارد. داریوش آشوری آن را دیسپوتیسم روشنفکران می‌نامد. شرایط و لوازم #دیکتاتوری_منور در ایران آن مقطع فراهم نشده بود؛ زیرا در یک طرف، روشنفکرانی بودند که سعی داشتند سنّت و نیروهای سنتی در جامعه را از میان بردارند و در طرف دیگر، پادشاهی بود که با افکار و اندیشه‌های روشنگرایانه آشنایی چندانی نداشت. درواقع نه روشنفکران به معنای واقعی کلمه منورالفکر بودند که بتوانند اقتضای زمان را به‌درستی درک کنند و نه پادشاه ذهن چندان روشنی داشت که بتواند راه رسیدن به آزادی، امنیت و رفاه را به‌درستی درک کند. بدین‌ترتیب در عمل یک دیکتاتوری فردگرا، که در آن، همه مسائل در نهایت به شخص رضاشاه ختم می‌شد، بر کشور حاکم شد و سرنوشت کشور را به جایی رساند که با دخالت نیروهای خارجی در عرض کمتر از چند روز تسلیم آنها شد. برای مطالعه متن کامل این مقاله بر روی لینک زیر کلیک کنید؛ https://b2n.ir/m36769 https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir

✳️ تاملی بر جامعه مدنی در عصر #پهلوی_اول #انتخابات در زمان #رضاشاه چگونه بود؟ #مقاله #چکیده پهلوی اول با دستاویز قرار دادنِ بی‌سوادی و نیاز کشور به مدرنیزاسیون، انتخابات به‌عنوان رکن اساسی پویایی و کارآمدی جامعه مدنی را به محاق برد. دولتمردان پهلوی اول بر این گمان بودند که با هماهنگی میل اکثریت با میل دولت می‌توانند برنامه‌های مورد ظر حکومت را به‌پیش ببرند؛ ازاین‌رو ارتش از حافظ مرزهای کشور به نهادی برای اجرای فرامین شاه در جهت مهندسی انتخابات تبدیل شد. مداخله در انتخابات تنها رویکرد حکومت به مهندسی انتخابات نبود. برخی از تغییرات حقوقی برای در امانِ ماندن مجریان انتخابات و نمایندگانی که به‌صورت مهندسی انتخاب شده بودند و هم‌زمان کنترل آنها توسط دولت صورت گرفت. خارج ساختن توهین یا افترا به مأموران و ناظران انتخاباتی و نمایندگان مجلس از زمره جرم‌های مطبوعاتی باعث ترس جامعه مدنی از انتقاد شد. حذف مصونیت پارلمانی پشتوانه‌ای شد که حتی در روزهای بعد از انتخابات نیز نماینده نمی‌توانست به فعالیت نمایندگانی بدون احساس ترس ادامه دهد. برای مطالعه متن کامل مقاله بر روی لینک کلیک کنید! https://instagram.com/iichs.ir @iichs_ir