💠 آدم شدن 🔹 به ما گفتند اگر در حوزه‌ ها و دانشگاه‌ ها كار علمی انجام می ‌دهید، علم به تنهایی سودمند نیست باید با وارستگی همراه باشد، علمِ بی ‌وارستگی اگر زیانبار نباشد سودمند نیست. اینكه در بخش ‌های فراوانی از قرآن كریم فرمود: ﴿یعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ یزَكِّیهِم﴾؛[1] یعنی عالم حوزوی یا استاد دانشگاهی باید عالم باشد؛ محقّق باشد علماً، متحقّق باشد عملاً تا بیراهه نرود و راه كسی را هم نبندد. نه از روحانی عالم بی ‌عمل كاری ساخته است, نه از دانشگاهی محقّق بی‌ تحقّق كاری ساخته است. 🔹 اصرار قرآن كریم بر این است كه اگر كار علمی انجام می‌دهید، حتماً باید با عمل صالح همراه باشد؛ منتها گاهی تزكیه را قبل از تعلیم ذكر می ‌كند[2] و گاهی تعلیم را قبل از تزكیه؛ آن جا كه می‌فرماید: ﴿یعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ یزَكِّیهِم﴾، نه برای آن است كه علم از وارستگی بالاتر است، علم مقدّم بر وارستگی نیست، بلكه مقدّمه است! اگر كسی حوزه درس می‌خواند یا دانشگاه می ‌رود، علمش مقدمه بر آدم شدن است نه مقدّم! لذا فرمود: ﴿یعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ یزَكِّیهِمْ﴾؛ اما آن بخش ‌هایی كه تزكیه را بر علم مقدّم می دارد، برای اینكه آدم شدن مقدّم بر عالِم شدن است، چه عالم حوزوی و چه عالم دانشگاهی. پس اگر كسی در محور دانش حركت می‌كند، باید بداند علم یك طرف قضیه است، آن آدمیت و بی راهه نرفتن و راه كسی را نبستن طرف دوم قضیه است. [1]. سوره بقره، آیه129. [2]. سوره آل عمران، آیه164؛ سوره جمعه، آیه2. #وارستگی #علم_و_عمل_صالح #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی روز عاشورا تاریخ: 1397/06/29 🆔 @a_javadiamoli_esra

پیام آیت الله العظمی جوادی آملی به همایش بین المللی "اخلاق، الهیات و بلایای فراگیر" پایگاه اطلاع رسانی اسرا: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در پیامی به اولین همایش بین المللی "اخلاق، الهیات و بلایای فراگیر" که به همت دانشکده الهیات و ادیان دانشگاه شهید بهشتی صبح امروز و با حضور سخنرانانی از ایران و چند کشور جهان برگزار گردید، بیان داشتند: علمی که موضوع آن فعل و قول خداست علم دینی است. حوزه های علمیه درباره قول خدا سخن می گویند، دانشگاه ها درباره فعل خدا سخن می گویند، این علم می‌شود دینی ، آن گاه اخلاق را از همین جا می شود گرفت می شود جهانی، الهیات را از همین جا می شود گرفت می شود جهانی، درمان کرونا و مانند کرونا را از همین جا می شود گرفت می شود جهانی. یقیناً این عاملی دارد یقیناً این علتی دارد یقیناً پیامدی دارد یقیناً آثاری دارد یقیناً راه دفع دارد یقیناً راه دفاع دارد. هیچ ممکن نیست که خدا دردی را بفرستد مگر دو عامل برای درمان دارد. هر جا یک دشواری هست دو برابر آن آسانی است، هر جا یک بیماری هست دو برابر آن درمان است، هر جا یک درد است دو برابر آن شفاء است ایشان بیان داشتند: بنابراین اخلاق ما، الهیات ما در گرو اعتقادات ماست و اعتقادات ما از فلسفه و جهان بینی الهی شروع می شود که همه زیر مجموعه را دینی می کند آن وقت ما وقتی درباره زمین و زمان بحث می کنیم، درباره آیت الهی بحث می کنیم. در حوزه های علمیه اگر سخن از حلال و حرام است درباره قول خداست و اگر دانشجویان و دانش پژوهان و اساتید دانشگاهی بحث می کنند درباره فعل خدا بحث می کنند. متن کامل پیام معظم له News.esra.ir

💠 تصویری #پیام_موضوعی 🔹 نخستین کنفرانس بین المللی اخلاق، الهیات و بلایای فراگیر در دانشکده الهیات و ادیان دانشگاه شهید بهشتی 🔹 تاريخ همایش: 18 الی 20 شهریور 1399 #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 روز بیستم ماه #محرم1442 ▪️ کارگزاران امام حسین علیه السلام #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 @a_javadiamoli_esra

🏴 کارگزاران امام حسین علیه السلام ▪️ وجود مبارک سالار شهیدان الهی فکر می کند، «خلیفة الله» است و خلیفه کار «مستخلف عنه» را می کند. در بین راه از مکه به طرف کربلا و کوفه می آمدند چادر و خیمه ای نصب بود، حضرت فرمود خیمه کیست؟ عرض کردند خیمه عُبَیْدُالله بْن حُرّ جُعْفی است. حضرت نماینده فرستاد حرّ را به خیمه خود دعوت کرد او از آمدن امتناع کرد. خود ابی عبدالله برای آخرین بار برای نجات او حرکت کرد. حسین بن علی آمد به نزدیک چادر من یا وارد شد و من را به کربلا دعوت کرد؛ من همان عذر قبلی را گفتم که من آدم بی طرفی در سیاست هستم، من از کوفه بیرون آمدم برای اینکه اگر در کوفه بودم که با حکومت می جنگیدم که دنیای من در خطر بود، با شما می جنگیدم که دین من در خطر بود، من آمدم اینجا؛ ولی کمک مالی می کنم، این اسب را حاضرم بدهم، این شمشیر را حاضرم بدهم، این سپر را حاضرم بدهم. حضرت این جمله قرآن را خواند فرمود: ﴿وَ ما كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً﴾،[1] الآن جای شمشیر و نیزه نیست الآن جای خون است، الآن خودت باید بیایی! کسی که اهم و مهم را نمی داند، واجب و مستحب را نمی داند، واجب و غیر واجب را نمی داند، چه وقت باید حرف امام زمانش را گوش بدهد این گمراه است، ما از چنین آدمی سرباز نمی خواهیم. این حرف چه کسی است؟! خدا در سوره «کهف» فرمود: در کلّ نظام خلقت من یک #کارگزار بی عُرضه ظالم و شیطان صفت ندارم، این «مَا اتَّخَذتُ» که نیست، این «کان» منفی آن نقش را دارد ﴿وَ ما كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً﴾؛ فرمود من خدایی نیستم که آدمی که شیطان صفت باشد در کارگاه خود داشته باشم. همین بیان را حسین بن علی در آن صحنه استدلال می کند، فرمود من کسی نیستم که در اردوی من چنین کسی باشد، او حاضر بود کمک مالی کند ﴿وَ ما كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً﴾. ▪️ این همه توصیه برای بزرگداشت جریان کربلا، می بینید این حرف های جهانی می زند، تنها وارث خلیل حق نیست، تنها وارث موسای کلیم و عیسای مسیح (علیهما السلام) نیست، این به عنوان «خلیفة الله» مثل اینکه دارد جهان را اداره می کند، کاری که «مستخلف عنه» او دارد همان حرف را می زند ﴿وَ ما كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً﴾، این استدلال خداست که من این کار را نمی کنم، در دستگاه من آدم فاسدی نیست. سیدالشّهداء هم فرمود در دستگاه من آدم گمراهی نیست، کسی که بین واجب و غیر واجب، بین اهمّ و غیر اهمّ فرق نگذارد در دستگاه ما نیست. دستگاه ما دستگاهی است که همه را با #چشم_حق می بیند. ▪️ همه ما شنیدیم که وجود مبارک حسین بن علی در بالای سر علی بن الحسین خم شد و این پسر را بوسید، درست است؟! یک غلام سیاهی هم در کربلا بود وجود مبارک حسین بن علی خم شد صورت این غلام سیاه را بوسید. یک جا رخ غلام و پسر بوسه داد و گفت ٭٭٭ در دین ما سفید فرق نکند با سیاه ▪️ این یک حکم ابدی است که اختصاصی به جریان آن روز و روزهای دیگر ندارد و بساط اموی را بالکلّ برچید و سخنان نورانی زینب کبرا همین طور بود، سخنان نورانی امام سجاد (علیه السلام) این طور بود که فرمودند ما آمدیم آنچه وظیفه ما بود انجام دادیم و ذات اقدس الهی این قربانی را پذیرفته و این هدف را به مقصد رسانده و ما را پیروز کرد و ما پیروز شدیم «إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ مَنْ غَلَبَ وَ دَخَلَ وَقْتُ الصَّلَاةِ فَأَذِّنْ ثُمَّ أَقِم‏».[2] [1]. سوره کهف، آیه51. [2]. الأمالی(للطوسی)، النص، ص677. #دفن_بدن_جون_غلام_امام_حسین_علیه_السلام_در_كربلا #چشم_حق #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی شب تاسوعا تاریخ: 1397/06/27 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 روز بیست و یکم ماه #محرم1442 🔹 استخاره نفسانی #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 استخاره نفسانی 🔹 این بیان نورانی امام باقر (سلام الله علیه) خیلی بلند است که فرمود حتماً شما باید خودتان را با قرآن بسنجید، با این ترازو بسنجید![1] اگر کسی ترازوشناس نباشد چگونه بسنجد؟! ما حتماً باید یک دوره قرآن در محضر او باشیم تا در دست ما باشد، خواسته‌هایمان را با این بسنجیم که آیا این درست است یا درست نیست؟ 🔹 با این تعلیم و تربیت معلوم می‌ شود که چطور وجود مبارک امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) درباره بعضی از اصحابش آن طور اظهار شوق می ‌کند! حالا چه کسی بود، در نهج البلاغه نام آن شخص نیست. حضرت فرمود: «كَانَ لِی فِیمَا مَضَی أَخٌ»؛ من در گذشته برادری داشتم از دوستان ـ که از شاگردان حضرت بود ـ «كَانَ [یعَظِّمُهُ‏] یعْظِمُهُ فِی عَینِی صِغَرُ الدُّنْیا فِی عَینِهِ»؛[2] چون دنیا در چشم او کوچک بود، او در چشم من بزرگ بود، من او را به عنوان یک مرد عظیم می ‌دیدم. این علی صاحب «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی»![3] حضرت وقتی بگوید او نزد من بزرگ بود، معلوم می ‌شود شخصیتی بود! چرا این شخص نزد چشمم بزرگ بود؟ چون «كَانَ خَارِجاً مِنْ‏ سُلْطَانِ‏ بَطْنِهِ‏ ... مِنْ سُلْطَانِ الْجَهَالَة»؛ از سلطنت شکم و از سلطنت جهل بیرون آمده است. سلطنت شکم همین حرام ‌خوری و بدخوری است. سلطنت جهل چیست؟ کسی جاهل باشد و برابر آن جهل عمل کند. این شخص از سلطنت جهل بیرون آمده بود. 🔹 اما آن قسمت مهم و حساس آن این است که او یک استخاره نفسانی داشت.[4] ما یک استخاره قرآنی داریم یا استخاره آفاقی با تسبیح است؛ به هر حال بیرون از ماست. فرمود این شاگرد من استخاره نفسانی داشت، جان او به منزله قرآن بود، هر کاری را که می ‌خواست بکند فکر می‌ کرد، اگر به جایی نمی‌ رسید بر صفحه نفس خود عرضه می ‌کرد، آن وقت معلوم می‌ شد که بد است یا خوب است؛ اگر مطابق با ﴿فُجُورَها﴾ بود می‌گفت بد است، اگر مطابق با ﴿تَقْواها﴾‎‎ بود می‌ گفت خوب است، چون این ﴿فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها﴾‎‎[5] در صفحه نفس هست و پاک که نشد. اگر کسی این صفحات نفس را غبارآلود نکند، ﴿قَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا﴾ نکند، دسیسه نکند، دفن نکند بر اغراض و غرائز، این شفاف است. فرمود او اگر شک داشت که این کار را بکند یا نکند، به قرآن مراجعه نمی ‌کرد، به نفس مراجعه می‌کرد که تربیت شده قرآن است، قرآن او را تربیت کرد. اگر مطابق با میل بود، هوای نفس بود، می ‌گفت این کار بد است. اگر مطابق با رضای الهی و رضای اهل بیت بود، می ‌گفت این کار خوب است؛ چه درباره خود و چه درباره دیگران. 🔹 اینها را اینها پروراندند، اینها نه امام بودند نه امامزاده، اینها فقط شاگردان اهل بیت بودند. ما چرا این طور نباشیم؟! اگر یک وقت مخصوص امام یا پیغمبر بود، بله! اما حضرت می ‌فرماید او یکی از شاگردان ما بود، پس این راه باز است. [1]. تحف العقول، ص284؛ «یا جَابِرُ اغْتَنِمْ مِنْ أَهْلِ زَمَانِكَ خَمْساً ... اعْرِضْ‏ نَفْسَكَ‏ عَلَى‏ كِتَابِ‏ اللَّهِ‏ فَإِنْ كُنْتَ سَالِكاً...». [2]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), حکمت289. [3]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), خطبه189. [4]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), حکمت289؛ «وَ كَانَ‏ إِذَا بَدَهَهُ‏ أَمْرَانِ‏ ینْظُرُ [نَظَرَ] أَیهُمَا أَقْرَبُ إِلَى الْهَوَى [فَخَالَفَهُ‏] فَیخَالِفُه...». [5]. سوره شمس، آیه8. #شاگرد_اهل_بیت #سلطنت_جهالت #بزرگ_در_چشمان_ولی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 ـ افتتاحیه سال تحصیلی حوزه علمیه تاریخ: 1397/05/27 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠 روز بیست و دوم ماه #محرم1442 🔹 اصول خانواده اصيل ديني #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🆔 @a_javadiamoli_esra

اصول خانواده اصیل دینی 🔹 قرآن کریم در عین حال که به امور خانوادگی خیلی احترام می ‌گذارد و خانواده را اصل می ‌داند، به مسئولان خانواده که پدر و مادر است دستور اکید می ‌دهد، آنها که بچه ‌هایی را زیر نظر دارند و پرورش می ‌دهند؛ دستور اول این است که آنها را از خطر گناه باز دارند، آنها به جای ناامن نروند. دستور دوم آن است که وارد حریم پرورش، علم، فضیلت و مانند آن بشوند. دستور سوم این است که اعضای این خانواده رهبری دینی و فکری و معنوی جامعه را هم به عهده بگیرند. این اصول سه ‌گانه مربوط به وظایف یک خانواده متشرِّع و متدین است. 🔹 وظیفه اول که ما وارد منطقه ناامن نشویم خیلی مهم نیست، وظیفه دوم که وارد حرم امن بشویم بسیار مهم است، وظیفه سوم که ما هم دیگران را از خطر برهانیم و به مقصد برسانیم خیلی اهم است. پس سه اصل است که یک خانواده اصیل دینی به این اصول سه¬ گانه باید پا بند باشد. اما آن اصل اول که خودمان و اعضای خانواده را از محدوده ناامن حفظ بکنیم، فرمود: ﴿قُوا أَنفُسَكُمْ وَ أَهْلِیكُمْ نَاراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ﴾؛[1] خودتان، فرزندانتان، اهل‌تان را از آتش حفظ بکنید. گناه آتش است، خطرهای دیگر آتش است، در جهنم هم آتش است، فرمود او را حفظ بکنید! این ﴿قُوا﴾ که به «وقایت» به حفظ برمی ‌گردد، همان است که از آن به تقوای خانوادگی یاد می‌شود. تقوای خانواده در آن است که انسان خود را و اعضای خانواده‌ خود را از گناه حفظ بکند. 🔹 اما دومی خیلی مهم است و بالاتر از آن سومی است. دومی آن است که انسان در خانه ‌ای زندگی بکند که آیات الهی، معارف وحیانی، دستورات خدا و پیغمبر و اهل بیت در آن خانه مطرح بشود. در سوره مبارکه «احزاب» به اعضای خانواده پیامبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) سفارش خصوصی کرد، فرمود: ﴿وَ اذْكُرْنَ مَا یتْلَی فِی بُیوتِكُنَّ مِنْ آیاتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ﴾.[2] دستورات دیگر برای همه هست، به همه ما می ‌فرماید متذکر آیات الهی باشید ﴿وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثیراً﴾[3] باشید, آیات قرآن را، معارف قرآن و عترت را فرا بگیرد و مانند آن; اما در خانواده ‌ای که آیات الهی مطرح هست, دستورات حکمت خدا مطرح هست, خدای سبحان به زن ‌های آن خانواده، به خواهرها و خانم ‌های آن خانواده بالخصوص به این مادرها سفارش می ‌کند که شما به یاد آیات الهی باشید که در خانه شماست, نه در مسجد و معبَد دیگری است. وقتی مسئول خانواده شما با قرآن و عترت است شما هم به آیات الهی متذکر باشید؛ این بسیار مهم است! 🔹 بخش سوم که از این هم مهم ‌تر است این است که به مسئولان خانواده، یعنی به پدر و مادر می ‌گوید مطمئن باشید که کار تنها به عهده شما نیست, نگویید ما مشغول بحث ‌های تفسیری هستیم, مشغول بحث ‌های حکمت هستیم، بحث‌ های آیات الهی هستیم, اینها یک طرف قضیه است که کار به مبدأ قابلی برمی‌ گردد؛ آن بخش اساسی که به مبدأ فاعلی برمی ‌گردد به فیض و فوز الهی برمی ‌گردد آن به دست خداست; آن را هم از خدا بخواهید! از خدا بخواهید همان طوری که به شما توفیق داد, خود شما, از خطر نجات پیدا کردید؛ یک، به ﴿آیاتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ﴾ رسیدید؛ دو، رهبری فکری جامعه را هم خدا نصیب شما بکند. فرزندی داشته باشید که «قرة العین» شما باشد: ﴿رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّیاتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَاماً﴾[4] این اختصاصی به پدر ندارد, مادر هم می ‌تواند این دعاها را بکند, بگوید خدایا فرزندان ما را طیب و طاهر قرار بده! فرزندی باشد که «قرة العین» باشد. در این آیه قرآنی خدای سبحان به پدران و مادران آموخت که به خدا عرض کنیم: خدایا ذریه ما را «قُرة ‌العین» ما قرار بده! یعنی طوری آنها را بپروران که ما وقتی اینها را می‌بینیم اشک شوق بریزیم. نور چشم به این معنا باشد، وگرنه «قُره» به معنای نور نیست: ﴿رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَ ذُرِّیاتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَاماً﴾. حالا وقتی ما یک خانواده شدیم پدر خانواده، مادر خانواده، اعضای خانواده در خدمت ﴿آیاتِ اللَّهِ وَ الْحِكْمَةِ﴾ بودند اینها می ‌توانند امام جامعه باشند. [1]. سوره تحریم، آیه6. [2]. سوره احزاب، آیه34. [3]. سوره انفال، آیه45; سوره جمعه, آیه10. [4]. سوره فرقان، آیه74. #تذکر_آیات_الهی_توسط_مادران #تقوای_خانوادگی #قره_العین #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1388/03/28 🆔 @a_javadiamoli_esra