🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_بیست_هشتم _راستی شما ناهار خوردین؟ همان جا ناهار خوردیم .نان و سیب زمینی و کنسرو لوبیا .هنوز سفره جمع نکرده بودیم که رزمنده ها وارد چادر شدند‌. سفره جمع شد . آنجا پر شده بود از رزمندگانی که چند تا چند تا دور هم پچ پچ می کردند، طوری که من نفهمم. به گمانم فرمان عملیات صادر شده بود .با اصرار زیاد غلامعلی و غلامحسین به شیراز برگشتم. یک هفته بعد مشغول آب دادن به گل های باغچه بودم که صدای زنگ در را شنیدم. در را باز کردم و غلامحسین را دیدم،دو ساک در دستش بود یکی مال خودش و دیگری مال غلامعلی. سراغ غلامعلی را گرفتم لبخند زد و گفت :جنگ هنوز تمام نشده و برای ادامه عملیات در جبهه ماند‌. لبخندش طعم تلخی داشت .دلم گرفت. از خانه بیرون رفتم. همسایه ها به شکل غریبی به من نگاه میکردند .اشک در چشمانم موج میزد . یاد خاطراتی افتادم که از غلامعلی داشتم و چیزهایی که از دیگران شنیده بودم. از کوچه منتهی به سردزک که میگذشتم بچه هایی را دیدم که بی توجه به گرمای هوا فوتبال بازی می‌کردند . یادم به زمانی افتاد که بچه های مسجد شاهزاده قاسم تیم فوتبال تشکیل داده بودند و این کارشان حسابی سر و صدا را انداخته بود.یادمه ماه رمضان بود و صدای ربنا در خانه پیچیده بود که در باز شد و غلامعلی سلام کرد و گفت: سلام بابا چطوری؟؟مادر کجاس؟ _سلام بابا ..رفته خونه خاله زهرا مجلس ختم قرآن. مشغول وضو گرفتن بود که رو به من کرد و گفت :چه خبرا؟! هنوز جواب نداده بودم که تلفن زنگ زد به غلامعلی گفتند فردا مسابقه فوتبال دارد .ساعت ۸ صبح استادیوم شهید دستغیب . گوشی را سر جایش گذاشت .پرسیدم ؛میخوای اول افطار کنی ؟ جواب داد: اول نماز میخونم . به نماز ایستاد سلام که داد دوباره تلفن زنگ زد. از پادگان بود. وضعیت فوق‌العاده اعلام شده بود و باید هرچه سریعتر برمیگشت. گفتم :افطار کن بعد برو. گفت: نمیتونم باید برم. لیوانی آب نوشید و رفت و بعد ها فهمیدم به خاطر فشار کاری نتوانسته بود هری بخورد اما با آن گرسنگی صبح روز بعد خودش را به استادیوم رسانده و مسابقه داده بود چرا چون به دوستانش قول داده بود. به سمت شاهچراغ راه افتادم. وارد صحن شدم .صدای تلاوت قرآن را شنیدم .پسرم با قرآن انس گرفته بود هر وقت فرصت می کرد قرآن می خواند و بر این کار مداومت داشت. سوره الرحمن و واقعه را هر شب می خواند. پیش از خواب چند آخر آیه سوره کهف را تلاوت می کرد تا به موقع از خواب بیدار شود و شب های جمعه هم با صدای بلند سوره اسرا را میخواند. یک شب پرسیدم :چرا سوره اسرا شبهای جمعه می خوانی؟! اشک در چشمانش چرخید .نگاهم کرد و گفت :خواندن سوره اسرا در شبهای جمعه دیدار آقا امام زمان را نصیب آدم می کند . آه کشید ساکت شد و به نقطه ای خیره ماند. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_بیست_نهم کفش هایم را تحویل کفشداری دادم و اذن دخول را زیر لب زمزمه کردم. جوانی چهارشانه و قد بلند کنارم ایستاد .دست ادب برسینه گذاشته بود و اذن دخول را با صدای نه چندان بلند می خواند. غلامعلی من هم ورزشکار بود و هم علاقمند به علم و دانش. یادم می‌آید که همیشه به مطالعه توجه ویژه‌ای داشت. در نخستین دوره آموزشی مربی عقیدتی شرکت کرد و بعدها با تلاش و کوششی که در کسب علم و معرفت داشت یکی از بهترین مربیان عقیدتی سپاه شد. مطالعاتش را در این زمینه گسترش داد و در سال ۱۳۶۱ در کنکور سراسری شرکت کرد .چند ماه بعد نامش را در فهرست قبولی های رشته الهیات دانشگاه مشهد دیدم. آن روز به خودم گفتم: که اگر پسرم شهید شده باشد با شهادتش موفق شد از دانشگاه جبهه فارغ التحصیل شود‌. و حالا بعد از این همه سال وقتی که گلزار شهدا میروم سر قبر همه پسران می نشینم از شهید سال گرفته تا غلامعلی و اسلامی نسب و ... سنگ ها را با گلاب می شویم .به عکس غلامعلی خیره می شوم و می گویم ممنون که هیچ وقت تنهامون نگذاشتی ..به قولت وفا کردی .قول مردونه مردونه... 🌿🌿🌿🌿🌿 برایش نامه نوشته بودم که دلمان به خصوص پدر و مادر برایت تنگ شده و نگران سلامتی ات هستیم. نوشته بودم غروب که میشود مادر دلش می گیرد و بی اختیار اشک میریزد .البته اگر حاجی بفهمد نگران حال مادر می شود به همین دلیل مادر همیشه دور از چشم بقیه گریه میکند. مدتی بعد سر سفره نهار بودیم که جواب نامه ام آمد. نامه را با صدای بلند برای پدر و مادرم خواندم که در آن تا خطاب به مادرمان نوشته بود: «مادر جان نگران من نباش هرچه قسمتم باشد همان می شود‌. هر وقت خواستی گریه کنی به گلزار شهدا برو و سری به خاک شهید« محمدسالک» بزن چون اینجا غریب است» #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی مادر رو به من کرد و گفت محمد سالک کیه؟! گفتم یک رزمنده افغانی بود دوست غلامعلی. _افغانی؟! _بله خیلی مودب و مومن و با اخلاق بود .در عملیات رمضان شهید شد. چینی به پیشانی مادر اضافه شده و سر تکان داد و پرسید: «زن و بچه اش کجان؟؟» گفتم :کسی رو این جا نداشت غریب بود. نامه را تا کردم و گفتم: خودم سفره را جمع می کنم .اما هنوز سفره را جمع نکرده بودم که تلفن زنگ زد. حاجی نیم خیز شد که گوشی را بردارد که پیش دستی کردم و گفتم من جواب میدم. بابا همون جا نشست اما زیر لب گفت :شاید غلامعلی باشه. گوشی را برداشتم .خودش بود اما با صدای آرام نمی خواست کسی متوجه شود. _سلام منم غلامعلی .ولی چیزی نگو نمیخوام دلواپس بشن. _من خیلی خوشوقتم .شما دوست آقا غلام هستین دیگه خوب امرتون را بفرمایید. حاجی داد زد کیه ؟ گفتم :دوست غلامه! پرسید: از غلامعلی خبری داره ؟! گفتم :بذار بپرسم ,شما از آقای غلامعلی دست بالا خبری دارید؟؟ غلام خندید و گفت: اگه دستم بهت برسه... رو به بابا کردم و گفتم :میگن حال غلام خوبه و کنسرو های جبهه بهش ساخته. _خدا را شکر _خوب امرتون رو بفرمایید. _زود خودت رو برسون اینجا .مهمونی داریم. میایی؟!! خودت رو برسون عین خوش, لشکر ۱۹ فجر اینجا مستقر شده .بیا واحد آموزش. کاری نداری؟! _نه قربان خیلی ممنون.به اون برادر ا سر به هوای من خیلی سلام برسون. خیلی سریع وسایلم را جمع کردم و همان روز عصر به راه افتادم .صبح روز بعد رسیدم عین خوش .هوا هنوز گرم نشده بود که خودم را به واحد آموزش رساندم .آنجا نبود. با پادگان آموزشی تیپ امام سجاد تماس گرفتم گفتند رفته میدان تیر .یکی دو ساعت گذشت دیگر داشتم نگران میشدم که از دور دیدمش. _سلام من همیشه باید دنبالت بگردم؟! خندید و مرا در آغوش گرفت و گفت :سلام من که همیشه با شمام کاکا جون.. مرا به چادرش برد و نقشه عملیات را برایم تشریح کرد و گفت :یک گروه خط شکن می خوام. همان شب در چادر محمد اسلامی نسب عده زیادی از رزمنده آمدند و گروه‌های مختلفی تشکیل شد .غلامعلی همه را برای عملیات توجیه کرد. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_یکم آن شب هرگاه از خواب بیدار می شدم غلامعلی مشغول نماز و دعا بود _بیا بخواب کاکو _خوابم نمیاد _باید بخوابی فردا کلی کار داریم. _خودت چی! نمیخوابی؟! _یکم قران میخونم و میام. کمی بعد از اذان صبح بیدار شدم بعد از نماز جماعت صبح دسته جمعی زیارت عاشورا خواندیم. صبحانه خوردیم و غسل شهادت کردیم .بچه ها از شوق عملیات سر از پا نمی‌شناختند. برق نگاهشان شور و بیقراری شان را به خوبی نشان می داد .بعد از آن غلامعلی به گوشه‌ای رفت تا وصیتش را بنویسد. وقتی نوشتن وصیت‌نامه را تمام کرد، حالت خاصی داشت. آرامش روحی به نقطه ای خیره شده بود و حرفی نمیزد. _کاکو غلام علی! هنوز در خودش فرو رفته بود. _من با شما بیام دیگه مگه نه؟! _فرمانده من برادر اسلامی نسب اون باید تصمیم بگیره. چیزی نگفتم. او هم حرفی نزد کمی بعد بلند شد و گفت: میرم خط و تا ظهر برمیگردم. دیگر ندیدمش تا وقت اذان مغرب که دیدم لباس نو و اتوکشیده پوشیده.تا مرا دید و گفت :حاضری بریم؟! سر تکون دادم و پرسید :چیزی خوردی؟! دوباره سر تکان دادم. به همراه شهید اسلامی نسب سوار لندکروز شدیم و به سمت خط مقدم به راه افتادیم. غلامعلی روبرویم نشسته بودم .نگاهم را نمی‌دید .نگاهش به نقطه ای خیره بود و زیرلب ذکر می‌گفت‌‌. نگران شدم‌ نمیدانم شاید هم دلم برات تنگ شد که دستش را در دست گرفتم و فشار دادم. به خودش آمد نگاهم کرد لبخندی زد و گفت :نگران نباش. گفتم :نپری غلامعلی؟ دوباره تبسمی کرد و گفت: ای بابا ....صلاح کار کجا و من خراب کجا؟! سر برگرداند و به گرگ و میش آنسوی شیشه و منظره ای که از کنارمان می گذشت نگاه کرد .من هم نگاهم که شیشه کشیده شد به دشت و تپه ماهورهای اطرافمان که به سرعت می‌آمدند و می‌رفتند در اعماق خاکستری شامگاه. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_دوم در راه برگشت رو به او کردم و گفتم: من یک آشنا توی بیمارستان دارم میخوای برات دارو بگیرم؟! نگاه کرد و لبخندی زد و گفت: من که خوبم بزار به کسایی برسه که واقعاً بهش نیاز دارند .من باید برگردم جبهه. گفتم: اینجا همه نگرانت هستند . اونجا کسی چشم به راهت نیست. _میدونی هوشنگ خان منتظره تا برگردم جبهه؟! قضیه هوشنگ خان برمیگشت وقتی که منو داداشم مادرت با هم در منطقه بودیم. قبلا هم همین کار را کرده بود عادت شده بود. انگار که هر موقع از جلوی ایستگاه صلواتی رد میشد ترمز می کرد و بعد هم میخندید و میگفت:« میبینی کاکو! عجب ماشین باهوشیه !خودش ایستگاه صلواتی می ایسته» یک روز با همان لندرور از لشکر به منطقه حواری شلمچه میرفتیم. راننده امام شهید عباس نظیری بود. همه کم و بیش می دانستیم که عباس شوخ طبع است. نزدیکی‌های ایستگاه صلواتی رو به من و غلام علی کرد و گفت حالاص۳۳۳ظ نداده‌اند هم ما صضت یا ننیملژچلهزغچز اخس وقتشه ماشین را آزمایش کنم اگه وایساد باهوشه. اتفاقاً چند متر جلوتر و نزدیک ایستگاه ،ماشین بنزین تمام کرد و متوقف شد. همه خندیدیم و به پیشنهاد غلامعلی از آن به بعد ، آن لندرور به خاطر هوش زیادش به هوشنگ خان معروف شد. بعد هم لندرور های لشکر یکی از پیدا کردن ..خسروخان.‌ ایرج خان... ناراحتش که خشک شد دوباره برگشته و حالا دیگر غلامعلی نیروی ثابت جبهه شده بود. ماها می‌گذاشت و شیراز نمی آمد. دو سه مرتبه آمد که یکبار به خاطر جراحت پای راستش بود. در عملیات محرم مجروح شد و دوران نقاهت را در شیراز سپری کرد. روزی که شهید اسلامی نسب برای عیادت به منزل مان آمد رو به پدرم کرد و گفت: آقازاده شما آنقدر اصرار کرد تا مجوز شرکت در عملیات را از من گرفت» در همان روزهایی که دوران نقاهتش را طی می کرد همه بهتر از این بود که زودتر راهی جبهه شود. شبها سوره های کهف و اسرا تلاوت می‌کرد و روز سعی می‌کرد کمتر از عصا استفاده کند. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_سوم هوا تاریک شده بود و من پشت وانتی بودم که به مقر برمیگشت. سردرد داشتم از ناراحتی بود .می‌دانم مجروحیت برای غلامعلی اهمیت دارد و نه حتی شهادت. غلامعلی به تکلیفش عمل می کند و بس. برادر منطقی که از هم دوره های شهید دست بالا بود میگفت: در مریوان که بودیم روزی بحث به شهادت و مجروحیت کشید .یکی از دوستان پرسید: بچه ها شما شهادت را دوست دارید یا مجروحیت را ؟! هرکسی چیزی گفت ‌یکی گفت: فقط شهادت من برای شهادت آماده ام. یکی میگفت :اگر کسی مجروح یا جانباز شود هم دینش را به اسلام و انقلاب ادا کرده و هم می تواند به زندگی ادامه دهد» نوبت به غلامعلی که رسید مکثی کرد و گفت: یکی دردو یکی درمان پسندد, یکی وصل یکی هجران پسندد، من از درمان و درد و وصل هجران، پسندم آنچه را جانان پسندد» _پیاده شو اخوی! آخر خط بیا پایین. وانت توقف کرده بود .انگار همه غم و غصه دنیا روی دلم سنگینی می کرد .در کنار جمعی از رزمندگان تا نیمه‌های شب مشغول مناجات و دعا بودیم. از اینکه مرا برگردانده بودند دلم شکست .نگران غلامعلی بودم برای سلامتیش دعا کردم. سر به سجده داشتم که گفتند مهیای یه حرکت شویم. به راه افتادیم. نزدیک اذان صبح بود که به منطقه رسیدیم. اما فرمان دادند همان جا منتظر بمانید. نماز خواندی منتظر بودیم تا اجازه بدهند به یاری برادرمان برویم و در نبرد مشارکت داشته باشیم، اما این فرمان هرگز صادر نشد. آفتاب در مورد اما هنوز هیچ کدام از بچه‌ها برنگشته بودند. نیم ساعت بعد عده ای به عقب برگشتند. اولین آشنایی را که دیدم شهید قطبی بود. از این سراغ برادرم را گرفتم. _ندیدیش نگرانشم ؟! _نگران نباش برمیگرده. این جمله و جملات مشابه را آن روز زیاد شنیدم. _یکی دو بار دیدمش مثل شیر می جنگید. _برمیگرده ایشالله. _قبل از میدان مین دیدمش .ولی وقتی زمین گیر شدیم خبری ازش نبود. _نترس دیگه وقتشه برگرده. _گمونم زخمی شده بود. _دیدمش افتاد روی زمین. _میگن اسیر شده بعد از درگیری با سنگر کمین عراقی ها. _چیزی نیست برمیگرده. _بعید میدونم شهید شده باشه. _داداش تا صدام رو نفرسته جهنم آروم نمیشه. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_چهارم _حالا نمیخواد عزا بگیری هنوز که عملیات تمام نشده. _شاید شهید شده باشه .گمونم دیشب یکی میگفت شهید شده اما نمیدونم کی بود تو اون تاریکی. _صبر کن اگه امشب برنگشت فردا باهم میریم دنبالش. شب شدو غلامعلی برنگرد دوباره صبح شد و خبری از برادر من شد رفتم سراغ محمد اسلامی نسب و گفتم: می خوام برم دنبال غلامعلی بگردم. شهید اسلامی نسب کمی فکر کرد و گفت: میخوای باهات بیام؟! _نه _موتور سیکلتش اونجاست .برو که خوش خبر باشی انشالله. رفتم و آنجا را وجب به وجب گشتم اما انگار غیب شده بود. روز قبل دلداری ام داده بودند و گفته بودند برمیگردد. برگشت اما استخوانش !برگشت اما سالها بعد! او همان شب به آسمان پر کشیده بود. 🌿🌿🌿🌿 نزدیک ظهر بود که زنگ خانه به صدا درآمد. عصازنان از اتاق بیرون آمدم و لنگ لنگان از حیاط رد شدم و در را باز کردم. پیرزن چروکیده و قد کوتاهی روبرویم ایستاده و چادری رنگ و رو رفته پوشیده بود .بغض آلود سلام کرد. _من سواد ندارم این عکس آقا کریمه؟! پیرزن به اعلامیه شهادت کریم اقبالپور اشاره کرد و پرسید: برادرته؟! ساعت کار دادم و گفتم: دوستت کاکام بود ،اما از برادر چیزی کم نداشت. بغضش شکسته و اشک صورت چروکیده اش را پوشاند. _چرا گریه می کنی مادر؟! _به من کمک می کرد. _آره کریم خیلی مهربون بود. _بعضی وقتا با دوستش برام خوراکی می آورد و یه وقتایی هم بهم پول میداد. انگار میدونستند بعد از یک عمر کلفتی مردم ،حالا دیگه کسی به یک پیرزن ضعیف کار نمیده. امروز رفتم کمیته امداد حالا هم داشتم برمیگشتم خونه که یک دفعه چشمم به این اعلامیه افتاد. شهید شده؟! سر تکون دادم : کریم به خیلی ها کمک می کرد. حالا کسی هست که کمک کنه!؟ _نه مادر ..دوستش هم انگار منو یادش رفته .اونم دیگه سراغی ازم گرفته. _اسمش چی بود یادت هست؟! _ گمونم دست بالا بود. مدتی هست که دیگه نمیاد.. _اونم شهید شده. _تو از کجا میدونی؟! _غلامعلی دست بالا برادرم بود. پیرزن خیره نگاهم کرد. اشک چشمانش دوید و بی‌آنکه دیگر حرفی بزند به راه افتاد و رفت. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_پنجم برادرم این اواخر به شعر و شاعری علاقه پیدا کرده بود و اشعار شاعران را مطالعه میکرد به خصوص به دیوان حافظ و دیوان شعر کمپانی علاقه ای وافر .داشت بعضی شبها اگر مجالی دست میداد با عده ای از برادران بسیجی مشاعره می.کرد شهید بزرگوار محمد رضا عقیقی همیشه در مجلس مشاعره حاضر بود. بعد از شهادتش روزی به یاد او دیوان حافظ را باز کردم این غزل آمد حاليا مصلحت وقت در آن میبینم که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم یعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینم جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم تا حریفان دغا را به جهان کم بینم لحظه ای مکث کردم و نگاهم کشیده شد به عکسش که به دیوار بود سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو گر دهد دست که دامن ز جهان در چینم بغضم شکست و اشکهایم با غزل حافظ و یاد برادر عزیزم در آمیخت یادم میآید چند روزی قبل از عملیات والفجرا ، بعد از نماز ظهر ناهار خوردیم و دیدیم که غلامعلی خیره شده به دشت لاله پوشی که پادگان را احاطه کرده بود همه جا پر از لاله بود و شقایق رو به من کرد و گفت میبینی کاکو؟ چقدر قشنگن - قشنگن خیلی زیباس اینها حس شاعری را در آدم تقویت میکنن و زیر لب زمزمه کرد ... که شهیدان کهاند این همه خونین کفنان..... :گفتم دیشب یکی از بچه ها شام گیرش نیومده بود با تعجب نگاهم کرد و گفت «کی؟» ناصر زاده اون که دیشب خودش غذای بچه ها رو توزیع می.کرد خندیدم و :گفتم آره ولی چیزی براش نموند با ناراحتی رو به من کرد و گفت «چرا» به من نگفتی؟ هنوز ته لبخندی به صورت داشتم که :گفتم همین چند دقیقه پیش فهمیدم آه کشید و ساکت شد و چیزی نگفت - یه سؤال بپرسم؟ وقتی بار اول رفتی ،جبهه تا مدتها خبری ازت نداشتیم؛ تازه وقتی هم که مجروح شدی و ،برگشتی لام تا کام حرفی نزدی؛ حالا بگو همون دفعه ی اول به کدام منطقه ی جنگی اعزام شدی؟ _مریوان _چرا خبری به ما ندادی؟ _صلاح نبود _ولی همه ی ما نگرانت بودیم و از همه بیشتر مادر دل نگرون بود لبخند زد و گفت :اون روزا کردستان شده بود مسلخ ... خیلی از بسیجیها و بر و بچه های سپاه اونجا شهید شدن. مصلحت نبود شماها رو نگران کنم. دوباره به گلها نگاهی انداخت و ادامه داد: میدونی کاکو شعر روح انسان رو لطیف میکند و جان رو صیقل میزند روزی در مقر آموزش تیپ المهدی (عج) .دیدمش گرم صحبت بودیم که :گفت میخواهی از شعرهایم برایت بخوانم.» سر تکان دادم و او پاره ای از اشعارش را برایم خواند گفتم: «موضوعی شعر ،بگو اصلا برای تمرین بیا مسابقه .بدیم. موضوعی تعیین کنیم و هرکس شعرش بهتر شد برنده است.» :پرسید موضوع چه «باشد؟ کمی فکر کردم و گفتم آزادی فطرس به میمنت تولد حضرت ابا عبدالله (ع)) خندید و گفت «باشه.» حالا هر وقت دلتنگش میشوم میروم سراغ همان کاغذ کاهی شعرش را میخوانم و اشک میریزم. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_ششم ده سال گذشت ده سال که هر سال و ماه و هفته اش با انتظاری بی انتها ...اما نیامدی . _خدایا اگه صلاح میدونی یه نشونه ای ازش به ما بده _یعنی شما راضی هستی مادر؟ _ها حتی اگه یه تیکه از پیرهنش یا فقط پلاکش هم به دستمون برسه ،راضی ام. اما نیامدی و هیچ نشانی از تو نیامد نه پیرهنی و نه .پلاکی پدر خمیده شد و مادر شکست . باز هم نیامدی روزها گذشتند و ما را تنها گذاشتند تا این که آخرین روزهای زمستان پیکرت را آوردند .گفتند: بچه های تفحص از روی مدارکی که با خودت داشتی تو را شناسایی کرده اند . _مادر ..مادر ..مژده بده برگشت !غلامعلی رو پیدا کرده ن. !! _آمدی.... خوش آمدی... آن روز که تو را تشییع کردیم هزار شهید, هزار خورشید در سراسر کشور تشییع میشد .بیتاب تو بودیم، بی تاب تر هم شدیم. تا این که آن روز حضرت آقا پیامی دادند:: اطلاع یافتم که امروز بالغ بر هزار تن از شهیدان به خون تپیده ی جنگ تحمیل تشییع می.شوند پیکرهای این مجاهدین فی سبیل الله پس از گذشت سالی چند از شهادتشان, امروز بار دیگر هوای شهرها را نفس روح بخش فرشتگان الهی معطر به عطر بهشتی آغشته میسازد و یاد گرامیشان و خاطره رشادتها و فداکاریهایشان ی که از یاد رفتنی نیست ،زنده و برجسته مینماید. سلام خدا بر این فداکاران که در روز غربت فضیلت ها و ارزشهای اسلامی به یاری خدا و دفاع از انقلاب اسلامی قد علم کردند و غریبانه جان دادند . سلام خدا و فرشتگان و بندگان صالحش بر این اجساد پاک و نورانی که از خود گذشتند تا کشور و ملت خود را از آسیب متجاوزان محفوظ بدارند. سلام ما بر این پاره های دل ملت که مرگ را استقبال کردند تا اسلام زنده بماند. داوطلبانه به خاک افتادند تا ایران سربلند گردد. درود خدا و اولیایش و درود ملت ایران بر آنان. این جانب به خانواده های داغدار و چشم انتظار این شهیدان تبریک و تسلیت عرض میکنم و امیدوارم به برکت این اجساد طیبه که شب قدر اولین آرامش آنان است، شبهای قدر بر آن خانواده ها و بازماندگان و بر همه ی ملت ایران مبارک گردد و دعای مستجاب حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه در این شبها دستگیر ملت ایران شود» به فضل الله و رحمته. سید علی خامنه ای این پیام مرهمی شد بر زخم دل همه ی ما به خصوص مادر!! #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_هفتم سلام غلامعلی جان !سلام بر تو و بر تمامی شهدای اسلام منو میشناسی؟ زارعی .هستم علی ،احمد برادر محسن زارعی دوست و همکلاسی تو در دبستان الهام. همون رزمنده ای که سر به سر همه میگذاشت؛ اما حالا دیگه حال و حوصله ای برام .نمونده امروز پنجشنبه س بیست و هشتم اسفندماه ۱۳۷۱ این روزها شیراز حس و حالی بهاری داره بوی عید رو میشه با هر نفسی که . فرو میدی احساس کنی آفتاب نرم نرمک میباره و سبزه ها قد می کشن به آرومی روزای آخر اسفندماه که از راه میرسن همه بیقرار میشن انگار حتی ماهیهای کوچک و قرمز هم در تشتهای بزرگ پلاستیکی مدام این سو و آن سو میرن. اما امروز صبح با تمامی روزهای سال فرق .داشت امروز تو روی دستهایی تشییع شدی که همیشه بیقرارت بودن. دستهایی که بارها در این ده سال غیبت تو به سوی خدا دراز میشد تا دوباره به وطن برگردی امروز بعد از مدتها ،پدرت حاجی کرامت رو .دیدم شکسته شده .بود امروز بچه های گردان رو هم .دیدم حاج حسین هم آمده بود در راه از تو خاطره ای برایم تعریف کرد میگفت: یک روز من و آقای دست بالا رفته بودیم .اهواز پسر بچه ای ده دوازده ساله. دیدیم که ده تومان میگرفت و از بالای پل فلزی شیرجه میزد داخل رودخونه ی کارون عده ای دور پسر جمع شده بودن. دست بالا به طرف پسربچه رفت و :گفت تا ظهر چند مرتبه ی دیگه میتونی بپری؟ پسر بچه جواب داد :چهار شاید هم پنج "بار شهید دست بالا جیبهایش را گشت؛ چند اسکناس را روی هم گذاشت و به من گفت :داری"بیست تومن به من قرض بدی؟ بیست تومن را جور کردم و به دستش دادم .پولها را به او داد و گفت :دیگه نمیخواد "بیری. پسربچه با تعجب به او خیره شده بود. دست بالا ادامه داد .برو... برو خونه... تا ،ظهر ،شیرجه بیشیرجه پسرک لباسش رو پوشید و رفت. دست بالا راه افتاد و من هم دنبالش. چرا این کار را کرد؟ خودش که چیزی نگفت. بعدها فهمیدم کارون به ظاهر آرام اما در باطن خطرناک است و افراد زیادی را طعمه بستر گل آلود و چسبنده اش کرده به چشمان خیس حاج حسین نگاه کردم حاجی سر تکان داد و گفت :دست بالا مرد بود مرد... لبخند زدم و :گفتم یادت میاد چقدر تند و تند وضو میگرفت؟ آهی کشید و گفت :دائم الوضو بود و مرتب وضو میگرفت گفتم: بعضی وقتا سر به سرش میذاشتم حاجی آهی کشید و گفت :یه روز بهش گفتم چرا این قدر وضو میگیری؟ غلامعلی لبخند زد و گفت: وضو» نوره پاکی روح و جسم . حاج حسین رو به من کرد و گفت: از اون روز به بعد سعی میکنم همیشه دائم الوضو باشم. بیشتر وقتها هم موقع وضو ،گرفتن یاد شهید دست بالا میافتم تابوت ها روی دست مردم وارد صحن شاه چراغ شده بود و ما هم به دنبالشان به راه افتادیم. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_سی_هشتم السلام علیک یا احمد بن موسى الكاظم (س)... یا شاه چراغ حاج حسین دست روی شانه ام گذاشت و گفت :یه روز یادمه با چند نفر از بچه های رزمنده دور هم نشسته بودیم که یکی از اونا ماجرایی رو برامون تعریف کرد و گفت: وقتی عراقیها برادرم رو به شهادت رسوندن، چنان خشمی وجودم رو فرا گرفت که اونا رو دور زدم و همه شون رو به رگبار بستم. دست بالا که کنارم نشسته ،بود رو به من کرد و با صدایی آرام گفت :شاید یکی از دلایلی که پیروزی ما رو به تعویق می،اندازه همین احساساتی عمل کردنمان باشه؛ هر تیری که شلیک میکنیم باید برای خدا و به نام او باشه وگرنه هر چه از اخلاص فاصله بگیریم, پیروزی نهایی که وعده ی الهی یه از ما دور میشه. حالا انگار مسابقه ی خاطره تعریف کردن گذاشته بودیم رو به حاج حسین کردم و گفتم :یادم میآد بعد از پیروزی انقلاب برخی جریانها و گروههای سیاسی راهشون رو از مسیر انقلاب اسلامی جدا کردن حاجی سری تکان داد و گفت: روزای بدی بود.... گفتم :اون روزا گروهکا برای دست یابی به قدرت و مصادره ی انقلاب هنوز اسلحه به دست نگرفته بودن, اما خشونت رو ترویج میدادن . سالای پنجاه و نه، شصت، شاهد یک زد و خورد و درگیری خیابانی بودیم. من دانش آموز کلاس دوم راهنمایی بودم. مدرسه ام مدرسه راهنمایی شهید (مطهری در چهاراه زند و در انتهای کوچه ای بن بست بود و خانه مان در خیابان فخرآباد قرار داشت. بعضی روزها با دوچرخه میرفتم و گاهی هم که پدرم دوچرخه را لازم داشت پیاده میرفتم و بر میگشتم. روزهایی که پیاده بودم بعد از تعطیلی مدرسه ابتدا سری میزدم به کتاب فروشی کیوان که در کوچه ی نو بهار بود و کتابها را ورق میزدم. پول نداشتم اما عاشق کتابهای رمان و داستانهای علمی تخیلی بودم .بیست دقیقه ای آنجا بین کتابها میچرخیدم و وقتی سنگینی نگاه آقای کتاب فروش را احساس میکردم آرام و بیصدا از آنجا میرفتم. بعد از گردش و سیاحت در کتاب فروشی کیوان راه میافتادم به سمت چهاراه خیرات، خیابان وصال و خودم رو میرسوندم به فلکه و بعدهم خیابان فخرآباد. یک روز عصر هنوز از مسجد خیرات خیلی دور نشده بودم که بوی دود و سر و صدای عده ای که در چهار راه خیرات تجمع کرده بودند توجهم رو جلب کرد. _مرگ بر ارتجاع . _مرده باد مرتجع #ادامه_دارد @Modafeaneharaam

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_چهلم آشنایی حقیر با شهید دست بالا بر میگردد به سال ۱۳۶۱. در آن سال ایشان مسئول آموزش عقیدتی لشکر ۱۹ فجر بودند. یادم است قبل از عملیات محرم ایشان مسئولیت تیپ فاطمه الزهرا (س) را به عهده گرفتند و موفق هم بودند. درست چند روز قبل از عملیات محرم ایشان به آموزش تیپ امام سجاد (ع) آمد و مهیای شرکت در عملیات شد آن قدر اصرار کرد تا سرانجام برادر آتش باز که مسئول آموزش لشکر ۱۹ فجر ،بود با شرکت وی در عملیات موافقت کرد. شهید دست بالا به عنوان آرپی جی زن وارد عملیات و در حین نبرد از ناحیهی پای راست به سختی مجروح شد تا جایی که به خاطر دارم ایشان همیشه سعی میکرد در گمنامی و دور از هیاهو در عملیات حضور داشته باشد. در عملیات شهید دست بالا با برادر ،حسینی گردانی ویژه تشکیل دادند. آماده ی عملیات شدند. روزها کارهای عقیدتی انجام میداد و شبها به عنوان مربی نظامی در مانورهای شبانه حضور می.یافت. قدرت بدنی خاصی داشت روحیه ی بالای او باعث شده بود تا با تلاش بسیار و استقامتش وضعیت تیپ را سروسامان بدهد. از ویژگیهای شهید دست بالا سخت کوشی و تلاش زیاد بود. ایشان هم کارهای عقیدتی و هم مسئولیتهای نظامی را با هم انجام میدادند به نحوی در تیپ امام سجاد (ع) صبحها به آموزش عقیدتی مشغول بودند و شبها پا به پای بچه ها در مانور شبانه شرکت می.کردند . نکته ی قابل توجه این که وقتی خسته و کوفته از مانور بر میگشتیم تجدید وضو میکرد و از حدود ساعت ۲ بامداد مشغول نماز شب و عبادت می.شد .البته این را هم باید بگویم که ایشان عبادات را به شکل مخفیانه انجام میداد. قبل از عملیات والفجر ۱ با توجه به شرایط منطقه به دستور برادر رودکی قرار شد گروهان ضربت تشکیل شود . شهید دست بالا داوطلب شد و این مسئولیت خطیر را پذیرفت. خودش میدانست وضعیت این عملیات چقدر حساس و خطرناک است و پیروزی و شکست والفجر ۱ به موفقیت گروه ضربت بستگی داشت‌. اگر این گروه میتوانست سنگرهای کمین دشمن را خفه ،کند آنگاه باقی بچه ها میتوانستند وارد بطن عملیات شوند. شهید دست بالا غسل شهادت کرد و ما نیز آماده ی شهادت شده بودیم به همراه برادر شکیبا رفتیم و غسل کردیم .وقتی برگشتیم شهید دست بالا به هر کدام از ما مقداری تربت کربلا دادند. #ادامه_دارد @Modafeaneharaam