سلام دوستان دیروز همراه دوستان به یک برنامه تحلیل سینمای شناختی در اینجا دعوت بودیم من و استاد حسن‌زاده که همیشه دوربین‌های فعالی داریم تا صحنه رو دیدیم، قبل از شروع برنامه دست به کار شدیم و تعدادی عکس گرفتیم که این دوتا حاصل اون عکاسیه نکته‌‌ای رو که می‌خوام بگم اینه که، همونطور که می‌دونید چند چیز در عکاسی خیلی مهمه سوژه نورپردازی چیدمان یا ترکیب بندی زاویه دوربین و ... اما شاید مهمتر از همه خود عکاس و نوع نگاهش به صحنه، سوژه و تصویر هست. این یک مهارته که بخشیش ذاتی و بخشیش اکتسابیه مهارت تصویربرداری یک نوع حالت ذهنی که انگار برای عکاس ملکه میشه؛ البته نه عکاس بلکه هر هنرمندی هنرش ملکه ذهنی اونه بخاطر همین اکثر اوقات هنرمند کاری که انجام می‌ده و اثری که خلق می‌کنه در چارچوب اصول اون هنر قرار داره و ساختارهارو ناخوداگاه رعایت کرده از طرفی بهترین نوع تولید اثر رو در حد توان خودش خلق کرده و شاید این هم از اون بعد کمال طلبیه انسانه که سعی داره تمام آنچه داره رو برای خلق یک اثر هنری به کار بگیره به نظر هنر فطرتا به دنبال بیان زیبایی‌های درونی هنرمنده و هر زمان هنر یک هنرمند رو ببینیم انگار درون اون هنرمند برامون برملا می‌شه و اینه که هنرمندان درونی لطیف، زیبا و پر از احساس دارن چون زیبایی‌های هر سوژه رو با جان و دل ادراک می‌کنند و بعد از یکی شدن با اون زیبایی به وجد میان و تراوشات این سیر در عالم درون میشه اون اثر که آینه وجود هنرمنده ✍️مصطفی گودرزی 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava