💠 خوانشی غیر تخدیری از آموزه‌های دینی 🔹یکی از مهم‌ترین ثمرات نگرش #شهید_بهشتی در خصوص جایگاه عمل، خوانش غیر تخدیری و بلکه ضد تخدیری او از آموزه‌های دینی است. شهید بهشتی به هیچ روی خوانش‌هایی از برخی آموزه‌ها مانند شفاعت و دعا را که به سستی و تساهل در عمل منجر می‌شود، برنمی‌تابد و آن‌ها را نگرش‌هایی انحرافی می‌داند. او بر این باور است که دین سراسر دعوت به عمل صالح بر اساس عقیده حق است و هرگونه باوری که از توجه انسان به عمل بکاهد مردود و باطل است. ایشان می‌گوید: کوشش کنیم همیشه، معنا و فضیلت و کمال الهی را در نظر داشته باشیم، همان‌طور که حسین علیه السلام در نظر داشت. ببینید مبارزه حسینی، چگونه مبارزه‌ای است که ظهر عاشورا در اوج مبارزه، دو نفر از صحابه به امام پیشنهاد می‌کنند آقا ظهر است، می‌خواهیم نماز بگذاریم. دیگر نمی‌گوید مبارزه بس است دیگر، نماز می‌خواهیم چه کار؟ یا نمی‌گوید نماز بس است دیگر، مبارزه می‌خواهیم چه کار؟ حسین علیه السلام هم مبارزه می‌کند هم هنگام نماز به پیشگاه خدا نماز می‌گزارد و هر دو را با هم انجام می‌دهد. حضرت در حق آن‌ها دعا کرد و فرمود: «خوب» گفتید. خدا شما را در شمار نمازگزاران محشور کند. 📚 إنّك مَسئول، ص ۵۰ #خوانش_غیر_تخدیری #مکتب_حسینی #شناخت_دین #مبارزه ┄┅═◈✧❁❀❁✧◈═┅┄ ‌ ‌🏴@AndisheBeheshti

༻⃘⃕❀༻⃘⃕❀ ❇️ معنای تشیع 🔹شهید آیت‌الله بهشتی بر این باور است که بسیاری از کسانی که فقط «ولایت» به معنای محبت قلبی را پذیرفته‌اند و محبّ اهل بیت‌اند، خود را داخل در گروه و تشکیلات شیعه معرفی کرده‌اند؛ در حالی که کلمات رهبران شیعه، حاکی از آن است که داخل شدن در طائفه شیعه، مستلزم پذیرش ولایت در همه شئون فردی و اجتماعی و رعایت اصول تشکّل است؛ اصولی که در مسیر اسلام راستین قرار دارد و برخاسته از تعالیم وحی و کتاب الهی است. کسی که عمل به اسلام، یعنی نماز، روزه، زکات، جهاد و ... را رها کرده است و فقط محبت قلبی به اهل بیت علیهم السلام دارد، نمی‌تواند خود را شیعه راستین بنامد. 🔸به راستی، آنان که به محبت و علاقه نسبت به اهل بیت علیهم السلام بسنده کرده‌اند و در اجرای اوامر شریعت سستی می‌ورزند، چگونه خود را از شقاوت نجات یافته می‌دانند، حال آنکه اهل بیت علیهم السلام خود با عمل به اوامر و دوری از نواهی شریعت به والاترین مقامات انسانی دست یافته‌اند. از همین جاست که خوانشی نادرست از مسئله «شفاعت» شکل گرفته و بی مبالاتی به تعالیم قرآن را تئوریزه کرده است. در ادامه، به بیان سخنانی از #شهید_بهشتی درباره چنین انحرافی بسنده می‌کنیم. ایشان می‌گوید: 🔺[امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید:] ای جابر! سوگند به خدای تبارک و تعالی، تقرب نمی‌توان یافت مگر از راه طاعت و فرمان برداری. اگر کسی خیال کند بدون عمل و صرفاً به خاطر دوست داشتن ما از آتش جهنم می‌گریزد، در اشتباه است. با ما این‌گونه برات‌ها وجود ندارد. ما این‌جور در برابر آتش جهنم بیمه نیستیم. هیچ کس در برابر خدا حجت و سندی ندارد. 🟢 اما فرمول «من كان لله مطيعاً فهو لنا ولى»؛ هرکس فرمانبردار خداست، او ولی ماست؛ برای اینکه در ولایت ما تعهد هست. «و من كان لله عاصي فهو لنا عدوّ»؛ هرکس نافرمانی خدا را کند، دشمن ماست. باز فرمولی دیگر: «وما تنال ولايتنا الا بالعمل والورع»؛ کسی می‌تواند از ولایت ما برخوردار شود که از راه عمل به اسلام و ورع و پرهیزگاری وارد شود. فقط از این راه می‌شود به ولایت اهل بیت علیهم السلام رسید. 📚 إنّك مَسئول، ص ۵۲ و ۵۳ #خوانش_غیر_تخدیری #ولایت #محبّت #عمل ┄┅═◈✧❁❀❁✧◈═┅┄ ‌ ‌🏴@AndisheBeheshti

࿐❀✿࿐ 🏴 عزاداری و شفاعت 🏴 🔵 به دنبال بحث جایگاه عمل در زندگی انسان، یکی دیگر از آموزه‌هایی که فهم صحیح آن به رشد بشر کمک می‌کند و موانع را از مسیر عمل پیگیرانه و جهاد متعهدانه رفع می‌نماید، مسئله عزاداری برای اهل بیت علیهم‌السلام و شفاعت ایشان است. 🔹 بر اساس ادله قطعی و اجماعی شیعه، عزاداری برای اهل بیت علیهم‌السلام و حتی گریه بر مصائب ایشان به قدر بال مگسی، موجب بخشش گناهان و جابر کاستی‌های بشر می‌شود. در معنایی وسیع‌تر، انبیا و اهل بيت علیهم‌السلام واجد مقامی ممتاز نزد پروردگار عالم‌اند که موجب می‌شود وساطت و میانجی‌گری ایشان، انسان را از شقاوت رهانده، به سعادت برساند. 🟠 علامه طباطبایی رحمة‌‌الله‌ علیه، مجرمان (کسانی که مستحق عقاب‌اند) را به دو دسته تقسیم کرده است: 1⃣ نخست، کسانی که نه ایمان آورده‌اند، نه عمل صالح داشته اند؛ 2⃣ دوم، کسانی که ایمان آورده‌اند، ولی عمل صالح نداشته‌اند. 💢 گرچه هر دو دسته، کسانی را شامل می‌شود که مستحق عقاب‌اند، اما خداوند، شفاعت شفیعان را در مورد دسته دوم می‌پذیرد و این گروه را مشمول بخشش خود قرار می‌دهد. 🟢 بر اساس آنچه در بحث «معنای تشیّع» گذشت، برداشت #شهید_بهشتی از نظام هستی به گونه‌ای دیگر است؛ ایشان بر این باور است که هر عاقبتی، فقط بازده عمل انسان است و از این منظر سعادت فقط می‌تواند نتیجه عمل صالح انسان باشد. البته، شهید آیت‌الله بهشتی، اهمیت و جایگاه شفاعت و عزاداری بر اهل بیت علیهم‌السلام را با قاطعیت پذیرفته است؛ لذا به تبیینی دیگر از این آموزه‌ها پرداخته است که خاصیت سست کنندگی ندارد، بلکه محرّک انسان متعهد در عمل و سازندگی است. 🔻شهید بهشتی در خصوص فلسفه عزاداری می‌گوید: ❇️ خاندان حسینی بر طبق همان تعالیم عالی اسلام و بر وفق سنن اسلامی با دستور گریستن بر ابا عبدالله علیه السلام و زیارت مزار او، زمینه‌ای فراهم کردند که این چراغ هرگز خاموش نشود. برای اینکه اگر یک نفر روز عاشورا به یاد حسین علیه السلام می‌افتاد و می‌گریست، واقعاً عُمّال حکومت دژخیم چه کار داشتند که بدانند چرا گریه می‌کند. دیگر فشار تا این حد نمی‌شد. نمی‌توانستند بگویند، چرا گریه می‌کنید؟ چرا در خانه‌تان می‌ایستید و السلام علیک یا ابا عبدالله می‌گویید؟ ✔️ بنابراین، تفسیر صحیح ثواب گریستن بر ابا عبدالله علیه‌السلام این است که عرض کردم و به راستی هم ثواب دارد. 🔹 به طور کلی، وقتی ما نتوانیم هیچ‌گونه پیروی از ابا عبدالله علیه‌السلام بكنيم و راهی جز اظهار علاقه و مهر نسبت به آستان حسینی نداشته باشیم، گریستن بسیار بجاست. ▪️ از راه همین جلسه‌های خانوادگی عاشورا بود که شیعیان، نهضت حسین علیه‌السلام را منتقل می‌کردند. در یک خانه، روز عاشورا، پدر و مادر می‌نشستند و داستان کربلا را به طور خلاصه می‌گفتند و گریه می‌کردند. این خاطره در ذهن کودکان زنده می‌ماند و هر سال، می‌گفتند مگر روز عاشورا چه اتفاقی افتاده که شما بر آن گریه می کنید؟ آن وقت، داستان حسین علیه السلام را نقل می‌کردند و این‌گونه دست به دست، به ما رسید. ⭕️ اما گریستن و زیارت کردن باید در حد خودش باشد. انحصار و اکتفا برگریستن و زیارت کردن، مال زمانی است که راه دیگری باز نباشد. آن موقعی که راه، باز است و دوستان حسين علیه‌السلام می‌توانند به راه حسین علیه‌السلام بروند، اگر نرفتند و فقط گریه و زیارت کردند، منحرف شده‌اند. 📚 إنّك مَسئول، ص ۵۴ـ۵۶ #خوانش_غیر_تخدیری #عزاداری #عمل ༺༺༺༺༻༻༻༻ ‌🏴@AndisheBeheshti