🌾 خب، من حالا اصل ماجراى قطعنامه را مختصرى تشریح کنم، با اینکه شما نسبت به آن آشنا هستید. قطعنامه‌‌ى ۵۹۸ قطعنامه‌‌اى است که شوراى امنیّت در حدود یک سال پیش صادر کرده بود که چند مادّه دارد ــ شاید در حدود ده مادّه ــ که مادّه‌‌ى اوّل آن، آتش‌‌بس است. بعد از آتش‌‌بس یک ‌‌سرى کارهاى دیگر است؛ از جمله عقب‌‌نشینى تا مرزها، از جمله تضمین آرامش در مرزها، از جمله تعیین متجاوز و شروع‌‌کننده‌‌ى جنگ، از جمله بازسازى، از جمله استقرار یک آرامش در منطقه و از این حرفها. ما قبلاً به عللى که در گذشته توضیح دادیم، قطعنامه‌‌ى ۵۹۸ را #نمیپذیرفتیم و حالا به جهت همان مصالحى که اشاره شد، این را ما #پذیرفتیم و قبول کردیم و قدم اوّل آن، آتش‌‌بس است؛ آتش‌بس را هم دبیر‌کلّ سازمان ملل باید متعهّد بشود و او است که این کار را انجام خواهد داد. این مسئله‌‌ى قطعنامه [است]. ما گفتیم این قطعنامه را قبول داریم. البتّه قبول قطعنامه به معناى این نیست که بمجرّد قبول، آتش‌‌بس مستقر خواهد شد؛ نه، این بسته به تلاش دبیر‌کل است که چقدر انگیزه و همّت و توانایى داشته باشد و دنبال این قضیّه را بگیرد تا اینکه آتش‌‌بس برقرار بشود و بعد از آتش‌‌بس هم کارهاى دیگرى که در آن قطعنامه پیش‌‌بینى شده. این مسئله‌‌ى قطعنامه و سر و کار این قطعنامه با سازمان ملل و با شوراى امنیّت.