🖤 برادر عزیز و رفیق قدیمی‌ام، ذاکر خوش‌نفس، مهذّب و مؤدبِ اهل‌بیت علیهم‌السلام، حاج محمد آقای یزدخواستی، سلام عزیز ▪️امروز در مشهد مقدس بودم که مطلع شدم حوالی شیراز، به همراه خانواده، دچار سانحه‌ی رانندگی شده‌ای و همسر مؤمن و مکرمه‌ات به جهان باقی پیوسته است. وقتی با تو صحبت کردم، درد یک مرد را در گریه‌هایت دیدم. دریافت این خبر برای برادرت بسیار دردناک بود؛ و مؤیدی دیگر بر غم و رنج و بی‌ارزشی این دنیای فانی. 💔 صبور باش برادرم، صبور باش که قاعده‌ی دنیا چنین است. ▪️در بی‌ارزشی این دنیا همین بس که شادمانی و نعمتش پایدار نیست، و از دردها و مشکلاتش کسی در امان نبوده و نخواهد بود. در ناپایداری‌اش همین بس که هیچ‌کدام از انسان‌ها از دنیا شادمانی ندیده، جز آن‌که به دنبال آن، او را با اشک و آه روبه‌رو ساخته، و هنوز با خوشی‌های دنیا روبه‌رو نشده، که بلافاصله او را به ناراحتیِ پشت‌کردنِ نعمت‌ها مبتلا می‌کند. ▪️هنوز باران لطیف و ملایم راحتی و آسایش بر هیچ‌کدام از آدمیان نباریده، که دنیا بلاها را سیل‌آسا بر سرش فرو می‌بارد. ▪️به همین دلیل جای تعجب نیست که هر گاه صبحگاهان به یاری کسی برخیزد، شامگاهان خود را ناشناس و بیگانه نشان دهد! ▪️اگر در یک طرف، شیرینی و گوارایی داشته باشد، در سوی دیگر تلخی به بار آورد و مرگ بیافریند. آری، دنیا فناپذیر است، و هر کس در آن است نیز فانی می‌شود. زندگی گوارایش ناگوار، و شیرینی‌اش تلخ؛ غذایش مسموم، و طناب‌هایش کهنه و پوسیده است. زندگانش همواره در معرض مرگ‌اند و تندرستانش در معرض بیماری! چه بد خانه‌ای‌ست این دنیا برای کسی که نسبت به آن خوش‌بین باشد و در آن آسوده‌خاطر زندگی کند! ▪️این‌ها که بر کاغذ آورده‌ام از من نیست؛ که من و تو از خود متاعی برای عرضه نداریم. هرچه داریم از اهل‌بیت علیهم‌السلام داریم. اینها کلام مولا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام است؛ بخش‌هایی از خطبه‌ی ۱۱۱ نهج‌البلاغه! با خود فکر کردم که در این شرایط، چگونه می‌توانم برای تو مفید باشم. این به ذهنم رسید که برای آرامش تو، که برادر عزیز من هستی، فرازهایی از این خطبه را به خاطرت آورم، و انس با این کلام شریف را به تو و خانواده‌ی داغدارت پیشنهاد کنم. 💔 تسلیت این برادرت را، که با غمت سوخت، بپذیر. 🙏 خدا به تو و دخترانت صبر عنایت کند؛ و به پدر و مادر همسرت، که اکنون در سفر حج‌اند و چند روز دیگر عازم عرفات، آرامش و بردباری عطا فرماید. ▪️همه‌ی ما نیز دیری نخواهد پایید که به رفتگان خواهیم پیوست. نابودی، سرنوشت قطعی این دنیاست؛ و ما، چون همسرت، ابدیتی در پیش داریم، و آن سفر را اندکی دیگر آغاز خواهیم کرد. ✍ میثم مطیعی | ۹ خرداد ۱۴۰۴ ☑️ @MeysamMotiee