📌نمونه‌ها و سناریوهای واقعی الف) دولت روحانی (۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰) رویکرد غالب: موج امید به برجام و تعامل با غرب؛ تاکید بر مذاکره و نرمش قهرمانانه. رفتار رهبری: - ابتدا: میدان دادن به تیم مذاکره‌کننده، حمایت از تیم دیپلماسی و حمایت رسانه‌ای از روند برای حفظ انسجام ملی ("آقایان تلاش خود را می‌کنند. اینها فرزندان انقلاب‌اند"). - نظارت و هشدار: بارها هشدار درباره سوءظن به آمریکا، عدم اعتماد به غرب ("آمریکا غیرقابل اعتماد است")، خطوط قرمز (مانند بازرسی‌های فراگیر یا توقف کامل چرخه هسته‌ای) و لزوم حفظ اقتدار ملی را یادآور شد. - اصلاح مسیر: در نقاط حساس (مثل نقض برجام توسط غرب، یا پیشنهاد مبادلات گسترده)، رهبری دستور محدودیت و تغییر استراتژی را صادر کردند ("آتش به اختیار" و تأکید بر اقتصاد مقاومتی). - دلیل این مدل رفتار: 1. عمل به انتخاب مردم؛ 2. امتحان عملی باورها و سیاست‌های مختلف؛ 3. حفظ اصل وحدت و مشروعیت ملی؛ 4. جلوگیری از مصادره هزینه‌ها و موفقیت‌ها توسط گروه خاص. دولت پزشکیان (نماد دولت گفت‌وگومحور یا تکنوکرات جدید) - سناریوی مفروض: فرض بر اهمیت بیشتر گشایش دیپلماتیک، تأکید بر مذاکره و توسعه روابط با غرب و شرق. - رفتار مورد انتظار رهبری: - همانند گذشته، ابتدا میدان دادن، حمایت علنی و دعوت به همکاری و هماهنگی. - اما تاکید خاص بر اینکه "مذاکره، اگر و فقط اگر در چارچوب خطوط قرمز و منطق عزت، حکمت و مصلحت باشد" قابل پذیرش است. - هرجا نشانه‌ای از عبور از خط قرمز، خوش‌بینی ساده‌لوحانه به دشمن یا آسیب به منافع راهبردی کشور دیده شود، ورود صریح با سیاست اصلاحی، هشدار یا حتی فرمان حکومتی (مطابق اصل ۱۱۰ قانون اساسی). ۳. چرایی این رفتارها از نگاه رهبری 1. اصل ولایت و مردم‌سالاری: رهبر انقلاب بر اصل مردم‌سالاری دینی تأکید دارند؛ یعنی دولت برآمده از رأی مردم باید فرصت آزمون و خطا داشته باشد تا جامعه بلوغ مدیریتی پیدا کند و مسئولیت‌پذیر باقی بماند. 2. کاهش تنش اجتماعی و همدلی ملی: انتقاد صریح، حذف دولت یا ورود مکرر رهبری نه تنها باعث ناکارآمدی دولت و فرار از مسئولیت می‌شود، بلکه وحدت جامعه را مخدوش و پروژه‌های دشمن درباره ناکارآمدی نظام را تقویت می‌کند. 3. آزمون تاریخی برای ملت و نخبگان: ملتی که آزمایش تجربه‌های مختلف (اعم از "نرمش و مذاکره" یا "مقاومت و بازدارندگی") را پشت سر گذاشته باشد، در آینده به بلوغ و جرأت بیشتری برای انتخاب خواهند رسید. 4. حفظ نقش راهبردی رهبری به عنوان داور و مصلح نهایی: اگر هرجا، با دخالت زودهنگام رهبری، مسئولیت‌پذیری کمرنگ شود یا دولت‌ها به‌جای پاسخگویی، پشت سر رهبری پنهان شوند، هم اعتماد عمومی آسیب می‌بیند هم نظام اجرایی ناکارآمد می‌گردد. ۴. نمونه جمع‌بندی کوتاه و رسانه‌ای رهبری، سعی می‌کنند دولت منتخب ملت – چه دولت روحانی، چه پزشکیان – را علی‌رغم تفاوت سلایق سیاسی، تا زمانی که اصول نظام و منافع راهبردی حفظ شود، حمایت و هدایت کنند؛ اما در موارد عبور از خطوط قرمز و تهدید عزت و اقتدار ملی، با ورود حکیمانه و قاطع، مسیر را تصحیح و مانع خسارت می‌شوند. این همان معنای "ولایت راهبردی، نه مدیریت اجرایی روزمره" است. **#سیاست_حکیمانه #نظارت_راهبردی #مسئولیت_دولت #ولایت_راهبردی @slamLifeStyles 🆔@faith_existence