یک روز بود که اگر گفته میشد الحمدالله الّذی جعلنا من المتمسّکین بولایة امیرالمومنین و اولاده المعصومین (علیه السلام)، خیلی‌ها شک میکردند که این حرف، راست است؛ و حق هم داشتند که شک کنند. می‌گفتند ما خدا را حمد کنیم که متمسک به ولایت اميرالمؤمنين هستیم؟ آن روزی که در این کشور، ولایت، ولایت آمریکا و صهیونیست‌ها و اعدا‌ءالله بود و نظام اجتماعی، تحت تأثیر افکار و فرهنگ و رفتار و خواست و اراده و عاطفه‌‌ی دشمنان خدا قرار داشت، ما چطور حق داشتیم بگوییم الحمدلله الّذی جعلنا من المتمسّکین بولایة امیرالمومنین‌؟ بله، بخش بزرگی از مردم در دل‌های خود، به محبّت متمسّک بودند و به ولایت اعتقاد داشتند؛ امّا ولایت بیش از این است. (۱۰بهمن۱۳۶۹) این تمسّک به ولایت، آن روز اعتقادات و عواطف بود؛ امّا در عمل که ولایتی نبود. در عمل، ولایت طاغوت بود؛ ولایتِ استکبار بود؛ ولایت دشمنان دین بود... (۸خرداد١۳۷۳) #کتاب_چهارم_سیر_مطالعاتی #کتاب_از_نیمه_خرداد #بخش_دوم @t_manzome_f_r مجموعه تبیین منظومه فکری رهبری