. این هم از طنز روزگار است که برای هر گل ملی، میلیاردها تومان از بیت‌المال به جیب بزنی و در کامرانیه شمالی رستوران‌داری و غذاهای بعضاً حرام چند میلیونی سرو کنی و دخترت در مدارس چند هزار پوندی در لندن درس بخواند و املاک‌ات در لاس‌وگاس و برلین و .. شهره آفاق باشد و مدام در مجالس آنچنانی بلولی و با یک بی‌سر و پای نُنُری به نام اِبی(ابراهیم حامدی)، این دردانۀ کاخ‌های حکام آدم‌خوار ریاض، و نجاست‌خوار دلارهای «طنطوره» و «آقای پروژۀ» سرویس‌های امنیتی، مغازله کنی و عکس یادگاری بگیری، بعد بشوی قهرمان مستضعفان و برای عده‌ای ساده‌دل، قهرمان ملی و همیشه در کنار مردم!! به قول سعدی علیه‌الرحمه: تـو اول بگو بـا کیان دوستی من آنگه بگویم که تو کیستی روح غلامرضا تختی شاد که از خانی‌آباد بلند شد و در ابن‌بابویه خاک شد و همیشه و بدون نمایش(شوآف) کنار مردم‌اش ماند. علی شریعتی می‌گفت: وه که چه زشت است مُردن در بستر آن هم به ضرب اسهال! از آن زشت‌تر، خفتن با خائنین لمپن است در بستر ابتذال. #علی_دایی 👉 @roshangarii 🚩