این روز ها که گرد دنیا طلبی و راحت طلبی و عافیت اندیشی ، به روی خفتگان شهر و عبیدالدنیا های ظاهر الصلاح پاشیده شده و استحمارکنندگان امت حزب الله، انفعال و مفعولیت را صبر استراتژیک یا عقل انقلابی میخوانند و شریعت و دین خدا از یوم النکبة مهسا امینی به مسلخ رفته و دباغی شده است ، اما فئه قلیله ای از زنان و مردان اندک ، یاسر گونه و سمیه وار دست به تحصن زده و سکوت مرگ آسا را شکسته و واقعیت ارتجاع به اعقاب جاهلی و استحاله فرهنگی جمهوری اسلامی و غروب اسلام در سرزمین ایران و پیروزی های متوالی نطفه های عبدالبهاء و قرة العین را توی صورت خفتگان می کوبند و فریاد وا اسلاما و وا قرآنا سر میدهند. سیر در مسیر حسین بن علی علیهما السلام ، همزمانی نمیخواهد ، همراهی و معیت می طلبد. این خروش های به ظاهر کوچک ثابت می کنند که هنوز منادیانی در جامعه وجود دارند که حق گویی کرده و به تاسی از مولایشان گویند " الا ترونَ ان الحقَ لا یُعمل به و ان المنکر لا یتناهی عنه " آری برای گرفتار نشدن به سرنوشت مهلک اقوام پیشین و نسوختن مومنان به پای فسق فاسقان و فاجران و احبار و رهبان ، این مومنان باید به میدان آمده و حق را داد بزنند ، شاید گوش های خفته و ضمیر های مسخ شده و چشم های غبار گرفته که هنوز به مهلکه و درکه صمُ بکمُ عمیُ گرفتار نشده اند ، بیدار شوند و خطر را حس کنند. امروز در پیچ خطرناکی از تاریخ راهبری دین و موقف خطیر و سرنوشت سازی از آینده اسلام قرار داریم... کاش زود ، دیر نشود و به لیت و لعل نیافتیم فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما حسن ختام این مقال ،این روایت نورانی باشد که امام باقر علیه السلام فرمود : خداى عزّ و جلّ‌ به شعيب پيامبر عليه السّلام وحى كرد:«من يكصد هزار نفر از قوم تو را عذاب مى‌كنم، چهل هزار نفر از بدهايشان و شصت هزار نفر از بهترين‌هايشان را. شعيب عليه السّلام عرض كرد: اى پروردگار من! اينان اشرارند، ولى نيكان به چه سبب‌؟ خداوند عزّ و جلّ‌ به او وحى فرمود: با معصيت‌كاران كنار آمدند و به خاطر خشم و غضب من، خشمگين نشدند. ( الکافی ج۵ ص۵۵) ✍ علی کافی ۵ اسفند ۱۴۰۳