دعا عامل اتصال انسان به خداست و نوعی عبادت تلقی می‌شود. بیان حوائج و مشکلات و به زبان آوردن خواسته‌ها در هنگام دعا امری مطلوب و پسندیده است و در روایات به ما توصیه‌شده که حتی نمک غذای خویش را هم از خداوند بخواهید؛ بنابراین ذکر نیازمندی‌ها و خواسته‌های مادی و معنوی ما خود نشانگر فقر ذاتی و ناچیز بودن ما در برابر خداوند است و می‌توان گفت نوعی تمرین بندگی است و توحید افعالی انسان را محکم‌تر می‌نماید اما درعین‌حال لازم است در کنار بیان نیازها و خواستن آن‌ها از خداوند متعال در ادامه خواست خداوند و مصلحت او را نیز هنگام دعا مدنظر گرفته و کار را به خداوند بسپاریم. درواقع حاجت مادی خویش را در محضر خداوند متعال بیان نماییم اما با این قید که خدایا اگر تو مصلحت می‌دانی و برایم خیری در برآورده شدنش است آن را برایم برآورده ساز. انسان با این کار نتیجه دعا را به خداوند سپرده و خودسرانه عمل ننموده است و این چیزی جز ادب در محضر خداوند نیست. ادامه دارد... #دعا https://eitaa.com/roznevesht