#یاحسین #غزل_مناجاتی زیر باران آمدم تا با خودش نجوا کنم چتر را بستم که چشمم را به رویش وا کنم از زمین خیری ندیدم‌ کاش می‌شد مثل ابر کفش های آسمان را چند روزی پا کنم خوشه ای گندم مرا تا شوره زاری دور برد آی آدم‌ها نباید شکوه از حوا کنم؟ اوست محیا و مماتم اوست حیاََ لا یموت بخشش او شد سبب تا خویش را احیا کنم بخشش و مهرش، نگاه عیب پوش و روشنش بیکران را در کدامین دفتر خود جاکنم؟ این غزل نذر خدا بود و خود او خواست تا آخر این شعر را با یا علی امضا کنم هر کسی پرسید جایش را شنید: انی قریب او قریب و من غریبم ،مضطرم، امن یجیب #سال_علوی #شب_های_علوی #سمانه_خلف_زاده #دَم #سرزمین_شعر #شبکه_چهار_سیما #هزار_و_چهارصد_و_چهار @damsara