اباصالح در بعضي از کتاب‌ها، «اباصالح» به عنوان يکي از کنيه‌هاي حضرت مهدي ‌عليه السلام ياد شده است. کنیه در لغت عرب به کلمه ای گفته می شود که با لفظ اب (پدر) و یا کلمه ام (مادر) شروع شود مانند ابوالحسن که از کنیه های معروف علی (ع) است و مانند ام الائمه که از کنیه های معروف حضرت فاطمه (س) است. این کنیه در هیچ یک از منابع روایی شیعه برای حضرت ذکر نشده اما این احتمال وجود دارد که از حدیث امام صادق علیه السلام گرفته شده باشد که فرمودند: «إذا ضللت عن الطريق فناد: «يا صالح و يا أبا صالح أرشدونا إلى الطّريق يرحمكم اللّٰه» «هرگاه راه خود را در سفر گم‌ کردي، سپس بانگ برآور: «اي صالح» و «اي اباصالح». خداوند رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده». (الفقیه، شیخ صدوق، ج۲ ص ۲۹۸) بنابراین به کار بردن آن برای ایشان اشکال ندارد و شاید بر همین اساس است که علمای ربانی و مؤمنین پیرو اهل بیت (ع) در جلسات و اجتماعات معنوی آن هم نه فقط در حال گم شدن در دشت و صحرا، بلکه در همه گمراهیهای فکری و عملی و علمی و نابسامانیهای مادی و معنوی در غیبت کبری، امام زمان را با کنیه «اباصالح» را به کمک و یاری می طلبند. #مهدویت #اختصاصی_داناب #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b

🔹حدیث بساط #اختصاصی_داناب | @DasTanaK_ir از سلمان فارسى روايت شده كه گفت ابو بكر و عمر و عثمان بر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله وارد شدند و سپس عرض كردند اى رسول خدا چه باعث شده كه على عليه السلام را در همه جا بر ما فضيلت ميدهى پيامبر فرمود:من او را بر شما برترى نميدهم بلكه خداى تعالى او را بر شما برترى داده عرض كردند بچه دليل پيامبر فرمود هر گاه از من نمى‏پذيريد ازمردگان كسى در پيش شما راستگوتر نيست آنهم اصحاب كهف، من شما و على عليه السلام را بآنجا مى‏فرستم و سلمان را هم گواه شما قرار مى دهم بسوى اصحاب كهف تا اينكه بر آنان سلام كنيد پس براى هر يك از شما خداوند اصحاب كهف را زنده كرد و جواب سلامش را داد همو برتر از ديگران ميباشد. همه گفتند راضى شديم فرش برايشان گستردند على عليه السلام را فرمود در وسط آن به نشيند ديگران را هم نزديك او نشاند، سلمان هم در گوشه‏ى چهارم نشست سپس پيامبر فرمود اى باد اينان را ببر به سوى اصحاب كهف بگذار سلمان مى‏گويد باد در زير فرش داخل شد و ما را بسوى اصحاب كهف رساند ناگاه غارى بزرگ ديديم ما را فرو گذاشت.سپس امير المؤمنين عليه السلام فرمود: اين غار و كوه رقيم است به اينان بگو جلو افتند يا ما جلو برويم آنان گفتند ما پيش ميرويم سپس هر يك يك آنان ايستادند و نماز خواندند و دعا كردند و گفتند سلام بر شما اى ياران كهف يك نفر آنان را جواب نداد سپس امير المؤمنين عليه السّلام بلند شد و دو ركعت نماز خواند دعا كرد و فرياد كشيد اى اصحاب كهف غار به صدا در آمد و آن گروه از ميان غار فرياد كشيدند سپس امير المؤمنين عليه السلام فرمود درود و سلام بر شما اى جوانانى كه ايمان بپروردگارشان آوردند سپس هدايت و راهنمائى آنان را خدا زياد كرد آن گروه گفتند و عليك السلام اى برادر رسول خدا و وصى او و امير مؤمنان همانا خدا از ما پيمان گرفته بعد از ايمان آوردن بخدا ورسولش محمد صلّى اللَّه عليه و اله براى تو اى امير مؤمنان بدوستى و ولايت تو تا روز قيامت روز دين.سپس آن گروه برو بر زمين افتادند و به سلمان گفتند اى ابا عبد اللَّه اين چه حالت است سپس عرضكردند اى ابا الحسن ما را برگردان حضرت فرمود اى باد ما را به سوى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله ببر باد ما را بر داشت ناگاه خود را در برابر پيامبر ديديم پيامبر داستان را براى آنان واگو نمود فرمود اينك حبيب من جبرائيل از اين داستان مرا خبر داد سپس گفتند هم اكنون برترى على بن ابى طالب عليه السلام را از طرف خداوند بر ما دانستيم. إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي)، ج‏2، ص: 268 #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b

#اختصاصی_داناب از زيد بن على روايت شده است كه گفت: در شب بيست و هفتم ماه رمضان شنيدم پدرم امام سجاد عليه السّلام از اول شب تا آخر آن عرض مى‌كرد: «اللّهمّ ارزقني التّجافى عن دار الغرور و الإنابة إلى دار الخلود، و الإستعداد للموت، قبل حلول الفوت ، خداوند آرام نگرفتن در سراى فريب، بازگشت به سراى جاويد، و آمادگى براى مرگ را قبل از آمدن آن نصيبم فرما.» ــــــــــــــــ عارف واصل میرزا جواد آقا ملکی در توضيح معناى اين دعا می‌گوید: آنچه قرآن كريم، روايات آل محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مكاشفات اهل يقين بر آن گواهى مى‌دهد اين است كه دنيا سراى فريب بوده و آنچه در آن است آنگونه نيست كه ديده مى‌شود. بلكه صفات موجودات اين عالم كه ديده يا حس مى‌گردد، نظير منظره‌اى است كه از سراب ديده مى‌شود، و ماهيت آن آنگونه كه ديده مى‌شود نيست، و بهمين جهت آن را سراى فريب ناميده‌اند. و اگر قبول اين مطلب براى كسى سخت باشد بايد از خود بپرسد كه آيا خطاى حس را قبول دارى؟ وقتى امكان خطا در تمامى حواس ثابت شد، وقوع خطاى حواس با رواياتى كه به اين مطلب تصريح مى‌كند ثابت مى‌گردد. تعدادى از اين روايات دال بر سخن گفتن جمادات هستند در حالى كه حس آن را منكر است و... بهر صورت اين عالم سراى فريب ناميده مى‌شود چون با شكلهايى كه حقيقتى نداشته و با حقايقى كه شكلى ندارد اهل خود را فريب مى‌دهد.... مؤمنى كه حجاب ناسوت از ديدگانش برداشته شد، ماهيت اشياء همانگونه كه هست براى او جلوه‌گر خواهد شد. و از بين رفتن حجاب «تجافى عن دار الغرور ، آرام نگرفتن در سراى فريب» و آشكار شدن حقايق «انابة الى دار الخلود ، بازگشت به سراى جاويد» ناميده مى‌شود. ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b

چه دعاهایی در سجده نماز بخوانیم؟ نگارش: #اختصاصی_داناب استاد سید محمد جواد شبیری فرزند آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: پدرم امر فرمودند که دعاهای مأثوره را که مناسب است در سجده نماز خوانده‌ شود از کتب حدیثی استخراج کنم. این یادداشت کوتاه در امتثال امر معظم له نگارش یافت. 🔻 یکی از رسمهای شایع در میان مومنان دعا کردن در سجده آخر نماز، بویژه در نماز جماعت است. در این سجده، دعاهای چندی مرسوم است، از جمله: «یا ولی العافیة نسألک العافیة، عافیة الدنیا و الآخرة» «یا لطیف ارحم عبدک الضعیف» «یا من له الدنیا و الآخرة ارحم من لیس له الدنیا و الآخرة» #هیچ_یک از این دعاها مأثور نیست، نه در خصوص سجده و نه در جای دیگر. لذا پیشنهاد می‌شود به جای این دعاها در سجده، دعاهای وارد شده در احادیث، بویژه احادیث معتبر خوانده‌ شود. ما در اینجا #دو_دعا را که در خصوص سجده نماز واجب و در سجده به طور کلی وارد شده نقل می‌کنیم. دعای اول: حدیث صحیح از زید شحام از امام باقر علیه‌السلام قال: ادع فی طلب الرزق فی المکتوبة و انت ساجد: «یا خیر المسؤولین و یا خیر المعطین ارزقنی و ارزق عیالی من فضلک فانک ذوالفضل العظیم» دعای دوم: «اللهم انی اسألک الراحة عند الموت و العفو عند الحساب» این دعا را که به نقل راوندی در دعوات، امام کاظم علیه السلام آن را در سجده خود بسیار می خوانده اند ــــــــــــــــ [دعای سوم: این دعا نیز از امام کاظم علیه السلام در سجده وارد شده است: «عظم الذنب من عبدک فلیحسن العفو من عندک» اعلام الوری ص۲۹۶] @DasTanaK_ir | داناب 👈

#تنهایی_راهبردی ایران به پایان رسید این مقاله را «روئل مارک» گرشت مأمور پیشین سیا در زمینه ایران و «ری تکیه» عضو ارشد شورای روابط خارجی در مقاله ای برای وال استریت ژورنال نوشتند را حتماً بخوانید👌 #اختصاصی_داناب @DasTanaK_ir (خوش‌تر آن باشد که سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران) ایران برای نخستین بار در چهار دهه گذشته، از حمایت قدرت های بزرگ برخوردار شده است. تهران دارای سانتریفیوژهای پیشرفته، یک انباشت فزاینده از اورانیوم غنای بالا و کادری اصیل از فیزیکدانان و مهندسان هسته ای است. احتمالا هیچ مانع فنی چشمگیری هم پیش روی ایران، برای حرکت به سوی سلاح هسته ای وجود ندارد. اتحادهای رو به توسعه ایران با روسیه و چین نیز به پیشرفت هسته ای تهران یاری رسانده است. در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، همزمان با سرعت گرفتن برنامه هسته‌ای ایران، آمریکا و اروپا تحریم‌های فراوانی را بر ایران وضع کردند که گاه نیز با همراهی چین و روسیه انجام می شد. امروز، شرایط ژئوپلیتیک - همچنین محاسبات هسته‌ای رئالپلیتیک (سیاست واقع) – برای جمهوری اسلامی بسیار دوستانه‌تر است. تجاوز روسیه به اوکراین روشن کرد که ولادیمیر پوتین علاقه‌ای به نظم جهانی تحت رهبری اروپا و آمریکا ندارد. چین نیز از موقعیت «سهامدار مسئول» در سامانه تجاری لیبرال و دموکراتیک، عقب نشینی کرده، تلاش دارد نسخه خود برای ایجاد محدوده همکاری و توسعه شرق آسیا را پیاده کند که تا حدود زیادی با هدف سلطه بر تایوان طراحی شده است. این ائتلاف تجدیدنظرطلب، تنهایی راهبردی ایران را به پایان رسانده است. روسیه، چین و ایران همگی خواهان زایل کردن قدرت آمریکا هستند. آنها درک می‌کنند که برای دستیابی به اهداف مشترک، نیاز دارند به یکدیگر در بخش‌های نظامی و اقتصادی کمک کنند. به همین دلیل، جمهوری اسلامی فن آوری پهپاد و توپخانه به روسیه می دهد تا در جنگی به کار گرفته شود که در نگاه نخست، هیچ منافع اسلامی انقلابی ای در آن نیست. به سختی می‌شود باور کرد که چنانچه تهران کاستی ای در مهندسی هسته ای داشته باشد، روسیه ای که آماده تحویل جنگنده های پیشرفته Su-35 و سامانه‌های دفاع هوایی پیشرفته‌تر به ایران است، از ارائه تجارب و فن آوری هسته‌ای به تهران رویگردان شود. برای زمانی دراز، نهادهای سیاست خارجی غرب، این آرامش خاطر را داشتند که روسیه و چین خواهان یک ایران هسته‌ای نیستند. اما ولادیمیر پوتین هیچ مشکلی با بروز یک بحران هسته‌ای در خاورمیانه نخواهد داشت، اگر این مسئله موجب انحراف توجه از جنگ اوکراین بشود. روسیه هم به مانند آمریکا، دهه‌هاست که با کشورهای مجهز به سلاح هسته‌ای در نزدیکی خود زندگی کرده است. تنها نکته تازه این است که بمب اتمی ایران، ضربه شدیدی به منافع آمریکا در خاورمیانه و در سراسر جهان خواهد زد. بیست سال است که دولت‌های آمریکا تاکید کرده اند که هیچگاه به ایران اجازه دستیابی به سلاح هسته‌ای داده نخواهد شد. هنگامی که ایران این کار را انجام دهد، ته مانده هیبت آمریکا در خاورمیانه هم بخار خواهد شد. نیاز چین به نفت خاورمیانه نیز منطقه را آشفته کرده است. شی جین پینگ تقریبا هیچ اشاره‌ای به ناخرسندی از جنگ پوتین برای بلعیدن اوکراین نداشته، جنگی که موجب بی ثباتی دومین شریک تجاری چین یعنی اتحادیه اروپایی می شود. بمب هسته‌ای ایران همچنین می‌تواند خروج آمریکا از خاورمیانه را سرعت دهد. طبقه سیاسی آمریکا همیشه نسبت به ایده حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران آلرژیک بوده است. تصورش دشوار نیست که چه بسا آنها به این استدلال برسند که بمب هسته ای ایران، چندان تاثیری بر موازنه کلی قدرت نخواهد داشت. یک منطق متعارف رو به رشد در واشنگتن، چرخش به آسیا را توصیه می کند. محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی، ممکن است انسان بی‌تدبیر و بی‌رحمی باشد اما در پذیرش آشتی با تهران که با میانجیگری چین ساخته و پرداخته شد، سنجش معقولی داشت. او متوجه است که رژیم ایران در حال دستیابی به سلاح هسته‌ای است، بنابراین تلاش می کند با دوستان ایران نزدیک باشد. امیرنشین های کوچک خلیج فارس که همیشه تمایل به آرامش و آشتی داشته اند، احتمالاً همین راه را با امتیازدهی های خود دنبال خواهند کرد. خاورمیانه، بدون حضور آمریکا، خود را سروسامان می دهد. در تمامی این مانورها، رهبر جمهوری اسلامی نقش دارد؛ فردی که کشور خود را در میان انبوه دشمنان رهبری کرد. هنگامی که او اخیراً گفت که "آمریکا می‌خواست با استفاده از فشار تحریم، مسئله هسته‌ای را آنطور که دلخواه خودش بود، خاتمه دهد اما شکست خورد"، همچون همیشه واقع‌گرا بود. این روحانی، کاری را کرد که تنها حکمرانان بزرگ می‌توانند انجام دهند: اینکه با دستی ضعیف، بازی هوشمندانه ای انجام داد. خبر آنلاین ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b

نکات ناب #اختصاصی_داناب امام رضا و حضرت معصومه علیهما السلام 🔻در میان حدود 37 فرزند حضرت کاظم علیه السلام فقط امام رضا علیه السلام و حضرت معصومه علیها السلام از یک مادر، آن هم بانوی بزرگواری چون نجمه خاتون متولد شدند. 🔻 امام رضا علیه السلام 25 سال بزرگتر از حضرت معصومه علیها السلام بودند؛ زیرا آن حضرت در سال 148 ه. ق به دنیا آمدند و حضرت معصومه علیها السلام در سال 173 ه. ق. 🔻حضرت معصومه علیها السلام 21 سال تحت سرپرستی امام رضا علیه السلام بودند؛ زیرا امام کاظم علیه السلام در سال 179 ه. ق به دستور هارون زندانی گشت و حضرت معصومه علیها السلام در آن زمان 6 ساله بودند و تا زمان هجرت امام رضا علیه السلام- سال 200 ه. ق- تحت کفالت حضرت بودند. 🔻سفر حضرت معصومه به ایران به درخواست امام رضا علیهما السلام بوده است. امام رضا در نامه ای به خواهر گرامی خود از ایشان می خواهد تا به خراسان بیاید 🔻نهایتا حضرت معصومه سلام الله علیها در ساوه مریض (و طبق نقلی مسموم) می شوند و به درخواست خود به قم منتقل می شوند و پس از 17 روز در آنجا از دنیا می روند. ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b

#اختصاصی_داناب 🌺۲۴ ذی‌الحجة روز نزول سه آیه مهم در وصف اهل‌بیت علیهم‌السلام است: 1⃣آیه مباهله فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبِینَ هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آن‌گاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.(سوره آل عمران،۶۱) 2⃣آیه تطهیر إِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً بی‌گمان، خدا اراده کرده است تا آلودگی را از شما اهل بیت [پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند (احزاب آیه ۳۳) 3⃣آیه ولایت إِنّما وَلیکُمُ اللهُ و رَسولُهُ والّذینَ ءَامَنوا الَّذینَ یقِیمُونَ الصَّلوةَ و یؤتُونَ الزَّکوة و هُم راکِعونَ؛ ولیِّ شما فقط خدا، پیامبر و مؤمنانی هستند که نماز را به پا داشته، در رکوع زکات می‌دهند.» (مائده آیه ۵۵) 🔹 فردا نیز سالروز نزول سوره انسان (هل اتی) و نزول آیه «یطعمون الطعام» است. ✅ به تأسی از امیرالمومنین و حضرت زهرا علیهما السلام امروز و فردا #صدقه فراموش نشود. #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) http://eitaa.com/joinchat/4259512332C8857967f1b

درست بخوانیم؛ درست بنویسیم #اختصاصی_داناب|@DasTanak_ir مفاتیح الجَنان صحیح است یا مفاتیح الجِنان؟ جَنان، جِنان:«جَنان»: قلب، روان، دل (جمع: اجنان) و «جِنان» (جمع جنّت): بهشت‌ها (مفاتيح الجِنان) اَمانت‌گذار، اَمانت‌گزار «اَمانت‌گذار»: كسي كه امانتي را به دست كسي مي‌سپارد «اَمانت‌گزار»: امانت‌دار؛ كسي كه امانت را ادا مي‌كند. ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب)👇 📚 @dastanak_ir

شاعری که حافظ دیوانش را می‌خوانده! #اختصاصی_داناب|@DasTanak_ir حافظ شیرین سخن در یکی از غزلیات خود از شاعری به نام کمال نام می‌برد و به سخن او استشهاد می‌کند. بیتی که از دیدِ زیبایی، سزاواریِ هم‌نشینی با بیت‌های غزل حافظ را به‌تمامی دارد، این است: «ور باورت نمی‌کند از بنده این حدیث از گفتۀ «کمال» دلیلی بیاورم گر بَرکَنم دل از تو و بردارم از تو مهر آن مهر بر که افکنم؟ آن دل کجا بَرَم؟» اما این «کمال» کیست که حافظ هم به شعر او نظر داشته و یکی از خوانندگان دیوانِ شعری او بوده است؟ شاعری که حافظ در غزلِ یادشده به بیتِ او چنگ می‌زند، همانا خلّاق‌المعانی، کمال‌الدین اسماعیل اصفهانی، است که دو خیابان در اصفهان به نام اوست! اصل شعر کمال را داشته باشید تا در ادامه هم حکایتی از او نقل کنیم: جان را چون نیست وصلِ تو حاصل، کجا بَرَم؟ دل را که شد ز درد تو غافل، کجا برم؟ بی وصلِ جانفزا و حدیثِ چو شکّرت این عیشِ همچو زهر هلاهل کجا برم؟ بگسست چرخ تارِ حیاتم به دستِ هجر چون وصل نیست، گو همه بگسل، کجا برم؟... منزل، دراز؛ و بارکشم، لنگ؛ و من، ضعیف بارم، گران؛ و راه پُر از گِل، کجا برم؟ ریگ روان و تیره شب و ابر و تندباد من چشم‌درد، راه به منزل کجا برم؟ مشکل‌گشای وصل اگر دیرتر رسد چندین هزار قصۀ مشکل کجا برم؟ گیرم که آرزوی دلم جمله حاصل است اکنون چون نیست روی تو حاصل، کجا برم؟ گفتند: برگرفت فلان دل ز مِهر تو من داوریِ مردمِ جاهل کجا برم؟ گر بَرکَنم دل از تو و بردارم از تو مهر آن مهر بر که افکنم؟ آن دل کجا برم؟ ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) دانابی شو؛ دانا شو!👇👇 📚 @dastanak_ir

وقتی لشکر مغول به اصفهان ریخت و خون کوچک و بزرگ را در کوی و برزن جاری ساخت، استاد کمال‌الدین اصفهانی زنده بود و غم دل را چنین بر زبان جاری می‌ساخت: «کو دیده که تا بر وطنِ خود گرید بر حالِ دل و واقعۀ بَد گرید دی بر سرِ یک مرده دو صد گریان بود امروز یکی نیست که بر صد گرید» و خود نیز در نهایت به دست مغولان به شهادت رسید. دولتشاه سمرقندی در واقعه شهادت «خلّاق المعانی کمال الدین اسماعیل اصفهانی» که در سال ۶۳۵ هجری روی داده، چنین گزارش کرده: «سبب کشتنِ او آن بود که چون لشکر مغول برسید، کمال در خرقۀ صوفیه و فقرا درآمده بود و در بیرون شهر زاویه‌ای اختیار کرد. آن مردم او را نرنجانیدند و احترام می‌نمودند و اهل شهر و محلات رُخوت [ لباس‌ها] و اموال خود را در زاویۀ او پنهان کردند و آن جمله در چاهی بود در میانِ سرایِ او. یک نوبت مغول‌بچه‌ای کمان گروهه در دست، به زاویۀ او درآمد و سنگی بر مرغکی انداخت؛ زهگیرِ او از دست بیفتاد و غلطان به چاه افتاد؛ به‌طلبِ زهگیر سرِ چاه بگشادند و آن اموال را بیافتند و کمال را مطالبۀ اموالِ دیگر کردند تا بنماید تا در عقوبت و شکنجه هلاک شد و در وقتِ مردن، به خونِ خود این رباعی تحریر کرد: «دل خون شد و شرطِ جانگدازی این است در حضرتِ او کمینه بازی این است با این‌همه هیچ نمی‌یارم گفت شاید که مگر بنده‌نوازی این است» #اختصاصی_داناب ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب) دانابی شو؛ دانا شو!👇👇 📚 @dastanak_ir

یکی از ویژگی‌های شعریِ شاعران سده ‌ششم و اوایل قرن هفتم، تکلّف‌های اختیاری شاعرانه همچون آوردنِ ردیف‌های دشوار و نیز به کارگیری صنعت «التزام» در شعر بوده است. به بیان دیگر، اینکه شاعر خود را به‌سختی اندازد و واژه‌ای را در همه‌ بیت‌های شعر خویش به کار برد، از پسندهای شعریِ آن روزگار و میدانی برای قدرت‌نمایی‌های شاعرانه به حساب می‌آمده است. استاد کمال‌الدین اسماعیل در قصیده‌ای ۹۴ بیتی، التزام واژه «موی» کرده است؛ بدین معنی که خود را ملزم کرده بدین که در هر یک از ۹۴ بیت از این چکامه، لفظِ «موی» را بیاورد؛ و آنان‌که اهل شعر و ادبند و سروده‌های گویندگان گوناگون را ازنظر گذرانده‌اند، می‌دانند که این‌چنین التزام‌های شعری تا چه‌ حد مهارت و کاربلدی در کار شاعری می‌طلبد و نیازمندِ چه میزان ذوقِ شعریِ است. بیت‌هایی از این قصیده، از این قرار است: «ای که از هر سَرِ موی تو دلی اَندَرواست یک سَرِ موی تو را هر دو جهان نیم‌بهاست دهنت یک سَرِ موی است و به هنگام سخن اثرِ موی‌شکافیِ تو در وی پیداست... موی در چشم بُوَد آفت بینایی و باز چشمِ من خود به خیال سَرِ زلفت بیناست من ز تو دور و دلم بسته بموی زلفت وه! که کار سر زلفت ، زکجا تا بکجاست دل عشّاق بخروار چه بندی در زلف این همه بار ببستن بیکی موی خطاست...» #اختصاصی_داناب ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب)👇 📚 @dastanak_ir

چگونه جوک و لطیفه را خوب تعریف کنیم؟ #اختصاصی_داناب حتما شنیده اید که جوک خوب‌و‌بد نداریم، جوک‌گوی خوب و ‌بد داریم بهترین لطیفه‌ها با اجرای بد بی‌مزه جلوه می‌کنند و بدترین و تکراری‌ترین جوک‌ها با یک اجرای جالب، شیرین و خنده‌دار می‌شوند. مثلث طلایی جوک| قبل از تعریف کردن جوک، باید مثلث طلایی شرایط جوک گفتن را بررسی کنید. یعنی زمان مناسب، مکان مناسب و آدم مناسب. یعنی لحظه‌ای باید جوک را بگویید که جمع آمادگی داشته باشد، وسط مجلس ختم، وقتی همه در حال خوردن هستند، زمانی که بازی دو تیم فوتبال به ضربات پنالتی کشیده و... زمان مناسبی نیست. مکان مناسب هم چیزی شبیه زمان مناسب است. وقتی داخل ماشین هستید و صدای موزیک بلند است، وقتی همسرتان در حال جاروبرقی کشیدن است و خیلی مثال‌های دیگر، شما اگر جوک خوب را با تکنیک خوبی تعریف کنید اما زمان و مکانش مناسب نباشد خرابکاری کرده‌اید، اما آدم‌های مناسب ضلع سوم است، یعنی مخاطب شما یکدست باشد، جوکی نگویید که مناسب بچه‌ها نیست یا برای بچه‌ها جالب است و بزرگ ترها را نمی‌خنداند. یا از ذخیره ذهنی مخاطب دور است و منظورتان را نمی‌فهمد. به‌طور مثال نمی‌شود برای مادربزرگتان جوک بگویید و حین آن به لیونل مسی ارجاع بدهید. زور نزنید| اشتباه بزرگ این است که هی جو بدهید و بگویید: «یک جوک میگم روده بر بشین» یا وسط جوک خودتان بخندید. جوک خوب نیازی به این کارها ندارد. جوک سخت| اگر مسلط نیستید، اگر جوک و ارجاعاتش نیاز به تقلید صدا دارد یا تکنیک خاصی می‌طلبد به گفتن یک لطیفه ساده بسنده کنید. شعور مخاطب را دست کم نگیرید| شما باید جوک را تعریف کنید و بعد ضربه پایانی را بزنید و مابقی چیزها را به مخاطب واگذار کنید. نمی‌شود جوک و تفسیرش را با هم برایش ارائه کنید. مدام جوک را توضیح ندهید و نگویید: «فهمیدی چی شد؟ منظورش این بود که...» جدی باشید| اگر خنده‌تان گرفت بخندید اما به‌زور نخندید؛ سرد و ساده و جدی جوک را بگویید و در ضربه نهایی خوب مکث کنید تا مخاطب غافلگیر شود. مرور کنید| قبل از بیان جوک، یک‌بار آن‌را در ذهن‌تان مرور کنید، از جمع‌های کوچک مثل همسر و برادر شروع کنید بعد جوک را در جمع بزرگ اجرا کنید. بدترین اتفاق آن است که جوکی را بگویید و وسطش مکث کنید تا ادامه‌اش را به‌یاد بیاورید. سعی کنید در تمرین‌ها جوک را کوتاه‌تر کنید و از تصویرسازی استفاده کنید تا ملموس‌تر باشد. هیچ کار دیگری نکنید| همان‌طور که لازم است جو و جمع برای جوک گفتن شما آماده باشد خود شما هم نباید وسط جوک گفتن تلفن را چک کنید، تخمه بخورید، با کنترل تلویزیون ور بروید و... نترسید| نگران بازخورد منفی، نخندیدن و متلک دیگران نباشید. هدف جوک گفتن این است که دورهمی شما شیرین شود. حتی با خودتان شوخی کنید و اسم خودتان را به‌جای شخصیت اصلی جوک بگویید تا دیگران بدانند از متلک و بازخورد منفی نمی‌ترسید. جمع را تخریب نکنید| بدترین کار این است وقتی یک نفر در جمع سوتی می‌دهد شما بگویید یاد فلان جوک افتادم! بدتر این‌که بپرسید: «اون جوکه رو شنیدین طرف میره جنگل خرس میاد جلوش، اونم میگه فلان» نمی‌شود یک جوک را کامل تعریف کرد تا بپرسید بقیه آن‌را شنیدند یا نه. یا جوک را بگویید یا نگویید. اما سوال نکنید. ــــــــــــــــ #داناب (داستانک‌ونکات‌ناب)👇 📚 @dastanak_ir