سلام روانشناسی دینی مثل هر علم دیگری در حوزه علوم انسانی که ما ادعای دینی ساختن آن داریم ، به این معنا نیست که نباید از حس و تجربه و عقل استفاده شود یا به این معنا نیست که ما از نقل محض بهره ببریم که اصلا نشدنی هم هست. اساسا توصیه و سفارش اصلی دین هم به استفاده از همین ابزارهای شناخت هست... بلکه منظور این است با بهره‌برداری از معارف نقلی دینی در زمینه های معرفت شناسی و انسان شناسی و هستی شناسی با این رویکرد به عالم هستی نگاه کنیم و از این گذرگاه با ابزارهای شناخت استحصال علم کنیم در مرحله عمل هم رشته های روانشناسی دینی، قسمت اعظمی از نظریات دانشمندان دنیا رو می خوانند. غرب و روانشناسان برای درمان وسواس، لکنت زبان،فوبیا و استرس از حس و تجربه استفاده کرده‌اند که اتفاقا در دین هم علاوه بر اینکه مشروع هست بلکه واجب هم هست. خداوند متعال به عنوان طراح انسان، روانشناس انسان هم هست... و این رویکرد در هدایت هم نقش اصلی دارد چرا که مخاطب هدایت، روان انسان هاست... بنابراین علینا القاء الاصول و علیکم بالتفریع. غیر از اینکه از منظر بسیاری از اندیشمندان از جمله ایت الله جوادی آملی حافظه الله اصلا ما علم غیر دینی نداریم بلکه در علوم نقلی در حوزه ها می گیرند خدا چه گفت در علوم تجربی دانشگاهی هم می گویند خدا چه کرد با این رویکرد همه علوم دینی هستند حتی ریاضی و فیزیک و زیست شناسی.... البته روشن است که تعریف ما از علم با تعریف غرب از علم تفاوت هایی دارد.... جواب استاد حداد پور بنظرم به کسانی هست که اصطلاحا نگاه حداکثری به قرآن و سنت دارند و معتقدند در همه زمینه ها حتی کشاورزی و ذوب آهن و خودرو سازی و... دین بیان(نقل) دارد. ولی ما معتقدیم قرآن و سنت در آنجاهایی بیان دارد که مربوط به هدایت انسان است و انسان هم با عقل و تجربه و فطرت نمیتواند به آن دست یابد. و از طرفی هم حس و تجربه و عقل هم ابزارهای شناخت هستند که خداوندِ دین آفرین ، آفریده است. پس کُلش واس ماست....😂 البته این مسئله هم عام البلوی هست هم سری دراز دارد ..... بنظر حقیر به خلاف برخی ها که می گویند مسئله دینی ساختن علوم سهل و ممتنع هست، آنقدر هم ممتنع نیست.... #ارسالی_مخاطبین