🗞 سرنوشت «حباب پیشرفت»، در دست قدرت‌‌ها 📣 #سرمقاله صدوچهل‌وچهارمین شماره روزنامه اینترنتی KHAMENEI.IR 🔹️ یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های میهن‌دوستان از اواخر دوره قاجار یافتن پاسخ برای این سوال بوده است که علت فاصله زیاد میان ایران و کشورهای پیشرفته و توسعه یافته چیست و این فاصله را چگونه می‌توان کم کرد. 🔹️ جنبش مشروطه را می‌توان یکی از نقاط عطف و جدی در یافتن پاسخی عملی به این سوال دانست. مشروطه به دلایل بسیار که خارج از حوصله این نوشتار است به آنچه و آنجا که می‌بایست نرسید و کودتای رضاخانی که حاکمی برکشیده از سوی ابرقدرت آن روز بود و به تعمیق استبداد داخلی انجامید، گره ایران را کورتر از پیش کرد. 🔹️ طی حدود نیم قرن بعدی هرگاه مجالی کوتاه و روزنه‌ای باریک برای زدودن استعمار و مهار استبداد پیش آمد، باز هم ایرانیان نتوانستند منافع ملی خود را محقق کنند. 🔹️ در شهریور ۱۳۲۰ کشور به سرعت و طی چند روز اشغال شده و شاه دست‌نشانده پس از دو دهه حکومت قلدرمابانه و به زور سرنیزه، مجبور شد خفت و خواری تبعید به جزیره‌ای دورافتاده در اقیانوس هند را پذیرا شود و همان‌هایی که آوردند و بردندش، پسر خام و جوانش را بر تخت استبداد نشاندند تا زنجیر وابستگی به استعمار از هم نگسلد. 🔹️ یک بار هم دولتی ملی بر سر کار آمد و عزمی از خود نشان داد تا عنان نفت به عنوان ثروت ملی را از چنگ بیگانه درآورد و در دست بگیرد، با کودتا کله‌پایش کردند. 🔹️ هر چه زمان می‌گذشت و تجارب تاریخی متراکم‌تر می‌شد، برای مردم ایران این مسئله روشن‌تر می‌شد که تا مسئله استقلال حل نشود، پیشرفتی هم در کار نیست و آنچه به عنوان پیشرفت در دوره پهلوی مطرح می‌شد، کاریکاتوری بود فاقد هویت و معنا که صرفا برای قشر محدود به نزدیکان دربار نان داشت و برای ملت آبی نداشت. 🔹️ انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ پاسخی به دغدغه استقلال ملی و حق تعیین سرنوشت یک ملت به دست خود بود. مردم ایران استقلال را نه‌فقط برای استقلال که آن را برای پیشرفت می‌خواستند. 🔹️ جوان امروز ایرانی نیز دغدغه پیشرفت دارد اما همان‌هایی که یک روز مانع پیشرفت کشور بودند و با تیپا بیرون انداخته شدند، در تلاش‌اند تا نوعی محاسبه غلط در این زمینه شکل داده و راه پیشرفت را دست کشیدن از استقلال نشان دهند. 🔹️ برای رسیدن به این هدف نیز از هیچ شعبده‌ای فروگذار نمی‌کنند. پیشرفت‌های سطحی و قلابی را به عنوان الگو تبلیغ می‌کنند و عده‌ای حتی چنان در این مسیر و تفکر غلط غرق می‌شوند که اساساً مفهوم و داشتن استقلال در دنیای امروز را زیرسوال برده و امری انتزاعی و حتی مذموم جلوه می‌دهند و ارتجاع و وابستگی را در زرورق‌هایی همچون درآمیختن با سیستم بین‌المللی و جامعه جهانی می‌پیچند تا از تلخی این زهر به خیال خود بکاهند. 🔹️ بله بدون استقلال هم به ظاهر می‌توان پیشرفت کرد اما چنین پیشرفتی واقعی و پایدار نیست و در چنین حالتی معمولاً ناپایدار، جزئی و هدایت‌شده از بیرون خواهد بود. 🔹️ ناتوانی در تصمیم‌گیری مستقل به دلیل دخالت خارجی در سیاست داخلی، آسیب‌پذیری در برابر بحران‌های جهانی یا تصمیم شرکت‌های خارجی، از بین رفتن هویت ملی و حل شدن در ارزش‌های بیگانه، وابستگی به حمایت نظامی یا امنیتی دیگران و احساس وابستگی و حقارت در میان مردم و نخبگان از جمله نقایص و تبعات چنین پیشرفتی است. 🔹️ رفاه یا ثبات کوتاه‌مدت ممکن است در سایه‌ حمایت یا وابستگی به قدرت‌های دیگر به‌دست آید، اما تجربه‌ تاریخی نشان داده که پایداری، خلاقیت و عزت ملی در بلندمدت فقط با استقلال ممکن است. کشورها و ملت‌ها بدون استقلال، دچار وضعیتی می‌شوند که در ادبیات سیاسی به آن «حاکمیت مدیریت‌شده» یا «حاکمیت اجاره‌ای» گفته می شود. 🔹️ حقد و کینه عمیق آمریکا از ایران امروز ناشی از همین موضوع است. ایران نمی‌خواهد «حاکمیت اجاره‌ای» داشته باشد. تهدید، تحریم، ترور و حمله نظامی، همگی واکنشی از سر عصبانیت نسبت به استقلال ملیِ ایران عزیز است. 📥 نسخه PDF را از اینجا دریافت کنید. 🖼روزنامه #صدای_ایران 📲 @sedaye_iran_newspaper