(صلي الله عليه و آله)از مكّه معظّمه به مدينه منوّره بود. در آن شب، حضرت اميرالمؤمنين
(عليه السلام)جان خود را فداي جان شريف او نمود و در جاي آن حضرت خوابيد و از شمشيرهاي قبايل مشركين پروا نكرد و فضل، مُواساة و برادري خود را با حضرت رسول
(صلي الله عليه و آله)بر جميع عالم ظاهر گردانيد و آيه «وَ مِنَ النّاسِ مِنْ يَشْري نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ» در شأنش نازل شد .