بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ 🗓 ۱۹ مهر ۱۴۰۴، جلسهٔ ۶۲۹: ✅ چه کنیم در ابتلائات کم نیاوریم؟ این بحثی بود که در جلسات قبل مطرح شد و پیرامون پاسخ مختصر به این سوال، صحبت می‌کردیم. ✅ به عنوان اولین پاسخ، گفتیم: باید دلبستگی‌های خود را کم کنیم. ما با دلبستگی‌هایمان امتحان می‌شویم و به اندازهٔ وابستگی‌مان، امتحان برایمان سخت می‌شود. اگر وابستگی‌مان زیاد باشد، ممکن است حتی به وادی گله و سوء ظن به خداوند وارد شویم. ✅ چه‌ کنیم که دلبستگی‌هایمان کم شود؟ باید عاشق شویم. کسی که عاشق خدا شود، محبتش نسبت به چیزهایی که باید به آن‌ها محبت داشته باشد، باقی می‌ماند (محبت به پدر و مادر، فرزندان و...) اما همهٔ این محبت‌ها در ذیل محبت به خداوند قرار می‌گیرد. اگر هر کدام از این‌ها در راستای محبت خدا بود، آن را حفظ می‌کند، اما اگر مخالف محبت خدا بود، به راحتی آن را کنار می‌گذارد. چنین فردی در ابتلائات، به خداوند شکایت نمی‌کند. ✅ چطور باید عاشق خدا شویم؟ گناه نکنیم. کسی که گناه نکند حتماً عاشق می‌شود. کسی که به‌ خاطر خدا، با وجود فراهم بودن شرایط گناه، گناه نمی‌کند، حتماً عاشق خداوند می‌شود. کسی که وقتی خطایی از او سر زد سریع توبه می‌کند، حتماً عاشق و محبوب خدا می‌شود. ✅ ترک گناه باعث نزدیکی به خدا می‌شود. شناخت حقیقی خدا با نزدیکی به خدا اتفاق می‌افتد. خدا را باید با همهٔ وجود حس کرد. این، شناخت واقعی است. ✅ کسی که تا کنون پیاده‌روی اربعین نرفته، اما فیلم‌های آن را می‌بیند. وقتی یک‌بار در پیاده‌روی اربعین حضور پیدا می‌کند، با همهٔ وجودش آن فضا را حس می‌کند. این احساس، با حالتی که فقط فیلم اربعین را دیده خیلی متفاوت است. ✅ ما خدا را فقط شنیده‌ایم. باید خدا را با چشم دل دید. وقتی خدا را با چشم دل ببینیم، شبهاتمان نسبت به خدا حل می‌شود. 🔷 امام صادق علیه‌السلام: یکی از دانشمندان یهودی نزد امیرالمؤمنین علی علیه السلام آمد و گفت: آیا آن زمانی که عبادت ربّت را می‌کنی، او را می‌بینی؟ امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند: وای بر تو. من این‌طور نیستم که ربّی را عبادت کنم که ندیدمش. دانشمند یهودی پرسید: چطور او را می‌بینی. حضرت فرمودند: چشم‌های سر نمی‌تواند با دیدن، خدا را درک کند، اما دل‌ها به وسیلهٔ ایمان حقیقی خدا را می‌بینند. (ضمیمه) ✅ دل‌ها خدا را می‌بینند یعنی با همهٔ وجود خدا را درک می‌کنند و به یقینی قطعی نسبت به خدا می‌رسد. ✅ بندگی بدون دیدن خدا سخت است. 🔷 امام سجاد علیه‌ السلام در مناجات مریدان می‌فرماید: دیدن تو حاجت من است. (ضمیمه) ✅ وقتی بخواهیم با چشم سر چیزی را ببینیم اما فضا غبارآلود باشد، باید ابتدا کاری کنیم غبار از بین برود تا بتوانیم ببینیم. 🔶 كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (مطففین-۱۴) چنین نیست که آن‌ها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دل‌هایشان نشسته است! ✅ دل در اثر گناهانی که انجام داده می‌شود، زنگار می‌گیرد. صاحب این دل، اگر استاد فلسفه و کلام و تفسیر باشد، باز هم خدا شناس نیست. خدایی که انسان با قلبش او را نبیند، پرستیدنی نیست. خدا را باید با دل حس کرد. 🔶 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ ۖ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (انفال-۲۴) ای کسانی که ایمان آورده‌اید! دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را به سوی چیزی می‌خواند که شما را حیات می‌بخشد! و بدانید خداوند میان انسان و قلب او حایل می‌شود، و همه شما (در قیامت) نزد او گردآوری می‌شوید! ✅ ما همه خداشناس به دنیا آمده‌ایم. خدا ما را موحد به دنیا آورده لست. خدا هیچ‌وقت از ما فاصله نگرفته است. او همیشه در نزدیک‌ترین حالتی که در خیال انسان هم نمی‌گنجد، کنار او حضور دارد. این من هستم که از او دورم. ✅ خدا همیشه نزدیک‌تر از من به من است، اما ممکن است فاصلهٔ من تا خدا، بیشتر از زمین تا آسمان باشد. گناه مرا از خدا دور می‌کند. ✅ وقتی با گناه از خدا دور شوم، دیگر نمی‌توانم او را ببینم. خدایی را که نمی‌توانم ببینم، نمی‌توانم به خوبی بپرستم.

✅ شاید بت‌پرستان، ستاره ‌پرستان و... به دنبال این بودند که آن‌چه را می‌پرستند، ببینند. دل‌هایشان کور بود، نمی‌توانستند با چشم دل خدا را ببینند، پس به دنبال خدایی می‌رفتند که بتوانند با چشم سر ببینند. ما هم اگر از حواسمان را جمع نکنیم، ممکن است از بت‌پرست‌ها هم خطرناک‌تر شویم و هوای نفس خود را بپرستیم. شاید به دنبال حرف مردم برویم و آن را معبود بگیریم. 🔶 أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ ... (جاثیه-۲۳) آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده ... ✅ در لحظه‌هایی که احساس می‌کنیم دعایمان اجابت می‌شود، این دعای امام سجاد را از ته دل بخواهیم: خدایا! دیدن تو حاجت من است. 🌸 توسل به حضرت عباس سلام الله علیها (ضمیمه) #اولواالالباب (629) #توکل #حسبی_الله #بندگان_ویژه (77) #صبر (58) #مالکیت_و_مملوکیت (30) #تسبیح (13) 📲 کانال #تفسیر_تربیتی 👇 https://eitaa.com/joinchat/53805863Ca804ebcc20

با کسانی که عشق را نمی‌فهمند، چگونه می‌شود از تو سخن گفت؟ و بدون آن که از تو سخن بگوییم، چگونه می‌شود از عشق حرفی زد؟ آیا این دور، باطل است یا نه؟ خدا ما را عاشق تو آفریده. پس ما با عشق تو به این دنیا آمده‌ایم، اما دنیا ما را فریفت و روی عشق‌مان به تو، تلّی از خاک محبت خودش را ریخت. پس معلوم است که دوری نیست تا باطل باشد. ما همه عشق تو را می‌فهمیم، اما باید از قفس دنیا برهیم تا از بند آن دور خلاص شویم. با کسانی که مبتلا به عشق دنیا هستند، چگونه می‌شود از تو سخن گفت؟ و بدون آن که از تو سخن بگوییم، مگر می‌شود از محبت دنیا رهید؟ آیا این دور، باطل است یا نه؟ خدا دائم در حال صدا زدن ما گرفتاران دنیا به سوی توست و خودش پیش‌قدم شده برای عاشق کردن ما. کافی است بخواهیم صدای خدا را بشنویم تا دل‌مان از محبت دنیا خالی شود و از بند آن دور خلاص شویم. آقا! دعا کن صدای خدا را بشنویم! شبت بخیر صدای خدا!

سلام وقتتون بخیر کسایی که برای انفاق روز پنجشنبه‌ها می‌خوان پول یه جا جمع بشه و هزینه شه، مبالغشون رو به این شماره کارت بریزن: 💳

6037997531525732

به نام فاطمه عباس ولدی

من نمی‌توانم و نباید که برای آمدنت زمانی را تعیین کنم. روز آمدنت را خدا می‌داند و بس، اما آیا آنچه را که می‌بینم، می‌توانم بازگو کنم؟ مردم دنیا هر روز بیشتر از دیروز از نظم موجود دنیا ناامید می‌شوند. دیگر دل‌های مردم به ناظم‌های پر از مدعای این دنیای پیچیده خوش نیست. حرف ناظم‌ها شعارهای رنگ‌باخته‌ای شده که چشم مردم را نمی‌گیرد و چنگی به دل‌شان نمی‌زند. مردم در حال دل بریدن از ناظم‌هایی هستند که با چشم در همه جا دیده می‌شوند. نگاه مردم در حال عبور از دنیای شهود به سوی دنیای غیب است. آنها دارند به غیب ایمان می‌آورند. آهنگ ایمان‌شان را می‌شود شنید. نامت را بدانند یا نه، زبان قال‌شان بگوید یا نه، خوب می‌شود از زبان حال‌شان فهمید که می‌خواهند تو را صدا بزنند. آقا! این که حکم آمدنت کی امضا می‌شود خدا می‌داند؛ اما از حال مردم دنیا می‌شود فهمید که دل‌شان دارد آمادۀ آمدنت می‌شود. شبت بخیر امام غیب و شهود!

دنیا منتظر توست. من عطش مردم دنیا به تو را حس کرده‌ام. آدم‌ها و حرف‌ها یکی یکی تاریخ مصرف‌شان رو به پایان است. من دارم می‌بینم نامسلمان‌ها هم به دنبال کسی می‌گردند که با خیال آسوده تسلیمش شوند. زیرا تا به حال تسلیم هر کسی شدند، به بن‌بست رسیدند. اما آقا! می‌ترسم از روزی که نامسلمان‌ها تسلیم تو شوند و بعضی از ما مسلمان‌ها در کار تو اما و اگر بیاوریم. برخی از ما همین حالا اهل اما و اگر هستند؛ تازه الان، که خودمان در غیاب تو دین‌مان را با ذائقه‌های دنیازده‌مان تطبیق می‌دهیم. وقتی تو بیایی و حقیقت دین را نشان‌مان بدهی، از کجا معلوم تسلیم بی‌چون و چرایت شویم؟! من از عطش فوران‌کردۀ مردم دنیا خوش‌حالم و از اما و اگرهای خودمان نگران. خدا نکند تو بیایی و ما عبرت شویم و نامسلمان‌های مسلمان شده، الگو. ما را همین حالا تسلیم خودت کن تا با تازه‌مسلمان‌های دوران ظهورت برای همۀ مردم دنیا الگو شویم! شبت بخیر الگوی همۀ عالم!

ان شاء الله فردا کلاس تفسیر تربیتی ساعت 5:20 دقیقه شروع می‌شه. 📍 مکان برگزاری کلاس: کانال رسمی حجت‌الاسلام#محسن_عباسی_ولدی 📺 برای شرکت توی این کلاس کانال حاج آقا #محسن_عباسی_ولدی رو دنبال کنید👇 https://eitaa.com/joinchat/1676214274C1c9e6cb731

#اولواالالباب (630) #توکل #حسبی_الله #بندگان_ویژه (78) #صبر (59) #مالکیت_و_مملوکیت (31) #تسبیح (14) پیام اصلی: ✅ خود عالم پنداری از اصلی‌ترین عوامل بدبینی به خدا در دل مصائب و سختی‌هاست. ✅ عقل حسابگر نمی‌گذارد انسان از پنجره‌ای متعالی به عالم نگاه کند. ✅ دعای پانزدهم صحیفۀ سجادیه به خوبی به ما می‌فهماند که اگر از یک پنجرۀ توحیدی به مشکلات نگاه کنیم، قضاوت‌مان دربارۀ سختی‌ها متفاوت می‌شود. ✅ از پنجره‌ای که امام سجاد علیه السلام به رویمان باز می‌کند، وقتی به مریضی نگاه می‌کنیم، می‌مانیم که برای سلامتی باید بیشتر شکر خدا را به جای آورد یا بیماری. 📲 کانال #تفسیر_تربیتی 👇 https://eitaa.com/joinchat/53805863Ca804ebcc20

قبول کنیم که در حق صحیفه سجادیه خیلی جفا کردیم! قبول کنیم ادای آدم‌های بی‌نیاز رو درآوردیم، جوری که انگار می‌شه بدون صحیفه زندگی کرد! قبول کنیم که خیلی از غریبه‌ها قدر این کتاب رو بیشتر از ما می‌دونند! قبول کنیم که باید برگردیم به صحیفۀ سجادیه!

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِيمِ 🗓 ۳ آبان ۱۴۰۴، جلسهٔ ۶۳۰: ✅ موضوع بحث، یافتن راهکاری است تا در بلاها، امتحان‌های سخت و مشکلات، کم نیاوریم و رابطه‌مان با خدا به هم نریزد. ✅ در این مورد نکاتی را بیان کردیم: نکته اول: دلیل کم آوردن، عاشق نبودنِ حقیقی است. باید دلبستگی‌ها را از غیر خدا کَند و همه محبت‌ها را باید ذیل محبت خدا دانست. اگر محبت حقیقی به خدا نباشد، نمی‌توان در امتحان‌ها به معنای واقعی راضی به رضای خدا بود. راه عاشق شدن، گناه نکردن است. ✅ نکته دوم: یکی از دلایل اصلی کم آوردن در سختی‌ها، خودعالم‌پنداری است. ✅ خودعالم‌پنداری یعنی این که فرد تصور می‌کند می‌داند چه چیزی خوب و چه چیزی بد است یا چه چیزی خیر است و چه چیزی خیر نیست. این خودعالم‌پنداری، از اصلی‌ترین عوامل بدبینی به خدا محسوب می‌شود. ✅ باید دائماً با خود مرور کنیم که ما در برابر خدا جاهل محض هستیم و خدا عالم مطلق است. ✅ وقتی پای علم و حکمت خدا در میان باشد، ما صفرِ صفرِ صفریم. ✅ خودعالم‌پنداری بسیار خطرناک است. حتی اگر یک لحظه نسبت به کارهای خدا «اما و اگر» به ذهنمان خطور کرد، باید بترسیم و وحشت کنیم. ✅ این لحظه‌های تردید مانند حلقه‌های زنجیر به هم متصل می‌شوند و انسان را گرفتار می‌کنند. ✅ در لحظه‌ای که سؤالاتی چون «چرا خدا این کار را کرد؟» یا « چرا آن کار را نکرد؟» به ذهن می‌آید، باید فوراً به خدا پناه برد تا این افکار شیطانی را دور کند. ✅ این که بشرِ مخلوق، غرق جهالت و بی‌خبر از گذشته و آینده، در برابر خدای عالم مطلق، اما و اگر می‌آورد، خنده‌دار است. ✅ نسبت جهل ما به علم خدا، بسیار بیشتر از نسبت جهل یک بچه شش ساله به علم یک پروفسور فوق تخصص است. ✅ ما هنوز خدا را نشناخته‌ایم و توحیدمان می‌لنگد که فکر می‌کنیم چیزی در برابر خدا می‌فهمیم. ✅ دعای پانزدهم صحیفه سجادیه، دعای امام سجاد (ع) هنگام بیماری، نزول بلا یا پیش آمدن مسئله‌ای غم‌انگیز بوده است. ✅ اهل بیت (ع) قله‌های توحید را به ما نشان می‌دهند تا در رشد معنوی دچار توهم نشویم. فکر نکنیم با دو فطره اشک و نماز شب به قلهٔ توحید رسیده‌ایم. 🔷 خدایا! تو را سپاس بر تندرستی بدنم که پیوسته از آن برخوردار بودم و تو را سپاس بر بیماری و مرضی که در جسمم پدید آوردی. (ضمیمه) 🔷 ای خدای من! کدام یک از این دو حال، برای سپاس‌گزاری به درگاهت سزاوارتر و کدام یک از این دو وقت، برای سپاس و ثنا به پیشگاهت شایسته‌تر است؟ (ضمیمه) ✅ نگاه ما این است که شکر برای سلامتی و صبر بیماری است؛ اما پنجره‌ای که امام سجاد (ع) باز می‌کند، متفاوت است. 🔷 آیا زمان سلامت که روزی‌های پاکیزه‌ات را در آن برایم گوارا فرمودی و به سبب آن برای به دست آوردن خشنودی و احسانت به من نشاط دادی؛ و مرا همراه آن، بر آنچه که از اطاعتت توفیق دادی، نیرو بخشیدی؟ یا هنگام بیماری که مرا به وسیلۀ آن از ناخالصی‌ها خالص ساختی و نعمت‌هایی که به من هدیه دادی، برای سبک کردن گناهانی که پشتم را گران و سنگین کرده و پاک کردن زشتی‌هایی که در آن فرو رفته‌ام و آگاهی دادن برای این که توبه را فراگیرم و به یادآوردن نعمت‌های قدیم، برای محو کردن گناهان بزرگ از پرونده‌ام؟ (ضمیمه) ✅ بیماری وسیله‌ای است که خدا توسط آن انسان را خالص می‌کند. ✅ در دل مریضی، نعمت‌هایی به عنوان تحفه و هدیه وجود دارد: بیماری باعث سبک شدن بار سنگین گناهان از دوش انسان می‌شود. ✅ بیماری وسیله پاک شدن از آلودگی‌ها و گناهانی است که در آن‌ها غرق بوده‌ایم. ✅ بیماری یک بیدارباش برای روی آوردن به توبه است. ✅ بیماری وسیله یادآوری برای پاک کردن گناهان بزرگ، از طریق به یاد آوردن نعمت‌های قدیم خداست. مثلاً پیش از این آب دهانم را به راحتی فرو می‌بردم و متوجه نبودم، ولی وقتی بیمار می‌شوم و برای فرد بردن آب دهانم به سختی می‌افتم، یاد نعمت پروردگار در زمان سلامتی می‌افتم. 🔷 و در اثنای آن بیماری، از جمله تحفه‌هایی که به من عنایت کردی این است که فرشتگان نویسنده بر عهده من اعمال پاکیزه‌ای نوشتند؛ اعمالی که نه دلی در آن فکر کرده و نه زبانی به آن گویا شده و نه عضوی در انجامش رنج برده؛ بلکه بخششی از جانب تو بر من و احسانی از ساختۀ تو به سوی من بود. (ضمیمه) ✅ در طول بیماری، فرشتگان نویسندهٔ اعمال، اعمال پاکیزه‌ای را برای فرد می‌نویسند. این اعمال، اعمالی هستند که نه به قلب خطور کرده، نه بر زبان جاری شده و نه اعضا و جوارح برای انجامش سختی کشیده‌اند. ✅ نوشته شدن این اعمال، نه به خاطر عمل ما، بلکه صرفاً به خاطر تفضل و احسان خداوند بر بنده است. ✅ امام سجاد (ع) در این دعا پنجره‌ای باز می‌کند که انسان متحیّر می‌ماند که آیا بیماری برایش بهتر است یا سلامتی؟