ادامه پاسخ2/2:
موضع رسمی ایران: رهبر انقلاب، آیتالله خامنهای، بارها تأکید کردهاند که تولید سلاح هستهای بر اساس فتوای شرعی حرام است و ایران به دنبال استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای است. این موضع، چه به دلایل اعتقادی و چه به دلایل استراتژیک، نشاندهنده اولویت ایران برای کسب فناوری هستهای بدون ورود به حوزه تسلیحاتی است.
آیا ایران با سلاح هستهای میتواند از خود دفاع کند؟
از نظر نظامی، بله، سلاح هستهای میتواند بازدارندگی قوی ایجاد کند و ایران را در برابر تهدیدات خارجی مصونتر سازد. اما از نظر سیاسی و اقتصادی، این مسیر میتواند هزینههای سنگینی به همراه داشته باشد. برای مثال:
دفاع در برابر زورگویی: سلاح هستهای میتواند دشمنان را از اقدامات نظامی مستقیم بازدارد، اما زورگوییهای اقتصادی (مانند تحریمها) ممکن است ادامه یابد یا حتی تشدید شود.
ترساندن دشمنان: دشمنان ممکن است از قدرت هستهای ایران بترسند، اما این ترس لزوماً به همکاری یا کنار آمدن با ایران منجر نمیشود. برخی کشورها ممکن است به جای همکاری، به دنبال تضعیف ایران از طریق روشهای غیرنظامی (مانند جنگ اقتصادی یا سایبری) باشند.
تحلیل نهایی
ایران در حال حاضر با تکیه بر توان موشکی، نیروهای نیابتی در منطقه، و دیپلماسی فعال، سطحی از بازدارندگی را ایجاد کرده است. سلاح هستهای میتواند این بازدارندگی را تقویت کند، اما هزینههای آن (تحریمهای شدیدتر، انزوای بینالمللی، و ریسک درگیری نظامی) ممکن است بیشتر از منافعش باشد. علاوه بر این، ایران با توسعه اقتصاد مقاومتی، تقویت روابط با قدرتهای غیرغربی (مانند چین و روسیه)، و حفظ وحدت داخلی میتواند بدون سلاح هستهای نیز در برابر زورگوییها مقاومت کند.
در نهایت، تصمیم درباره سلاح هستهای یک موضوع استراتژیک است که به توازن بین منافع ملی، ارزشهای اعتقادی، و شرایط بینالمللی بستگی دارد. ایران تاکنون با تکیه بر توان داخلی و دیپلماسی، توانسته در برابر فشارهای خارجی ایستادگی کند، اما برای کاهش تأثیر تحریمها و تقویت جایگاه جهانی، نیاز به سیاستگذاری هوشمندانه و چندجانبه دارد.
✍
#آسد_مجاهد
#مذاکره #روشنگری #ثامن
تحلیل سیاسی ثامن
@tahlil_samen