‌ ‌ 🔸 درک زمانه‌ی خود، عین تربیت است. تربیت روش و آداب و رسوم ماخوذ از گذشته نیست، بلکه فهم عالم و درک حدود عالمی است که در آن آدمی به سر می‌برد. 🔹 آدمی با پیوند با جهان و زمانه‌ی خود راه تربیت را در پیش می‌گیرد. پس زمان ما را به این سو آن سو می‌کشد تا افتان و خیزان قدم در طلب راه بگذاریم. 🔸 ما قبل از اینکه از پدر و مادر به نحو فیزیولوژی متولد شوییم زاییده‌ی زمانیم و در نسبت با زمان رخصت آمدن و رفتن در این دنیا را پیدا می‌کنیم چرا که زمان عین وجود ماست! 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 حمید محمدی ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌‌ 🔸 در این جهان نفسانی، انسان مبدا و معاد اشیا است به این ترتیب نگرش وی به عالم به نحوی می‌شود که مانع از آن است موجودات آنچنانکه هستند خود را نشان دهند بلکه نحوه‌ای را که آن‌ها باید پدیدار گردند، بر آن‌ها اعمال می‌کند. 🔹 از این لحاظ ابژه و ابژکتیویسم خود سوبژکتیویسمی مضاعف است و واقعیت چیزی جز اعتبار نفسانی فاعل نیست. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی 📗 درآمدی بر تفکر معاصر ✍🏻 دکتر محمد مددپور 🔖 صفحه ۲۸ ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 ملاصدرا: من ذهب الى أن الزمان واجب الوجود أراد به معنى أجلّ و أرفع مما فهمه الناس و قد ورد فى الحدیث لا تسبوا الدهر فان الدهر هو الله تعالى و فى الادعیة النبویه: یا دهر، یا دیهور، یا دیهار، یا کان، یا کینان، یا روح. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی #تاریخ #زمان #دهر

‌ ‌ 🔸 وقتی از فلسفه می‌گویم، عمر آن را ۲۵۰۰ سال می‌دانم. به عقیده من نمی‌توان تاریخ آن را به ابتدای تاریخ بشر نسبت داد. 🔹 حکمت از ابتدای تاریخ بشر وجود داشته است، حکمت نظریه صرف نیست، به‌نظر و عمل تقسیم نمی‌شود. نظر و عمل با فلسفه تعریف شدند و در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. با ظهور فلسفه پرسش «چیست و چرا» مطرح شده‌است. 🔸 به‌نظر من ما آدمیان همواره پرسش داشته‌ایم اما حکیمان پرسش نمی‌کردند چرا که بینش داشتند و می‌دیدند. شاید امروز دوران دیدن سرآمد است و دوران شنیدن آغاز شده‌است. شنیدن مانند دیدن نیست. 🔹 حکیمان با مرگ انس داشته‌اند و این برای ایشان مسأله نبوده است. فلسفه با مسئله عدم آغاز شده‌است و این مسئله ما را به زبان و زمان و خرد هدایت می‌کند. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 دکتر داوری اردکانی ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 سوال: جایی فرموده‌اید فلسفه تسلابخش نیست، ابتدا آتش می‌زند سپس تسلا می‌دهد. معنی این سخن چیست؟ 🔹 پاسخ: نمی‌دانم کجا و به چه مناسبت چنین چیزی گفته‌ام، اما معنی آن را می‌فهمم. فلسفه گرچه تحمل بعضی ابتلائات را بر صاحبش آسان می‌کند اما مایه‌ی تسلی نیست بلکه عین درد است. 🔸 فلسفه دردی است که دردهای کوچک در جنب آن ناچیز و قابل تحمل می‌شود. 🔹 فلسفه در آغاز و در مرحله ادراک بسیط و معرفت قلبی، بنیاد وجود آدمی را زیر و زبر می‌کند و آنگاه که به عقل تفصیلی می‌رسد شاید تسلی هم بدهد. بنیاد هستی تو چو زیر و زبر شود در دل مدار هیچ که زیر و زبر شوی... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی 📗 نگاهی نو به سیاست و فرهنگ ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 🔖 صفحه ۱۱ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 امام على عليه السلام: لا يُستَعانُ على الدهرِ إلاّ بالعَقلِ. 🔹 در برابر روزگار، جز از خِرَد كمک نتوان گرفت. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی #تاریخ #زمان #دهر

‌ ‌ 🔸 راستی رفتن یک نحوه زندگی و آمدن نحوه دیگر چگونه ممکن است؟ 🔹 این پرسشی است که من از وقتی رساله‌ی دکتری‌ام را می‌نوشتم تاکنون به آن می‌اندیشیده‌ام و می‌اندیشم. ‌ ‌ 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی 📗 نگاهی نو به سیاست و فرهنگ ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 🔖 صفحه ۸ ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 امام على عليه السلام در سفارش به فرزند خود حسن عليه السلام فرمود: و اعلَم يا بُنَيَّ إنّ الدهرَ ذو صُروفٍ فلا تَكُن مِمَّن يَشتَدُّ لائمَتُهُ و يَقِلُّ عند الناسِ عُذرُهُ. 🔹 فرزندم! بدان كه روزگار همواره چهره عوض مى‌كند و ديگرگون مى‌شود؛ پس چونان كسى مباش كه [زمانه را] سخت سرزنش می‌كند و عذرش نزد مردمان اندک است. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی #تاریخ #زمان #دهر

‌ ‌ 👆🏻 کتاب دفاع از فلسفه (ادای احترام به علامه طباطبایی و شهید مطهری) توسط دکتر رضا داوری اردکانی در سال ۱۳۶۶ منتشر شد که متاسفانه در آن زمان مطالب این کتاب نادیده گرفته شد و دیگر تجدید چاپ نشد... 🔸 اما الان شاید ما کم و بیش به اهمیت نگاه دکتر داوری به این دو استاد بزرگ فلسفه اسلامی، پی برده باشیم‌. ‌ ‌ ▪️چنانچه در تصویر فهرست مشاهده می‌کنید، بخش اول کتاب به «علامه طباطبایی» اختصاص دارد و نویسنده در آن مسایلی در ادراکات اعتباری و انسان و وحی را بررسی می‌نماید. بخش دوم به «استاد شهید مطهری» اختصاص دارد که نویسنده در آن، ضمن تشریح «مقام مطهری در تفکر معاصر ایران» مباحث «مطهری و علم کلام جدید» و «مطهری و وحی» را مورد تبیین و بررسی قرار می‌دهد. 🔻جهت دریافت پی‌دی‌اف کتاب دفاع از فلسفه به لینک زیر مراجعه نمائید: 🔖 esam.ir/item/27872256 ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌

‌ ‌ 🔸 یکشب [دکتر فردید] تلفن کرد به من و گفت «می‌توانی بیایی خانه ما؟ » گفتم که حال خوشی ندارم، تازه رسیده‌ام خانه. گفت «خیلی خوب. فردا بیا.» 🔹 فردید معمولاً این‌طور نمی‌گفت فردا بیا. گفتم نه اگر مطلب خاصی است و لازم باشد همین حالا می‌آیم. گفت «نه، یک چیزی نوشته بودم می‌خواستم بخوانم» . 🔸 گفتم پس حتماً می‌آیم. از منزل ما تا خانه‌ی ایشان فاصله زیادی هم نبود. رفتم خانه ایشان و شروع کرد به خواندن. 🔹 مبتدای جمله را که شروع کرد خواند، خواند و ورق زد، هنوز خبر جمله را نگفته بود. مبتدای جمله را که می‌نوشت، معترضه می‌آورد، معترضه در معترضه می‌آورد، شرح در شرح می‌آورد. 🔸 وقتی ورق زد ناگهان کاغذ را پرت کرد. دیدم تمام صورتش خیس از اشک شده‌است. 🔹 مشکلی که داشت مشکل دستور زبان نبود، زبان فارسی را بهتر از خیلی از ادبا می‌دانست. در ادبیات فارسی و عربی بسیار خوب دست داشت. محی‌الدین را خوانده بود، اما مشکلش این بود که کلی نگر و کلی بین بود. 🔸 آنالیتیک‌ها روان‌تر می‌نویسند. فیلسوفان آنالیتیک انگلیسی را ببینید، برای‌اینکه جزئیات را می‌بینند. 🔹 وقتی‌که کلی بین باشی مبهم می‌بینی، کل را که می‌خواهی ببینی چون احاطه بر کل نداری، مجمل و مبهم می‌بینی. 🔸 فردید می‌خواست همه را بیان کند، ولی نمی‌شد. می‌گفت زبانش را ندارم. زبان گفتنش را ندارم. این معنی‌اش این نبود که من فارسی به‌اندازه‌ی این و آن بلد نیستم. نه خیر، فارسی خوب بلد بود، نمونه‌اش نثر کتاب علوم اجتماعی و سیر تکوینی آن با ویرایش فردید است. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی 📗 نگاهی نو به سیاست و فرهنگ ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 🔖 صفحه ۲۶۷ ‌ ‌ ‌ ‌