ترکیب "هنر و اندیشه" حوزه‌ی عمل درست‌تری است تا "هنر و رسانه". رسانه عرصه‌ی به‌کارگیری کلمه به‌مثابه گلوله است و هنر و اندیشه عرصه سکوت. برای ورود و اقامت در "حوزه‌ی هنر و اندیشه" باید مثل فیثاغوریان به سکوت پایبند بود تا گوش برای شنیدن موسیقی درونی چیزها باز شود. شاگردان فیثاغورس دوره‌ای از سکوت شنیداری (akousmata) را طی می‌کردند. مقرر شده بود «پنج سال سکوت اختیار کنند و سپس با فصاحت سخن بگویند». ساکنان عصر رسانه متمرکز بر محاسبه، سود، کارکرد و کنترل امورند. آنها گشودن خود در برابر هستی و اندیشیدن نه برای نتیجه و تسلط، بلکه برای دیدن و شنیدن آنچه هست که ویژگی هنر و اندیشه است را به‌تدریج فراموش می‌کنند. در سنت‌های شرقی هم تفکر مراقبه‌ای به معنای حضورِ تمام‌عیار در لحظه و رها کردن ذهن از پراکندگی، کیفیتی سکوت‌آمیز و حضوری دارد. این خصلت‌ها دقیقا چیزهایی است که ساکنان عصر رسانه تدریجاً از آنها فراری می‌شوند و آنها را با بی‌حوصلگی، وراجی، بوالفضولی، قضاوت‌های قطعی زودهنگام و هیجان جانشین می‌کنند. رسانه، واقعیت پر سروصدا و هیجان‌انگیزی است و مانند همه‌ی شئون مدرن خاصیت جاه‌طلبانه‌ای دارد. از این رو می‌توان انتظار داشت آن‌گاه که پای رسانه به جایی باز می‌شود جای هنر و اندیشه تنگ شود؛ رسانه "توجه" را به خود معطوف می‌کند، و "توجه" همه‌ی دارایی هنر و اندیشه است که به تاراج می‌رود‌. آیا می‌توان کیفیتی از کنش رسانه‌ای را رقم زد که به‌جای خصلت تصرف و هیجان تحت تاثیر دعوت و تامل و در یک کلمه "هنرمندانه" باشد؟ شاید! برای آنها که آگاه به چنین حقیقتی در ذات رسانه باشند، چنین امکانی هم فراهم شود. #یادگاری #تفکر_مراقبه_ای #هنر #رسانه ➕️ @Yaminpour

🔺️ شب گذشته؛ مراسم سالگرد شهادت شهیدالامة سید حسن نصرالله بر عرشه‌ی ناو شهید رودکی در خلیج‌فارس

🔺|شهید نصرالله: مهم‌ترین روش تبلیغ؛ شب‌نشینی بود| آقای شاه‌آبادی در شذرات دو جا تصریح می‌فرماید که «ضیافت؛ سیاست الهیه است».(شماره سوم. معرفه۶۱-بند۱ :ص۵۵) سیاست چیست؟ افلاطون در بند پایانی رساله مرد سیاسی ، سیاست را «تألیف» یا همان «بافتن مردم به هم» معنا کرده است. گویا فارابی هم عبارت «المجتمع المؤتلفة» در سیاسة‌المدنیة را از همین عبارت برگرفته است. اینجا سید می‌فرماید کار اصلی حزب این بود که ضیافت می‌گرفت و شب‌نشینی برگزار می‌کرد. صرف نظر از فرم این تالیف، آنچه مهم است اینکه حزب‌الله و شخص سیدحسن نصرالله نظر به تألیف و بافت مردم داشت و موفق هم شد. آنجا که تالیف مردم و ذوب شدن مردم در افق جان‌های حق‌خواه یکدیگر رخ می‌دهد؛ تأسیس سیاست همانجا است. @konashmirrokni

به گودال می‌رسیم. خاک‌ها سرخ است؛ سرخی‌ای که تا آن روز ندیده‌ام. به گودال زل می‌زنم. امان از گودال! ... چقدر از گودال روضه شنیده‌ام. همه‌ی روضه‌ها مال گودال است. دلم برای خنده‌های سید تنگ می‌شود. حتما آخرین لحظه هم لبخند زده به روی شهـ..ادت، که سال‌ها انتظارش را کشیده ... دلتنگی می‌آید و می‌ماند اما گریه را به تعویق می‌اندازم. این گودال سرخ همچون یک جراحت تازه بر تن ضاحیه مانده‌است و خواهد ماند. 🔺️از کتاب #عربیکا ✍🏻#وحید_یامین‌پور

🔺️یادداشتی که سال گذشته پس از شهادت سید حسن نصرالله با دلی خون نوشتم: آنجا، لبنان، فرعون همه کسانی را که ممکن است موسی باشند، جستجو و قربانی می‌کند... تک تک... با موشک نقطه‌زن. پیشتر هم فرعون‌های دیگر چنین می‌کردند؛ اینجا، در ایران، ۴۵ سال پیش. بهشتی و مطهری و رجایی و ده‌ها موسای دیگر را... اما رسولی که بنا بود باقی بماند، باقی ماند و به جای امام، ردای ولایت پوشید. همانطور که فرعون دیگری، همت و باکری و خرازی و متوسلیان و صدها موسای دیگر را از ما گرفت. و آن هنگام که همگان می‌گفتند سرداران خمینی همه قربانی شدند، قاسم سلیمانی به صحنه‌ی تاریخ بازگشت و سحر ساحران را باطل کرد. آن موسی که بنیان فرعون را از ریشه می‌کَند، بر تکه چوبی در رود تاریخ، رها شده و به سوی مقصدش روان است. خدا، می‌توانست موساهای دیگر را هم از چشم فرعون پنهان کند؛ می‌توانست تیغ‌ها را بشکند و موشک‌های نقطه‌زن را به نقطه‌ی دیگری فرو نشاند... اما، خدا هست و خدایی می‌کند. فرعون سرخوش از کشتن همه‌ی آنها که در کابوسش موسی بوده‌اند، به تخت شاهی باز گشته. موسی هم به نوبه‌ی خود، تاریخ را می‌شکافد و با عصای اژدها بیرون می‌جهد. ما چه کنیم؟ ما برادران و خواهران صدهای موسای قربان شده؟ خدا در این صحنه‌ی به‌هم پیچیده‌ی طاقت‌سوز از ما چه می‌خواهد؟ "صبر و شکر" که صحنه نهایی خروج از ظلمات به سوی نور را رقم می‌زنند. صبر و شکر، حقیقت جهاد و مقاومت است. صبر بر مصیبت فقدان سرداران و صبر بر اطاعت از امر ولی در استمرار مبارزه، شاید دشوارترین صبرها باشد. ولَقَد أَرسَلْنَا مُوسَىٰ بِآياتِنَا أَنْ أَخرِجْ قَومكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرهمْ بِأَيامِ اللَّهِ إنَّ فِي ذَلِكَ لَآياتٍ لِكلِّ صَبَّار شَكُور https://t.me/yaminpour/4257 ➕️ @yaminpour

رسانه مصرف است و هنر، تولید رسانه تصرف است و هنر، دعوت رسانه گمان است و هنر، رؤیت رسانه سیلاب است و هنر، جویبار رسانه علم‌الیقین است و هنر، حق‌الیقین رسانه تکرار است و هنر، تامل رسانه عادت است و هنر، جوشش رسانه اقناع است و هنر، قنوع رسانه ایضاح است و هنر، ابهام رسانه واقعیت است و هنر، حقیقت رسانه فعلیت است و هنر، امکان رسانه ظهور است و هنر، استعاره رسانه گزارش است و هنر، خاطره رسانه هشیاری است و هنر، شیدایی رسانه موجودبینی است و هنر، وجود بینی رسانه کثرت است و هنر، وحدت رسانه تسلط است و هنر، تمنّا اما از رسانه در عصر ما، گریزی نیست. #یادگاری #سکوت_لوگوس ➕️ @Yaminpour

👆 فرسته‌ی #موقت دوستان در موسسه طلوع گفتند در کانال یادآوری کنم که امروز آخرین مهلت تخفیف بسته‌های آموزشی است. اگر تا به‌حال اصلا تو باغ مطالعات غرب‌شناسی نبودید دوره "داستان تفکر و تمدن" رو گوش بدید. و اگر به هنر و سینما علاقه مند هستین دوره "آینه جادو" و "شعر و هنر مقدس". دوره "رستاخیز جان" هم شرح نیست‌انگاری است (که نمیدونم چرا بیش از سایر دوره‌ها طرفدار داشته.) https://toluehagh.ir/product1/dip1

🔻دنیای امروز، دنیای فراموشی است این بلاییه که غرب سکولار بر سرش آورده. 👈کتاب داستان فراموشی، درباره چیزهاییه که فراموش کردیم؛ ❓حقیقت چیست؟ ❓زشتی و زیبایی چیست؟ ❓هویت حقیقی ما کدام است؟ ❓راه بازگشت به منزل کدام است؟ و... 👌این کتاب رو به صورت ویژه به کسانی که علاقمند مباحث معنوی، معرفتی، عرفانی و فلسفی هستند و همینطور علاقمندان تفکر شهید آوینی، پیشنهاد می کنیم. ♨️خرید کتاب داستان فراموشی از سایت👇🏻👇🏻 🌐 https://ketabresan.net/w/sAsdf ♨️خرید کتاب ماجرای فکر آوینی از سایت👇🏻👇🏻 🌐 https://ketabresan.net/w/sAsdf 💳جهت خرید کارت به کارت به آیدی زیر پیام بدید☺️👇🏻 🆔 @sefaresh_ketab 🆔@KETABRESAN

خاطرات نابغه کشتی ایران از خدمات پهلوی به ورزش قهرمانی (بکوبید تو صورت احمق‌های سلطنت‌طلب) ➕️ @Yaminpour

سال گذشته در هنگامه‌ی سخت پس از شهادت سید حسن نصرالله و مطالبه‌ی بی‌امان عملیات وعده صادق از طرف برخی جوانان انقلابی این متن را نوشتم. اما امروز صد بار بیش از آن‌روز به این متن فکر میکنم: 🔹️آیا برای هنگامه‌ی ابتلاء که دیر یا زود فرا میرسد، به اندازه کافی "صبور" هستیم؟ صبر دشوارترین کارهاست. صبر از حمله و انتقام سخت‌تر است. چه ساده‌لوح اند آنها که گمان می‌کنند مرحله نهایی این معرکه، پاسخ و حمله و انتقام‌جویی جمهوری اسلامی از رژیم خونخوار صهیونیستی است. آنها تشفّی خاطر و تسلای دل داغدیده خود را جستجو می‌کنند و آن را در حمله و انتقامی دفعی می‌جویند. 🔻 آن زمان که دلیرانه فریاد می‌زنیم و انتقام را می‌خواهیم، چه بسا به توان موشک‌ها و پهپادها دل‌خوش کرده‌ایم و در عمق جان با خیالی آسوده از بی‌عملی خویش گروهی دیگر را مامور جهاد کرده‌ایم تا خود به آسایش برسیم. از سرداران و مسئولان می‌خواهیم که "اقدام مقتضی" را انجام دهند تا به حیثیت انقلابی ما خدشه‌ای وارد نشود‌. این مکر منافقانه هیچ نسبتی به دعوت خداوند به صبر ندارد. تا ما "صبّار و شکور" نباشیم، ضعف و وهن و استکانت در انتظار ماست. حتی آن‌هنگام که هزاران موشک داشته باشیم. ما در هنگامه‌ی صبر که به‌زودی فراخواهد رسید چه خواهیم کرد؟ آیا از میدان به‌در نخواهیم شد؟ ▪️برای معرکه‌ی فردا خود را بیازماییم: آیا "دوست داشتن" دیگران را تمرین کرده‌ایم؟ آنچنان که در سال‌های دهه ۶۰ مردمان گویی اعضای یک پیکر در رنج هم شریک بودند و از سفره خود بر می‌داشتند و بر سفره دیگری می‌گذاشتند. آنها که انتقام از دشمن را مطالبه می‌کنند باید در صف اول مردم‌داری باشند. روزهایی فرا خواهد رسید که بسیاری از مردم ما را به خاطر مطالبه‌ی انتقام، مایه گرفتاری و رنج خود خواهند دانست. آیا برای زخم زبان شنیدن و سرکوفت خوردن و در عین حال مهربان بودن و ایثار کردن به انداره کافی صبور هستیم؟! آیا گفتار و سخنی برای همراه کردن آنها در این معرکه فراهم آورده‌ایم؟ آیا هنرمندان و شاعران و سخنوران برای آن روز مبادا چیزی آموخته‌اند و اندوخته‌اند؟ آیا برای هجرت از خانه و خانواده و شانه دادن زیر بار مشکلات کسانی دیگر صدها کیلومتر دورتر از ماوای خودمان، بار بسته‌ایم؟ انقلابی بودن به مطالبه‌گری و فریاد نیست. به آموختن صبر و مهرورزی با دیگران است. چه بسا ما در آستانه ایام‌الله دیگری باشیم: وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ✒️ وحید یامین‌پور متن کامل: https://eitaa.com/yaminpour/3503 ➕️ @Yaminpour

شاید بخش مهم تفکر مراقبه‌ای این باشد که بتوانیم به چیزی فکر نکنیم. و این کار بس دشواری است که ذهن را از کاوش چیزها و اندیشیدن به آنها باز بداریم. وقتی نام گل سرخ به گوش می‌خورد، لطافت برگ‌های سرخ و رایحه‌ی خوش گل پیش ما حاضر میشود، پیش از آنکه ذهن فرصت کند که درباره‌ی گونه‌ی گیاهی آن یا مواد تشکیل‌دهنده‌ی بو و رنگ چیزی را کاوش کند. ما گل سرخ را به‌یاد می‌آوریم، بی‌واسطه‌ی ذهن. و گل نزد ما حاضر است بدون حجاب ذهنی که آلوده به عادت بررسی‌های خودبنیاد علمی است. گل، شاعرانه پیش ماست. آیا مادر شما زیباست؟ این پرسش، آزار دهنده است. انسان‌ها به زیبایی و تناسب اندام و رنگ پوست مادرشان فکر نمی‌کنند. "مادر" بیرون از این مفاهیم آزاردهنده، نزد ما حاضر است. آنرا دوست می‌داریم و هیچگاه "دوباره" برای "بررسی" مادر، به او نظر نمی‌افکنیم. ما شاعرانه پیش مادر هستیم. ظهور مادر شاعرانه است و جز با این حضور شاعرانه معنای حقیقی مادر آشکار نمی‌شود. نه در بررسی زیست‌شناسانه، نه جامعه‌شناسانه، نه روانکاوانه و نه هیچ گونه‌ی دیگری از کاری که ما خودبنیاد انجام می‌دهیم. شاعر، ذهن کاوشگر ندارد. شاعر قلبی به وسعت جهان دارد که همه چیز در آن شاعرانه حاضرند، گل سرخ، مادر، درختان، کودکی که صبح زود به مدرسه می‌رود، سربازی که آخر هفته خسته به خانه برمیگردد، خودروی کهنه‌ای که ماههاست انتهای کوچه خاک می‌خورد و... #یادگاری #داستان_فراموشی #هنر ➕️ @Yaminpour